Wyszukiwarka ustaw

2018 Pozycja 21

©Telksinoe s. 1/170

Opracowano na podstawie: t.j.

Dz. U. z 2018 r., poz. 21,

Dz. U. z 2017 r., poz. 2422,

Dz. U. z 2018 r., poz. 650.

U S T A W A

z dnia 14 grudnia 2012 r.

o odpadach 1), 2)

DZIAŁ I

Przepisy ogólne

Rozdział 1

Zakres ustawy

Art. 1. Ustawa określa środki służące ochronie środowiska, życia i zdrowia ludzi

zapobiegające i zmniejszające negatywny wpływ na środowisko oraz zdrowie ludzi

1)

Niniejsza ustawa dokonuje w zakresie swojej regulacji wdrożenia następujących dyrektyw:

1) dyrektywy Rady 78/176/EWG z dnia 20 lutego 1978 r. w sprawie odpadów pochodzących

z przemysłu ditlenku tytanu (Dz. Urz. WE L 54 z 25.02.1978, str. 19, z późn. zm.; Dz. Urz. UE

Polskie wydanie specjalne, rozdz. 15, t. 1, str. 71);

2) dyrektywy Rady 86/278/EWG z dnia 12 czerwca 1986 r. w sprawie ochrony środowiska,

w szczególności gleby, w przypadku wykorzystywania osadów ściekowych w rolnictwie

(Dz. Urz. WE L 181 z 04.07.1986, str. 6, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne,

rozdz. 15, t. 1, str. 265);

3) dyrektywy Rady 91/271/EWG z dnia 21 maja 1991 r. dotyczącej oczyszczania ścieków

komunalnych (Dz. Urz. WE L 135 z 30.05.1991, str. 40, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie

wydanie specjalne, rozdz. 15, t. 2, str. 26);

4) dyrektywy 94/62/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 grudnia 1994 r. w sprawie

opakowań i odpadów opakowaniowych (Dz. Urz. WE L 365 z 31.12.1994, str. 10, z późn. zm.;

Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 13, t. 13, str. 349);

5) dyrektywy Rady 96/59/WE z dnia 16 września 1996 r. w sprawie unieszkodliwiania

polichlorowanych bifenyli i polichlorowanych trifenyli (PCB/PCT) (Dz. Urz. WE L 243

z 24.09.1996, str. 31; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 15, t. 3, str. 75);

6) dyrektywy Rady 1999/31/WE z dnia 26 kwietnia 1999 r. w sprawie składowania odpadów

(Dz. Urz. WE L 182 z 16.07.1999, str. 1, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne,

rozdz. 15, t. 4, str. 228);

7) dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2000/53/WE z dnia 18 września 2000 r. w sprawie

pojazdów wycofanych z eksploatacji (Dz. Urz. WE L 269 z 21.10.2000, str. 34, z późn. zm.;

Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 15, t. 5, str. 224);

8) dyrektywy 2000/76/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 4 grudnia 2000 r. w sprawie

spalania odpadów (Dz. Urz. WE L 332 z 28.12.2000, str. 91, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie

wydanie specjalne, rozdz. 15, t. 5, str. 353);

9) (uchylony)

10) dyrektywy 2006/21/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 marca 2006 r. w sprawie

gospodarowania odpadami pochodzącymi z przemysłu wydobywczego oraz zmieniającej

dyrektywę 2004/35/WE (Dz. Urz. UE L 102 z 11.04.2006, str. 15, z późn. zm.);

11) dyrektywy 2006/66/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 6 września 2006 r. w sprawie

baterii i akumulatorów oraz zużytych baterii i akumulatorów oraz uchylającej dyrektywę

91/157/EWG (Dz. Urz. UE L 266 z 26.09.2006, str. 1, z późn. zm.);

12) dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/98/WE z dnia 19 listopada 2008 r. w sprawie

odpadów oraz uchylającej niektóre dyrektywy (Dz. Urz. UE L 312 z 22.11.2008, str. 3);

13) dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2010/75/UE z dnia 24 listopada 2010 r. w sprawie

emisji przemysłowych (zintegrowane zapobieganie zanieczyszczeniom i ich kontrola) (Dz. Urz.

UE L 334 z 17.12.2010, str. 17);

20.04.2018

©Telksinoe s. 2/170

wynikający z wytwarzania odpadów i gospodarowania nimi oraz ograniczające ogólne

skutki użytkowania zasobów i poprawiające efektywność takiego użytkowania.

Art. 2. Przepisów ustawy nie stosuje się do:

1) gazów i pyłów wprowadzanych do atmosfery;

2) gruntu w pierwotnym położeniu (w miejscu), w tym niewydobytej

zanieczyszczonej gleby, i budynków trwale związanych z gruntem;

3) niezanieczyszczonej gleby i innych materiałów występujących w stanie

naturalnym, wydobytych w trakcie robót budowlanych, pod warunkiem, że

materiał ten zostanie wykorzystany do celów budowlanych w stanie naturalnym

na terenie, na którym został wydobyty;

4) odpadów promieniotwórczych;

5) wycofanych z użytku materiałów wybuchowych;

6) biomasy w postaci:

a) odchodów podlegających przepisom rozporządzenia Parlamentu

Europejskiego i Rady (WE) nr 1069/2009 z dnia 21 października 2009 r.

określającego przepisy sanitarne dotyczące produktów ubocznych

pochodzenia zwierzęcego, nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi,

i uchylającego rozporządzenie (WE) nr 1774/2002 (rozporządzenie

o produktach ubocznych pochodzenia zwierzęcego) (Dz. Urz. UE L 300

z 14.11.2009, str. 1, z późn. zm.), zwanego dalej „rozporządzeniem (WE)

nr 1069/2009”,

b) słomy,

14) dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2012/19/UE z dnia 4 lipca 2012 r. w sprawie

zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego (WEEE) (Dz. Urz. UE L 197 z 24.07.2012,

str. 38, z późn. zm.).

Niniejsza ustawa służy stosowaniu rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr

1257/2013 z dnia 20 listopada 2013 r. w sprawie recyklingu statków oraz zmieniającego

rozporządzenie (WE) nr 1013/2006 i dyrektywę 2009/16/WE (Dz. Urz. UE L 330 z 10.12.2013, str.

1).

Zdanie drugie dodane przez art. 6 pkt 1 ustawy z dnia 24 lutego 2017 r. o zmianie ustawy o

zapobieganiu zanieczyszczaniu morza przez statki oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 785),

która weszła w życie z dniem 29 kwietnia 2017 r.

2)

Niniejsza ustawa została notyfikowana Komisji Europejskiej dnia 26 kwietnia 2012 r. pod numerem

2012/0263/PL, zgodnie z art. 16 dyrektywy 94/62/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia

20 grudnia 1994 r. w sprawie opakowań i odpadów opakowaniowych (Dz. Urz. WE L 365

z 31.12.1994, str. 10, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 13, t. 13, str. 349),

oraz § 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 23 grudnia 2002 r. w sprawie sposobu

funkcjonowania krajowego systemu notyfikacji norm i aktów prawnych (Dz. U. poz. 2039 oraz

z 2004 r. poz. 597), wdrażającego postanowienia dyrektywy 98/34/WE z dnia 22 czerwca 1998 r.

ustanawiającej procedurę udzielania informacji w dziedzinie norm i przepisów technicznych oraz

zasad dotyczących usług społeczeństwa informacyjnego (Dz. Urz. WE L 204 z 21.07.1998, str. 37,

z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 13, t. 20, str. 337).

20.04.2018

©Telksinoe s. 3/170

c) innych, niebędących niebezpiecznymi, naturalnych substancji

pochodzących z produkcji rolniczej lub leśnej

– wykorzystywanej w rolnictwie, leśnictwie lub do produkcji energii z takiej

biomasy za pomocą procesów lub metod, które nie są szkodliwe dla środowiska

ani nie stanowią zagrożenia dla życia i zdrowia ludzi;

7) osadów przemieszczanych w obrębie wód powierzchniowych w celu związanym

z gospodarowaniem wodami lub drogami wodnymi, zarządzaniem wodami lub

urządzeniami wodnymi lub ochroną przed powodzią bądź ogranicz aniem

skutków powodzi i susz, rekultywacją, refulacją, pozyskiwaniem lub

uzdatnianiem terenu, jeżeli osady te nie są niebezpieczne;

8) ścieków;

9) produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego, w tym produktów

przetworzonych, objętych rozporządzeniem (WE) nr 1069/2009, z wyjątkiem

tych, które są odpadami przewidzianymi do składowania na składowisku

odpadów albo do przekształcania termicznego lub do wykorzystania w zakładzie

produkującym biogaz lub w kompostowni, zgodnie z tym rozporządzeniem;

10) zwłok zwierząt, które poniosły śmierć w inny sposób niż przez ubój, w tym

zwierząt uśmierconych w celu wyeliminowania chorób epizootycznych, i które

są unieszkodliwiane zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1069/2009;

11) mas ziemnych lub skalnych przemieszczanych w związku z wydobywaniem

kopalin ze złóż, jeżeli koncesja na wydobywanie kopalin ze złóż lub plan ruchu

zakładu górniczego zatwierdzony decyzją, o których mowa w ustawie z dnia

9 czerwca 2011 r. – Prawo geologiczne i górnicze (Dz. U. z 2017 r. poz. 2126),

lub miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego dla terenu górniczego

określają warunki i sposób ich zagospodarowania;

12) dwutlenku węgla przeznaczonego do podziemnego składowania w celu

przeprowadzenia projektu demonstracyjnego wychwytu i składowania

dwutlenku węgla w rozumieniu art. 1 ust. 3 ustawy z dnia 9 czerwca 2011 r. –

Prawo geologiczne i górnicze.

Rozdział 2

Objaśnienia określeń ustawowych

Art. 3. 1. Ilekroć w ustawie jest mowa o:

1) bioodpadach – rozumie się przez to ulegające biodegradacji odpady z ogrodów

i parków, odpady spożywcze i kuchenne z gospodarstw domowych, gastronomii,

20.04.2018

©Telksinoe s. 4/170

zakładów zbiorowego żywienia, jednostek handlu detalicznego, a także

porównywalne odpady z zakładów produkujących lub wprowadzających do

obrotu żywność;

2) gospodarowaniu odpadami – rozumie się przez to zbieranie, transport,

przetwarzanie odpadów, łącznie z nadzorem nad tego rodzaju działaniami, jak

również późniejsze postępowanie z miejscami unieszkodliwiania odpadów oraz

działania wykonywane w charakterze sprzedawcy odpadów lub pośrednika

w obrocie odpadami;

3) gospodarce odpadami – rozumie się przez to wytwarzanie odpadów

i gospodarowanie odpadami;

4) komunalnych osadach ściekowych – rozumie się przez to pochodzący

z oczyszczalni ścieków osad z komór fermentacyjnych oraz innych instalacji

służących do oczyszczania ścieków komunalnych oraz innych ścieków

o składzie zbliżonym do składu ścieków komunalnych;

5) magazynowaniu odpadów – rozumie się przez to czasowe przechowywanie

odpadów obejmujące:

a) wstępne magazynowanie odpadów przez ich wytwórcę,

b) tymczasowe magazynowanie odpadów przez prowadzącego zbieranie odpadów,

c) magazynowanie odpadów przez prowadzącego przetwarzanie odpadów;

6) odpadach – rozumie się przez to każdą substancję lub przedmiot, których

posiadacz pozbywa się, zamierza się pozbyć lub do których pozbycia się jest

obowiązany;

7) odpadach komunalnych – rozumie się przez to odpady powstające

w gospodarstwach domowych, z wyłączeniem pojazdów wycofanych

z eksploatacji, a także odpady niezawierające odpadów niebezpiecznych

pochodzące od innych wytwórców odpadów, które ze względu na swój charakter

lub skład są podobne do odpadów powstających w gospodarstwach domowych;

zmieszane odpady komunalne pozostają zmieszanymi odpadami komunalnymi,

nawet jeżeli zostały poddane czynności przetwarzania odpadów, która nie

zmieniła w sposób znaczący ich właściwości;

8) odpadach medycznych – rozumie się przez to odpady powstające w związku

z udzielaniem świadczeń zdrowotnych oraz prowadzeniem badań i doświadczeń

naukowych w zakresie medycyny;

20.04.2018

©Telksinoe s. 5/170

9) odpadach obojętnych – rozumie się przez to odpady, które nie ulegają istotnym

przemianom fizycznym, chemicznym lub biologicznym; są nierozpuszczalne,

nie wchodzą w reakcje fizyczne ani chemiczne, nie powodują zanieczyszczenia

środowiska lub zagrożenia dla życia lub zdrowia ludzi, nie ulegają biodegradacji

i nie wpływają niekorzystnie na materię, z którą się kontaktują; ogólna zawartość

zanieczyszczeń w tych odpadach oraz zdolność do ich wymywania, a także

negatywne oddziaływanie na środowisko odcieku są nieznaczne,

a w szczególności nie stanowią zagrożenia dla jakości wód powierzchniowych,

wód podziemnych, gleby i ziemi;

10) odpadach ulegających biodegradacji – rozumie się przez to odpady, które ulegają

rozkładowi tlenowemu lub beztlenowemu przy udziale mikroorganizmów;

11) odpadach weterynaryjnych – rozumie się przez to odpady powstające w związku

z badaniem, leczeniem zwierząt lub świadczeniem usług weterynaryjnych,

a także w związku z prowadzeniem badań naukowych i doświadczeń na zwierzętach;

12) odpadach zielonych – rozumie się przez to odpady komunalne stanowiące części

roślin pochodzących z pielęgnacji terenów zielonych, ogrodów, parków

i cmentarzy, a także z targowisk, z wyłączeniem odpadów z czyszczenia ulic

i placów;

13) odpadach z wypadków – rozumie się przez to odpady powstające podczas

prowadzenia akcji ratowniczej lub gaśniczej, z wyłączeniem:

a) odpadów powstałych w wyniku poważnej awarii lub poważnej awarii

przemysłowej, w rozumieniu art. 3 pkt 23 i 24 ustawy z dnia 27 kwietnia

2001 r. – Prawo ochrony środowiska (Dz. U. z 2017 r. poz. 519, z późn. zm.3)),

b) odpadów powstałych w wyniku szkody w środowisku, o której mowa

w art. 6 pkt 11 ustawy z dnia 13 kwietnia 2007 r. o zapobieganiu szkodom

w środowisku i ich naprawie (Dz. U. z 2014 r. poz. 1789, z 2015 r. poz. 277

i 1926 oraz z 2017 r. poz. 1215 i 1566);

14) odzysku – rozumie się przez to jakikolwiek proces, którego głównym wynikiem

jest to, aby odpady służyły użytecznemu zastosowaniu przez zastąpienie innych

materiałów, które w przeciwnym przypadku zostałyby użyte do spełnienia danej

3)

Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2017 r. poz. 785, 898,

1089, 1529, 1566, 1888, 1999, 2056 i 2180. 20.04.2018

©Telksinoe s. 6/170

funkcji, lub w wyniku którego odpady są przygotowywane do spełnienia takiej

funkcji w danym zakładzie lub ogólnie w gospodarce;

15) odzysku energii – rozumie się przez to termiczne przekształcanie odpadów

w celu odzyskania energii;

16) olejach odpadowych – rozumie się przez to wszelkie mineralne lub syntetyczne

oleje smarowe lub przemysłowe, które przestały się nadawać do użytku, do

jakiego były pierwotnie przeznaczone, w szczególności zużyte oleje z silników

spalinowych i oleje przekładniowe, oleje smarowe, oleje turbinowe oraz oleje

hydrauliczne;

17) PCB – rozumie się przez to polichlorowane bifenyle, polichlorowane trifenyle,

monometylotetrachlorodifenylometan, monometylodichlorodifenylometan,

monometylodibromodifenylometan oraz mieszaniny zawierające jakąkolwiek

z tych substancji w ilości powyżej 0,005% wagowo łącznie;

18) ponownym użyciu – rozumie się przez to działanie polegające na

wykorzystywaniu produktów lub części produktów niebędących odpadami

ponownie do tego samego celu, do którego były przeznaczone;

19) posiadaczu odpadów – rozumie się przez to wytwórcę odpadów lub osobę

fizyczną, osobę prawną oraz jednostkę organizacyjną nieposiadającą osobowości

prawnej będące w posiadaniu odpadów; domniemywa się, że władający

powierzchnią ziemi jest posiadaczem odpadów znajdujących się na

nieruchomości;

20) pośredniku w obrocie odpadami – rozumie się przez to każdego, kto organizuje

przetwarzanie odpadów w imieniu innych podmiotów, w tym również podmiot,

który nie obejmuje odpadów fizycznie w posiadanie;

20a) prowadzącym zakład recyklingu statków – rozumie się przez to prowadzącego

zakład recyklingu statków w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 8 rozporządzenia

Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1257/2013 z dnia 20 listopada 2013 r.

w sprawie recyklingu statków oraz zmieniającego rozporządzenie (WE) nr

1013/2006 i dyrektywę 2009/16/WE (Dz. Urz. UE L 330 z 10.12.2013, str. 1),

zwanego dalej „rozporządzeniem 1257/2013”;

21) przetwarzaniu – rozumie się przez to procesy odzysku lub unieszkodliwiania,

w tym przygotowanie poprzedzające odzysk lub unieszkodliwianie;

22) przygotowaniu do ponownego użycia – rozumie się przez to odzysk polegający

na sprawdzeniu, czyszczeniu lub naprawie, w ramach którego produkty lub

części produktów, które wcześniej stały się odpadami, są przygotowywane do

20.04.2018

©Telksinoe s. 7/170

tego, aby mogły być ponownie wykorzystywane bez jakichkolwiek innych

czynności wstępnego przetwarzania;

23) recyklingu – rozumie się przez to odzysk, w ramach którego odpady są ponownie

przetwarzane na produkty, materiały lub substancje wykorzystywane

w pierwotnym celu lub innych celach; obejmuje to ponowne przetwarzanie

materiału organicznego (recykling organiczny), ale nie obejmuje odzysku energii

i ponownego przetwarzania na materiały, które mają być wykorzystane jako

paliwa lub do celów wypełniania wyrobisk;

23a) recyklingu statków – rozumie się przez to recykling statków w rozumieniu art.

3 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia 1257/2013;

24) selektywnym zbieraniu – rozumie się przez to zbieranie, w ramach którego dany

strumień odpadów, w celu ułatwienia specyficznego przetwarzania, obejmuje

jedynie odpady charakteryzujące się takimi samymi właściwościami i takimi

samymi cechami;

25) składowisku odpadów – rozumie się przez to obiekt budowlany przeznaczony do

składowania odpadów;

26) spalarni odpadów – rozumie się przez to zakład lub jego część przeznaczone do

termicznego przekształcania odpadów z odzyskiem lub bez odzysku

wytwarzanej energii cieplnej, obejmujące instalacje i urządzenia służące do

prowadzenia procesu termicznego przekształcania odpadów wraz

z oczyszczaniem gazów odlotowych i wprowadzaniem ich do powietrza,

kontrolą, sterowaniem i monitorowaniem procesów oraz instalacjami

związanymi z przyjmowaniem, wstępnym przetwarzaniem i magazynowaniem

odpadów dostarczonych do termicznego przekształcania oraz instalacjami

związanymi z magazynowaniem i przetwarzaniem substancji otrzymanych

w wyniku spalania i oczyszczania gazów odlotowych; jeżeli współspalanie

odpadów odbywa się w taki sposób, że głównym celem tej instalacji nie jest

wytwarzanie energii ani wytwarzanie produktów materialnych, tylko termiczne

przekształcenie odpadów, wówczas instalacja ta uważana jest za spalarnię

odpadów;

27) sprzedawcy odpadów – rozumie się przez to podmiot, który nabywa, a następnie

zbywa odpady, we własnym imieniu, w tym również podmiot, który nie

obejmuje odpadów fizycznie w posiadanie;

20.04.2018

©Telksinoe s. 8/170

28) stosowaniu komunalnych osadów ściekowych – rozumie się przez to

rozprowadzanie komunalnych osadów ściekowych na powierzchni ziemi lub

wprowadzanie ich do gleby;

29) termicznym przekształcaniu odpadów – rozumie się przez to:

a) spalanie odpadów przez ich utlenianie,

b) inne niż wskazane w lit. a procesy termicznego przetwarzania odpadów,

w tym pirolizę, zgazowanie i proces plazmowy, o ile substancje powstające

podczas tych procesów są następnie spalane;

30) unieszkodliwianiu odpadów – rozumie się przez to proces niebędący odzyskiem,

nawet jeżeli wtórnym skutkiem takiego procesu jest odzysk substancji lub

energii;

31) współspalarni odpadów – rozumie się przez to zakład lub jego część, których

głównym przedmiotem działalności jest wytwarzanie energii lub produktów,

w których wraz z paliwami są przekształcane termicznie odpady w celu

odzyskania zawartej w nich energii lub w celu ich unieszkodliwiania,

obejmujące instalacje i urządzenia służące do prowadzenia procesu termicznego

przekształcania wraz z oczyszczaniem gazów odlotowych i wprowadzaniem ich

do atmosfery, kontrolą, sterowaniem i monitorowaniem procesów, instalacjami

związanymi z przyjmowaniem, wstępnym przetwarzaniem i magazynowaniem

odpadów dostarczonych do termicznego przekształcania oraz instalacjami

związanymi z magazynowaniem i przetwarzaniem substancji otrzymanych

w wyniku spalania i oczyszczania gazów odlotowych;

32) wytwórcy odpadów – rozumie się przez to każdego, którego działalność lub

bytowanie powoduje powstawanie odpadów (pierwotny wytwórca odpadów),

oraz każdego, kto przeprowadza wstępną obróbkę, mieszanie lub inne działania

powodujące zmianę charakteru lub składu tych odpadów; wytwórcą odpadów

powstających w wyniku świadczenia usług w zakresie budowy, rozbiórki,

remontu obiektów, czyszczenia zbiorników lub urządzeń oraz sprzątania,

konserwacji i napraw jest podmiot, który świadczy usługę, chyba że umowa

o świadczenie usługi stanowi inaczej;

33) zapobieganiu powstawaniu odpadów – rozumie się przez to środki zastosowane

w odniesieniu do produktu, materiału lub substancji, zanim staną się one

odpadami, zmniejszające:

a) ilość odpadów, w tym również przez ponowne użycie lub wydłużenie

okresu dalszego używania produktu,

20.04.2018

©Telksinoe s. 9/170

b) negatywne oddziaływanie wytworzonych odpadów na środowisko i zdrowie ludzi,

c) zawartość substancji szkodliwych w produkcie i materiale;

34) zbieraniu odpadów – rozumie się przez to gromadzenie odpadów przed ich

transportem do miejsc przetwarzania, w tym wstępne sortowanie nieprowadzące

do zasadniczej zmiany charakteru i składu odpadów i niepowodujące zmiany

klasyfikacji odpadów oraz tymczasowe magazynowanie odpadów, o którym

mowa w pkt 5 lit. b.

2. Niewyczerpujący wykaz procesów odzysku określa załącznik nr 1 do ustawy.

3. Niewyczerpujący wykaz procesów unieszkodliwiania określa załącznik

nr 2 do ustawy.

4. Odpady niebezpieczne oznaczają odpady wykazujące co najmniej jedną

spośród właściwości niebezpiecznych. Właściwości powodujące, że odpady są

odpadami niebezpiecznymi, oraz warunki uznania odpadów za niebezpieczne,

z wyjątkiem warunków uznania odpadów za posiadające właściwości zakaźne,

określają przepisy rozporządzenia Komisji (UE) nr 1357/2014 z dnia 18 grudnia

2014 r. zastępującego załącznik III do dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady

2008/98/WE w sprawie odpadów oraz uchylającej niektóre dyrektywy (Dz. Urz.

UE L 365 z 19.12.2014, str. 89, z późn. zm.4)), zwanego dalej „rozporządzeniem (UE)

nr 1357/2014”, oraz rozporządzenia Rady (UE) 2017/997 z dnia 8 czerwca 2017 r.

zmieniającego załącznik III do dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady

2008/98/WE w odniesieniu do niebezpiecznej właściwości HP 14 „Ekotoksyczne”

(Dz. Urz. UE L 150 z 14.06.2017, str. 1), zwanego dalej „rozporządzeniem (UE) 2017/997”.

5. Minister właściwy do spraw środowiska w porozumieniu z ministrem

właściwym do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia, warunki uznania

odpadów za posiadające właściwości zakaźne oraz sposób ustalania tych właściwości,

kierując się wymaganiami ochrony środowiska oraz zagrożeniami dla życia lub zdrowia ludzi.

4)

Zmiana wymienionego rozporządzenia została ogłoszona w Dz. Urz. UE L 42 z 18.02.2017, str. 43.

20.04.2018

©Telksinoe s. 10/170

Rozdział 3

Katalog odpadów i zmiana statusu odpadów niebezpiecznych na odpady inne

niż niebezpieczne

Art. 4. 1. Odpady klasyfikuje się przez ich zaliczenie do odpowiedniej grupy,

podgrupy i rodzaju odpadów, uwzględniając:

1) źródło ich powstawania;

2) właściwości powodujące, że odpady są odpadami niebezpiecznymi, określone

w rozporządzeniu (UE) nr 1357/2014 i w rozporządzeniu (UE) 2017/997, oraz

przepisy wydane na podstawie art. 3 ust. 5;

3) składniki odpadów, dla których przekroczenie wartości granicznych stężeń

substancji niebezpiecznych może powodować, że odpady są odpadami

niebezpiecznymi.

2. Składniki odpadów, o których mowa w ust. 1 pkt 3, określa załącznik nr 4 do

ustawy.

3. Minister właściwy do spraw środowiska określi, w drodze rozporządzenia,

katalog odpadów z podziałem na grupy, podgrupy i rodzaje ze wskazaniem odpadów

niebezpiecznych, kierując się źródłem powstawania odpadów oraz właściwościami

odpadów.

4. (uchylony)

Art. 5. Zakazuje się zmiany klasyfikacji odpadów niebezpiecznych na odpady

inne niż niebezpieczne przez ich rozcieńczanie lub mieszanie ze sobą, lub z innymi

odpadami, substancjami lub materiałami, prowadzące do obniżenia początkowego

stężenia substancji niebezpiecznych do poziomu niższego niż poziom określony dla

odpadów niebezpiecznych.

Art. 6. Odpadami niebezpiecznymi są odpady wskazane w katalogu odpadów,

określonym w przepisach wydanych na podstawie art. 4 ust. 3, jako odpady

niebezpieczne, z zastrzeżeniem art. 7.

Art. 7. 1. Posiadacz odpadów może dokonać zmiany klasyfikacji odpadów

niebezpiecznych na odpady inne niż niebezpieczne, jeżeli wykaże, że nie posiadają

one właściwości powodujących, że odpady są odpadami niebezpiecznymi,

określonych w rozporządzeniu (UE) nr 1357/2014 i w rozporządzeniu (UE) 2017/997,

a w przypadku odpadów posiadających właściwości zakaźne, również że nie spełniają

one warunków uznania odpadów za posiadające właściwości zakaźne określonych

w przepisach wydanych na podstawie art. 3 ust. 5.

20.04.2018

©Telksinoe s. 11/170

2. (uchylony)

3. (uchylony)

Art. 8. 1. Posiadacz odpadów jest obowiązany do przedłożenia marszałkowi

województwa, właściwemu odpowiednio ze względu na miejsce wytwarzania lub

gospodarowania odpadami, zgłoszenia zmiany klasyfikacji odpadów niebezpiecznych

na odpady inne niż niebezpieczne.

2. Zgłoszenie zmiany klasyfikacji odpadów niebezpiecznych na odpady inne niż

niebezpieczne zawiera:

1) imię i nazwisko lub nazwę posiadacza odpadów oraz adres zamieszkania lub

siedziby;

2) numer identyfikacji podatkowej (NIP);

3) określenie miejsca wytwarzania lub gospodarowania odpadami przewidzianymi

do zmiany klasyfikacji;

4) wskazanie odpadów przewidzianych do zmiany klasyfikacji oraz proponowaną

klasyfikację tych odpadów;

5) opis procesu technologicznego, w którym powstają odpady przewidziane do

zmiany klasyfikacji, oraz jeżeli jest to zasadne, inne okoliczności, które mogły

mieć wpływ na właściwości tych odpadów.

3. Do zgłoszenia zmiany klasyfikacji odpadów niebezpiecznych na odpady inne

niż niebezpieczne dołącza się wyniki badań właściwości odpadów przewidzianych do

zmiany klasyfikacji oraz ocenę tych wyników badań w odniesieniu do badanych

właściwości odpadów, uwzględniając przepisy rozporządzenia (UE) nr 1357/2014 i

rozporządzenia (UE) 2017/997 oraz przepisy wydane na podstawie art. 3 ust. 5.

4. Badania właściwości odpadów, o których mowa w ust. 3, wykonują wyłącznie

laboratoria, o których mowa w art. 147a ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. – Prawo

ochrony środowiska. W celu przeprowadzenia badania laboratoria pobierają próbki

odpadów objętych zgłoszeniem.

5. Marszałek województwa wydaje decyzję zatwierdzającą zmianę klasyfikacji

odpadów niebezpiecznych na odpady inne niż niebezpieczne albo decyzję o wyrażeniu sprzeciwu.

Art. 9. 1. Marszałek województwa przekazuje ministrowi właściwemu do spraw

środowiska:

20.04.2018

©Telksinoe s. 12/170

1) kopie zgłoszeń zmiany kwalifikacji odpadów niebezpiecznych na odpady inne

niż niebezpieczne wraz z kopiami wyników badań właściwości odpadów –

w terminie miesiąca od dnia doręczenia decyzji;

2) zbiorczą informację za dany rok o liczbie zgłoszeń, decyzji zatwierdzających

zmianę klasyfikacji odpadów niebezpiecznych na odpady inne niż niebezpieczne

oraz decyzji o wyrażeniu sprzeciwu – w terminie do dnia 31 marca następnego roku.

2. Wymóg przekazania dokumentów, o których mowa w ust. 1 pkt 1, nie dotyczy

przypadku, gdy od decyzji marszałka województwa zatwierdzającej zmianę

klasyfikacji odpadów niebezpiecznych na odpady inne niż niebezpieczne albo od

decyzji o wyrażeniu sprzeciwu wniesiono odwołanie, które przekazano ministrowi

właściwemu do spraw środowiska.

3. Minister właściwy do spraw środowiska weryfikuje, zamieszczone w Bazie

danych o produktach i opakowaniach oraz o gospodarce odpadami, ostateczne decyzje

zatwierdzające zmianę klasyfikacji odpadów niebezpiecznych na odpady inne niż

niebezpieczne oraz ostateczne decyzje o wyrażeniu sprzeciwu.

4. Minister właściwy do spraw środowiska niezwłocznie zawiadamia Komisję

Europejską o wszystkich przypadkach zmiany klasyfikacji odpadów niebezpiecznych

na odpady inne niż niebezpieczne.

Rozdział 4

Uznanie przedmiotu lub substancji za produkt uboczny

Art. 10. Przedmiot lub substancja, powstające w wyniku procesu

produkcyjnego, którego podstawowym celem nie jest ich produkcja, mogą być uznane

za produkt uboczny, niebędący odpadem, jeżeli są łącznie spełnione następujące

warunki:

1) dalsze wykorzystywanie przedmiotu lub substancji jest pewne;

2) przedmiot lub substancja mogą być wykorzystywane bezpośrednio bez dalszego

przetwarzania, innego niż normalna praktyka przemysłowa;

3) dany przedmiot lub substancja są produkowane jako integralna część procesu

produkcyjnego;

4) dana substancja lub przedmiot spełniają wszystkie istotne wymagania, w tym

prawne, w zakresie produktu, ochrony środowiska oraz życia i zdrowia ludzi, dla

określonego wykorzystania tych substancji lub przedmiotów i wykorzystanie

20.04.2018

©Telksinoe s. 13/170

takie nie doprowadzi do ogólnych negatywnych oddziaływań na środowisko,

życie lub zdrowie ludzi.

Art. 11. 1. Wytwórca przedmiotu lub substancji, o których mowa w art. 10, jest

obowiązany do przedłożenia marszałkowi województwa właściwemu ze względu na

miejsce ich wytwarzania zgłoszenia uznania przedmiotu lub substancji za produkt

uboczny.

2. Zgłoszenie uznania przedmiotu lub substancji za produkt uboczny zawiera:

1) imię i nazwisko lub nazwę podmiotu oraz adres zamieszkania lub siedziby;

2) numer identyfikacji podatkowej (NIP);

3) określenie miejsca wytwarzania przedmiotu lub substancji przewidzianych do

uznania za produkt uboczny;

4) wskazanie przedmiotu lub substancji przewidzianych do uznania za produkt

uboczny oraz ich masy;

5) opis procesu produkcyjnego, w którym powstaje przedmiot lub substancja,

i procesu, w którym zostaną one wykorzystane.

3. Do zgłoszenia uznania przedmiotu lub substancji za produkt uboczny dołącza

się dowody potwierdzające spełnienie warunków, o których mowa w art. 10, oraz

szczegółowych wymagań, o ile zostały określone. Dowodami mogą być

w szczególności umowy potwierdzające wykorzystanie przedmiotu lub substancji do

określonych celów lub potwierdzające właściwości przedmiotu lub substancji wyniki

badań, wykonanych przez laboratoria, o których mowa w art. 147a ustawy z dnia

27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony środowiska.

4. Uznanie przedmiotu lub substancji za produkt uboczny następuje, jeżeli

marszałek województwa w terminie 3 miesięcy od dnia otrzymania zgłoszenia

uznania przedmiotu lub substancji za produkt uboczny nie wyrazi sprzeciwu, w drodze

decyzji.

5. Przepisów ust. 1–4 nie stosuje się do materiałów paszowych określonych

w przepisach Unii Europejskiej wydanych na podstawie art. 24 rozporządzenia

Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) 767/2009 z dnia 13 lipca 2009 r. w sprawie

wprowadzania na rynek i stosowania pasz, zmieniającego rozporządzenie (WE)

nr 1831/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady i uchylającego dyrektywę Rady

79/373/EWG, dyrektywę Komisji 80/511/EWG, dyrektywy Rady 82/471/EWG,

83/228/EWG, 93/74/EWG, 93/113/WE i 96/25/WE oraz decyzję Komisji

2004/217/WE (Dz. Urz. UE L 229 z 01.09.2009, str. 1, z późn. zm.).

20.04.2018

©Telksinoe s. 14/170

6. Minister właściwy do spraw środowiska może określić, w drodze

rozporządzenia, szczegółowe kryteria dotyczące uznania przedmiotu lub substancji za

produkt uboczny, kierując się względami ochrony środowiska, życia lub zdrowia

ludzi.

Art. 12. 1. Marszałek województwa przekazuje ministrowi właściwemu do

spraw środowiska, w terminie do dnia 31 marca następnego roku, zbiorczą informację

za dany rok o liczbie otrzymanych zgłoszeń uznania przedmiotu lub substancji za

produkt uboczny, wyrażonych sprzeciwów oraz o przypadkach uznania przedmiotu

lub substancji za produkt uboczny oraz ich masie.

2. Minister właściwy do spraw środowiska określi, w drodze rozporządzenia,

wzór zbiorczej informacji, o której mowa w ust. 1, kierując się potrzebą ujednolicenia

zawartych w niej danych.

Art. 13. 1. Zakazuje się łącznego magazynowania produktów ubocznych

i odpadów, a także magazynowania produktów ubocznych w miejscach

przeznaczonych do magazynowania odpadów lub składowania odpadów.

2. Substancje lub przedmioty, które przestały spełniać warunki i wymagania,

o których mowa w art. 10 oraz w przepisach wydanych na podstawie art. 11 ust. 6,

są odpadami.

Rozdział 5

Utrata statusu odpadów

Art. 14. 1. Określone rodzaje odpadów przestają być odpadami, jeżeli na skutek

poddania ich odzyskowi, w tym recyklingowi, spełniają:

1) łącznie następujące warunki:

a) przedmiot lub substancja są powszechnie stosowane do konkretnych celów,

b) istnieje rynek takich przedmiotów lub substancji lub popyt na nie,

c) dany przedmiot lub substancja spełniają wymagania techniczne dla

zastosowania do konkretnych celów oraz wymagania określone

w przepisach i w normach mających zastosowanie do produktu,

d) zastosowanie przedmiotu lub substancji nie prowadzi do negatywnych

skutków dla życia, zdrowia ludzi lub środowiska;

2) wymagania określone przez przepisy Unii Europejskiej.

2. Przedmiot lub substancja, które przestały spełniać warunki, o których mowa

w ust. 1, są odpadami.

20.04.2018

©Telksinoe s. 15/170

Art. 15. Zakazuje się łącznego magazynowania odpadów i przedmiotu lub

substancji, które utraciły status odpadów, a także magazynowania przedmiotu lub

substancji, które utraciły status odpadów w miejscach przeznaczonych do

magazynowania odpadów lub składowania odpadów.

DZIAŁ II

Zasady ogólne gospodarki odpadami

Rozdział 1

Ochrona życia i zdrowia ludzi oraz środowiska

Art. 16. Gospodarkę odpadami należy prowadzić w sposób zapewniający

ochronę życia i zdrowia ludzi oraz środowiska, w szczególności gospodarka odpadami

nie może:

1) powodować zagrożenia dla wody, powietrza, gleby, roślin lub zwierząt;

2) powodować uciążliwości przez hałas lub zapach;

3) wywoływać niekorzystnych skutków dla terenów wiejskich lub miejsc

o szczególnym znaczeniu, w tym kulturowym i przyrodniczym.

Rozdział 2

Hierarchia sposobów postępowania z odpadami

Art. 17. Wprowadza się następującą hierarchię sposobów postępowania

z odpadami:

1) zapobieganie powstawaniu odpadów;

2) przygotowywanie do ponownego użycia;

3) recykling;

4) inne procesy odzysku;

5) unieszkodliwianie.

Art. 18. 1. Każdy, kto podejmuje działania powodujące lub mogące powodować

powstanie odpadów, powinien takie działania planować, projektować i prowadzić przy

użyciu takich sposobów produkcji lub form usług oraz surowców i materiałów, aby

w pierwszej kolejności zapobiegać powstawaniu odpadów lub ograniczać ilość

odpadów i ich negatywne oddziaływanie na życie i zdrowie ludzi oraz na środowisko,

w tym przy wytwarzaniu produktów, podczas i po zakończeniu ich użycia.

2. Odpady, których powstaniu nie udało się zapobiec, posiadacz odpadów

w pierwszej kolejności jest obowiązany poddać odzyskowi.

20.04.2018

©Telksinoe s. 16/170

3. Odzysk, o którym mowa w ust. 2, polega w pierwszej kolejności na

przygotowaniu odpadów przez ich posiadacza do ponownego użycia lub poddaniu

recyklingowi, a jeżeli nie jest to możliwe z przyczyn technologicznych lub nie jest

uzasadnione z przyczyn ekologicznych lub ekonomicznych – poddaniu innym

procesom odzysku.

4. Przez recykling rozumie się także recykling organiczny polegający na obróbce

tlenowej, w tym kompostowaniu, lub obróbce beztlenowej odpadów, które ulegają

rozkładowi biologicznemu w kontrolowanych warunkach przy wykorzystaniu

mikroorganizmów, w wyniku której powstaje materia organiczna lub metan;

składowanie na składowisku odpadów nie jest traktowane jako recykling organiczny.

5. Odpady, których poddanie odzyskowi nie było możliwe z przyczyn, o których

mowa w ust. 3, posiadacz odpadów jest obowiązany unieszkodliwiać.

6. Składowane powinny być wyłącznie te odpady, których unieszkodliwienie

w inny sposób było niemożliwe z przyczyn, o których mowa w ust. 3.

7. Unieszkodliwianiu poddaje się te odpady, z których uprzednio

wysegregowano odpady nadające się do odzysku.

Art. 19. 1. Organy administracji publicznej, w zakresie swojej właściwości,

podejmują działania wspierające ponowne użycie i przygotowanie do ponownego

użycia odpadów, w szczególności:

1) zachęcając do tworzenia i wspierając sieci ponownego wykorzystania i napraw;

2) stwarzając zachęty ekonomiczne.

2. Jednostki sektora finansów publicznych stosują kryteria ponownego użycia

lub przygotowania do ponownego użycia odpadów przy udzielaniu zamówień

publicznych, o ile ponowne użycie lub przygotowanie do ponownego użycia odpadów

jest możliwe.

Rozdział 3

Zasada bliskości

Art. 20. 1. Odpady, z uwzględnieniem hierarchii sposobów postępowania

z odpadami, w pierwszej kolejności poddaje się przetwarzaniu w miejscu ich

powstania.

2. Odpady, które nie mogą być przetworzone w miejscu ich powstania,

przekazuje się, uwzględniając hierarchię sposobów postępowania z odpadami oraz

najlepszą dostępną technikę, o której mowa w art. 207 ustawy z dnia 27 kwietnia

20.04.2018

©Telksinoe s. 17/170

2001 r. – Prawo ochrony środowiska, lub technologię, o której mowa w art. 143 tej

ustawy, do najbliżej położonych miejsc, w których mogą być przetworzone.

3. Zakazuje się:

1) stosowania komunalnych osadów ściekowych,

2) unieszkodliwiania zakaźnych odpadów medycznych i zakaźnych odpadów

weterynaryjnych

– poza obszarem województwa, na którym zostały wytworzone.

4. Zakazuje się przywozu na obszar województwa odpadów, o których mowa

w ust. 3, wytworzonych poza obszarem tego województwa, do celów, o których mowa

w ust. 3.

5. Komunalne osady ściekowe mogą być stosowane na obszarze województwa

innego niż to, na którym zostały wytworzone, jeżeli odległość od miejsca wytwarzania

odpadów do miejsca stosowania położonego na obszarze innego województwa jest

mniejsza niż odległość do miejsca stosowania położonego na obszarze tego samego

województwa.

6. W przypadku unieszkodliwiania zakaźnych odpadów medycznych

i zakaźnych odpadów weterynaryjnych, przepis ust. 5 stosuje się odpowiednio.

Dopuszcza się unieszkodliwienie zakaźnych odpadów medycznych i zakaźnych

odpadów weterynaryjnych na obszarze województwa innego niż to, na którym zostały

wytworzone, w najbliżej położonej instalacji, w przypadku braku instalacji do

unieszkodliwiania tych odpadów na obszarze danego województwa lub gdy istniejące

instalacje nie mają wolnych mocy przerobowych.

7. Zakazuje się przetwarzania:

1) zmieszanych odpadów komunalnych,

2) pozostałości z sortowania odpadów komunalnych oraz pozostałości z procesu

mechaniczno-biologicznego przetwarzania odpadów komunalnych, o ile są

przeznaczone do składowania,

3) odpadów zielonych

– poza obszarem regionu gospodarki odpadami komunalnymi, na którym zostały wytworzone.

8. Zakazuje się przywozu na obszar regionu gospodarki odpadami komunalnymi

odpadów, o których mowa w ust. 7, wytworzonych poza obszarem tego regionu.

9. W przypadku wyznaczenia instalacji przewidzianej do zastępczej obsługi

regionu gospodarki odpadami komunalnymi, o której mowa w art. 38 ust. 2 pkt 2,

20.04.2018

©Telksinoe s. 18/170

poza obszarem regionu gospodarki odpadami komunalnymi, na którym odpady te

zostały wytworzone, nie stosuje się ust. 7 i 8.

10. W przypadku przekazywania zmieszanych odpadów komunalnych do

spalarni odpadów komunalnych wskazanej jako ponadregionalna instalacja do obsługi

danego regionu gospodarki odpadami komunalnymi w uchwale w sprawie wykonania

wojewódzkiego planu gospodarki odpadami nie stosuje się ust. 7 i 8.

11. Przepis ust. 10 stosuje także się w przypadku przekazywania zmieszanych

odpadów komunalnych niezbędnych do przeprowadzenia rozruchu spalarni określonej

jako ponadregionalna instalacja do obsługi danego regionu w wojewódzkim planie

gospodarki odpadami.

Rozdział 4

Postępowanie z odpadami niebezpiecznymi

Art. 21. 1. Zakazuje się mieszania odpadów niebezpiecznych różnych rodzajów,

mieszania odpadów niebezpiecznych z odpadami innymi niż niebezpieczne, a także

mieszania odpadów niebezpiecznych z substancjami, materiałami lub przedmiotami,

w tym rozcieńczania substancji niebezpiecznych.

2. Dopuszcza się mieszanie odpadów niebezpiecznych różnych rodzajów,

mieszanie odpadów niebezpiecznych z odpadami innymi niż niebezpieczne, a także

mieszanie odpadów niebezpiecznych z substancjami, materiałami lub przedmiotami,

jeżeli ich zmieszanie służy poprawie bezpieczeństwa procesów przetwarzania

odpadów powstałych po zmieszaniu i jeżeli w wyniku prowadzenia tych procesów nie

nastąpi wzrost zagrożenia dla życia i zdrowia ludzi lub środowiska.

3. W przypadku gdy odpady niebezpieczne uległy zmieszaniu z innymi

odpadami, substancjami, materiałami lub przedmiotami, rozdziela się je, jeżeli zostaną

spełnione łącznie następujące warunki:

1) w procesie przetwarzania odpadów powstałych po rozdzieleniu nastąpi

ograniczenie zagrożenia dla życia i zdrowia ludzi lub środowiska;

2) jest to technicznie możliwe i ekonomicznie uzasadnione.

Rozdział 5

Koszty gospodarowania odpadami

Art. 22. Koszty gospodarowania odpadami są ponoszone przez pierwotnego

wytwórcę odpadów lub przez obecnego lub poprzedniego posiadacza odpadów.

W przypadkach określonych w przepisach odrębnych koszty gospodarowania

20.04.2018

©Telksinoe s. 19/170

odpadami ponosi producent produktu lub podmiot wprowadzający produkt na

terytorium kraju, określony w tych przepisach.

Rozdział 6

Zbieranie i transport odpadów

Art. 23. 1. Odpady są zbierane w sposób selektywny.

2. Zakazuje się zbierania poza miejscem wytwarzania:

1) pozostałości z sortowania odpadów komunalnych, o ile są przeznaczone do

składowania;

2) komunalnych osadów ściekowych;

3) zakaźnych odpadów medycznych;

4) zakaźnych odpadów weterynaryjnych;

5) zmieszanych odpadów komunalnych;

6) odpadów zielonych.

3. (uchylony)

4. Jeżeli ze względów bezpieczeństwa lub w celu zapewnienia ciągłości odbioru

zakaźnych odpadów medycznych lub zakaźnych odpadów weterynaryjnych, zbieranie

tych odpadów jest konieczne, marszałek województwa właściwy ze względu na

miejsce zbierania odpadów może zezwolić, w drodze decyzji, na ich zbieranie.

5. W przypadku zbierania zakaźnych odpadów medycznych lub zakaźnych

odpadów weterynaryjnych na terenach zamkniętych zezwolenie, o którym mowa

w ust. 4, wydaje regionalny dyrektor ochrony środowiska właściwy ze względu na

miejsce zbierania tych odpadów.

6. Zezwolenie, o którym mowa w ust. 4 i 5, może być wydane na okres nie

dłuższy niż rok.

7. W przypadku, o którym mowa w ust. 4 i 5, przepisy art. 42 ust. 1 i art. 43

ust. 1 stosuje się odpowiednio.

8. Zakaz zbierania zakaźnych odpadów medycznych i zakaźnych odpadów

weterynaryjnych nie dotyczy zakaźnych odpadów medycznych i zakaźnych odpadów

weterynaryjnych powstałych w wyniku świadczenia usług medycznych lub

weterynaryjnych na wezwanie.

9. Wytwórca zakaźnych odpadów medycznych i zakaźnych odpadów

weterynaryjnych powstałych w wyniku świadczenia usług na wezwanie jest

obowiązany do bezzwłocznego dostarczenia wytworzonych odpadów do

20.04.2018

©Telksinoe s. 20/170

przystosowanych do tego celu pomieszczeń spełniających wymagania w zakresie

magazynowania takich odpadów.

10. Zakazu, o którym mowa w ust. 2, nie stosuje się do zbierania odpadów,

o których mowa w ust. 2 pkt 5 i 6, w stacji przeładunkowej prowadzonej przez

podmiot odbierający odpady komunalne od właścicieli nieruchomości lub przez

prowadzącego regionalną instalację przetwarzania odpadów komunalnych lub

prowadzącego ponadregionalną instalację przetwarzania odpadów komunalnych.

11. Zakazu, o którym mowa w ust. 2, nie stosuje się do zbierania odpadów

zielonych przez prowadzącego punkt selektywnego zbierania odpadów komunalnych.

Art. 24. 1. Transport odpadów odbywa się zgodnie z wymaganiami w zakresie

ochrony środowiska oraz bezpieczeństwa życia i zdrowia ludzi, w szczególności

w sposób uwzględniający właściwości chemiczne i fizyczne odpadów, w tym stan

skupienia, oraz zagrożenia, które mogą powodować odpady, w tym zgodnie

z wymaganiami określonymi w przepisach wydanych na podstawie ust. 7.

2. Transport odpadów niebezpiecznych stanowiących towary niebezpieczne

w rozumieniu art. 2 pkt 4 ustawy z dnia 19 sierpnia 2011 r. o przewozie towarów

niebezpiecznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 1834, 1948 i 1954) odbywa się z zachowaniem

przepisów o transporcie towarów niebezpiecznych.

3. Zlecający usługę transportu odpadów jest obowiązany wskazać

transportującemu odpady wykonującemu usługę transportu odpadów miejsce

przeznaczenia odpadów oraz posiadacza odpadów, do którego należy dostarczyć odpady.

4. Transportujący odpady wykonujący usługę transportu odpadów jest

obowiązany dostarczyć odpady do miejsca przeznaczenia odpadów i przekazać je

posiadaczowi odpadów, o którym mowa w ust. 3.

5. Transportujący odpady wykonujący usługę transportu odpadów umieszcza

indywidualny numer rejestrowy, o którym mowa w art. 54 ust. 1, na dokumentach

związanych z tą usługą.

6. Środki transportu odpadów są oznakowane w sposób zgodny z przepisami

wydanymi na podstawie ust. 7.

7. Minister właściwy do spraw środowiska w porozumieniu z ministrem

właściwym do spraw transportu oraz ministrem właściwym do spraw żeglugi

śródlądowej określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe wymagania dla transportu

odpadów, w tym dla środków transportu i sposobu transportowania, oraz oznakowanie

20.04.2018

©Telksinoe s. 21/170

środków transportu, biorąc pod uwagę właściwości odpadów i ich wpływ na

środowisko oraz bezpieczeństwo życia i zdrowia ludzi.

Rozdział 7

Magazynowanie odpadów

Art. 25. 1. Magazynowanie odpadów odbywa się zgodnie z wymaganiami

w zakresie ochrony środowiska oraz bezpieczeństwa życia i zdrowia ludzi,

w szczególności w sposób uwzględniający właściwości chemiczne i fizyczne

odpadów, w tym stan skupienia, oraz zagrożenia, które mogą powodować te odpady,

w tym zgodnie z wymaganiami określonymi w przepisach wydanych na podstawie

ust. 7.

2. Magazynowanie odpadów odbywa się na terenie, do którego posiadacz

odpadów ma tytuł prawny.

3. Magazynowanie odpadów jest prowadzone wyłącznie w ramach wytwarzania,

zbierania lub przetwarzania odpadów.

4. Odpady, z wyjątkiem przeznaczonych do składowania, mogą być

magazynowane, jeżeli konieczność magazynowania wynika z procesów

technologicznych lub organizacyjnych i nie przekracza terminów uzasadnionych

zastosowaniem tych procesów, nie dłużej jednak niż przez 3 lata.

5. Odpady przeznaczone do składowania mogą być magazynowane wyłącznie

w celu zebrania odpowiedniej ilości tych odpadów do transportu na składowisko

odpadów, nie dłużej jednak niż przez rok.

6. Okresy magazynowania odpadów, o którym mowa w ust. 4 i 5, są liczone

łącznie dla wszystkich kolejnych posiadaczy tych odpadów.

7. Minister właściwy do spraw środowiska może określić, w drodze

rozporządzenia, szczegółowe wymagania dla magazynowania odpadów,

obejmującego wstępne magazynowanie odpadów przez wytwórcę odpadów,

tymczasowe magazynowanie odpadów przez prowadzącego zbieranie odpadów oraz

magazynowanie odpadów przez prowadzącego przetwarzanie odpadów, kierując się

właściwościami odpadów, wymaganiami ochrony środowiska, życia i zdrowia ludzi

oraz ograniczeniem uciążliwości związanych z magazynowaniem odpadów.

8. W rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 7, minister właściwy do spraw

środowiska może określić czas magaz ynowania, kierując się rodzajem

magazynowania i właściwościami odpadów.

20.04.2018

©Telksinoe s. 22/170

Rozdział 8

Usuwanie odpadów z miejsca nieprzeznaczonego do ich składowania lub

magazynowania

Art. 26. 1. Posiadacz odpadów jest obowiązany do niezwłocznego usunięcia

odpadów z miejsca nieprzeznaczonego do ich składowania lub magazynowania.

2. W przypadku nieusunięcia odpadów zgodnie z ust. 1, wójt, burmistrz lub

prezydent miasta, w drodze decyzji wydawanej z urzędu, nakazuje posiadaczowi

odpadów usunięcie odpadów z miejsca nieprzeznaczonego do ich składowania lub

magazynowania, z wyjątkiem gdy obowiązek usunięcia odpadów jest skutkiem

wydania decyzji o cofnięciu decyzji związanej z gospodarką odpadami.

3. Nakaz usunięcia odpadów, o którym mowa w ust. 2, z terenów zamkniętych

oraz z nieruchomości, którymi gmina włada jako władający powierzchnią ziemi,

a niebędących w posiadaniu innego podmiotu – wydaje właściwy regionalny dyrektor

ochrony środowiska.

4. Jeżeli posiadacz odpadów nie posiada tytułu prawnego do nieruchomości,

z której jest obowiązany usunąć odpady, władający powierzchnią ziemi jest

obowiązany umożliwić posiadaczowi odpadów usunięcie odpadów z tej

nieruchomości, a w przypadku wykonania zastępczego decyzji – organowi egzekucyjnemu.

5. Władającemu powierzchnią ziemi przysługuje od posiadacza odpadów

wynagrodzenie za udostępnienie nieruchomości.

6. W decyzji, o której mowa w ust. 2, określa się w szczególności:

1) termin usunięcia odpadów;

2) rodzaj odpadów;

3) sposób usunięcia odpadów.

Rozdział 9

Przekazywanie odpadów i przenoszenie odpowiedzialności za gospodarowanie odpadami

Art. 27. 1. Wytwórca odpadów jest obowiązany do gospodarowania

wytworzonymi przez siebie odpadami.

2. Wytwórca odpadów lub inny posiadacz odpadów może zlecić wykonanie

obowiązku gospodarowania odpadami wyłącznie podmiotom, które posiadają:

1) zezwolenie na zbieranie odpadów lub zezwolenie na przetwarzanie odpadów, lub

20.04.2018

©Telksinoe s. 23/170

2) koncesję na podziemne składowanie odpadów, pozwolenie zintegrowane,

decyzję zatwierdzającą program gospodarowania odpadami wydobywczymi,

zezwolenie na prowadzenie obiektu unieszkodliwiania odpadów wydobywczych

lub wpis do rejestru działalności regulowanej w zakresie odbierania odpadów

komunalnych od właścicieli nieruchomości – na podstawie odrębnych

przepisów, lub

3) wpis do rejestru w zakresie, o którym mowa w art. 50 ust. 1 pkt 5

– chyba że działalność taka nie wymaga uzyskania decyzji lub wpisu do rejestru.

3. Jeżeli wytwórca odpadów lub inny posiadacz odpadów przekazuje odpady

następnemu posiadaczowi odpadów, który posiada decyzję wymienioną w ust. 2 pkt 1

lub 2 albo posiada wpis do rejestru w zakresie, o którym mowa w art. 50 ust. 1 pkt 5

lit. a, odpowiedzialność za gospodarowanie odpadami, z chwilą ich przekazania,

przechodzi na tego następnego posiadacza odpadów.

4. Posiadacza odpadów, który przekazał odpady transportującemu odpady, nie

zwalnia się z odpowiedzialności za zbieranie lub przetwarzanie odpadów, do czasu

przejęcia odpowiedzialności przez następnego posiadacza odpadów, który posiada

decyzję wymienioną w ust. 2 pkt 1 lub 2 albo posiada wpis do rejestru w zakresie,

o którym mowa w art. 50 ust. 1 pkt 5 lit. a.

5. Wytwórca zakaźnych odpadów medycznych lub zakaźnych odpadów

weterynaryjnych jest zwolniony z odpowiedzialności za zbieranie lub przetwarzanie

tych odpadów, z chwilą dokonania unieszkodliwienia tych odpadów przez następnego

posiadacza odpadów przez termiczne przekształcenie zakaźnych odpadów

medycznych lub zakaźnych odpadów weterynaryjnych w spalarni odpadów

niebezpiecznych.

6. Potwierdzeniem przejścia odpowiedzialności za gospodarowanie odpadami na

następnego posiadacza odpadów w przypadku, o którym mowa w ust. 5, jest

dokument potwierdzający unieszkodliwienie.

7. Sprzedawca odpadów oraz pośrednik w obrocie odpadami nie przejmują

odpowiedzialności za gospodarowanie odpadami, jeżeli nie są posiadaczami tych

odpadów.

8. Osoba fizyczna i jednostka organizacyjna niebędące przedsiębiorcami mogą

poddawać odzyskowi tylko takie rodzaje odpadów, za pomocą takich metod odzysku,

określonych w przepisach wydanych na podstawie ust. 10, i w takich ilościach, które

mogą bezpiecznie wykorzystać na potrzeby własne.

20.04.2018

©Telksinoe s. 24/170

9. Posiadacz odpadów może przekazywać osobie fizycznej lub jednostce

organizacyjnej niebędącym przedsiębiorcami określone rodzaje odpadów, do

wykorzystania na potrzeby własne za pomocą dopuszczalnych metod odzysku,

zgodnie z wymaganiami określonymi w przepisach wydanych na podstawie ust. 10.

10. Minister właściwy do spraw środowiska, w drodze rozporządzenia:

1) określi listę rodzajów odpadów, które osoba fizyczna lub jednostka

organizacyjna niebędące przedsiębiorcami mogą poddawać odzyskowi na

potrzeby własne, oraz dopuszczalne metody odzysku,

2) może określić dla niektórych rodzajów odpadów, o których mowa w pkt 1,

warunki magazynowania odpadów przeznaczonych do wykorzystania na

potrzeby własne oraz dopuszczalne ilości, które te podmioty mogą przyjąć

i magazynować w ciągu roku, lub sposób określenia tych ilości

– kierując się właściwościami odpadów oraz możliwościami ich bezpiecznego

wykorzystania.

Art. 28. 1. W przypadku korzystania przez wytwórców odpadów ze wspólnego

lokalu dopuszcza się przeniesienie odpowiedzialności za wytworzone odpady na rzecz

jednego z nich lub na rzecz wynajmującego lokal, jeżeli podmiot ten zapewni

postępowanie z przyjętymi odpadami w sposób zgodny z niniejszą ustawą.

2. Przeniesienie odpowiedzialności, o którym mowa w ust. 1, oznacza

przeniesienie praw i obowiązków ciążących na wytwórcy odpadów i następuje pod

warunkiem zawarcia umowy w formie pisemnej pod rygorem nieważności.

Rozdział 10

Przetwarzanie odpadów w instalacjach i urządzeniach

Art. 29. 1. Odpady są przetwarzane w instalacjach lub urządzeniach.

2. Instalacje oraz urządzenia do przetwarzania odpadów eksploatuje się tylko

wówczas, gdy:

1) spełniają wymagania ochrony środowiska, w tym nie powodują przekroczenia

standardów emisyjnych, o których mowa w przepisach o ochronie środowiska,

oraz

2) pozostałości powstające w wyniku działalności związanej z przetwarzaniem

odpadów będą przetwarzane z zachowaniem wymagań określonych w ustawie.

Art. 30. 1. Zakazuje się przetwarzania odpadów poza instalacjami lub urządzeniami.

2. Dopuszcza się odzysk poza instalacjami lub urządzeniami w przypadku:

20.04.2018

©Telksinoe s. 25/170

1) odzysku w procesie odzysku R10, o którym mowa w załączniku nr 1 do ustawy,

zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie ust. 4;

2) rodzajów odpadów wymienionych w przepisach wydanych na podstawie ust. 5,

poddawanych odzyskowi, zgodnie z warunkami określonymi w tych przepisach,

w procesach odzysku R3, R5, R11 i R12, o których mowa w załączniku nr 1 do

ustawy;

3) osób fizycznych prowadzących kompostowanie na potrzeby własne.

3. Odzysk poza instalacjami lub urządzeniami, o którym mowa w ust. 2, może

być prowadzony, jeżeli nie stwarza zagrożenia dla środowiska, życia lub zdrowia ludzi

oraz jest prowadzony zgodnie z wymaganiami określonymi w przepisach wydanych

odpowiednio na podstawie ust. 4 lub 5.

4. Minister właściwy do spraw środowiska określi, w drodze rozporządzenia,

warunki odzysku w procesie odzysku R10, wymienionego w załączniku nr 1 do

ustawy, i rodzaje odpadów dopuszczonych do takiego procesu odzysku,

uwzględniając potrzebę ochrony życia i zdrowia ludzi oraz środowiska.

5. Minister właściwy do spraw środowiska określi, w drodze rozporządzenia,

rodzaje odpadów oraz warunki ich odzysku w procesach odzysku R3, R5, R11

i R12 wymienionych w załączniku nr 1 do ustawy, poza instalacjami i urządzeniami,

uwzględniając właściwości tych odpadów oraz możliwość bezpiecznego dla

środowiska i zdrowia ludzi wykorzystania tych odpadów.

Art. 31. 1. Jeżeli spalanie odpadów w instalacjach lub urządzeniach

przeznaczonych do tego celu jest niemożliwe ze względów bezpieczeństwa, marszałek

województwa może zezwolić, w drodze decyzji, na spalanie odpadów poza

instalacjami lub urządzeniami.

2. Zezwolenie na spalanie odpadów poza instalacjami i urządzeniami dla

terenów zamkniętych wydaje regionalny dyrektor ochrony środowiska.

3. Organem właściwym do wydania zezwolenia na spalanie odpadów poza

instalacjami i urządzeniami jest organ właściwy ze względu na miejsce spalania

odpadów.

4. Wniosek o wydanie zezwolenia na spalanie odpadów poza instalacjami

i urządzeniami zawiera:

1) wyszczególnienie rodzajów odpadów przewidzianych do spalania poza

instalacjami i urządzeniami;

2) określenie ilości odpadów poszczególnych rodzajów poddawanych spalaniu

w okresie roku;

20.04.2018

©Telksinoe s. 26/170

3) oznaczenie miejsca spalania odpadów;

4) szczegółowy opis stosowanej metody spalania odpadów;

5) proponowany czas obowiązywania decyzji.

5. W przypadku gdy określenie rodzajów odpadów jest niewystarczające do

ustalenia zagrożeń, jakie te odpady mogą powodować dla środowiska, właściwy organ

może wezwać wnioskodawcę do podania podstawowego składu chemicznego

i właściwości odpadów.

6. W zezwoleniu na spalanie odpadów poza instalacjami i urządzeniami określa

się:

1) rodzaj odpadów przewidzianych do spalania poza instalacjami i urządzeniami,

w tym podstawowy skład chemiczny i właściwości odpadów – w przypadku,

o którym mowa w ust. 5;

2) ilość odpadów poszczególnych rodzajów poddawanych spalaniu w okresie roku;

3) miejsce spalania odpadów;

4) warunki spalania odpadów danego rodzaju poza instalacjami i urządzeniami;

5) czas obowiązywania zezwolenia.

7. Dopuszcza się spalanie zgromadzonych pozostałości roślinnych poza

instalacjami i urządzeniami, chyba że są one objęte obowiązkiem selektywnego

zbierania.

Rozdział 11

Wstrzymywanie działalności posiadacza odpadów

Art. 32. 1. Wojewódzki inspektor ochrony środowiska może, w drodze decyzji,

kierując się stopniem zagrożenia dla środowiska, życia lub zdrowia ludzi, wstrzymać

działalność posiadacza odpadów w przypadku naruszenia:

1) hierarchii sposobów postępowania z odpadami, polegającego na

niewysegregowaniu odpadów nadających się do odzysku spośród odpadów

przeznaczonych do unieszkodliwiania, wbrew art. 18 ust. 7;

2) zakazu dotyczącego postępowania z odpadami niebezpiecznymi, o którym

mowa w art. 21;

3) zakazów określonych w art. 23 ust. 2;

4) obowiązku określonego w art. 27 ust. 2;

5) wymagań dotyczących eksploatacji instalacji lub urządzeń do przetwarzania

odpadów, o których mowa w art. 29 ust. 2;

20.04.2018

©Telksinoe s. 27/170

6) zakazu przetwarzania odpadów poza instalacjami lub urządzeniami, o którym

mowa w art. 30 ust. 1.

2. Postępowanie w sprawie wydania decyzji, o której mowa w ust. 1, wszczyna

się z urzędu.

3. W przypadkach określonych w ust. 1, na wniosek posiadacza odpadów,

wojewódzki inspektor ochrony środowiska może, w drodze postanowienia, określić

termin usunięcia stwierdzonych nieprawidłowości, zawieszając na ten czas

postępowanie. Termin nie może być dłuższy niż rok od dnia doręczenia

postanowienia.

4. W razie nieusunięcia nieprawidłowości w terminie określonym na podstawie

ust. 3, wojewódzki inspektor ochrony środowiska wstrzyma, w drodze decyzji,

działalność posiadacza odpadów w zakresie, o którym mowa w ust. 1, związaną

z gospodarowaniem odpadami.

5. W decyzji o wstrzymaniu działalności określa się termin wstrzymania

działalności, uwzględniając potrzebę bezpiecznego dla środowiska zaprzestania

wykonywania działalności w sposób, o którym mowa w ust. 1. Termin wstrzymania

działalności nie może być dłuższy niż rok od dnia doręczenia decyzji o wstrzymaniu

działalności.

6. Po stwierdzeniu, że ustały przyczyny wstrzymania działalności, wojewódzki

inspektor ochrony środowiska, na wniosek zainteresowanego, wyraża, w drodze

decyzji, zgodę na podjęcie wstrzymanej działalności.

Rozdział 12

Postępowanie z odpadami

Art. 33. 1. Posiadacz odpadów jest obowiązany do postępowania z odpadami

w sposób zgodny z zasadami gospodarki odpadami, o których mowa w art. 16–31,

w tym do prowadzenia procesów przetwarzania odpadów w taki sposób, aby procesy

te oraz powstające w ich wyniku odpady nie stwarzały zagrożenia dla życia lub

zdrowia ludzi oraz dla środowiska, a także w sposób zgodny z przepisami o ochronie

środowiska i planami gospodarki odpadami.

2. Ministrowie właściwi do spraw: budownictwa, planowania

i zagospodarowania przestrzennego oraz mieszkalnictwa, gospodarki, gospodarki

morskiej, łączności, informatyzacji, rolnictwa, transportu, żeglugi śródlądowej,

wewnętrznych, zdrowia oraz Minister Obrony Narodowej, w porozumieniu

z ministrem właściwym do spraw środowiska, każdy w zakresie swojego działania,

20.04.2018

©Telksinoe s. 28/170

mogą określić, w drodze rozporządzeń, szczegółowy sposób postępowania

z niektórymi rodzajami odpadów, z wyłączeniem wymagań dla prowadzenia

procesów przetwarzania, kierując się potrzebą zapewniania prawidłowego

postępowania z odpadami.

3. Minister właściwy do spraw środowiska może określić, w drodze

rozporządzenia, wymagania dla określonych procesów przetwarzania lub dla instalacji

do przetwarzania odpadów, z wyjątkiem składowania na składowiskach odpadów

i termicznego przekształcania w spalarniach odpadów lub współspalarniach odpadów,

oraz wymagania dla odpadów powstających w wyniku tych procesów, kierując się

zapobieganiem zagrożeniom dla życia lub zdrowia ludzi oraz dla środowiska, a także

zapobieganiem nieprawidłowościom przy przetwarzaniu odpadów.

4. Minister właściwy do spraw środowiska, wydając rozporządzenie, o którym

mowa w ust. 3, może uwzględnić również wymagania tylko dla określonego rodzaju

lub rodzajów odpadów.

DZIAŁ III

Plany gospodarki odpadami

Art. 34. 1. Dla osiągnięcia celów założonych w polityce ochrony środowiska,

oddzielenia tendencji wzrostu ilości wytwarzanych odpadów i ich wpływu na

środowisko od tendencji wzrostu gospodarczego kraju, wdrażania hierarchii sposobów

postępowania z odpadami oraz zasady samowystarczalności i bliskości, a także

utworzenia i utrzymania w kraju zintegrowanej i wystarczającej sieci instalacji

gospodarowania odpadami, spełniających wymagania ochrony środowiska,

opracowuje się plany gospodarki odpadami.

2. (uchylony)

3. Plany gospodarki odpadami są opracowywane na poziomie krajowym

i wojewódzkim.

4. Plany gospodarki odpadami dotyczą odpadów wytworzonych na obszarze, dla

którego jest sporządzany plan, oraz przywożonych na ten obszar, w tym odpadów

komunalnych, odpadów ulegających biodegradacji, odpadów opakowaniowych

i odpadów niebezpiecznych.

5. Plany gospodarki odpadami obejmują również środki służące zapobieganiu

powstawaniu odpadów, przykładowo wskazane w załączniku nr 5 do ustawy.

Art. 35. 1. Plany gospodarki odpadami zawierają:

20.04.2018

©Telksinoe s. 29/170

1) analizę aktualnego stanu gospodarki odpadami na obszarze, dla którego jest

sporządzany plan, w tym informacje na temat:

a) istniejących środków służących zapobieganiu powstawaniu odpadów

i oceny ich użyteczności,

b) rodzajów, ilości i źródeł powstawania odpadów,

c) rodzajów i ilości odpadów poddawanych poszczególnym procesom

odzysku, również w instalacjach położonych poza terytorium kraju,

d) rodzajów i ilości odpadów poddawanych poszczególnym procesom

unieszkodliwiania, również w instalacjach położonych poza terytorium

kraju,

e) istniejących systemów gospodarowania odpadami, w tym również zbierania

odpadów,

f) rodzajów, rozmieszczenia i mocy przerobowych instalacji do przetwarzania

odpadów komunalnych, w tym olejów odpadowych i innych odpadów

niebezpiecznych, oraz odpadów objętych szczegółowymi przepisami,

g) identyfikacji problemów w zakresie gospodarki odpadami, w tym oceny

potrzeby tworzenia nowych lub zmiany systemów zbierania odpadów oraz

budowy dodatkowej infrastruktury służącej gospodarowaniu odpadami,

zgodnie z zasadą bliskości, oraz, w razie potrzeby, realizacji inwestycji

w celu zaspokojenia istniejących potrzeb, a także zamknięcia istniejących

obiektów przeznaczonych do gospodarowania odpadami, uwzględniające,

w razie potrzeby, podstawowe informacje charakteryzujące z punktu

widzenia gospodarki odpadami obszar, dla którego jest sporządzany plan

gospodarki odpadami, a w szczególności położenie geograficzne, sytuację

demograficzną, sytuację gospodarczą oraz warunki glebowe,

hydrogeologiczne i hydrologiczne, mogące mieć wpływ na lokalizację

istniejących instalacji gospodarowania odpadami;

2) prognozowane zmiany w zakresie gospodarki odpadami, w tym wynikające ze

zmian demograficznych i gospodarczych;

3) przyjęte cele w zakresie gospodarki odpadami z podaniem terminów ich

osiągnięcia, w tym cele dotyczące zapobiegania powstawaniu odpadów

i ograniczania ilości odpadów komunalnych ulegających biodegradacji

kierowanych na składowisko odpadów;

20.04.2018

©Telksinoe s. 30/170

4) kierunki działań w zakresie zapobiegania powstawaniu odpadów oraz

kształtowania systemu gospodarki odpadami, podejmowanych dla osiągnięcia

celów, o których mowa w pkt 3, w tym:

a) rozwiązania dotyczące olejów odpadowych i innych odpadów

niebezpiecznych oraz odpadów objętych szczegółowymi przepisami

w zakresie gospodarki odpadami,

b) określenie polityki w zakresie gospodarki odpadami, wraz z planowanymi

technologiami i metodami, lub polityki w zakresie postępowania

z odpadami powodującymi problemy w gospodarowaniu odpadami, w tym

środków zachęcających do selektywnego zbierania bioodpadów w celu ich

kompostowania i uzyskiwania z nich sfermentowanej biomasy,

przetwarzania bioodpadów w sposób, który zapewnia wysoki poziom

ochrony środowiska, stosowania bezpiecznych dla środowiska materiałów

wyprodukowanych z bioodpadów przy zachowaniu wysokiego poziomu

ochrony życia i zdrowia ludzi oraz środowiska,

c) w razie potrzeby określenie kryteriów lokalizacji obiektów przeznaczonych

do gospodarowania odpadami oraz mocy przerobowych przyszłych

instalacji do przetwarzania odpadów;

5) harmonogram, określenie wykonawców i sposobu finansowania zadań

wynikających z przyjętych kierunków działań, o których mowa w pkt 4;

6) informację o strategicznej ocenie oddziaływania planu na środowisko;

7) określenie sposobu monitoringu i oceny wdrażania planu pozwalającego na

określenie sposobu oraz stopnia realizacji celów i zadań zdefiniowanych

w planie;

8) streszczenie w języku niespecjalistycznym.

2. W przypadku przeprowadzenia strategicznej oceny oddziaływania planu

gospodarki odpadami na środowisko podsumowanie, o którym mowa w art. 55 ust. 3

ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego

ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach

oddziaływania na środowisko (Dz. U. z 2017 r. poz. 1405, 1566 i 1999),

a w przypadku odstąpienia od jej przeprowadzenia – uzasadnienie, o którym mowa

w art. 42 pkt 2 tej ustawy, stanowi załącznik do planu.

3. Plany gospodarki odpadami mogą zawierać, z uwzględnieniem uwarunkowań

geograficznych i obszaru objętego planem, następujące informacje:

20.04.2018

©Telksinoe s. 31/170

1) opis aspektów organizacyjnych związanych z gospodarowaniem odpadami,

w tym opis podziału odpowiedzialności pomiędzy podmioty publiczne

i prywatne zajmujące się gospodarowaniem odpadami;

2) ocenę użyteczności i przydatności stosowania instrumentów ekonomicznych

i innych instrumentów do rozwiązywania problemów związanych z gospodarką

odpadami, z uwzględnieniem potrzeby utrzymywania niezakłóconego

funkcjonowania rynku wewnętrznego;

3) dane dotyczące kampanii informacyjnych i informowania społeczeństwa lub

określonej grupy osób w zakresie gospodarki odpadami;

4) informacje dotyczące skażonych miejsc unieszkodliwiania odpadów i środków

podjętych dla ich przywrócenia do stanu pozwalającego na ich gospodarcze

wykorzystanie;

5) kwestie specyficzne związane z gospodarką odpadami, wynikające

z uwarunkowań dotyczących obszaru, dla którego jest sporządzany plan.

4. Wojewódzkie plany gospodarki odpadami, oprócz elementów określonych

w ust. 1–3, zawierają:

1) podział na regiony gospodarki odpadami komunalnymi wraz ze wskazaniem

gmin wchodzących w skład regionu;

[2) wskazanie regionalnych instalacji do przetwarzania odpadów komunalnych

w poszczególnych regionach gospodarki odpadami komunalnymi oraz instalacji

przewidzianych do zastępczej obsługi tych regionów, w przypadku gdy

znajdująca się w nich instalacja uległa awarii lub nie może przyjmować odpadów

z innych przyczyn oraz do czasu uruchomienia regionalnych instalacji do

przetwarzania odpadów komunalnych;]

<2) wskazanie regionalnych instalacji do przetwarzania odpadów komunalnych Nowe brzmienie

pkt 2 w ust. 4 w

w poszczególnych regionach gospodarki odpadami komunalnymi oraz art. 35 wejdzie w

życie z dn.

instalacji przewidzianych do zastępczej obsługi tych regionów, w przypadku 1.07.2018 r. (Dz.

gdy znajdująca się w nich instalacja uległa awarii lub nie może przyjmować U. z 2015 r. poz.

122).

odpadów z innych przyczyn;>

3) plan zamykania instalacji niespełniających wymagań ochrony środowiska,

których modernizacja nie jest możliwa z przyczyn technicznych lub nie jest

uzasadniona z przyczyn ekonomicznych.

<4a. Przez instalację przewidzianą do zastępczej obsługi regionu, o której Dodany ust. 4a w

art. 35 wejdzie w

mowa w ust. 4 pkt 2, rozumie się inną regionalną instalację do przetwarzania życie z dn.

1.07.2018 r. (Dz. U. z 2015 r. poz. 122).

20.04.2018

©Telksinoe s. 32/170

odpadów komunalnych przeznaczoną do przetwarzania tego samego rodzaju odpadów.>

4b. Wojewódzki plan gospodarki odpadami może wskazywać spalarnię odpadów

komunalnych jako ponadregionalną instalację do przetwarzania odpadów

komunalnych pochodzących z więcej niż jednego regionu gospodarki odpadami

komunalnymi. Spalarnia odpadów komunalnych stanowiąca ponadregionalną

instalację może obsługiwać regiony gospodarki odpadami komunalnymi z innych

województw, jeżeli przewiduje to wojewódzki plan gospodarki odpadami

województwa, na którego obszarze jest położona spalarnia odpadów komunalnych,

oraz wojewódzki plan gospodarki odpadami województwa, z którego odpady będą przekazywane.

5. Region gospodarki odpadami komunalnymi stanowi obszar sąsiadujących ze

sobą gmin liczących łącznie co najmniej 150 tys. mieszkańców i obsługiwany przez

instalacje, o których mowa w ust. 6; regionem gospodarki odpadami komunalnymi

może być również obszar gminy liczącej powyżej 500 tys. mieszkańców.

5a. Region gospodarki odpadami komunalnymi może obejmować sąsiadujące ze

sobą gminy z różnych województw, jeżeli przewidują to wojewódzkie plany

gospodarki odpadami tych województw.

6. Regionalną instalacją do przetwarzania odpadów komunalnych jest zakład

zagospodarowania odpadów, o mocy przerobowej wystarczającej do przyjmowania

i przetwarzania odpadów z obszaru zamieszkanego co najmniej przez 120 tys.

mieszkańców, spełniający wymagania najlepszej dostępnej techniki, o której mowa

w art. 207 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony środowiska, lub

technologii, o której mowa w art. 143 tej ustawy, w tym wykorzystujący nowe

dostępne technologie przetwarzania odpadów lub zapewniający:

1) mechaniczno-biologiczne przetwarzanie zmieszanych odpadów komunalnych

i wydzielanie ze zmieszanych odpadów komunalnych frakcji nadających się

w całości lub w części do odzysku, lub

2) przetwarzanie selektywnie zebranych odpadów zielonych i innych bioodpadów

oraz wytwarzanie z nich produktu o właściwościach nawozowych lub środków

wspomagających uprawę roślin, spełniających wymagania określone

w przepisach odrębnych, lub materiału po procesie kompostowania lub

fermentacji dopuszczonego do odzysku w procesie odzysku R10, spełniającego

wymagania określone w przepisach wydanych na podstawie art. 30 ust. 4, lub

20.04.2018

©Telksinoe s. 33/170

3) składowanie odpadów powstających w procesie mechaniczno-biologicznego

przetwarzania zmieszanych odpadów komunalnych oraz pozostałości

z sortowania odpadów komunalnych o pojemności pozwalającej na

przyjmowanie przez okres nie krótszy niż 15 lat odpadów w ilości nie mniejszej

niż powstająca w instalacji do mechaniczno-biologicznego przetwarzania

zmieszanych odpadów komunalnych.

6a. Ponadregionalną instalacją do przetwarzania odpadów komunalnych jest

spalarnia odpadów komunalnych o mocy przerobowej wystarczającej do

przyjmowania i przetwarzania zmieszanych odpadów komunalnych zebranych

z obszaru zamieszkanego co najmniej przez 500 tys. mieszkańców, spełniająca

wymagania najlepszej dostępnej techniki, zwana dalej „ponadregionalną spalarnią

odpadów komunalnych”.

7. Wojewódzki plan gospodarki odpadami powinien być zgodny z krajowym

planem gospodarki odpadami i służyć realizacji zawartych w nim celów.

8. Organy administracji publicznej opracowują plany gospodarki odpadami,

które wspierają działania zmierzające do osiągnięcia celów i spełnienia wymagań

wynikających z przepisów prawa Unii Europejskiej, w szczególności z dyrektywy

94/62/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 grudnia 1994 r. w sprawie

opakowań i odpadów opakowaniowych (Dz. Urz. WE L 365 z 31.12.1994, str. 10,

z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 13, t. 13, str. 349),

dyrektywy Rady 1999/31/WE z dnia 26 kwietnia 1999 r. w sprawie składowania

odpadów (Dz. Urz. WE L 182 z 16.07.1999, str. 1, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie

wydanie specjalne, rozdz. 15, t. 4, str. 228) oraz dyrektywy Parlamentu Europejskiego

i Rady 2008/98/WE z dnia 19 listopada 2008 r. w sprawie odpadów oraz uchylającej

niektóre dyrektywy (Dz. Urz. UE L 312 z 22.11.2008, str. 3).

9. Warunkiem dopuszczalności finansowania inwestycji, dotyczących odpadów

komunalnych, w tym odpadów budowlanych i rozbiórkowych, w zakresie

zapobiegania powstawaniu tych odpadów oraz w zakresie gospodarowania tymi

odpadami, ze środków Unii Europejskiej lub funduszy ochrony środowiska

i gospodarki wodnej jest ujęcie ich w planie inwestycyjnym, o którym mowa w art. 35a.

Art. 35a. 1. Plan inwestycyjny określa potrzebną infrastrukturę dotyczącą

odpadów komunalnych, w tym odpadów budowlanych i rozbiórkowych, wraz

z mocami przerobowymi, służącą zapobieganiu powstawaniu tych odpadów oraz

20.04.2018

©Telksinoe s. 34/170

gospodarowaniu tymi odpadami, zapewniającą osiągnięcie celów wyznaczonych

w przepisach, o których mowa w art. 35 ust. 8.

2. Plan inwestycyjny zawiera w szczególności:

1) wskazanie planowanych inwestycji;

2) oszacowanie kosztów planowanych inwestycji oraz wskazanie źródeł ich

finansowania;

3) harmonogram realizacji planowanych inwestycji.

3. Projekt planu inwestycyjnego podlega uzgodnieniu z ministrem właściwym do

spraw środowiska.

4. Plan inwestycyjny stanowi załącznik do wojewódzkiego planu gospodarki odpadami.

Art. 36. 1. Rada Ministrów uchwala krajowy plan gospodarki odpadami

opracowany przez ministra właściwego do spraw środowiska, w porozumieniu

z ministrem właściwym do spraw gospodarki wodnej.

2. Sejmik województwa uchwala wojewódzki plan gospodarki odpadami

opracowany przez zarząd województwa.

3. Zarząd województwa przekazuje ministrowi właściwemu do spraw

środowiska uchwalony wojewódzki plan gospodarki odpadami, w postaci papierowej,

w terminie miesiąca od dnia uchwalenia planu.

4. Projekt wojewódzkiego planu gospodarki odpadami podlega zaopiniowaniu

przez organy wykonawcze gmin z obszaru województwa, niebędących członkami

związków międzygminnych, oraz organy wykonawcze związków międzygminnych,

a w zakresie związanym z ochroną wód – przez właściwego dyrektora regionalnego

zarządu gospodarki wodnej Państwowego Gospodarstwa Wodnego Wody Polskie.

5. Po zaopiniowaniu projektu wojewódzkiego planu gospodarki odpadami przez

organy, o których mowa w ust. 4, zarząd województwa jest obowiązany przekazać

projekt wojewódzkiego planu gospodarki odpadami do zaopiniowania, a projekt planu

inwestycyjnego do uzgodnienia, ministrowi właściwemu do spraw środowiska.

6. Organy, o których mowa w ust. 4 i 5, wyrażają opinie w terminie nie dłuższym

niż miesiąc od dnia otrzymania projektu. Nieudzielenie opinii w tym terminie uznaje

się za opinię pozytywną.

6a. Jeżeli minister właściwy do spraw środowiska nie zgłasza uwag do projektu

planu inwestycyjnego w terminie, o którym mowa w ust. 6, projekt uznaje się za uzgodniony.

20.04.2018

©Telksinoe s. 35/170

6b. Dokonanie przez sejmik województwa zmian w planie inwestycyjnym

uzgodnionym z ministrem właściwym do spraw środowiska oraz w pozostałej części

wojewódzkiego planu gospodarki odpadami, która odnosi się do inwestycji

wskazanych w planie inwestycyjnym, wymaga uzgodnienia z ministrem właściwym

do spraw środowiska.

7. Przy opracowywaniu projektów planów gospodarki odpadami stosuje się

przepisy ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji

o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz

o ocenach oddziaływania na środowisko, dotyczące udziału społeczeństwa w ochronie

środowiska oraz strategicznej oceny oddziaływania na środowisko.

8. W przypadku nieprzeprowadzenia strategicznej oceny oddziaływania na

środowisko, organ przygotowujący projekt planu gospodarki odpadami jest

obowiązany zapewnić udział społeczeństwa, o którym mowa w dziale III w rozdziale

3, ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku

i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach

oddziaływania na środowisko.

Art. 37. 1. Plany gospodarki odpadami podlegają aktualizacji nie rzadziej niż co

6 lat.

2. Zarząd województwa przedkłada projekt zaktualizowanego wojewódzkiego

planu gospodarki odpadami, w celu uchwalenia, sejmikowi województwa, nie później

niż na miesiąc przed upływem terminu jego aktualizacji.

3. Przepisy art. 36 stosuje się odpowiednio do aktualizacji planów gospodarki

odpadami.

Art. 38. 1. Wraz z uchwaleniem wojewódzkiego planu gospodarki odpadami

sejmik województwa podejmuje uchwałę w sprawie jego wykonania.

2. Uchwała w sprawie wykonania wojewódzkiego planu gospodarki odpadami

określa:

1) regiony gospodarki odpadami komunalnymi;

[2) regionalne instalacje do przetwarzania odpadów w poszczególnych regionach

gospodarki odpadami komunalnymi oraz instalacje przewidziane do zastępczej

obsługi tych regionów, w przypadku gdy znajdująca się w nich instalacja uległa

awarii lub nie może przyjmować odpadów z innych przyczyn oraz do czasu

uruchomienia regionalnych instalacji do przetwarzania odpadów komunalnych.]

Nowe brzmienie

pkt 2 w ust. 2 w

20.04.2018 art. 38 wejdzie w

życie z dn.

1.07.2018 r. (Dz.

U. z 2015 r. poz.

©Telksinoe s. 36/170

<2) regionalne instalacje do przetwarzania odpadów komunalnych

w poszczególnych regionach gospodarki odpadami komunalnymi oraz

instalacje przewidziane do zastępczej obsługi tych regionów, w przypadku

gdy znajdująca się w nich instalacja uległa awarii lub nie może przyjmować

odpadów z innych przyczyn.>

2a. Uchwała w sprawie wykonania wojewódzkiego planu gospodarki odpadami

może wskazać spalarnię odpadów komunalnych jako ponadregionalną spalarnię

odpadów komunalnych, jeżeli wynika to z wojewódzkiego planu gospodarki odpadami.

3. Uchwała w sprawie wykonania wojewódzkiego planu gospodarki odpadami

podlega obligatoryjnej zmianie w przypadku:

1) zmiany podziału na regiony gospodarki odpadami komunalnymi lub

2) zakończenia budowy i oddania do użytkowania regionalnej instalacji do

przetwarzania odpadów komunalnych określonej w wojewódzkim planie

gospodarki odpadami, lub

3) zakończenia budowy i oddania do użytkowania ponadregionalnej spalarni

odpadów komunalnych określonej w wojewódzkim planie gospodarki odpadami, lub

4) jeżeli instalacja, która uzyskała status regionalnej instalacji do przetwarzania

odpadów komunalnych lub ponadregionalnej spalarni odpadów komunalnych

nie spełnia wymagań ochrony środowiska lub odpowiednio wymagań

dotyczących regionalnej instalacji do przetwarzania odpadów komunalnych albo

ponadregionalnej spalarni odpadów komunalnych.

3a. Dokonanie zmiany uchwały w sprawie wykonania wojewódzkiego planu

gospodarki odpadami w przypadkach, o których mowa w ust. 3 pkt 2 i 3, odbywa się

na pisemny wniosek prowadzącego instalację.

3b. Do pisemnego wniosku, o którym mowa w ust. 3a, dołącza się dokumenty

potwierdzające zakończenie budowy i oddanie do użytkowania regionalnej instalacji

do przetwarzania odpadów komunalnych lub ponadregionalnej spalarni odpadów

komunalnych, określonej w wojewódzkim planie gospodarki odpadami,

przeprowadzenie kontroli przez wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska oraz

kopię zezwolenia na przetwarzanie odpadów w instalacji lub pozwolenia

zintegrowanego.

4. Uchwała w sprawie wykonania wojewódzkiego planu gospodarki odpadami

jest aktem prawa miejscowego.

20.04.2018

©Telksinoe s. 37/170

5. Instalacja uzyskuje status regionalnej instalacji do przetwarzania odpadów

komunalnych lub ponadregionalnej spalarni odpadów komunalnych z dniem

ogłoszenia uchwały w sprawie wykonania wojewódzkiego planu gospodarki

odpadami.

Art. 38a. Jeżeli instalacja, przeznaczona do przetwarzania zmieszanych

odpadów komunalnych, odpadów zielonych oraz przeznaczonych do składowania

pozostałości z sortowania odpadów komunalnych i pozostałości z procesu

mechaniczno-biologicznego przetwarzania zmieszanych odpadów komunalnych, nie

została ujęta w wojewódzkim planie gospodarki odpadami, odmawia się wydania

decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach, pozwolenia na budowę, pozwolenia

zintegrowanego lub zezwolenia na przetwarzanie odpadów w tej instalacji.

Art. 39. 1. Z realizacji planów gospodarki odpadami są sporządzane

sprawozdania, obejmujące okres 3 lat kalendarzowych, według stanu na dzień

31 grudnia roku kończącego ten okres, zwany dalej „okresem sprawozdawczym”.

2. Sprawozdania z realizacji planów gospodarki odpadami zawierają informacje

dotyczące realizacji postanowień tych planów, ocenę stanu gospodarki odpadami,

ocenę stanu realizacji zadań oraz osiągnięcia celów.

3. Sprawozdanie z realizacji:

1) krajowego planu gospodarki odpadami – przygotowuje i przedkłada Radzie

Ministrów minister właściwy do spraw środowiska, w terminie 18 miesięcy po

upływie okresu sprawozdawczego;

2) wojewódzkiego planu gospodarki odpadami – przygotowuje i przedkłada

sejmikowi województwa oraz ministrowi właściwemu do spraw środowiska

zarząd województwa, w terminie 12 miesięcy po upływie okresu

sprawozdawczego.

Art. 40. Minister właściwy do spraw środowiska określi, w drodze

rozporządzenia:

1) sposób i formę sporządzania wojewódzkiego planu gospodarki odpadami oraz

wzór planu inwestycyjnego,

2) szczegółowy zakres, sposób i formę sporządzania sprawozdania z realizacji

wojewódzkiego planu gospodarki odpadami

– kierując się potrzebą ujednolicenia sposobu przygotowywania wojewódzkich

planów gospodarki odpadami wraz z planami inwestycyjnymi oraz sprawozdań

z realizacji tych planów, a także przepisami prawa Unii Europejskiej.

20.04.2018

©Telksinoe s. 38/170

DZIAŁ IV

Uprawnienia wymagane do gospodarowania odpadami oraz prowadzenie

rejestru

Rozdział 1

Zezwolenie na zbieranie odpadów i zezwolenie na przetwarzanie odpadów

Art. 41. 1. Prowadzenie zbierania odpadów i prowadzenie przetwarzania

odpadów wymaga uzyskania zezwolenia.

2. Zezwolenie na zbieranie odpadów i zezwolenie na przetwarzanie odpadów

wydaje, w drodze decyzji, organ właściwy odpowiednio ze względu na miejsce

zbierania lub przetwarzania odpadów.

3. Organem właściwym jest:

1) marszałek województwa:

a) dla przedsięwzięć mogących zawsze znacząco oddziaływać na środowisko

w rozumieniu ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu

informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie

środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko,

b) dla odpadów innych niż niebezpieczne poddawanych odzyskowi w procesie

odzysku polegającym na wypełnianiu terenów niekorzystnie

przekształconych, jeżeli ilość umieszczanych w wyrobisku lub zapadlisku

odpadów jest nie mniejsza niż 10 Mg na dobę lub całkowita pojemność

wyrobiska lub zapadliska jest nie mniejsza niż 25 000 Mg,

c) dla regionalnych instalacji do przetwarzania odpadów komunalnych i dla

instalacji określonych w wojewódzkim planie gospodarki odpadami jako

regionalne instalacje do przetwarzania odpadów komunalnych;

2) starosta – w pozostałych przypadkach.

4. Organem właściwym do wydania zezwolenia na zbieranie odpadów

i zezwolenia na przetwarzanie odpadów na terenach zamkniętych jest regionalny

dyrektor ochrony środowiska.

5. Działalność wymagająca uzyskania zezwolenia na zbieranie odpadów

i zezwolenia na przetwarzanie odpadów może być, na wniosek posiadacza odpadów,

objęta jednym zezwoleniem na zbieranie i przetwarzanie odpadów.

6. W przypadku prowadzenia w tym samym miejscu przedsięwzięć, z których co

najmniej jedno należy do przedsięwzięć wymienionych w ust. 3 pkt 1, organem

20.04.2018

©Telksinoe s. 39/170

właściwym do wydania zezwolenia na zbieranie i przetwarzanie odpadów jest

marszałek województwa.

7. Wydanie zezwolenia na przetwarzanie odpadów polegającego na

unieszkodliwianiu zakaźnych odpadów medycznych i zakaźnych odpadów

weterynaryjnych wymaga zgody Głównego Inspektora Sanitarnego, o której mowa

w art. 95 ust. 7.

8. Do wydania zezwolenia na zbieranie i przetwarzanie odpadów stosuje się

odpowiednio przepisy dotyczące zezwolenia na zbieranie odpadów oraz zezwolenia

na przetwarzanie odpadów.

9. Ilekroć w ustawie jest mowa o zezwoleniu na zbieranie odpadów lub

zezwoleniu na przetwarzanie odpadów rozumie się przez to również zezwolenie na

zbieranie i przetwarzanie odpadów.

10. (uchylony)

Art. 41a. 1. Zezwolenie na przetwarzanie odpadów oraz pozwolenie na

wytwarzanie odpadów uwzględniające przetwarzanie odpadów są wydawane po

przeprowadzeniu przez wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska z udziałem

przedstawiciela właściwego organu kontroli instalacji, obiektu budowlanego lub jego

części, w których ma być prowadzone przetwarzanie odpadów, w zakresie spełniania

wymagań określonych w przepisach ochrony środowiska.

2. Do wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska z wnioskiem

o przeprowadzenie kontroli występuje właściwy organ.

3. Po przeprowadzeniu kontroli wojewódzki inspektor ochrony środowiska

niezwłocznie wydaje postanowienie w przedmiocie spełnienia wymagań określonych

w przepisach ochrony środowiska. Na postanowienie nie służy zażalenie.

4. W przypadku postanowienia wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska

negatywnie opiniującego spełnienie wymagań określonych w przepisach ochrony

środowiska właściwy organ może odmówić wydania zezwolenia na przetwarzanie

odpadów lub pozwolenia na wytwarzanie odpadów uwzględniającego przetwarzanie

odpadów.

5. Przepisu ust. 1 nie stosuje się w przypadku gdy zezwolenie na przetwarzanie

odpadów dotyczy odzysku poza instalacjami i urządzeniami lub przygotowania do

ponownego użycia.

6. W przypadku istotnej zmiany zezwolenia na przetwarzanie odpadów oraz

pozwolenia na wytwarzanie odpadów uwzględniającego przetwarzanie odpadów

właściwy organ może wystąpić z wnioskiem o przeprowadzenie kontroli przez

20.04.2018

©Telksinoe s. 40/170

wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska przed wydaniem decyzji w sprawie

zmiany.

Art. 42. 1. Zezwolenie na zbieranie odpadów wydaje się na wniosek posiadacza

odpadów. Wniosek zawiera:

1) numer identyfikacji podatkowej (NIP) posiadacza odpadów;

2) wyszczególnienie rodzajów odpadów przewidzianych do zbierania;

3) oznaczenie miejsca zbierania odpadów;

4) wskazanie miejsca i sposobu magazynowania oraz rodzaju magazynowanych

odpadów;

5) szczegółowy opis stosowanej metody lub metod zbierania odpadów;

6) przedstawienie możliwości technicznych i organizacyjnych pozwalających

należycie wykonywać działalność w zakresie zbierania odpadów, ze

szczególnym uwzględnieniem kwalifikacji zawodowych lub przeszkolenia

pracowników oraz liczby i jakości posiadanych instalacji i urządzeń

odpowiadających wymaganiom ochrony środowiska;

7) oznaczenie przewidywanego okresu wykonywania działalności w zakresie

zbierania odpadów;

8) opis czynności podejmowanych w ramach monitorowania i kontroli działalności

objętej zezwoleniem;

9) opis czynności, które zostaną podjęte w przypadku zakończenia działalności

objętej zezwoleniem i związanej z tym ochrony terenu, na którym działalność ta

była prowadzona;

10) informacje wymagane na podstawie odrębnych przepisów.

2. Zezwolenie na przetwarzanie odpadów wydaje się na wniosek posiadacza

odpadów. Wniosek zawiera:

1) numer identyfikacji podatkowej (NIP) posiadacza odpadów;

2) wyszczególnienie rodzajów odpadów przewidzianych do przetwarzania;

3) określenie masy odpadów poszczególnych rodzajów poddawanych

przetwarzaniu i powstających w wyniku przetwarzania w okresie roku;

4) oznaczenie miejsca przetwarzania odpadów;

5) wskazanie miejsca i sposobu magazynowania oraz rodzaju magazynowanych

odpadów;

6) szczegółowy opis stosowanej metody lub metod przetwarzania odpadów, w tym

wskazanie procesu przetwarzania, zgodnie z załącznikami nr 1 i 2 do ustawy,

oraz opis procesu technologicznego z podaniem rocznej mocy przerobowej

20.04.2018

©Telksinoe s. 41/170

instalacji lub urządzenia, a w uzasadnionych przypadkach – także godzinowej

mocy przerobowej;

7) przedstawienie możliwości technicznych i organizacyjnych pozwalających

należycie wykonywać działalność w zakresie przetwarzania odpadów, ze

szczególnym uwzględnieniem kwalifikacji zawodowych lub przeszkolenia

pracowników oraz liczby i jakości posiadanych instalacji i urządzeń

odpowiadających wymaganiom ochrony środowiska;

8) oznaczenie przewidywanego okresu wykonywania działalności w zakresie

przetwarzania odpadów;

9) opis czynności podejmowanych w ramach monitorowania i kontroli działalności

objętej zezwoleniem;

10) opis czynności, które zostaną podjęte w przypadku zakończenia działalności

objętej zezwoleniem i związanej z tym ochrony terenu, na którym działalność ta

była prowadzona;

11) określenie minimalnej i maksymalnej ilości odpadów niebezpiecznych, ich

najniższej i najwyższej wartości kalorycznej oraz maksymalnej zawartości

zanieczyszczeń, w szczególności PCB, pentachlorofenolu (PCP), chloru, fluoru,

siarki i metali ciężkich – w przypadku zezwoleń dotyczących instalacji do

termicznego przekształcania odpadów;

12) informacje, o których mowa w art. 95 ust. 9 – w przypadku zezwoleń na

przetwarzanie zakaźnych odpadów medycznych lub zakaźnych odpadów

weterynaryjnych dotyczących unieszkodliwiania tych odpadów;

13) informacje, o których mowa w art. 98 ust. 1 – w przypadku zezwoleń na

przetwarzanie dotyczących unieszkodliwiania odpadów pochodzących

z procesów wytwarzania dwutlenku tytanu oraz z przetwarzania tych odpadów,

przez ich składowanie – do ustalenia zagrożeń, jakie te odpady mogą powodować

dla życia lub zdrowia ludzi oraz dla środowiska;

13a) informacje, o których mowa w art. 102a ust. 1 pkt 1–4 – w przypadku zezwolenia

na przetwarzanie dla prowadzącego zakład recyklingu statków;

14) informacje wymagane na podstawie odrębnych przepisów.

3. W przypadku gdy określenie rodzajów odpadów jest niewystarczające do

ustalenia zagrożeń, jakie te odpady mogą powodować dla życia lub zdrowia ludzi oraz

dla środowiska, właściwy organ może wezwać wnioskodawcę do podania

podstawowego składu chemicznego i właściwości odpadów.

4. (uchylony)

20.04.2018

©Telksinoe s. 42/170

5. Do wniosku o zezwolenie na przetwarzanie odpadów przez termiczne

przekształcanie odpadów lub składowanie odpadów dołącza się świadectwo

stwierdzające kwalifikacje kierownika odpowiednio spalarni lub współspalarni albo

składowiska odpadów w zakresie gospodarowania odpadami, odpowiednie do

prowadzonych procesów przetwarzania odpadów.

6. Do wniosku o zezwolenie na przetwarzanie zakaźnych odpadów medycznych

i zakaźnych odpadów weterynaryjnych dotyczących unieszkodliwiania tych odpadów

dołącza się dokumenty, o których mowa w art. 95 ust. 10.

6a. Do wniosku o zezwolenie na przetwarzanie dla prowadzącego zakład

recyklingu statków dołącza się zaświadczenie, o którym mowa w art. 102a ust. 1 pkt

5.

7. Organ administracji zapewnia możliwość udziału społeczeństwa, na zasadach

i w trybie określonych w ustawie z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu

informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie

środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko, w postępowaniu, którego

przedmiotem jest wydanie zezwolenia dotyczącego instalacji do termicznego

przekształcania odpadów lub decyzji o zmianie tego zezwolenia.

Art. 43. 1. W zezwoleniu na zbieranie odpadów określa się:

1) numer identyfikacji podatkowej (NIP) posiadacza odpadów;

2) rodzaje odpadów przewidywanych do zbierania;

3) oznaczenie miejsca zbierania odpadów;

4) wskazanie miejsca i sposobu magazynowania oraz rodzaju magazynowanych odpadów;

5) opis metody lub metod zbierania odpadów;

6) dodatkowe warunki zbierania odpadów, jeżeli wymaga tego specyfika odpadów,

w szczególności niebezpiecznych, lub potrzeba zachowania wymagań ochrony

życia lub zdrowia ludzi lub środowiska;

7) wymagania wynikające z przepisów odrębnych;

8) czas obowiązywania zezwolenia.

2. W zezwoleniu na przetwarzanie odpadów określa się:

1) numer identyfikacji podatkowej (NIP) posiadacza odpadów;

2) rodzaj i masę odpadów przewidywanych do przetworzenia i powstających

w wyniku przetwarzania w okresie roku;

3) miejsce i dopuszczoną metodę lub metody przetwarzania odpadów, ze

wskazaniem procesu przetwarzania, zgodnie z załącznikami nr 1 i 2 do ustawy,

20.04.2018

©Telksinoe s. 43/170

oraz opis procesu technologicznego z podaniem rocznej mocy przerobowej

instalacji lub urządzenia, a w uzasadnionych przypadkach – także godzinnej

mocy przerobowej;

4) dodatkowe warunki przetwarzania odpadów, jeżeli wymaga tego rodzaj

odpadów, w szczególności niebezpiecznych, lub potrzeba zachowania wymagań

ochrony życia, zdrowia ludzi lub środowiska;

5) miejsce i sposób magazynowania odpadów oraz rodzaj magazynowanych

odpadów;

6) minimalną i maksymalną ilość odpadów niebezpiecznych, ich najniższą

i najwyższą wartość kaloryczną oraz maksymalną zawartość zanieczyszczeń,

w szczególności PCB, pentachlorofenolu (PCP), chloru, fluoru, siarki i metali

ciężkich – w przypadku zezwoleń dotyczących instalacji do termicznego

przekształcania odpadów;

7) informacje, o których mowa w art. 95 ust. 9 – w przypadku instalacji lub

urządzeń do unieszkodliwiania zakaźnych odpadów medycznych lub zakaźnych

odpadów weterynaryjnych;

7a) informacje, o których mowa w art. 102a ust. 1 pkt 1–4 – w przypadku zezwolenia

na przetwarzanie dla prowadzącego zakład recyklingu statków;

8) informacje wynikające z przepisów odrębnych;

9) czas obowiązywania zezwolenia.

3. Jeżeli zezwolenie na przetwarzanie odpadów jest wydawane na okres krótszy

niż rok, w zezwoleniu określa się ilość odpadów przewidywanych do przetworzenia

w okresie obowiązywania tego zezwolenia.

4. W zezwoleniu na przetwarzanie odpadów można dodatkowo określić

uzasadnione technologicznie warunki eksploatacyjne odbiegające od normalnych oraz

czas ich utrzymywania, uzasadniony względami technologicznymi.

5. W przypadku nowej instalacji do przetwarzania odpadów, zezwolenie na

przetwarzanie odpadów może dodatkowo określać warunki eksploatacyjne

odbiegające od normalnych na czas potrzebny do rozruchu tej instalacji i osiągnięcia

przez nią mocy przerobowej, nie dłuższy niż rok.

6. Przepisu ust. 4 i 5 nie stosuje się do składowiska odpadów.

Art. 44. 1. Zezwolenie na zbieranie odpadów i zezwolenie na przetwarzanie

odpadów wydaje się na czas oznaczony, nie dłuższy niż 10 lat.

2. Zezwolenie na przetwarzanie dla prowadzącego zakład recyklingu statków

wydaje się na czas oznaczony, nie dłuższy niż 5 lat.

20.04.2018

©Telksinoe s. 44/170

3. Zezwolenie, o którym mowa w ust. 2, może być przedłużone na czas

oznaczony, nie dłuższy niż kolejne 5 lat.

Art. 45. 1. Z obowiązku uzyskania odpowiednio zezwolenia na zbieranie

odpadów lub zezwolenia na przetwarzanie odpadów zwalnia się:

1) podmiot prowadzący działalność inną niż działalność gospodarcza w zakresie

gospodarowania odpadami, który zbiera odpady opakowaniowe i odpady

w postaci zużytych artykułów konsumpcyjnych, w tym zbieranie leków

i opakowań po lekach przez apteki, przyjmowanie zużytych artykułów

konsumpcyjnych w sklepach, systemy zbierania odpadów w szkołach,

placówkach oświatowo-wychowawczych, urzędach i instytucjach

(nieprofesjonalna działalność w zakresie zbierania odpadów);

2) osobę fizyczną i jednostkę organizacyjną niebędące przedsiębiorcami,

wykorzystujące odpady na potrzeby własne, zgodnie z art. 27 ust. 8;

3) osobę władającą powierzchnią ziemi, na której są stosowane komunalne osady

ściekowe w celach, o których mowa w art. 96 ust. 1 pkt 1–3;

4) podmiot obowiązany do uzyskania pozwolenia zintegrowanego, o którym mowa

w ustawie z dnia 27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony środowiska;

5) posiadacza odpadów prowadzącego działalność w zakresie unieszkodliwiania

odpadów przez ich składowanie w składowiskach podziemnych, który jest

obowiązany do uzyskania koncesji na prowadzenie takiej działalności na

podstawie ustawy z dnia 9 czerwca 2011 r. – Prawo geologiczne i górnicze;

6) posiadacza odpadów obowiązanego do uzyskania decyzji zatwierdzającej

program gospodarowania odpadami wydobywczymi lub zezwolenia na

prowadzenie obiektu unieszkodliwiania odpadów wydobywczych, o których

mowa w ustawie z dnia 10 lipca 2008 r. o odpadach wydobywczych (Dz. U.

z 2017 r. poz. 1849);

7) wytwórcę odpadów, który wytwarzane przez siebie odpady, niebędące odpadami

niebezpiecznymi, unieszkodliwia w miejscu ich wytworzenia zgodnie

z wymaganiami określonymi w przepisach wydanych na podstawie ust. 3;

8) posiadacza odpadów, który poddaje odzyskowi odpady zgodnie z wymaganiami

określonymi w przepisach wydanych na podstawie ust. 3;

9) władającego nieruchomością, który zbiera odpady komunalne, wytwarzane na

terenie tej nieruchomości;

10) wytwórcę odpadów, który wytwarzane przez siebie odpady zbiera w miejscu ich

wytworzenia;

20.04.2018

©Telksinoe s. 45/170

11) punkt selektywnego zbierania odpadów komunalnych prowadzony samodzielnie

przez gminę lub wspólnie z inną gminą lub gminami.

2. Podmiot, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, jest obowiązany posiadać umowę

zawartą w formie pisemnej pod rygorem nieważności, z posiadaczem odpadów

posiadającym zezwolenie na zbieranie odpadów lub zezwolenie na przetwarzanie

odpadów wymienionych w ust. 1 pkt 1, dotyczącą co najmniej nieodpłatnego

przyjmowania odpadów.

3. Minister właściwy do spraw gospodarki w porozumieniu z ministrem

właściwym do spraw środowiska określi, w drodze rozporządzenia, rodzaje i ilość

odpadów, jakie mogą być objęte zwolnieniem, o którym mowa w ust. 1 pkt 7 i 8, oraz

metodę przetwarzania odpadów, która ma być zastosowana, a w przypadku odpadów

niebezpiecznych – także szczegółowe warunki zwolnień w zakresie odzysku

odpadów, kierując się właściwościami odpadów oraz potencjalnym zagrożeniem dla

środowiska w trakcie przetwarzania odpadów.

4. Wytwórca odpadów, który prowadzi zbieranie odpadów lub przetwarzanie

odpadów, może być zwolniony z obowiązku uzyskania odrębnego zezwolenia na

prowadzenie tej działalności, jeżeli posiada pozwolenie na wytwarzanie odpadów.

5. Wytwórca odpadów, o którym mowa w ust. 4, we wniosku o wydanie

pozwolenia na wytwarzanie odpadów jest obowiązany uwzględnić odpowiednio

wymagania przewidziane dla wniosku o wydanie zezwolenia na zbieranie odpadów

lub wniosku o wydanie zezwolenia na przetwarzanie odpadów.

6. Właściwy organ, wydając pozwolenie na wytwarzanie odpadów, uwzględnia

odpowiednio wymagania przewidziane dla zezwolenia na zbieranie odpadów lub

zezwolenia na przetwarzanie odpadów.

7. Pozwolenie na wytwarzanie odpadów, o którym mowa w ust. 6, wydaje organ

właściwy do wydania zezwolenia na przetwarzanie odpadów.

8. Pozwolenie na wytwarzanie odpadów, o którym mowa w ust. 6, jest

jednocześnie odpowiednio zezwoleniem na zbieranie odpadów lub zezwoleniem na

przetwarzanie odpadów.

9. Jeżeli pozwolenie zintegrowane obejmuje zbieranie odpadów lub ich

przetwarzanie, przepis ust. 8 stosuje się odpowiednio.

Art. 46. 1. Właściwy organ odmawia wydania zezwolenia na zbieranie odpadów

lub zezwolenia na przetwarzanie odpadów, w przypadku gdy zamierzony sposób

gospodarowania odpadami:

1) mógłby powodować zagrożenie dla życia lub zdrowia ludzi lub dla środowiska;

20.04.2018

©Telksinoe s. 46/170

2) jest niezgodny z planami gospodarki odpadami;

3) jest niezgodny z przepisami prawa miejscowego.

2. Właściwy organ odmawia wydania zezwolenia na przetwarzanie odpadów

przez termiczne przekształcenie odpadów lub składowanie odpadów, w przypadku

gdy kierownik spalarni odpadów lub współspalarni odpadów albo kierownik

składowiska odpadów nie posiadają świadectwa stwierdzającego kwalifikacje

w zakresie gospodarowania odpadami odpowiednie do prowadzonych procesów

przetwarzania odpadów.

3. Marszałek województwa odmawia wydania zezwolenia na przetwarzanie

odpadów lub pozwolenia zintegrowanego, w przypadku gdy regionalna instalacja do

przetwarzania odpadów komunalnych lub ponadregionalna spalarnia odpadów

komunalnych nie spełnia wymagań ochrony środowiska lub wymagań określonych dla

takiej instalacji.

4. Przepisy ust. 1 stosuje się odpowiednio do odmowy przedłużenia zezwolenia

na przetwarzanie dla prowadzącego zakład recyklingu statków.

Art. 47. 1. Jeżeli posiadacz odpadów, który uzyskał zezwolenie na zbieranie

odpadów lub zezwolenie na przetwarzanie odpadów, narusza przepisy ustawy

w zakresie działalności objętej zezwoleniem lub działa niezgodnie z wydanym

zezwoleniem, właściwy organ wzywa go do niezwłocznego zaniechania naruszeń,

wyznaczając termin usunięcia nieprawidłowości.

1a. Jeżeli posiadacz odpadów, który uzyskał zezwolenie na przetwarzanie dla

prowadzącego zakład recyklingu statków, narusza przepisy ustawy w zakresie

działalności objętej zezwoleniem lub działa niezgodnie z wydanym zezwoleniem, lub

prowadzony przez niego zakład recyklingu statków nie spełnia wymagań, o których

mowa w art. 13 ust. 1 i 2 rozporządzenia 1257/2013, właściwy organ wzywa

prowadzącego zakład recyklingu statków do niezwłocznego zaniech ania naruszeń,

wyznaczając termin usunięcia nieprawidłowości.

2. W przypadku gdy posiadacz odpadów, o którym mowa w ust. 1 i 1a, mimo

wezwania nadal odpowiednio narusza przepisy ustawy lub działa niezgodnie z

wydanym zezwoleniem, lub gdy prowadzony przez niego zakład recyklingu statków

nie spełnia wymagań, o których mowa w art. 13 ust. 1 i 2 rozporządzenia 1257/2013,

właściwy organ cofa to zezwolenie, w drodze decyzji, bez odszkodowania.

3. Cofnięcie zezwolenia, o którym mowa w ust. 1 i 1a, powoduje zakończenie

działalności objętej tym zezwoleniem.

20.04.2018

©Telksinoe s. 47/170

4. Decyzji, o której mowa w ust. 2, właściwy organ może nadać rygor

natychmiastowej wykonalności, uwzględniając potrzebę bezpiecznego dla środowiska

zakończenia działalności.

5. Posiadacz odpadów, któremu cofnięto zezwolenie, jest obowiązany do

usunięcia odpadów i skutków prowadzonej działalności, objętej tym zezwoleniem, na

własny koszt. Przepisy art. 26 ust. 4 i 5 stosuje się odpowiednio.

6. Postępowanie w sprawie wydania decyzji, o której mowa w ust. 2, wszczyna

się z urzędu.

7. Nie wydaje się zezwolenia na zbieranie odpadów lub zezwolenia na

przetwarzanie odpadów, jeżeli wniosek dotyczy uprawnień wnioskodawcy objętych

decyzją o cofnięciu zezwolenia, o której mowa w ust. 2, a nie minęły 2 lata od dnia,

gdy decyzja o cofnięciu zezwolenia stała się ostateczna.

Art. 48. Zezwolenie na zbieranie odpadów i zezwolenie na przetwarzanie

odpadów wygasa:

1) po upływie czasu, na jaki zostało wydane;

2) jeżeli podmiot objęty zezwoleniem zaprzestał działalności objętej zezwoleniem

lub z innych powodów zezwolenie stało się bezprzedmiotowe;

3) na wniosek podmiotu objętego zezwoleniem;

4) jeżeli podmiot objęty zezwoleniem nie rozpoczął działalności objętej

zezwoleniem w terminie 2 lat od dnia, w którym zezwolenie stało się ostateczne;

5) jeżeli podmiot objęty zezwoleniem nie prowadził działalności objętej

zezwoleniem przez 2 lata.

Rozdział 2

Rejestr

Art. 49. 1. Marszałek województwa prowadzi rejestr podmiotów

wprowadzających produkty, produkty w opakowaniach i gospodarujących odpadami,

zwany dalej „rejestrem”.

2. Marszałek województwa dokonuje wpisu do rejestru na wniosek lub z urzędu.

3. Wpisu do rejestru na wniosek oraz wpisu do rejestru z urzędu w przypadku,

o którym mowa w art. 51 ust. 1 pkt 6, dokonuje marszałek województwa, właściwy ze

względu na miejsce zamieszkania lub siedzibę podmiotu.

4. Wpisu do rejestru z urzędu, w przypadkach, o których mowa w art. 51 ust. 1

pkt 1–5, dokonuje marszałek województwa, właściwy ze względu na miejsce

wykonywania działalności.

20.04.2018

©Telksinoe s. 48/170

5. Rejestr jest prowadzony w systemie teleinformatycznym w rozumieniu art. 3

pkt 3 ustawy z dnia 17 lutego 2005 r. o informatyzacji działalności podmiotów

realizujących zadania publiczne (Dz. U. z 2017 r. poz. 570).

6. Rejestr stanowi integralną część Bazy danych o produktach i opakowaniach

oraz o gospodarce odpadami.

7. Rejestr jest publicznie dostępny, z wyłączeniem:

1) warunkach umowy, jaką wprowadzający sprzęt w rozumieniu ustawy z dnia

11 września 2015 r. o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym (Dz. U.

poz. 1688 oraz z 2017 r. poz. 2056), zwany dalej „wprowadzającym sprzęt”, albo

autoryzowany przedstawiciel, o którym mowa w art. 26 tej ustawy, zwany dalej

„autoryzowanym przedstawicielem”, zawarł z organizacją odzysku sprzętu

elektrycznego i elektronicznego;

2) dokumentów, o których mowa w art. 53 ust. 7 pkt 6;

3) rodzaju i wysokości zabezpieczenia finansowego, o którym mowa w art. 27

ust. 1 ustawy z dnia 11 września 2015 r. o zużytym sprzęcie elektrycznym

i elektronicznym.

8. Rejestr zawiera linki do rejestrów prowadzonych w innych niż Rzeczpospolita

Polska państwach członkowskich w rozumieniu ustawy z dnia 11 września 2015 r.

o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym w celu ułatwienia rejestracji w nich.

Art. 50. 1. Marszałek województwa dokonuje wpisu do rejestru na wniosek:

1) z zakresu ustawy z dnia 11 maja 2001 r. o obowiązkach przedsiębiorców

w zakresie gospodarowania niektórymi odpadami oraz o opłacie produktowej

(Dz. U. z 2016 r. poz. 1478 oraz z 2017 r. poz. 2056):

a) wprowadzających na terytorium kraju produkty,

b) prowadzących odzysk lub recykling odpadów powstałych z produktów,

c) organizacji odzysku,

d) dokonujących eksportu oraz wewnątrzwspólnotowej dostawy odpadów

powstałych z produktów w celu poddania ich odzyskowi lub recyklingowi;

2) z zakresu ustawy z dnia 20 stycznia 2005 r. o recyklingu pojazdów wycofanych

z eksploatacji (Dz. U. z 2016 r. poz. 803 i 1948):

a) wprowadzających pojazdy,

b) prowadzących punkty zbierania pojazdów,

c) prowadzących stacje demontażu,

d) prowadzących strzępiarki;

20.04.2018

©Telksinoe s. 49/170

3) z zakresu ustawy z dnia 11 września 2015 r. o zużytym sprzęcie elektrycznym

i elektronicznym:

a) wprowadzających sprzęt lub autoryzowanych przedstawicieli;

b) zbierających zużyty sprzęt,

c) prowadzących zakład przetwarzania,

d) organizacji odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego,

e) prowadzących działalność w zakresie recyklingu,

f) prowadzących działalność w zakresie innych niż recykling procesów odzysku;

4) z zakresu ustawy z dnia 24 kwietnia 2009 r. o bateriach i akumulatorach (Dz. U.

z 2016 r. poz. 1803):

a) wprowadzających baterie lub akumulatory,

b) prowadzących zakłady przetwarzania zużytych baterii lub zużytych

akumulatorów,

c) podmiotów pośredniczących;

5) z zakresu niniejszej ustawy:

a) posiadaczy odpadów prowadzących przetwarzanie odpadów zwolnionych

z obowiązku uzyskania zezwolenia na przetwarzanie odpadów, z wyjątkiem

wymienionych w art. 45 ust. 1 pkt 2 i 3,

b) transportujących odpady,

c) sprzedawców odpadów i pośredników w obrocie odpadami, o ile nie

podlegają wpisowi do rejestru na podstawie pkt 1 i 3 lub z urzędu,

d) prowadzących zakłady recyklingu statków,

e) wytwórców odpadów obowiązanych do prowadzenia ewidencji odpadów,

z wyłączeniem posiadaczy odpadów wymienionych w art. 51 ust. 1 pkt 1 i 2;

6) z zakresu ustawy z dnia 13 czerwca 2013 r. o gospodarce opakowaniami

i odpadami opakowaniowymi (Dz. U. z 2016 r. poz. 1863, 1948 i 2255 oraz

z 2017 r. poz. 2056) – organizacji samorządu gospodarczego, o których mowa

w art. 25 ust. 1 tej ustawy, a także przedsiębiorców:

a) będących organizacjami odzysku opakowań,

b) dokonujących wewnątrzwspólnotowej dostawy:

– odpadów opakowaniowych,

– produktów w opakowaniach,

c) eksportujących:

20.04.2018

©Telksinoe s. 50/170

– odpady opakowaniowe,

– opakowania,

– produkty w opakowaniach,

d) prowadzących recykling lub inny niż recykling proces odzysku odpadów

opakowaniowych,

e) wprowadzających opakowania,

f) wprowadzających produkty w opakowaniach.

2. Przed rozpoczęciem działalności w zakresie, o którym mowa w ust. 1,

podmiot jest obowiązany uzyskać wpis do rejestru.

3. Działalność w zakresie, o którym mowa w ust. 1, może prowadzić wyłącznie

podmiot wpisany do rejestru.

4. Przepisów ust. 2 i 3 nie stosuje się do wprowadzającego sprzęt, który korzysta

z uprawnienia określonego w art. 25 ust. 1 ustawy z dnia 11 września 2015 r.

o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym.

5. Autoryzowany przedstawiciel jest obowiązany zamieścić w rejestrze wykaz

wprowadzających sprzęt, którzy przekazali mu informacje, o których mowa w art. 25

ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 września 2015 r. o zużytym sprzęcie elektrycznym

i elektronicznym.

6. Organizacja samorządu gospodarczego, o której mowa w art. 25 ust. 1 ustawy

z dnia 13 czerwca 2013 r. o gospodarce opakowaniami i odpadami opakowaniowymi,

składa wniosek o wpis do rejestru niezwłocznie po zawarciu porozumienia, o którym

mowa w tym przepisie.

Art. 51. 1. Marszałek województwa dokonuje wpisu do rejestru z urzędu:

1) posiadacza odpadów, który uzyskał pozwolenie zintegrowane,

2) posiadacza odpadów, który uzyskał pozwolenie na wytwarzanie odpadów,

3) posiadacza odpadów, który uzyskał zezwolenie na zbieranie odpadów lub

zezwolenie na przetwarzanie odpadów,

4) podmiotu, który uzyskał decyzję zatwierdzającą program gospodarowania

odpadami wydobywczymi lub zezwolenie na prowadzenie obiektu

unieszkodliwiania odpadów wydobywczych,

5) podmiotu, który uzyskał koncesję na podziemne składowanie odpadów na

podstawie ustawy z dnia 9 czerwca 2011 r. – Prawo geologiczne i górnicze,

6) podmiotu, który uzyskał wpis do rejestru działalności regulowanej w zakresie

odbierania odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości – na podstawie

20.04.2018

©Telksinoe s. 51/170

ustawy z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach

(Dz. U. z 2017 r. poz. 1289 i 2056)

– jeżeli nie uzyskali wpisu do rejestru na podstawie art. 50 ust. 2.

2. Nie podlegają wpisowi do rejestru:

1) osoba fizyczna oraz jednostka organizacyjna niebędące przedsiębiorcami

wykorzystujące odpady na potrzeby własne, zgodnie z art. 27 ust. 8;

2) podmiot władający powierzchnią ziemi, na której są stosowane komunalne osady

ściekowe w celach, o których mowa w art. 96 ust. 1 pkt 1–3, zwolniony

z obowiązku uzyskania zezwolenia na przetwarzanie odpadów;

3) podmiot prowadzący działalność inną niż działalność gospodarcza w zakresie

gospodarowania odpadami, który zbiera odpady opakowaniowe i odpady

w postaci zużytych artykułów konsumpcyjnych, w tym zbieranie leków i

opakowań po lekach przez apteki, przyjmowanie zużytych artykułów

konsumpcyjnych w sklepach, systemy zbierania odpadów w szkołach,

placówkach oświatowo-wychowawczych, urzędach i instytucjach

(nieprofesjonalna działalność w zakresie zbierania odpadów);

4) transportujący wytworzone przez siebie odpady.

Art. 52. 1. W przypadku podmiotów wpisywanych do rejestru na wniosek,

rejestr zawiera następujące informacje:

1) imię i nazwisko lub nazwę podmiotu oraz adres zamieszkania lub siedziby,

a w przypadku wyznaczenia autoryzowanego przedstawiciela – również kod

pocztowy, miejscowość, nazwę i numer ulicy, kraj, numer telefonu i faksu, e-

-mail oraz osobę do kontaktu, a także imię i nazwisko lub nazwę oraz adres

zamieszkania lub siedziby producenta w rozumieniu ustawy z dnia 11 września

2015 r. o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym, zwanego dalej

„producentem sprzętu”, który go wyznaczył;

2) numer identyfikacji podatkowej (NIP) oraz europejski numer identyfikacji

podatkowej, o ile został nadany;

3) (uchylony)

4) z zakresu ustawy z dnia 11 maja 2001 r. o obowiązkach przedsiębiorców

w zakresie gospodarowania niektórymi odpadami oraz o opłacie produktowej

w odniesieniu do:

a) przedsiębiorcy wprowadzającego na terytorium kraju produkty:

– informację o sposobie wykonania obowiązku zapewnienia odzysku,

a w szczególności recyklingu, odpadów powstałych z produktów,

20.04.2018

©Telksinoe s. 52/170

– dane organizacji odzysku, która przejęła obowiązek zapewnienia

odzysku i recyklingu odpadów powstałych z produktów, o ile została

zawarta umowa z organizacją odzysku,

b) prowadzącego recykling odpadów powstałych z produktów:

– kod i nazwę rodzaju odpadów przyjmowanych do recyklingu,

– informację o stosowanym procesie recyklingu,

– adres miejsca prowadzenia działalności w zakresie recyklingu,

– informację o decyzjach związanych z recyklingiem odpadów,

– informację o wdrożonym systemie jakości, systemie zarządzania

środowiskowego albo o ich braku,

– informację o rocznej mocy przerobowej instalacji do recyklingu,

c) prowadzącego odzysk odpadów powstałych z produktów:

– kod i nazwę rodzaju odpadów przyjmowanych do odzysku,

– informację o stosowanym procesie odzysku,

– adres miejsca prowadzenia działalności w zakresie odzysku,

– informację o decyzjach związanych z odzyskiem,

– informację o wdrożonym systemie jakości, systemie zarządzania

środowiskowego albo o ich braku,

d) dokonującego eksportu odpadów powstałych z produktów oraz

wewnątrzwspólnotowej dostawy odpadów powstałych z produktów w celu

poddania ich odzyskowi i recyklingowi:

– kod i nazwę rodzajów odpadów powstałych z produktów

przyjmowanych w celu eksportu lub wewnątrzwspólnotowej dostawy,

– informację o decyzjach związanych z gospodarką odpadami,

e) organizacji odzysku:

– informację o rodzaju produktów, w stosunku do których organizacja

odzysku zamierza wykonywać obowiązek zapewniania odzysku

i recyklingu odpadów z nich powstałych,

– informację o wdrożonym systemie jakości, systemie zarządzania

środowiskowego albo o ich braku;

5) z zakresu ustawy z dnia 20 stycznia 2005 r. o recyklingu pojazdów wycofanych

z eksploatacji w odniesieniu do:

a) wprowadzającego pojazdy:

– informację o rodzaju prowadzonej działalności,

20.04.2018

©Telksinoe s. 53/170

– informację o stacjach demontażu i punktach zbierania pojazdów

działających w ramach sieci zbierania pojazdów wraz z datą, od której

dana stacja lub punkt funkcjonuje w sieci,

b) prowadzącego punkt zbierania pojazdów:

– adres punktu zbierania pojazdów,

– informację o decyzjach związanych z gospodarką odpadami,

c) prowadzącego stację demontażu:

– adres stacji demontażu,

– informację o stosowanych procesach przetwarzania,

– informację o decyzjach związanych z gospodarką odpadami,

– informację o wdrożonym systemie jakości, systemie zarządzania

środowiskowego albo o ich braku,

d) prowadzącego strzępiarkę:

– adres strzępiarki,

– informację o decyzjach związanych z gospodarką odpadami,

– informację o wdrożonym systemie jakości, systemie zarządzania

środowiskowego albo o ich braku;

6) z zakresu ustawy z dnia 11 września 2015 r. o zużytym sprzęcie elektrycznym

i elektronicznym w odniesieniu do:

a) wprowadzającego sprzęt lub autoryzowanego przedstawiciela:

– informację o rodzaju prowadzonej działalności,

– nazwę marki sprzętu, numer i nazwę grupy sprzętu, typ sprzętu (sprzęt

przeznaczony dla gospodarstw domowych lub sprzęt inny niż

przeznaczony dla gospodarstw domowych),

– informację o umowie z organizacją odzysku sprzętu elektrycznego

i elektronicznego, o której mowa w art. 11 ust. 3 tej ustawy,

a w przypadku wprowadzającego sprzęt, który wprowadził do obrotu

sprzęt przeznaczony dla gospodarstw domowych, który nie zawarł

umowy z organizacją odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego

– informację o masie sprzętu, który zamierza wprowadzić do obrotu

w danym roku kalendarzowym, zaliczonego do poszczególnych grup

sprzętu oraz o formie i wysokości zabezpieczenia finansowego,

o którym mowa w art. 27 ust. 1 tej ustawy,

– informację o stosowanej technice sprzedaży sprzętu,

20.04.2018

©Telksinoe s. 54/170

– wykaz producentów sprzętu, z którymi autoryzowany przedstawiciel

zawarł umowę, o której mowa w art. 26 ust. 3 tej ustawy, zawierający

ich imię i nazwisko lub nazwę oraz adres zamieszkania lub siedziby –

w przypadku autoryzowanego przedstawiciela,

b) zbierającego zużyty sprzęt:

– numer i nazwę grupy sprzętu, z której powstał zebrany przez niego

zużyty sprzęt,

– adresy miejsc, w których jest zbierany zużyty sprzęt,

– informację o decyzjach związanych z gospodarką odpadami,

c) prowadzącego zakład przetwarzania:

– numer i nazwę grupy sprzętu, z której powstał przyjmowany przez

niego zużyty sprzęt,

– adres zakładu przetwarzania,

– informację o rocznej mocy przerobowej zakładu przetwarzania,

– informację o zbieranym zużytym sprzęcie, w tym adresy miejsc,

w których jest zbierany zużyty sprzęt,

– informację o decyzjach związanych z gospodarką odpadami,

– informację o wdrożonym systemie jakości, systemie zarządzania

środowiskowego albo o ich braku,

d) prowadzącego działalność w zakresie recyklingu:

– kod i nazwę rodzaju przyjmowanych odpadów,

– informację o stosowanym procesie recyklingu,

– informację o rocznej mocy przerobowej instalacji służącej do

recyklingu,

– adres miejsca prowadzenia działalności w zakresie recyklingu,

– informację o decyzjach związanych z recyklingiem odpadów,

– informację o wdrożonym systemie jakości, systemie zarządzania

środowiskowego albo o ich braku,

e) prowadzącego działalność w zakresie innych niż recykling procesów odzysku:

– kod i nazwę rodzajów przyjmowanych odpadów,

– informację o stosowanym procesie odzysku,

– informację o rocznej mocy przerobowej instalacji służącej do odzysku,

– adres miejsca prowadzenia działalności w zakresie odzysku,

– informację o decyzjach związanych z odzyskiem odpadów,

20.04.2018

©Telksinoe s. 55/170

– informację o wdrożonym systemie jakości, systemie zarządzania

środowiskowego albo o ich braku,

f) organizacji odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego:

– wykaz autoryzowanych przedstawicieli z informacją o imieniu

i nazwisku lub nazwie oraz adresie zamieszkania lub siedziby

producentów sprzętu, którzy ich wyznaczyli, lub wykaz

wprowadzających sprzęt, z którymi organizacja zawarła umowy,

o których mowa w art. 11 ust. 3 tej ustawy, zawierający firmy

przedsiębiorców oraz oznaczenia ich siedzib i numery rejestrowe,

– zaświadczenie wydane przez bank prowadzący rachunek organizacji

odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego o wpłacie kwoty

równej wysokości kapitału zakładowego organizacji odzysku sprzętu

elektrycznego i elektronicznego na pokrycie tego kapitału;

7) z zakresu ustawy z dnia 24 kwietnia 2009 r. o bateriach i akumulatorach

w odniesieniu do:

a) wprowadzającego baterie lub akumulatory:

– informację o rodzaju i marce wprowadzanych baterii i akumulatorów,

– informację o sposobie realizowania obowiązków wynikających

z ustawy, a w przypadku realizacji obowiązków za pośrednictwem

innego podmiotu – dane tego podmiotu,

b) prowadzącego zakład przetwarzania zużytych baterii lub zużytych

akumulatorów:

– informację o rodzajach przetwarzanych baterii i akumulatorów oraz

o prowadzonych procesach przetwarzania i recyklingu,

– informację o decyzjach związanych z gospodarką odpadami,

– informację o rocznej mocy przerobowej zakładu przetwarzania,

– informację o wdrożonym systemie jakości, systemie zarządzania

środowiskowego albo o ich braku,

c) podmiotu pośredniczącego:

? wykaz wprowadzających baterie lub akumulatory, z którymi podmiot

pośredniczący zawarł umowę, o której mowa w art. 28 ust. 4 tej ustawy,

zawierający firmy przedsiębiorców oraz oznaczenia ich siedzib

i numery rejestrowe,

? informację o wdrożonym systemie zarządzania środowiskowego albo

o jego braku;

20.04.2018

©Telksinoe s. 56/170

7a) z zakresu ustawy z dnia 13 czerwca 2013 r. o gospodarce opakowaniami

i odpadami opakowaniowymi w odniesieniu do:

a) organizacji odzysku opakowań:

– wskazanie rodzajów opakowań, w stosunku do których organizacja

odzysku opakowań zamierza wykonywać obowiązek zapewniania

odzysku i recyklingu odpadów opakowaniowych,

– informację o wdrożonym systemie jakości, systemie zarządzania

środowiskowego albo o ich braku,

b) przedsiębiorców eksportujących odpady opakowaniowe oraz

przedsiębiorców dokonujących wewnątrzwspólnotowej dostawy odpadów

opakowaniowych:

– kod i rodzaj odpadów opakowaniowych przyjmowanych w celu

poddania ich recyklingowi lub innemu niż recykling procesowi odzysku

poza terytorium kraju,

– informację o decyzjach związanych z gospodarowaniem odpadami,

c) przedsiębiorców prowadzących recykling lub inny niż recykling proces

odzysku odpadów opakowaniowych:

– kod i rodzaj odpadów opakowaniowych przyjmowanych do recyklingu

lub innego niż recykling procesu odzysku,

– informację o decyzjach związanych z gospodarowaniem odpadami,

– informację o stosowanym procesie recyklingu lub innego niż recykling

procesu odzysku,

– informację o rocznej mocy przerobowej instalacji lub urządzeń

służących do recyklingu lub innego niż recykling procesu odzysku,

– informację o miejscu prowadzenia działalności w zakresie recyklingu

lub innego niż recykling procesu odzysku,

– informację o wdrożonym systemie jakości, systemie zarządzania

środowiskowego albo o ich braku,

d) wprowadzających produkty w opakowaniach:

– informację o sposobie wykonania obowiązku zapewnienia odzysku

i recyklingu odpadów opakowaniowych samodzielnie czy za

pośrednictwem organizacji odzysku opakowań,

– dane organizacji odzysku opakowań, która przejęła obowiązek

zapewnienia odzysku i recyklingu odpadów opakowaniowych, o ile

została zawarta umowa z organizacją odzysku opakowań,

20.04.2018

©Telksinoe s. 57/170

– informację o przynależności do porozumienia, o którym mowa

w art. 25 tej ustawy – w przypadku wprowadzającego produkty

w opakowaniach wielomateriałowych lub wprowadzającego środki

niebezpieczne w opakowaniach,

e) wprowadzających opakowania oraz eksportujących produkty

w opakowaniach i dokonujących wewnątrzwspólnotowej dostawy

produktów w opakowaniach:

– informację o rodzaju prowadzonej działalności,

– informację o rodzaju wytwarzanych, przywożonych z zagranicy oraz

wywożonych za granicę opakowań,

f) organizacji samorządu gospodarczego, o których mowa w art. 25 ust. 1 tej

ustawy – informację o zakresie zawartego przez tę organizację

porozumienia z marszałkiem województwa;

8) z zakresu niniejszej ustawy w odniesieniu do:

a) transportującego odpady – kod i nazwę rodzajów transportowanych

odpadów,

b) sprzedawcy odpadów – kod i nazwę rodzajów nabywanych i zbywanych

odpadów,

c) pośrednika w obrocie odpadami – kod i nazwę rodzajów odpadów będących

przedmiotem obrotu,

d) posiadacza odpadów, o którym mowa w art. 50 ust. 1 pkt 5 lit. a:

– kod i nazwę rodzajów przetwarzanych odpadów,

– informację o przyczynie zwolnienia z obowiązku uzyskania zezwolenia

na przetwarzanie odpadów,

e) prowadzącego zakład recyklingu statków:

– adres zakładu recyklingu statków,

– informację o decyzjach związanych z gospodarką odpadami,

– informację o metodzie recyklingu statków,

– informację o rodzaju i wielkości statków, które można poddać

recyklingowi statków,

– informację o ograniczeniach i uwarunkowaniach w funkcjonowaniu

zakładu recyklingu statków, w tym dotyczących gospodarowania

odpadami niebezpiecznymi,

– informację o maksymalnej rocznej wielkości recyklingu statków, którą

oblicza się jako sumę mas statków wyrażoną w tonach masy statku

20.04.2018

©Telksinoe s. 58/170

pustego (LDT) w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 24 rozporządzenia

1257/2013,

f) wytwórcy odpadów – informację o wytwarzaniu odpadów

niepodlegających obowiązkowi uzyskania pozwolenia na wytwarzanie

odpadów albo pozwolenia zintegrowanego.

2. W przypadku podmiotów wpisanych do rejestru z urzędu, rejestr zawiera

następujące informacje:

1) imię i nazwisko lub nazwę podmiotu oraz adres zamieszkania lub siedziby;

2) numer identyfikacji podatkowej (NIP), o ile został nadany;

3) (uchylony)

4) odpowiednio informację o decyzjach związanych z gospodarką odpadami,

a także o decyzji zatwierdzającej program gospodarowania odpadami

wydobywczymi, zezwoleniu na prowadzenie obiektu unieszkodliwiania

odpadów wydobywczych, o których mowa w ustawie z dnia 10 lipca 2008 r.

o odpadach wydobywczych, koncesji na podziemne składowanie odpadów,

o której mowa w ustawie z dnia 9 czerwca 2011 r. – Prawo geologiczne

i górnicze lub o wpisie do rejestru działalności regulowanej w zakresie

odbierania odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości – na podstawie

ustawy z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach;

5) informację o rocznej mocy przerobowej instalacji lub urządzenia;

6) informację o wdrożonym systemie jakości, systemie zarządzania

środowiskowego albo o ich braku;

7) informację o gminach, w których podmiot odbiera odpady komunalne –

w przypadku działalności objętej obowiązkiem uzyskania wpisu do rejestru

działalności regulowanej w zakresie odbierania odpadów komunalnych od

właścicieli nieruchomości;

8) wskazanie czy jest prowadzona regeneracja olejów odpadowych – w przypadku

przetwarzania olejów odpadowych.

3. W przypadku gdy marszałek województwa nie dysponuje informacją, o której

mowa w ust. 2 pkt 2, wzywa podmiot do przekazania tej informacji.

4. Podmiot, o którym mowa w ust. 2, który wdrożył system jakości lub system

zarządzania środowiskowego, niezwłocznie informuje o tym fakcie marszałka

województwa.

5. Przez decyzje związane z gospodarką odpadami w rozumieniu niniejszego

rozdziału rozumie się:

20.04.2018

©Telksinoe s. 59/170

1) zezwolenie na zbieranie odpadów;

2) zezwolenie na przetwarzanie odpadów;

3) pozwolenie na wytwarzanie odpadów;

4) pozwolenie zintegrowane.

Art. 53. 1. Marszałek województwa dokonuje wpisu do rejestru na wniosek

podmiotu, po stwierdzeniu, że wniosek o wpis do rejestru nie zawiera braków

formalnych, niezwłocznie, jednak nie później niż w terminie 30 dni od dnia

otrzymania wniosku w formie pisemnej.

2. Wniosek o wpis do rejestru składa się przez wypełnienie formularza

rejestrowego zamieszczonego na stronie internetowej, określonej w przepisach

wydanych na podstawie art. 84, oraz w formie pisemnej.

3. Przedsiębiorca zagraniczny wykonujący działalność w zakresie, o którym

mowa w art. 50 ust. 1, składa wniosek o wpis do rejestru:

1) za pośrednictwem osoby upoważnionej do jego reprezentowania, zgodnie

z art. 16 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. o zasadach uczestnictwa przedsiębiorców

zagranicznych i innych osób zagranicznych w obrocie gospodarczym na

terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. poz. 649), do marszałka

województwa właściwego ze względu na siedzibę oddziału – jeżeli ustanowił

oddział na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;

2) bezpośrednio do Marszałka Województwa Mazowieckiego – jeżeli nie ustanowił

oddziału na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

3a. Przedsiębiorca zagraniczny, będący wprowadzającym baterie lub

akumulatory w rozumieniu ustawy z dnia 24 kwietnia 2009 r. o bateriach

i akumulatorach, składa wniosek o wpis do rejestru:

1) za pośrednictwem osoby upoważnionej do jego reprezentowania, zgodnie

z art. 16 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. o zasadach uczestnictwa przedsiębiorców

zagranicznych i innych osób zagranicznych w obrocie gospodarczym na

terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, do marszałka województwa właściwego

ze względu na siedzibę oddziału – jeżeli ustanowił oddział na terytorium

Rzeczypospolitej Polskiej;

2) za pośrednictwem podmiotu pośredniczącego, z którym zawarł umowę, o której

mowa w art. 28 ust. 4 ustawy z dnia 24 kwietnia 2009 r. o bateriach

i akumulatorach, do marszałka województwa właściwego ze względu na siedzibę

podmiotu pośredniczącego – jeżeli nie ustanowił oddziału na terytorium

Rzeczypospolitej Polskiej.

20.04.2018

©Telksinoe s. 60/170

4. (uchylony)

5. Wniosek o wpis do rejestru zawiera w szczególności:

1) imię i nazwisko lub nazwę podmiotu oraz adres zamieszkania lub siedziby,

a w przypadku wyznaczenia autoryzowanego przedstawiciela – również kod

pocztowy, miejscowość, nazwa i numer ulicy, kraj, numer telefonu i faksu, e-

-mail oraz osobę do kontaktu, a także szczegółowe dane producenta sprzętu,

który go wyznaczył, obejmujące informację o imieniu i nazwisku lub nazwie

oraz adresie zamieszkania lub siedziby oraz wykaz wprowadzających sprzęt,

którzy mogą korzystać z uprawnienia, o którym mowa w art. 25 ust. 3 ustawy

z dnia 11 września 2015 r. o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym,

2) numer identyfikacji podatkowej (NIP), o ile posiada, a w przypadku

wprowadzających baterie lub akumulatory – także europejski numer

identyfikacji podatkowej, o ile został nadany,

3) (uchylony)

4) imię i nazwisko osoby wypełniającej formularz rejestrowy

– oraz odpowiednio informacje, o których mowa w art. 52 ust. 1, stosownie do zakresu

działalności.

6. Podmiot wykonujący działalność w więcej niż jednym zakresie, o którym

mowa w art. 50 ust. 1, składa jeden wniosek o wpis do rejestru. Wniosek zawiera

odpowiednio wszystkie wymagane informacje, o których mowa w art. 52 ust. 1,

stosownie do zakresów działalności, którą podmiot zamierza wykonywać.

7. Do wniosku o wpis do rejestru, składanego w formie pisemnej, dołącza się:

1) w przypadku wszystkich podmiotów:

a) uwierzytelnioną kopię dowodu uiszczenia opłaty rejestrowej, o ile

przedsiębiorca podlega obowiązkowi jej uiszczenia,

b) oświadczenie o spełnieniu wymagań niezbędnych do wpisu do rejestru lub

oświadczenie o braku okoliczności skutkujących wykreśleniem z rejestru

oraz oświadczenie potwierdzające, że dane zawarte w tych wnioskach są

zgodne ze stanem faktycznym;

2) w przypadku wprowadzającego sprzęt lub autoryzowanego przedstawiciela:

a) uwierzytelnioną kopię umowy z organizacją odzysku sprzętu elektrycznego

i elektronicznego, o ile została zawarta,

b) dokument potwierdzający wniesienie zabezpieczenia finansowego,

o którym mowa w art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 11 września 2015 r.

20.04.2018

©Telksinoe s. 61/170

o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym, o ile zabezpieczenie

finansowe jest wymagane,

c) uwierzytelnioną kopię umowy, o której mowa w art. 26 ust. 3 ustawy z dnia

11 września 2015 r. o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym –

w przypadku autoryzowanego przedstawiciela;

3) w przypadku organizacji odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego,

o której mowa w ustawie z dnia 11 września 2015 r. o zużytym sprzęcie

elektrycznym i elektronicznym – zaświadczenie wydane przez bank prowadzący

rachunek lub lokatę terminową organizacji odzysku sprzętu elektrycznego

i elektronicznego o wpłacie kwoty równej wysokości kapitału zakładowego

organizacji odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego na pokrycie tego

kapitału albo oświadczenie o wpłacie tej kwoty;

4) w przypadku organizacji odzysku, o której mowa w ustawie z dnia 11 maja

2001 r. o obowiązkach przedsiębiorców w zakresie gospodarowania niektórymi

odpadami oraz o opłacie produktowej – zaświadczenie wydane przez bank

prowadzący rachunek organizacji odzysku o wpłacie kwoty równej wysokości

kapitału zakładowego organizacji odzysku na pokrycie tego kapitału albo

oświadczenie o wpłacie tej kwoty;

5) w przypadku wprowadzających baterie lub akumulatory – informację

potwierdzającą dobrowolny udział w systemie ekozarządzania i audytu (EMAS),

o ile uczestniczą w systemie ekozarządzania i audytu (EMAS);

6) w przypadku wprowadzających pojazdy – umowy z przedsiębiorcami

prowadzącymi stacje demontażu zawarte w postaci elektronicznej albo kopie

tych umów zawartych w postaci papierowej.

8. Oświadczenie, o którym mowa w ust. 7 pkt 1 lit. b, pkt 3 i 4, składa się pod

rygorem odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań. Składający

oświadczenie jest obowiązany do zawarcia w nim klauzuli następującej treści: „Jestem

świadomy odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia”. Klauzula

ta zastępuje pouczenie organu o odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych

zeznań.

9. Marszałek województwa zamieszcza w rejestrze dokumenty, o których mowa

w ust. 7 pkt 6, i udostępnia je na żądanie właściwych organów.

Art. 54. 1. Marszałek województwa, dokonując wpisu do rejestru, nadaje

podmiotowi indywidualny numer rejestrowy.

20.04.2018

©Telksinoe s. 62/170

2. Marszałek województwa zawiadamia podmiot o nadanym numerze

rejestrowym.

3. Po zakończeniu działalności przez dany podmiot, jego numer rejestrowy nie

może być nadany innemu podmiotowi.

4. Minister właściwy do spraw środowiska określi, w drodze rozporządzenia,

sposób nadawania numeru rejestrowego, kierując się potrzebą zidentyfikowania

podmiotów wpisanych do rejestru oraz ustalenia jednego numeru rejestrowego

uwzględniającego wszystkie zakresy prowadzonej działalności.

Art. 55. 1. Marszałek województwa, dokonując wpisu do rejestru, tworzy

indywidualne konto w Bazie danych o produktach i opakowaniach oraz o gospodarce

odpadami.

2. Marszałek województwa zawiadamia podmiot o aktywacji konta, o którym

mowa w ust. 1, oraz o identyfikatorze (loginie) i haśle dostępu do tego konta.

Art. 56. Marszałek województwa:

1) wprowadza do rejestru wymagane informacje, o których mowa w art. 52 ust. 1

i 2;

2) zabezpiecza przed utratą, przechowuje i przetwarza informacje wpisane do

rejestru.

Art. 57. 1. Wpis do rejestru dla:

1) wprowadzających sprzęt i autoryzowanych przedstawicieli,

2) wprowadzających baterie lub akumulatory,

3) wprowadzających pojazdy,

4) producentów, importerów i wewnątrzwspólnotowych nabywców opakowań,

5) wprowadzających na terytorium kraju produkty w opakowaniach,

6) wprowadzających na terytorium kraju opony,

7) wprowadzających na terytorium kraju oleje smarowe

– podlega opłacie rejestrowej.

2. Opłaty rejestrowej nie uiszcza przedsiębiorca wpisany do rejestru, o którym

mowa w ustawie z dnia 15 lipca 2011 r. o krajowym systemie ekozarządzania i audytu

(EMAS) (Dz. U. poz. 1060), który składając wniosek o wpis do rejestru przedłoży

informację potwierdzającą dobrowolny udział w systemie ekozarządzania i audytu

(EMAS).

3. Podmiot, o którym mowa w ust. 1, wpisany do rejestru uiszcza w terminie do

końca lutego każdego roku opłatę roczną za dany rok.

20.04.2018

©Telksinoe s. 63/170

4. Opłaty rocznej nie uiszcza się w roku, w którym została uiszczona opłata

rejestrowa.

5. Opłaty rocznej nie uiszcza także przedsiębiorca, o którym mowa w ust. 2,

w roku, w którym uzyskał wpis do rejestru.

6. Wysokość opłaty rejestrowej i wysokość opłaty rocznej wynosi od 50 do 2000 zł.

7. W przypadku prowadzenia przez przedsiębiorcę działalności, o której mowa

w art. 50 ust. 1, w więcej niż jednym zakresie, przedsiębiorca ten uiszcza jedną opłatę

rejestrową, najwyższą.

8. Minister właściwy do spraw środowiska w porozumieniu z ministrem

właściwym do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia,

wysokość stawek:

1) opłaty rejestrowej,

2) opłaty rocznej

– biorąc pod uwagę koszty prowadzenia rejestru oraz że opłaty te nie powinny

stanowić przeszkody w uzyskaniu wpisu do rejestru albo w wykonywaniu działalności

gospodarczej, zwłaszcza dla mikroprzedsiębiorców oraz małych i średnich

przedsiębiorców.

Art. 58. 1. Opłatę rejestrową i opłatę roczną wnosi się na odrębny rachunek

bankowy właściwego urzędu marszałkowskiego.

2. Wpływy z opłat rejestrowych i opłat rocznych stanowią w:

1) 35,65% dochód budżetu województwa;

2) 64,35% dochód budżetu państwa.

3. Dochód, o którym mowa w ust. 2, przeznacza się na prowadzenie rejestru oraz

administrowanie i serwisowanie Bazy danych o produktach i opakowaniach oraz

o gospodarce odpadami.

4. Wpływy z tytułu opłat rejestrowych i opłat rocznych, powiększone

o przychody z oprocentowania rachunków bankowych i pomniejszone o dochody

budżetu województwa, o których mowa w ust. 2 pkt 1, marszałek województwa

przekazuje w terminie do dnia 30 czerwca roku kalendarzowego następującego po

roku, w którym zostały wniesione, na rachunek dochodów budżetu państwa.

Art. 59. 1. Podmiot wpisany do rejestru jest obowiązany do złożenia

marszałkowi województwa wniosku o zmianę wpisu w rejestrze przez wypełnienie

formularza aktualizacyjnego zamieszczonego na stronie internetowej, określonej

20.04.2018

©Telksinoe s. 64/170

w przepisach wydanych na podstawie art. 84, oraz w formie pisemnej, w przypadku zmiany:

1) informacji zawartych w rejestrze,

2) zakresu prowadzonej działalności wymagającej wpisu do rejestru

– w terminie 30 dni od dnia, w którym nastąpiła zmiana.

2. Przepisy art. 53 ust. 1, 3 i 7 stosuje się odpowiednio.

Art. 60. 1. W przypadku trwałego zaprzestania wykonywania działalności

wymagającej wpisu do rejestru, podmiot jest obowiązany, w terminie 14 dni od dnia

trwałego zaprzestania wykonywania tej działalności, do złożenia marszałkowi

województwa wniosku o wykreślenie z rejestru.

1a. W przypadku wyznaczenia przez producenta sprzętu autoryzowanego

przedstawiciela zgodnie z przepisami ustawy z dnia 11 września 2015 r. o zużytym

sprzęcie elektrycznym i elektronicznym i posiadania przez tego autoryzowanego

przedstawiciela wpisu do rejestru, wprowadzający sprzęt wprowadzający do obrotu

sprzęt pochodzący od tego producenta sprzętu może złożyć marszałkowi

województwa wniosek o wykreślenie z rejestru.

2. Marszałek województwa wykreśla podmiot z rejestru, w drodze decyzji.

3. Przepisy art. 53 ust. 1, 3 i 3a stosuje się odpowiednio.

4. Marszałek województwa trwale zabezpiecza przed utratą i nieuprawnionym

dostępem informacje zawarte w rejestrze dotyczące podmiotu wykreślonego z rejestru

oraz informacje, które uległy zmianie.

Art. 61. Minister właściwy do spraw środowiska określi, w drodze

rozporządzenia, wzory formularza rejestrowego, formularza aktualizacyjnego

i formularza o wykreśleniu z rejestru, kierując się potrzebą ujednolicenia wniosków,

ułatwienia ich przekazywania oraz zidentyfikowania podmiotu podlegającego

wpisaniu do rejestru.

Art. 62. Marszałek województwa odmawia, w drodze decyzji, wpisu do rejestru

w przypadku gdy podmiot:

1) nie uiścił opłaty rejestrowej w wymaganej wysokości;

2) będący wprowadzającym sprzęt, który wprowadza do obrotu sprzęt

przeznaczony dla gospodarstw domowych, nie wniósł w wymaganej wysokości

zabezpieczenia finansowego, o którym mowa w art. 27 ust. 1 ustawy z dnia

11 września 2015 r. o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym;

20.04.2018

©Telksinoe s. 65/170

3) będący organizacją odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego nie wpłacił

na rachunek bankowy w banku prowadzącym rachunek tej organizacji kapitału

zakładowego w wymaganej wysokości, o której mowa w art. 63 ust. 1 ustawy

z dnia 11 września 2015 r. o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym;

4) będący organizacją odzysku, o której mowa w ustawie z dnia 11 maja 2001 r.

o obowiązkach przedsiębiorców w zakresie gospodarowania niektórymi

odpadami oraz o opłacie produktowej, nie wpłacił na rachunek bankowy

w banku prowadzącym rachunek bankowy organizacji odzysku kapitału

zakładowego w wymaganej wysokości, o której mowa w art. 6 ust. 1 tej ustawy.

Art. 63. Podmiot, o którym mowa w art. 57 ust. 1, jest obowiązany umieszczać

numer rejestrowy na dokumentach sporządzanych w związku z prowadzoną działalnością.

Art. 64. 1. Marszałek województwa dokonuje z urzędu, w drodze decyzji,

wykreślenia podmiotu z rejestru w przypadku:

1) nieuiszczenia opłaty rocznej, w przypadkach gdy jest wymagana;

2) cofnięcia lub wygaśnięcia decyzji związanych z gospodarką odpadami;

3) stwierdzenia rażących nieprawidłowości w wykonywaniu obowiązków

określonych w przepisach ustawy;

4) stwierdzenia rażących nieprawidłowości w wykonywaniu obowiązków

określonych w przepisach ustawy z dnia 11 maja 2001 r. o obowiązkach

przedsiębiorców w zakresie gospodarowania niektórymi odpadami oraz

o opłacie produktowej, ustawy z dnia 20 stycznia 2005 r. o recyklingu pojazdów

wycofanych z eksploatacji, ustawy z dnia 24 kwietnia 2009 r. o bateriach

i akumulatorach, ustawy z dnia 13 czerwca 2013 r. o gospodarce opakowaniami

i odpadami opakowaniowymi oraz ustawy z dnia 11 września 2015 r. o zużytym

sprzęcie elektrycznym i elektronicznym;

5) stwierdzenia trwałego zaprzestania wykonywania przez podmiot działalności

wymagającej wpisu do rejestru;

6) niewniesienia w wymaganej wysokości zabezpieczenia finansowego, o którym

mowa w art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 11 września 2015 r. o zużytym sprzęcie

elektrycznym i elektronicznym – w przypadku wprowadzającego sprzęt, który

wprowadził do obrotu sprzęt przeznaczony dla gospodarstw domowych;

7) niezłożenia zaświadczenia albo dokumentu potwierdzającego wysokość

gwarancji bankowej lub gwarancji ubezpieczeniowej, o których mowa w art. 64

20.04.2018

©Telksinoe s. 66/170

ustawy z dnia 11 września 2015 r. o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym;

8) niezłożenia zaświadczenia, o którym mowa w art. 6 ust. 4a ustawy z dnia

11 maja 2001 r. o obowiązkach przedsiębiorców w zakresie gospodarowania

niektórymi odpadami oraz o opłacie produktowej.

2. Jeżeli podmiot prowadzi działalność objętą obowiązkiem wpisu do rejestru

w więcej niż jednym zakresie, a przesłanki, o których mowa w ust. 1, dotyczą tylko

niektórych zakresów działalności, a podmiot nie wystąpił z wnioskiem, o którym

mowa w art. 59 lub art. 60, marszałek województwa dokonuje z urzędu, w drodze

decyzji, zmiany wpisu do rejestru w odpowiednim zakresie.

Art. 65. 1. Do wniosku o wpis do rejestru oraz wniosku o zmianę wpisu

w rejestrze stosuje się art. 64 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks

postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2017 r. poz. 1257).

2. Formę pisemną wniosku o wpis do rejestru, wniosku o zmianę wpisu

w rejestrze oraz wniosku o wykreślenie z rejestru stanowi wydruk wypełnionego

formularza opatrzony podpisem wnioskodawcy albo wypełniony formularz w postaci

elektronicznej opatrzony kwalifikowanym podpisem elektronicznym albo podpisem

potwierdzonym profilem zaufanym ePUAP.

DZIAŁ V

Ewidencja odpadów i sprawozdawczość

Rozdział 1

Ewidencja odpadów

Art. 66. 1. Posiadacz odpadów jest obowiązany do prowadzenia na bieżąco ich

ilościowej i jakościowej ewidencji zgodnie z katalogiem odpadów określonym

w przepisach wydanych na podstawie art. 4 ust. 3, zwanej dalej „ewidencją odpadów”.

2. W przypadku, o którym mowa w art. 28 ust. 1, do prowadzenia ewidencji

w zakresie wytwarzanych odpadów obowiązany jest podmiot na rzecz którego

przeniesiono odpowiedzialność za wytwarzane odpady.

3. Sprzedawca odpadów i pośrednik w obrocie odpadami niebędący

posiadaczami odpadów są obowiązani do prowadzenia na bieżąco ilościowej

i jakościowej ewidencji odpadów niebezpiecznych.

4. Obowiązek prowadzenia ewidencji odpadów nie dotyczy:

1) wytwórców:

20.04.2018

©Telksinoe s. 67/170

a) odpadów komunalnych,

b) odpadów w postaci pojazdów wycofanych z eksploatacji, jeżeli pojazdy te

zostały przekazane do przedsiębiorcy prowadzącego stację demontażu lub

przedsiębiorcy prowadzącego punkt zbierania pojazdów;

2) osób fizycznych i jednostek organizacyjnych niebędących przedsiębiorcami,

które wykorzystują odpady na potrzeby własne, zgodnie z art. 27 ust. 8;

3) podmiotów, o których mowa w art. 45 ust. 1 pkt 1;

4) rodzajów odpadów lub ilości odpadów określonych w przepisach wydanych na

podstawie ust. 5.

5. Minister właściwy do spraw środowiska określi, w drodze rozporządzenia,

rodzaje odpadów lub ilości odpadów, dla których nie ma obowiązku prowadzenia

ewidencji odpadów, kierując się ich szkodliwością oraz potrzebą wprowadzenia

ułatwień w przypadku wytwarzania niewielkich ilości odpadów.

Art. 67. 1. Ewidencję odpadów prowadzi się z zastosowaniem następujących

dokumentów:

1) w przypadku posiadaczy odpadów:

[a) karty przekazania odpadów,]

Nowe brzmienie

ust. 1 w art. 67

mowa w pkt 3,> wejdzie w życie z

dn. 1.01.2020 r.

b) karty ewidencji odpadów, (Dz. U. z 2017 r.

c) karty ewidencji komunalnych osadów ściekowych, poz. 2422).

d) karty ewidencji zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego,

e) karty ewidencji pojazdów wycofanych z eksploatacji;

2) w przypadku sprzedawcy odpadów i pośrednika w obrocie odpadami,

niebędących posiadaczami odpadów – karty ewidencji odpadów niebezpiecznych;

<3) w przypadku:

Dodany pkt 3 w

a) podmiotu odbierającego odpady komunalne od właścicieli ust. 1 w art. 67

wejdzie w życie z

nieruchomości, dn. 1.01.2020 r.

(Dz. U. z 2017 r.

b) posiadacza odpadów prowadzącego zbieranie lub przetwarzanie poz. 2422).

odpadów komunalnych,

c) transportującego odpady komunalne

– karty przekazania odpadów komunalnych.>

20.04.2018

©Telksinoe s. 68/170

2. W przypadku posiadacza odpadów przekazującego odpady do składowania

oraz zarządzającego składowiskiem odpadów ewidencja odpadów obejmuje

dodatkowo dokumenty, o których mowa w dziale VIII w rozdziale 1:

1) podstawową charakterystykę odpadów;

2) wyniki testów zgodności.

3. [Dokumenty ewidencji odpadów, o których mowa w ust. 1 pkt 1, zawierają Nowe brzmienie

wprowadzenia do

następujące informacje:]

dodany pkt 1a w

w ust. 1 pkt 1 i 3, zawierają następujące informacje:> ust. 3 w art. 67

1) imię i nazwisko lub nazwę posiadacza odpadów oraz adres zamieszkania lub wejdzie w życie z

dn. 1.01.2020 r.

siedziby; (Dz. U. z 2017 r. poz. 2422).

<1a) masę oraz kod i nazwę rodzajów odpadów;>

2) miejsce przeznaczenia odpadów – w przypadku wytwórcy odpadów;

3) sposoby gospodarowania odpadami, a także dane o ich pochodzeniu –

w przypadku posiadacza odpadów prowadzącego przetwarzanie odpadów;

4) miejsce pochodzenia odpadów oraz odpowiednio: miejsce przeznaczenia,

częstotliwość zbierania odpadów, sposób transportu oraz przewidywaną metodę

przetwarzania odpadów.

<3a. Karta przekazania odpadów zawiera dodatkowo następujące Dodany ust. 3a w

art. 67 wejdzie w

informacje: życie z dn.

1) datę i godzinę rozpoczęcia transportu odpadów do następnego posiadacza 1.01.2020 r.

(Dz. U. z 2017 r. poz.

odpadów; 2422).

2) datę i godzinę przejęcia odpadów przez następnego posiadacza odpadów.>

4. Karta ewidencji odpadów niebezpiecznych zawiera następujące informacje:

1) imię i nazwisko lub nazwę podmiotu, o którym mowa w art. 66 ust. 3, oraz adres

zamieszkania lub siedziby;

2) imię i nazwisko lub nazwę posiadacza odpadów przekazującego odpady oraz

adres zamieszkania lub siedziby;

3) imię i nazwisko lub nazwę posiadacza odpadów przyjmującego odpady oraz

adres jego zamieszkania lub siedziby;

4) oznaczenie rodzaju i ilości odpadów.

<4a. Karta przekazania odpadów komunalnych zawiera dodatkowo Dodane ust. 4a–

4c w art. 67 wejdą

następujące informacje: w życie z dn.

1) nazwę gminy, z terenu której odpady komunalne są odbierane od właścicieli 1.01.2020 r. (Dz.

U. z 2017 r. poz.

nieruchomości; 2422).

20.04.2018

©Telksinoe s. 69/170

2) obszar gminy, z terenu której odpady komunalne są odbierane od właścicieli

nieruchomości;

3) datę i godzinę rozpoczęcia i zakończenia odbierania odpadów komunalnych

od właścicieli nieruchomości;

4) datę i godzinę rozpoczęcia transportu odpadów komunalnych do następnego

posiadacza odpadów;

5) datę i godzinę przejęcia odpadów komunalnych przez następnego

posiadacza odpadów albo datę i godzinę ich przekazania do stacji

przeładunkowej, miejsca zbierania lub miejsca przetwarzania odpadów

komunalnych, prowadzonych przez podmiot odbierający odpady

komunalne od właścicieli nieruchomości.

4b. Posiadacz odpadów zamieszcza informacje w karcie przekazania

odpadów oraz karcie przekazania odpadów komunalnych w zakresie

prowadzonej działalności.

4c. Dokumenty ewidencji odpadów, o których mowa w ust. 1, zawierają

informacje inne niż wskazane w ust. 3–4a dotyczące identyfikacji posiadacza

odpadów i miejsca prowadzenia działalności w zakresie wytwarzania lub

gospodarowania odpadami, ustalenia ilości i jakości odpadów, środków

transportu oraz prawidłowego postępowania z odpadami, jeżeli informacje te

zostały określone w przepisach wydanych na podstawie art. 68 ust. 1.

[5. Ewidencję odpadów można prowadzić w systemie teleinformatycznym,

umożliwiającym poświadczenie dokumentów ewidencji odpadów za pomocą podpisu

elektronicznego.]

Nowe brzmienie

<5. Ewidencję odpadów prowadzi się w systemie teleinformatycznym,

ust 5 i dodany ust.

umożliwiającym podpisanie dokumentów ewidencji odpadów za pomocą 6 w art. 67

wejdzie w życie z

kwalifikowanego podpisu elektronicznego albo podpisu potwierdzonego profilem dn. 1.01.2020 r.

(Dz. U. z 2017 r.

zaufanym ePUAP.> poz. 2422).

<6. Dokumenty ewidencji odpadów, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 3,

sporządza się, wprowadzając informacje do Bazy danych o produktach

i opakowaniach oraz o gospodarce odpadami.>

Art. 68. [1. Minister właściwy do spraw środowiska określi, w drodze

rozporządzenia, wzory dokumentów ewidencji odpadów, o których mowa w art. 67 ust. 1.]

Nowe brzmienie

ust. 1 w art. 68

wejdzie w życie z

dn. 1.01.2020 r.

(Dz. U. z 2017 r.

20.04.2018

poz. 2422).

©Telksinoe s. 70/170

<1. Minister właściwy do spraw środowiska określi, w drodze

rozporządzenia, wzory dokumentów ewidencji odpadów, o których mowa

w art. 67 ust. 1, w których może uwzględnić informacje, o których mowa

w art. 67 ust. 4c.>

2. Minister właściwy do spraw środowiska wydaje rozporządzenie, o którym

mowa w ust. 1, kierując się potrzebą ujednolicenia dokumentów ewidencji odpadów

oraz potrzebą zapewnienia ilościowej i jakościowej kontroli:

1) odpadów wytwarzanych, zbieranych i poddawanych przetwarzaniu;

2) obrotu odpadami ze szczególnym uwzględnieniem wymagań określonych

w art. 67 ust. 3 pkt 4 oraz art. 89.

Art. 69. [1. Kartę przekazania odpadów sporządza posiadacz odpadów, który

przekazuje odpady.]

<1. Kartę przekazania odpadów sporządza posiadacz odpadów, który Nowe brzmienie

ust. 1 i dodany

przekazuje odpady do następnego posiadacza odpadów albo do prowadzonych ust. 1a w art. 69

wejdzie w życie z

przez siebie miejsc zbierania odpadów lub miejsc przetwarzania odpadów, przed dn. 1.01.2020 r.

(Dz. U. z 2017 r.

rozpoczęciem ich transportu.>

poz. 2422).

< 1a. Kierujący środkiem transportu, którym są transportowane odpady,

jest obowiązany posiadać w trakcie transportu potwierdzenie wygenerowane

z Bazy danych o produktach i opakowaniach oraz o gospodarce odpadami,

umożliwiające weryfikację informacji zawartych w karcie przekazania odpadów

ze stanem rzeczywistym.>

[2. Kartę przekazania odpadów sporządza się w odpowiedniej liczbie Przepis

uchylający ust. 2

egzemplarzy – po jednym dla każdego z posiadaczy odpadów, który przejmuje w art. 69 wejdzie

w życie z dn.

odpady.] 1.01.2020 r. (Dz.

[3. Posiadacz odpadów, który przejmuje odpady od innego posiadacza, jest U. z 2017 r. poz.

2422).

obowiązany potwierdzić przejęcie odpadów na karcie przekazania odpadów

wypełnionej przez posiadacza, który przekazuje te odpady, niezwłocznie po jej

otrzymaniu.]

<3. Posiadacz odpadów, który przejmuje odpady od innego posiadacza

Nowe brzmienie

odpadów, niezwłocznie, każdorazowo po przejęciu tych odpadów, jest ust. 3 oraz

dodane ust. 3a i

obowiązany potwierdzić w Bazie danych o produktach i opakowaniach oraz 3b w art. 69

wejdzie w życie z

o gospodarce odpadami przejęcie odpadów oraz dodać w niej informacje o masie dn. 1.01.2020 r.

odpadów, jeżeli jest ona inna niż masa podana przez posiadacza, który przekazał (Dz. U. z 2017 r.

poz. 2422).

odpady, a także informacje o dacie i godzinie przejęcia odpadów.>

20.04.2018

©Telksinoe s. 71/170

<3a. Posiadacz odpadów, który przekazuje odpady do prowadzonych przez

siebie miejsc zbierania odpadów lub miejsc przetwarzania odpadów,

niezwłocznie, każdorazowo po przekazaniu tych odpadów, dodaje w Bazie

danych o produktach i opakowaniach oraz o gospodarce odpadami informacje

o masie odpadów oraz o dacie i godzinie ich przekazania.

3b. Transportujący odpady potwierdza transport odpadów w Bazie danych

o produktach i opakowaniach oraz o gospodarce odpadami niezwłocznie po

zakończeniu transportu.>

4. Dopuszcza się niesporządzanie karty przekazania odpadów, jeżeli jeden

z posiadaczy odpadów nie jest objęty obowiązkiem prowadzenia ewidencji odpadów.

[5. Dopuszcza się sporządzanie zbiorczej karty przekazania odpadów, Przepis

uchylający ust. 5

obejmującej odpady danego rodzaju przekazywane łącznie w okresie miesiąca w art. 69 wejdzie

w życie z dn.

kalendarzowego, za pośrednictwem tego samego transportującego odpady 1.01.2020 r. (Dz.

U. z 2017 r. poz.

wykonującego usługę transportu odpadów temu samemu posiadaczowi odpadów.

2422).

Zbiorczą kartę przekazania odpadów sporządza się niezwłocznie po zakończeniu

miesiąca, którego dotyczy.]

Art. 70. 1. Posiadacz odpadów prowadzi kartę ewidencji odpadów dla każdego

rodzaju odpadów odrębnie, z tym że:

1) dla komunalnych osadów ściekowych stosowanych w celach, o których mowa

w art. 96 ust. 1 – wytwórca tych osadów prowadzi kartę ewidencji komunalnych

osadów ściekowych;

2) dla zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego – przedsiębiorca

prowadzący zakład przetwarzania w rozumieniu ustawy z dnia 11 września

2015 r. o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym prowadzi kartę

ewidencji zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego;

3) dla pojazdów wycofanych z eksploatacji – przedsiębiorca prowadzący stację

demontażu lub punkt zbierania pojazdów, o których mowa w ustawie z dnia

20 stycznia 2005 r. o recyklingu pojazdów wycofanych z eksploatacji, prowadzi

kartę ewidencji pojazdów wycofanych z eksploatacji.

2. Wpisów do kart ewidencji odpadów, o których mowa w art. 67 ust. 1,

dokonuje się niezwłocznie po zakończeniu miesiąca, którego dotyczą.

Art. 71. Uproszczoną ewidencję odpadów z zastosowaniem jedynie karty

przekazania odpadów prowadzą:

1) podmioty, które:

20.04.2018

©Telksinoe s. 72/170

a) wytwarzają odpady niebezpieczne w ilości do 100 kilogramów rocznie,

b) wytwarzają odpady inne niż niebezpieczne, niebędące odpadami

komunalnymi, w ilości do 5 ton rocznie;

2) transportujący odpady wykonujący wyłącznie usługę transportu odpadów;

3) władający powierzchnią ziemi, na której komunalne osady ściekowe są

stosowane w celach, o których mowa w art. 96 ust. 1 pkt 1–3.

wejdzie w życie z

odbierający odpady komunalne od właścicieli nieruchomości przed rozpoczęciem dn. 1.01.2020 r.

(Dz. U. z 2017 r.

odbierania tych odpadów, odrębnie dla każdego ładunku transportowanych poz. 2422).

odpadów komunalnych danego rodzaju przekazywanych do następnego

posiadacza odpadów albo do prowadzonych przez siebie stacji przeładunkowej,

miejsca zbierania odpadów komunalnych lub miejsca przetwarzania odpadów

komunalnych.

2. W przypadku transportu odpadów komunalnych z prowadzonych przez

siebie stacji przeładunkowej, miejsca zbierania odpadów komunalnych lub

miejsca przetwarzania odpadów komunalnych, podmiot odbierający odpady

komunalne od właścicieli nieruchomości sporządza kartę przekazania odpadów

komunalnych przed rozpoczęciem transportu tych odpadów do następnego

posiadacza odpadów.

3. Kierujący środkiem transportu, którym transportowane są odpady

komunalne do posiadacza odpadów prowadzącego zbieranie odpadów

komunalnych lub przetwarzanie odpadów komunalnych, jest obowiązany

posiadać w trakcie transportu potwierdzenie wygenerowane z Bazy danych

o produktach i opakowaniach oraz o gospodarce odpadami, umożliwiające

weryfikację informacji zawartych w karcie przekazania odpadów komunalnych

ze stanem rzeczywistym.

4. Posiadacz odpadów prowadzący zbieranie odpadów komunalnych, w tym

w stacji przeładunkowej prowadzonej przez podmiot odbierający odpady

komunalne od właścicieli nieruchomości, lub przetwarzanie odpadów

komunalnych, niezwłocznie, każdorazowo po ich przejęciu, jest obowiązany

potwierdzić ich przejęcie w Bazie danych o produktach i opakowaniach oraz

o gospodarce odpadami oraz dodać w niej informacje o masie odpadów

komunalnych, a także o dacie i godzinie przejęcia tych odpadów.

5. Podmiot odbierający odpady komunalne od właścicieli nieruchomości,

który przekazuje te odpady do prowadzonych przez siebie stacji przeładunkowej,

20.04.2018

©Telksinoe s. 73/170

miejsca zbierania odpadów komunalnych lub miejsca przetwarzania odpadów

komunalnych, niezwłocznie, każdorazowo po przekazaniu tych odpadów, dodaje

w Bazie danych o produktach i opakowaniach oraz o gospodarce odpadami

informacje o masie odpadów komunalnych oraz o dacie i godzinie ich

przekazania.

6. Podmiot transportujący odpady komunalne, inny niż podmiot

odbierający odpady komunalne od właścicieli nieruchomości, potwierdza

transport odpadów komunalnych w Bazie danych o produktach i opakowaniach

oraz o gospodarce odpadami, niezwłocznie po zakończeniu transportu.>

Art. 72. 1. Posiadacz odpadów jest obowiązany do przechowywania

dokumentów ewidencji odpadów, o których mowa w art. 67 ust. 1, przez okres 5 lat,

licząc od końca roku kalendarzowego, w którym sporządzono te dokumenty,

z zastrzeżeniem art. 116.

2. Posiadacz odpadów jest obowiązany do udostępniania dokumentów ewidencji

odpadów na żądanie organów uprawnionych do przeprowadzania kontroli.

3. Marszałek województwa właściwy ze względu na miejsce odbierania

odpadów komunalnych, wytwarzania, przetwarzania odpadów albo miejsce

zamieszkania lub siedzibę transportującego odpady wykonującego usługę transportu

odpadów, w drodze decyzji, zobowiązuje posiadacza odpadów do przedłożenia

dokumentów ewidencji odpadów, w przypadku gdy sprawozdanie, o którym mowa

w art. 73 i art. 75, budzi wątpliwości co do prawidłowości wypełnienia lub gdy jest to

niezbędne do prowadzenia innych postępowań z zakresu ochrony środowiska

należących do jego właściwości.

Rozdział 2

Sprawozdawczość w zakresie produktów, opakowań oraz gospodarki odpadami

Art. 73. 1. Roczne sprawozdania o produktach, opakowaniach

i o gospodarowaniu odpadami z nich powstającymi sporządzają:

1) wprowadzający opakowania oraz eksportujący opakowania, o którym mowa

w ustawie z dnia 13 czerwca 2013 r. o gospodarce opakowaniami i odpadami

opakowaniowymi;

2) wprowadzający produkty w opakowaniach, eksportujący i dokonujący

wewnątrzwspólnotowej dostawy produktów w opakowaniach, o którym mowa

w ustawie z dnia 13 czerwca 2013 r. o gospodarce opakowaniami i odpadami

opakowaniowymi;

20.04.2018

©Telksinoe s. 74/170

3) wprowadzający na terytorium kraju produkty, o których mowa w ustawie z dnia

11 maja 2001 r. o obowiązkach przedsiębiorców w zakresie gospodarowania

niektórymi odpadami oraz o opłacie produktowej;

4) wprowadzający pojazdy, o którym mowa w ustawie z dnia 20 stycznia 2005 r.

o recyklingu pojazdów wycofanych z eksploatacji;

5) wprowadzający sprzęt lub autoryzowany przedstawiciel;

6) wprowadzający baterie lub akumulatory, o którym mowa w ustawie z dnia

24 kwietnia 2009 r. o bateriach i akumulatorach.

2. Sprawozdanie, o którym mowa w ust. 1, zawiera w szczególności:

1) dane identyfikujące podmiot:

a) numer rejestrowy,

b) imię i nazwisko lub nazwę podmiotu oraz adres zamieszkania lub siedziby,

c) numer identyfikacji podatkowej (NIP), o ile został nadany, a w przypadku

wprowadzającego baterie lub akumulatory – także europejski numer

identyfikacji podatkowej, o ile został nadany,

d) (uchylona)

2) w zakresie opakowań i odpadów opakowaniowych informacje o:

a) masie wytworzonych i przywiezionych z zagranicy opakowań według

rodzajów materiałów, z jakich zostały wykonane, w tym:

– o opakowaniach wielokrotnego użytku,

– o przestrzeganiu ograniczeń wynikających z art. 11 ust. 1 pkt 2 ustawy

z dnia 13 czerwca 2013 r. o gospodarce opakowaniami i odpadami

opakowaniowymi,

b) masie opakowań, w których zostały wprowadzone do obrotu produkty,

z podziałem na poszczególne ich rodzaje,

c) masie poddanych odzyskowi i recyklingowi odpadów opakowaniowych,

z podziałem na poszczególne ich rodzaje oraz z uwzględnieniem podziału

na odpady pochodzące z gospodarstw domowych i z innych źródeł niż

gospodarstwa domowe, a także według sposobu ich odzysku i recyklingu,

d) osiągniętych poziomach odzysku i recyklingu odpadów opakowaniowych,

z podziałem na poszczególne ich rodzaje,

e) wysokości należnej opłaty produktowej, obliczonej oddzielnie, z podziałem

na poszczególne rodzaje opakowań – w przypadku nieosiągnięcia

wymaganego poziomu odzysku lub recyklingu,

20.04.2018

©Telksinoe s. 75/170

f) masie wywiezionych za granicę opakowań, według rodzajów materiałów,

z jakich zostały wykonane, z wyszczególnieniem opakowań wielokrotnego

użytku – w przypadku przedsiębiorcy, który eksportuje lub dokonuje

wewnątrzwspólnotowej dostawy opakowań lub produktów

w opakowaniach,

g) sposobie wykonania obowiązku prowadzenia publicznych kampanii

edukacyjnych, a w przypadku samodzielnego wykonania tego obowiązku –

także o przeprowadzonych przez przedsiębiorcę publicznych kampaniach

edukacyjnych wraz ze wskazaniem poniesionych na ten cel kosztów,

h) toksyczności lub zagrożeniach ze strony materiałów opakowaniowych lub

składników stosowanych do produkcji opakowań;

3) w zakresie produktów wymienionych w załączniku nr 4a do ustawy z dnia

11 maja 2001 r. o obowiązkach przedsiębiorców w zakresie gospodarowania

niektórymi odpadami oraz o opłacie produktowej, z podziałem na określone

w tym załączniku rodzaje produktów, informacje o:

a) masie produktów wprowadzonych na terytorium kraju,

b) masie poddanych odzyskowi i recyklingowi odpadów poużytkowych,

c) osiągniętych poziomach odzysku i recyklingu odpadów poużytkowych,

d) wysokości należnej opłaty produktowej, obliczonej oddzielnie dla

poszczególnych produktów wymienionych w załączniku nr 4a do tej ustawy

– w przypadku nieosiągnięcia wymaganego poziomu odzysku i recyklingu;

4) w zakresie pojazdów informacje o:

a) liczbie pojazdów wprowadzonych na terytorium kraju w ciągu roku,

b) liczbie dni, w których do zapewnienia sieci zbierania pojazdów brakowało

kolejnych stacji demontażu lub punktów zbierania pojazdów,

c) wysokości należnej opłaty za brak sieci zbierania pojazdów;

5) w zakresie sprzętu oraz zużytego sprzętu w rozumieniu ustawy z dnia

11 września 2015 r. o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym:

a) informacje o:

– masie sprzętu wprowadzonego do obrotu, z podziałem na grupy sprzętu,

– masie zużytego sprzętu zebranego, masie zużytego sprzętu poddanego

demontażowi oraz masie odpadów powstałych ze zużytego sprzętu

poddanych recyklingowi, innym niż recykling procesom odzysku oraz

unieszkodliwianiu,

20.04.2018

©Telksinoe s. 76/170

– masie odpadów powstałych ze zużytego sprzętu wywiezionych

z terytorium kraju w celu poddania ich recyklingowi, innym niż

recykling procesom odzysku oraz unieszkodliwianiu,

– osiągniętym minimalnym rocznym poziomie zbierania zużytego

sprzętu, poziomie odzysku oraz poziomie przygotowania do

ponownego użycia i recyklingu zużytego sprzętu,

– wysokości należnej opłaty produktowej, obliczonej oddzielnie, dla

poszczególnych grup sprzętu – w przypadku nieosiągnięcia

wymaganego minimalnego rocznego poziomu zbierania zużytego

sprzętu, poziomu odzysku lub poziomu przygotowania do ponownego

użycia i recyklingu zużytego sprzętu,

b) wykaz zakładów przetwarzania, z których prowadzącymi wprowadzający

sprzęt lub autoryzowany przedstawiciel ma zawartą umowę, o której mowa

w art. 23 ust. 1 ustawy z dnia 11 września 2015 r. o zużytym sprzęcie

elektrycznym i elektronicznym, zawierający:

– imię i nazwisko lub nazwę podmiotu oraz adres zamieszkania lub

siedziby,

– numer identyfikacji podatkowej (NIP), o ile został nadany,

– adresy zakładów przetwarzania,

– numer i nazwę grupy sprzętu, z którego powstał przyjmowany przez

prowadzącego zakład przetwarzania zużyty sprzęt,

– informację o zdolnościach przetwórczych zakładów przetwarzania,

– wskazanie, na jaki okres zawarto umowy z prowadzącymi zakłady

przetwarzania,

c) informacje o przeprowadzonych publicznych kampaniach edukacyjnych

wraz ze wskazaniem wysokości środków przeznaczonych na ten cel lub

wysokości należnych środków, o których mowa w art. 15 ust. 3 pkt 2

ustawy z dnia 11 września 2015 r. o zużytym sprzęcie elektrycznym

i elektronicznym;

6) w zakresie baterii i akumulatorów oraz zużytych baterii i zużytych

akumulatorów:

a) informacje o rodzaju i masie wprowadzonych do obrotu baterii

i akumulatorów,

b) wykaz zakładów przetwarzania zużytych baterii lub zużytych

akumulatorów, z których prowadzącymi wprowadzający baterie lub

20.04.2018

©Telksinoe s. 77/170

akumulatory ma zawartą umowę, o której mowa w art. 36 ust. 1 ustawy

z dnia 24 kwietnia 2009 r. o bateriach i akumulatorach, zawierający:

– numer rejestrowy prowadzącego zakład przetwarzania zużyt ych baterii

lub zużytych akumulatorów,

– imię i nazwisko lub nazwę oraz adres zamieszkania lub siedziby

prowadzącego zakład przetwarzania zużytych baterii lub zużytych

akumulatorów,

– numer identyfikacji podatkowej (NIP) prowadzącego zakład

przetwarzania zużytych baterii lub zużytych akumulatorów, o ile został

nadany,

– informacje o masie i rodzajach przetworzonych zużytych baterii

i zużytych akumulatorów, w rozumieniu ustawy z dnia 24 kwietnia

2009 r. o bateriach i akumulatorach,

c) informacje o wysokości środków przeznaczonych na publiczne kampanie

edukacyjne oraz o sposobie wykorzystania tych środków,

d) w przypadku zużytych baterii przenośnych i zużytych akumulatorów

przenośnych:

– informacje o osiągniętych poziomach zbierania zużytych baterii

przenośnych i zużytych akumulatorów przenośnych,

– informacje o wysokości należnej opłaty produktowej – w przypadku

nieosiągnięcia wymaganych poziomów zbierania zużytych baterii

przenośnych i zużytych akumulatorów przenośnych,

– wykaz punktów zbierania zużytych baterii przenośnych lub zużytych

akumulatorów przenośnych prowadzonych przez zbierającego zużyte

baterie lub zużyte akumulatory, z którym wprowadzający baterie lub

akumulatory zawarł umowę, o której mowa w art. 32 ust. 1 ustawy

z dnia 24 kwietnia 2009 r. o bateriach i akumulatorach, oraz wykaz

miejsc odbioru, z których zbierający zużyte baterie lub zużyte

akumulatory odbiera zużyte baterie przenośne lub zużyte akumulatory

przenośne.

3. Sprawozdanie, o którym mowa w ust. 1, w przypadku wprowadzającego

sprzęt, o którym mowa w art. 2 ust. 3 ustawy z dnia 11 września 2015 r. o zużytym

sprzęcie elektrycznym i elektronicznym, nie zawiera informacji, o których mowa

w ust. 2 pkt 5 lit. a tiret drugie, trzecie i czwarte, oraz wykazu zakładów

przetwarzania, o którym mowa w ust. 2 pkt 5 lit. b.

20.04.2018

©Telksinoe s. 78/170

Art. 74. 1. W przypadku gdy:

1) obowiązek określony w art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 2001 r.

o obowiązkach przedsiębiorców w zakresie gospodarowania niektórymi

odpadami oraz o opłacie produktowej,

2) obowiązki wprowadzającego sprzęt określone w ustawie z dnia 11 września

2015 r. o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym,

3) obowiązek określony w art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 13 czerwca 2013 r.

o gospodarce opakowaniami i odpadami opakowaniowymi

– wykonuje odpowiednio organizacja odzysku albo organizacja odzysku sprzętu

elektrycznego i elektronicznego albo organizacja odzysku opakowań, roczne

sprawozdanie, o którym mowa w art. 73 ust. 1, w zakresie realizacji tych obowiązków

sporządza ta organizacja.

1a. W przypadku autoryzowanego przedstawiciela sprawozdanie, o którym

mowa w art. 73 ust. 1, sporządza organizacja odzysku sprzętu elektrycznego

i elektronicznego, o której mowa w ustawie z dnia 11 września 2015 r. o zużytym

sprzęcie elektrycznym i elektronicznym; do sprawozdania dołącza się wykaz

wprowadzających sprzęt, o którym w art. 25 ust. 3 ustawy z dnia 11 września 2015 r.

o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym.

1b. W przypadku gdy wprowadzający środki niebezpieczne w opakowaniach lub

wprowadzający produkty w opakowaniach wielomateriałowych wykonuje obowiązki

określone w art. 18 ustawy z dnia 13 czerwca 2013 r. o gospodarce opakowaniami

i odpadami opakowaniowymi przez przystąpienie do porozumienia, o którym mowa

w art. 25 ust. 1 tej ustawy, roczne sprawozdanie, o którym mowa w art. 73 ust. 1,

w zakresie realizacji tych obowiązków sporządza organizacja samorządu

gospodarczego reprezentująca tych wprowadzających.

2. Sprawozdanie, o którym mowa w ust. 1, zawiera informacje, o których mowa

w art. 73 ust. 2 pkt 1, a także informacje określone w:

1) art. 73 ust. 2 pkt 2 lit. a–f – w przypadku organizacji odzysku opakowań, o której

mowa w ustawie z dnia 13 czerwca 2013 r. o gospodarce opakowaniami

i odpadami opakowaniowymi;

2) art. 73 ust. 2 pkt 3 – w przypadku organizacji odzysku, o której mowa w ustawie

z dnia 11 maja 2001 r. o obowiązkach przedsiębiorców w zakresie

gospodarowania niektórymi odpadami oraz o opłacie produktowej;

3) art. 73 ust. 2 pkt 5 oraz wykaz przedsiębiorców, w odniesieniu do których

organizacja odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego wykonywała

20.04.2018

©Telksinoe s. 79/170

obowiązki określone w ustawie z dnia 11 września 2015 r. o zużytym sprzęcie

elektrycznym i elektronicznym – w przypadku organizacji odzysku sprzętu

elektrycznego i elektronicznego.

3. W przypadku otwarcia likwidacji albo ogłoszenia upadłości organizacji

odzysku opakowań, przyjęty przez nią obowiązek ponownie staje się, z dniem

otwarcia likwidacji albo ogłoszenia upadłości, obowiązkiem wprowadzającego

produkty w opakowaniach, od którego został on przejęty, w odniesieniu do masy

opakowań wprowadzonych przez niego do obrotu od dnia 1 stycznia roku

kalendarzowego, w którym nastąpiło otwarcie likwidacji lub ogłoszenie upadłości

organizacji odzysku opakowań.

3a. Sprawozdanie organizacji odzysku opakowań zawiera dodatkowo:

1) wykaz przedsiębiorców, od których organizacja odzysku opakowań przejęła

obowiązek określony w art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 13 czerwca 2013 r.

o gospodarce opakowaniami i odpadami opakowaniowymi;

2) informacje o przeprowadzonych przez organizację odzysku opakowań

publicznych kampanii edukacyjnych wraz ze wskazaniem poniesionych na ten

cel kosztów;

3) wykaz posiadaczy odpadów, którym organizacja odzysku opakowań zleciła

w roku kalendarzowym, którego dotyczy sprawozdanie, wykonanie czynności

określonych w art. 17 ust. 7 tej ustawy, obejmujący:

a) imię i nazwisko lub nazwę oraz adres zamieszkania lub siedziby posiadacza

odpadów,

b) numer identyfikacji podatkowej (NIP) posiadacza odpadów, o ile został

nadany,

c) (uchylona)

d) określenie czynności, które zostały zlecone posiadaczowi odpadów

w zakresie gospodarowania odpadami opakowaniowymi,

e) określenie rodzajów odpadów opakowaniowych w odniesieniu do których

posiadaczowi odpadów zostało zlecone wykonanie czynności z zakresu

gospodarowania odpadami opakowaniowymi,

f) określenie okresu, na który zawarto umowę zlecającą posiadaczowi

odpadów wykonanie czynności w zakresie gospodarowania odpadami

opakowaniowymi.

4. (uchylony)

5. (uchylony)

20.04.2018

©Telksinoe s. 80/170

6. Organizacja odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego, o której mowa

w ustawie z dnia 11 września 2015 r. o zużytym sprzęcie elektrycznym

i elektronicznym, przedkłada sprawozdanie obejmujące informacje, o których mowa

w art. 73 ust. 2 pkt 5, oddzielnie dla każdego wprowadzającego sprzęt

i autoryzowanego przedstawiciela, dla których wykonywała obowiązki określone

w tej ustawie.

7. Organizacja odzysku, o której mowa w ustawie z dnia 11 maja 2001 r.

o obowiązkach przedsiębiorców w zakresie gospodarowania niektórymi odpadami

oraz o opłacie produktowej, do rocznego sprawozdania, o którym mowa w ust. 1,

dołącza wykaz przedsiębiorców, w imieniu których działa.

Art. 74a. Organizacja odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego, o której

mowa w ustawie z dnia 11 września 2015 r. o zużytym sprzęcie elektrycznym

i elektronicznym, jest obowiązana do sporządzania rocznego sprawozdania o:

1) wprowadzających sprzęt, z którymi organizacja zawarła umowy, o których

mowa w art. 11 ust. 3 tej ustawy, zawierający firmy przedsiębiorców oraz

oznaczenia ich siedzib i numery rejestrowe;

2) masie zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego zebranego, poddanego

przetwarzaniu w rozumieniu ustawy z dnia 11 września 2015 r. o zużytym

sprzęcie elektrycznym i elektronicznym, odzyskowi, w tym recyklingowi, oraz

unieszkodliwianiu;

3) osiągniętych poziomach zbierania, odzysku oraz przygotowaniu do ponownego

użycia i recyklingu zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego;

4) przeprowadzonych przez nią publicznych kampaniach edukacyjnych wraz ze

wskazaniem wysokości środków przeznaczonych na ten cel, o których mowa

w art. 62 ust. 2 albo 3 tej ustawy;

Art. 75. 1. Roczne sprawozdanie o wytwarzanych odpadach i o gospodarowaniu

odpadami sporządza:

1) wytwórca obowiązany do prowadzenia ewidencji odpadów;

2) prowadzący działalność polegającą na gospodarowaniu odpadami,

z wyłączeniem prowadzącego odbieranie odpadów komunalnych, w zakresie:

a) zbierania odpadów,

b) przetwarzania odpadów

– obowiązany do prowadzenia ewidencji odpadów;

20.04.2018

©Telksinoe s. 81/170

3) podmiot prowadzący działalność polegającą na wydobywaniu odpadów ze

składowiska odpadów lub ze zwałowiska odpadów, na podstawie zgody na

wydobywanie odpadów lub decyzji zatwierdzającej instrukcję prowadzenia

składowiska odpadów w fazie poeksploatacyjnej.

2. Roczne sprawozdanie, o którym mowa w ust. 1, zawiera w szczególności:

1) dane identyfikujące podmiot, o którym mowa w ust. 1:

a) numer rejestrowy,

b) imię i nazwisko lub nazwę podmiotu oraz adres zamieszkania lub siedziby,

c) numer identyfikacji podatkowej (NIP), o ile został nadany,

d) (uchylona)

2) w przypadku podmiotu, o którym mowa w ust. 1 – informacje o:

a) masie i rodzajach odpadów,

b) sposobie gospodarowania odpadami, o ile podmiot gospodaruje odpadami,

c) instalacjach i urządzeniach służących do przetwarzania tych odpadów, o ile

podmiot przetwarza odpady,

d) informacje, o których mowa w art. 99 ust. 1 – w przypadku posiadacza

odpadów pochodzących z procesów wytwarzania dwutlenku tytanu oraz

z przetwarzania tych odpadów;

3) w przypadku wytwórcy komunalnych osadów ściekowych stosowanych

w celach, o których mowa w art. 96 ust. 1 – informacje o:

a) masie komunalnych osadów ściekowych wytworzonych oraz dostarczonych do stosowania,

b) składzie i właściwościach komunalnych osadów ściekowych,

c) rodzaju przeprowadzonej obróbki,

d) władającym powierzchnią ziemi, na której są stosowane komunalne osady

ściekowe, z podaniem imienia i nazwiska lub nazwy podmiotu oraz adresu

jego zamieszkania lub siedziby,

e) miejscu stosowania komunalnych osadów ściekowych,

f) celu stosowania komunalnych osadów ściekowych;

4) w przypadku przedsiębiorcy prowadzącego stację demontażu pojazdów, o której

mowa w ustawie z dnia 20 stycznia 2005 r. o recyklingu pojazdów wycofanych

z eksploatacji – informacje o:

a) liczbie, markach, masie i roku produkcji pojazdów oraz masie pojazdów

wycofanych z eksploatacji, przyjętych do stacji demontażu,

20.04.2018

©Telksinoe s. 82/170

b) masie odpadów poddanych odzyskowi, w tym recyklingowi, oraz

przekazanych do odzysku, w tym recyklingu, a także masie przeznaczonych

do ponownego użycia przedmiotów wyposażenia i części wymontowanych

z pojazdów wycofanych z eksploatacji,

c) masie odpadów poddanych unieszkodliwianiu lub przekazanych do

unieszkodliwiania,

d) przedsiębiorcach, którym przekazano odpady do odzysku, w tym

recyklingu, z podaniem firmy, siedziby i adresu,

e) przedsiębiorcach, którym przekazano odpady do unieszkodliwiania,

z podaniem firmy przedsiębiorcy, oznaczenia jego siedziby i adresu,

f) osiągniętym w danej stacji demontażu poziomie odzysku i recyklingu,

g) wysokości należnej opłaty za nieosiągnięcie wymaganego poziomu odzysku

i recyklingu;

5) w przypadku przedsiębiorcy prowadzącego strzępiarkę, o której mowa w ustawie

z dnia 20 stycznia 2005 r. o recyklingu pojazdów wycofanych z eksploatacji –

informacje o:

a) wynikach próby strzępienia odpadów pochodzących z pojazdów

wycofanych z eksploatacji, jeżeli w roku, którego dotyczy sprawozdanie

przeprowadzono próby strzępienia odpadów pochodzących z pojazdów

wycofanych z eksploatacji,

b) masie odpadów przeznaczonych do recyklingu, odzysku energii oraz

unieszkodliwiania, powstałych ze strzępienia odpadów pochodzących

z pojazdów wycofanych z eksploatacji;

6) w przypadku zbierającego zużyty sprzęt w rozumieniu ustawy z dnia

11 września 2015 r. o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym –

informacje o:

a) masie zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego, zebranego

i przekazanego do prowadzącego zakład przetwarzania,

b) adresach punktów zbierania zużytego sprzętu elektrycznego

i elektronicznego;

7) w przypadku prowadzącego zakład przetwarzania w rozumieniu ustawy z dnia

11 września 2015 r. o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym –

informacje o:

a) adresie zakładu przetwarzania,

20.04.2018

©Telksinoe s. 83/170

b) masie zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego przyjętego przez

prowadzącego zakład przetwarzania wraz z podaniem numeru i nazwy

grupy sprzętu, z którego powstał ten zużyty sprzęt,

c) kodzie, rodzaju i masie odpadów powstałych ze zużytego sprzętu,

przekazanych prowadzącemu działalność w zakresie recyklingu, innych niż

recykling procesów odzysku lub unieszkodliwiania, oraz o masie zużytego

sprzętu, a także o kodzie i masie odpadów powstałych ze zużytego sprzętu

przygotowanych do ponownego użycia wraz z podaniem typu procesu

zastosowanego w zakładzie przetwarzania,

d) kodzie, rodzaju i masie odpadów powstałych ze zużytego sprzętu

wywiezionych z terytorium kraju w celu poddania recyklingowi, innym niż

recykling procesom odzysku lub unieszkodliwianiu;

8) w przypadku prowadzącego działalność w zakresie recyklingu oraz

prowadzącego działalność w zakresie innych niż recykling procesów odzysku,

o których mowa w ustawie z dnia 11 września 2015 r. o zużytym sprzęcie

elektrycznym i elektronicznym – informacje o kodzie i masie odpadów

powstałych ze zużytego sprzętu przyjętych oraz poddanych odpowiednio

recyklingowi lub innym niż recykling procesom odzysku wraz z podaniem typu

procesu;

9) w przypadku prowadzącego działalność w zakresie zbierania zużytych baterii lub

zużytych akumulatorów – informacje o masie zebranych zużytych baterii

przenośnych lub zużytych akumulatorów przenośnych, ogółem i z podziałem na

poszczególnych wprowadzających baterie lub akumulatory, z którymi ten

zbierający ma zawartą umowę, o której mowa w art. 32 ust. 1 ustawy z dnia

24 kwietnia 2009 r. o bateriach i akumulatorach lub zbiorcze informacje o masie

zebranych zużytych baterii przenośnych i zużytych akumulatorów przenośnych

w przypadku zbierającego, który ma podpisaną umowę z podmiotem

pośredniczącym, o którym mowa w ustawie z dnia 24 kwietnia 2009 r.

o bateriach i akumulatorach;

10) w przypadku prowadzącego zakład przetwarzania zużytych baterii lub zużytych

akumulatorów – informacje o:

a) rodzaju i masie przyjętych do przetwarzania zużytych baterii i zużytych

akumulatorów,

b) rodzaju i masie przetworzonych zużytych baterii i zużytych akumulatorów,

c) osiągniętych poziomach recyklingu,

20.04.2018

©Telksinoe s. 84/170

d) osiągniętych poziomach wydajności recyklingu.

Art. 76. 1. Podmioty obowiązane do sporządzenia sprawozdań, o których mowa

w art. 73, art. 74a i art. 75, składają je w terminie do dnia 15 marca za poprzedni rok

kalendarzowy marszałkowi województwa właściwemu ze względu na:

1) siedzibę lub miejsce zamieszkania przedsiębiorcy – w przypadku sprawozdania

o produktach, opakowaniach i o gospodarowaniu odpadami z nich powstającymi

oraz sprawozdania o przeprowadzonych publicznych kampaniach edukacyjnych;

w przypadku braku siedziby lub miejsca zamieszkania na terytorium

Rzeczypospolitej Polskiej właściwy miejscowo jest Marszałek Województwa

Mazowieckiego;

2) miejsce wytwarzania, zbierania lub przetwarzania odpadów – w przypadku

sprawozdania o wytwarzanych odpadach i gospodarowaniu odpadami.

2. Sprawozdania wprowadza się do Bazy danych o produktach i opakowaniach

oraz o gospodarce odpadami przez wypełnienie elektronicznego formularza za

pośrednictwem indywidualnego konta, o którym mowa w art. 55 ust. 1.

3. W przypadku trwałego zaprzestania wykonywania działalności przedsiębiorca

sporządza i składa sprawozdania, o których mowa w art. 73, art. 74a i art. 75,

w terminie 7 dni od dnia zaprzestania wykonywania tej działalności.

4. Minister właściwy do spraw środowiska określi, w drodze rozporządzenia,

wzory formularzy sprawozdań, o których mowa w art. 73, art. 74a i art. 75, mając na

uwadze potrzebę zróżnicowania treści sprawozdań w zależności od rodzaju

działalności prowadzonej przez przedsiębiorcę, ułatwienia przekazywania danych

marszałkowi województwa oraz konieczność sprawnego i terminowego

wprowadzania informacji do Bazy danych o produktach i opakowaniach oraz

o gospodarce odpadami.

5. Do terminu złożenia sprawozdań, o którym mowa w art. 76 ust. 1, stosuje się

art. 57 § 4 i 5 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania

administracyjnego.

Art. 77. 1. Marszałek województwa weryfikuje informacje zawarte

w sprawozdaniach, o których mowa w art. 73, art. 74a i art. 75, za poprzedni rok

kalendarzowy, w terminie do dnia 30 września następnego roku, z tym że w zakresie

sprawozdania, o którym mowa w art. 73 ust. 2 pkt 6 oraz art. 75 ust. 2 pkt 9 i 10 –

w terminie do dnia 15 kwietnia następnego roku.

20.04.2018

©Telksinoe s. 85/170

2. Jeżeli z weryfikacji, o której mowa w ust. 1, wynika, że informacje zawarte

w sprawozdaniu są niezgodne ze stanem faktycznym, marszałek województwa wzywa

na piśmie do korekty sprawozdania, określając termin przekazania korekty nie dłuższy

niż 14 dni od dnia otrzymania wezwania. Przepis art. 76 ust. 2 stosuje się

odpowiednio.

3. W przypadku niedokonania korekty sprawozdania w wyznaczonym terminie,

o którym mowa w ust. 2, uznaje się, że posiadacz odpadów nie wykonał obowiązku

przekazania sprawozdania.

Art. 78. 1. Dokumenty, na podstawie których są sporządzane sprawozdania,

przechowuje się przez 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, którego dotyczą.

2. Zarządzający składowiskiem odpadów, a w przypadku jego braku władający

powierzchnią ziemi, przechowuje dokumenty, o których mowa w ust. 1, do czasu

zamknięcia składowiska odpadów.

3. Zarządzający składowiskiem odpadów przekazuje dokumenty, na podstawie

których sporządzono roczne sprawozdanie o wytwarzanych odpadach

i o gospodarowaniu odpadami, następnemu zarządzającemu składowiskiem odpadów

lub władającemu powierzchnią ziemi.

4. Obowiązek sporządzenia sprawozdań przedawnia się z upływem 5 lat, licząc

od końca roku kalendarzowego, za który sprawozdania należało sporządzić.

DZIAŁ VI

Baza danych o produktach i opakowaniach oraz o gospodarce odpadami

Art. 79. 1. Tworzy się Bazę danych o produktach i opakowaniach oraz

o gospodarce odpadami, zwaną dalej „BDO”.

2. W BDO gromadzi się informacje o:

1) wprowadzanych na terytorium kraju opakowaniach, produktach

w opakowaniach, w podziale na poszczególne rodzaje opakowań, oraz odpadach

z nich powstających;

2) wprowadzanych na terytorium kraju olejach smarowych, oponach oraz

o odpadach z nich powstających;

3) wprowadzanych pojazdach, zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym,

bateriach i akumulatorach oraz o odpadach z nich powstających;

4) osiągniętych poziomach:

a) odzysku i recyklingu odpadów powstałych z opakowań i produktów,

o których mowa w pkt 1 i 2,

20.04.2018

©Telksinoe s. 86/170

b) odzysku i recyklingu pojazdów,

c) zbierania, odzysku, przygotowania do ponownego użycia i recyklingu

zużytego sprzętu elektrycznego i elektronicznego,

d) zbierania, recyklingu i wydajności recyklingu zużytych baterii i zużytych

akumulatorów;

5) rodzajach i ilości wytwarzanych odpadów oraz ich wytwórcach;

6) ilości i jakości komunalnych osadów ściekowych, ich wytwórcach, miejscach

zastosowania i podmiotach władających powierzchnią ziemi, na której te osady

zostały zastosowane;

7) rodzaju i ilości odpadów poddanych przetwarzaniu i zastosowanych procesach

przetwarzania;

8) decyzjach z zakresu gospodarki odpadami, z uwzględnieniem pozwoleń na

wytwarzanie odpadów i pozwoleń zintegrowanych, decyzji zatwierdzających

program gospodarowania odpadami wydobywczymi oraz zezwoleń na

prowadzenie obiektu unieszkodliwiania odpadów wydobywczych;

9) innych niż wymienione w pkt 8 decyzjach wydawanych na podstawie niniejszej

ustawy;

10) transgranicznym przemieszczaniu odpadów, w tym odpadów opakowaniowych,

zużytych baterii i zużytych akumulatorów, zużytego sprzętu elektrycznego

i elektronicznego;

11) wpływach z opłat produktowych wraz z odsetkami, z podziałem na poszczególne

rodzaje opakowań i produktów, a także podmiotach, które te opłaty uiściły;

12) (uchylony)

13) składowiskach odpadów, z podziałem na składowiska w fazie eksploatacyjnej

i poeksploatacyjnej, w tym informacje o zamkniętych składowiskach odpadów

w trakcie monitoringu, zamkniętych składowiskach odpadów, dla których został

zakończony monitoring, z podaniem współrzędnych położenia granic obszaru

składowiska określonych w państwowym systemie odniesień przestrzennych

oraz rodzajów składowanych odpadów, ze szczególnym uwzględnieniem

składowisk odpadów, na których są składowane odpady zawierające azbest lub

wydzielonych części na terenie składowisk zaliczonych do składowisk innych

niż niebezpieczne i obojętne, przeznaczonych do składowania wyłącznie

odpadów zawierających azbest;

20.04.2018

©Telksinoe s. 87/170

14) poszczególnych rodzajach instalacji do zagospodarowania odpadów wraz

z podaniem ich położenia, mocy przerobowych i rodzaju stosowanej technologii

oraz ilości i rodzajów odpadów przetwarzanych w tych instalacjach;

15) podmiotach odbierających odpady komunalne od właścicieli nieruchomości

wraz z informacjami o ilości odebranych odpadów komunalnych, z podziałem na

odbierane selektywnie i zmieszane, z wyodrębnieniem odpadów komunalnych

ulegających biodegradacji;

16) gospodarowaniu odpadami komunalnymi w zakresie objętym rocznym

sprawozdaniem z realizacji zadań, o których mowa w art. 9q i art. 9s ustawy

z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach.

3. BDO zawiera także informacje objęte rejestrem.

4. W BDO gromadzi się również informacje niezbędne do realizacji

obowiązków, o których mowa w art. 3 rozporządzenia (WE) nr 2150/2002 Parlamentu

Europejskiego i Rady (WE) z dnia 25 listopada 2002 r. w sprawie statystyk odpadów

(Dz. Urz. WE L 332 z 09.12.2002, str. 1; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne,

rozdz. 15, t. 7, str. 257).

<5. W BDO gromadzi się również informacje zawarte w dokumentach Dodany ust. 5 w

art. 79 wejdzie w

ewidencji odpadów, o których mowa w art. 67 ust. 1 pkt 1 i 3, oraz życie z dn.

w dokumentach określonych w załączniku IB i VII do rozporządzenia (WE) 1.01.2020 r. (Dz.

U. z 2017 r. poz.

nr 1013/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 14 czerwca 2006 r. 2422).

w sprawie przemieszczania odpadów (Dz. Urz. UE L 190 z 12.07.2006, str. 1,

z późn. zm.5)).>

Art. 80. 1. Marszałek województwa:

1) prowadzi i aktualizuje BDO, w tym rejestr;

2) zbiera, przetwarza, przechowuje i zabezpiecza przed utratą dane i informacje

gromadzone w BDO;

3) zapewnia bezpieczeństwo danych i informacji zbieranych i przetwarzanych oraz

dokumentów, które otrzymał w związku z prowadzeniem BDO, zgodnie

5)

Zmiany wymienionego rozporządzenia zostały ogłoszone w Dz. Urz. UE L 309 z 27.11.2007, str. 7,

Dz. Urz. UE L 188 z 16.07.2008, str. 7, Dz. Urz. UE L 299 z 08.11.2008, str. 50, Dz. Urz. UE L 87

z 31.03.2009, str. 109, Dz. Urz. UE L 97 z 16.04.2009, str. 8, Dz. Urz. UE L 140 z 05.06.2009,

str. 114, Dz. Urz. UE L 119 z 13.05.2010, str. 1, Dz. Urz. UE L 182 z 12.07.2011, str. 2, Dz. Urz.

UE L 46 z 17.02.2012, str. 30, Dz. Urz. UE L 79 z 21.03.2013, str. 19, Dz. Urz. UE L 330

z 10.12.2013, str. 1, Dz. Urz. UE L 334 z 13.12.2013, str. 46, Dz. Urz. UE L 189 z 27.06.2014,

str. 135, Dz. Urz. UE L 332 z 19.11.2014, str. 15, Dz. Urz. UE L 277 z 22.10.2015, str. 61

i Dz. Urz. UE L 294 z 11.11.2015, str. 1.

20.04.2018

©Telksinoe s. 88/170

z przepisami ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych

(Dz. U. z 2016 r. poz. 922).

2. Marszałek województwa niezwłocznie weryfikuje informacje, o których

mowa w art. 79 ust. 2, na podstawie:

1) rocznych sprawozdań, o których mowa w art. 73, art. 74a i art. 75;

2) decyzji, o których mowa w art. 79 ust. 2 pkt 8 i 9;

3) odrębnych przepisów ustawowych o umieszczaniu informacji w BDO.

3. Marszałek województwa zamieszcza w BDO kopie ostatecznych decyzji

w zakresie gospodarki odpadami, o których mowa w art. 79 ust. 2.

4. Organy właściwe do wydawania decyzji w zakresie gospodarki odpadami oraz

innych decyzji wydawanych na podstawie niniejszej ustawy przekazują do

właściwego marszałka województwa – w terminie nie dłuższym niż 30 dni od dnia,

w którym decyzja stała się ostateczna – kopie ostatecznych decyzji w formie

dokumentu elektronicznego w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 17 lutego 2005 r.

o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne – w celu

umieszczenia ich w BDO.

5. Właściwym marszałkiem województwa, o którym mowa w ust. 4, jest

marszałek tego województwa, na obszarze którego znajduje się obszar właściwości

organu, który wydał decyzję w I instancji.

Art. 81. 1. Administratorem BDO jest minister właściwy do spraw środowiska

lub wyznaczony przez niego podmiot.

2. Podmiotem, o którym mowa w ust. 1, jest jednostka sektora finansów

publicznych.

3. Administrator koordynuje realizację zadań określonych w art. 80 ust. 1.

4. Zadania administratora BDO są finansowane ze środków budżetu państwa

z części pozostającej w dyspozycji ministra właściwego do spraw środowiska.

Art. 82. 1. BDO jest prowadzona w systemie teleinformatycznym w rozumieniu

art. 3 pkt 3 ustawy z dnia 17 lutego 2005 r. o informatyzacji działalności podmiotów

realizujących zadania publiczne.

2. BDO jest prowadzona zgodnie z minimalnymi wymaganiami dla systemów

teleinformatycznych oraz zgodnie z minimalnymi wymaganiami dla rejestrów

publicznych i wymiany informacji w formie elektronicznej w rozumieniu ustawy

z dnia 17 lutego 2005 r. o informatyzacji działalności podmiotów realizujących

zadania publiczne.

20.04.2018

©Telksinoe s. 89/170

Art. 83. 1. Dostęp do BDO posiadają:

1) minister właściwy do spraw środowiska,

2) administrator, jeżeli nie jest nim minister właściwy do spraw środowiska,

3) minister właściwy do spraw gospodarki,

4) minister właściwy do spraw rolnictwa,

5) minister właściwy do spraw transportu,

6) minister właściwy do spraw zdrowia,

6a) minister właściwy do spraw żeglugi śródlądowej,

7) Generalny Dyrektor Ochrony Środowiska i regionalni dyrektorzy ochrony

środowiska,

8) Prezes Głównego Urzędu Statystycznego i dyrektorzy urzędów statystycznych,

9) Państwowe Gospodarstwo Wodne Wody Polskie,

10) Narodowy Fundusz Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej i wojewódzkie

fundusze ochrony środowiska i gospodarki wodnej,

11) Główny Geodeta Kraju,

12) marszałek województwa,

13) wojewoda,

14) starosta,

15) wójt, burmistrz lub prezydent miasta,

16) organy Inspekcji Ochrony Środowiska,

17) organy Państwowej Inspekcji Sanitarnej,

18) zarząd związku międzygminnego utworzonego w celu realizacji zadań z zakresu

gospodarki odpadami komunalnymi

– zwani dalej „użytkownikami”, z tym że dostęp do rejestru odbywa się zgodnie

z art. 49 ust. 7.

2. Użytkownicy posiadają uprawnienia do nieodpłatnego dostępu do BDO

w zakresie związanym z ich kompetencjami i zadaniami.

Dodany ust. 2a w

<2a. Użytkownicy, o których mowa w ust. 1 pkt 1, 2, 7 oraz 12–18, posiadają art. 83 wejdzie w

uprawnienia do ciągłego dostępu do BDO oraz możliwości weryfikacji zgodności życie z dn.

1.01.2020 r. (Dz.

ze stanem rzeczywistym prowadzonej przez posiadaczy odpadów ewidencji U. z 2017 r. poz.

2422).

odpadów.>

3. Administrator BDO współpracuje z Szefem Krajowego Centrum Informacji

Kryminalnej w zakresie niezbędnym do realizacji jego zadań ustawowych.

Art. 84. Minister właściwy do spraw środowiska określi, w drodze

rozporządzenia:

20.04.2018

©Telksinoe s. 90/170

1) adres strony internetowej rejestru umożliwiającej dostęp do indywidualnego

konta w BDO,

2) zakres uprawnień dla poszczególnych użytkowników

– mając na uwadze zapewnienie sprawnego przetwarzania informacji zgodnie

z wymaganiami informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania

publiczne, a także zakres zadań publicznych realizowanych przez użytkowników.

DZIAŁ VII

Szczególne zasady gospodarowania niektórymi rodzajami odpadów

Rozdział 1

PCB oraz odpady zawierające PCB

Art. 85. Zakazuje się odzysku PCB.

Art. 86. 1. Odpady zawierające PCB mogą być przetwarzane tylko po usunięciu

z tych odpadów PCB.

2. Jeżeli usunięcie PCB z odpadów jest niemożliwe, do unieszkodliwiania

odpadów zawierających PCB stosuje się przepisy dotyczące unieszkodliwiania PCB.

Art. 87. 1. PCB unieszkodliwia się przez spalanie w spalarni odpadów.

2. Dopuszcza się również unieszkodliwianie PCB w procesach

unieszkodliwiania D8, D9, D12 i D15, wymienionych w załączniku nr 2 do ustawy,

jeżeli zastosowana w tych procesach technika zapewnia bezpieczne dla środowiska

oraz dla życia i zdrowia ludzi unieszkodliwianie PCB.

Art. 88. Zakazuje się spalania PCB na statkach.

Art. 89. W karcie ewidencji odpadów zamieszcza się informacje o zawartości

PCB w odpadach.

Rozdział 2

Oleje odpadowe

Art. 90. 1. Oleje odpadowe zbiera się osobno, o ile jest to technicznie

wykonalne.

2. W przypadkach gdy jest to technicznie wykonalne i opłacalne ekonomicznie

oleje odpadowe o różnych cechach nie powinny być mieszane, jeżeli mieszanie

stanowi przeszkodę w ich przetworzeniu. Zakaz ten dotyczy także mieszania olejów

odpadowych z innymi odpadami lub substancjami.

20.04.2018

©Telksinoe s. 91/170

Art. 91. 1. Oleje odpadowe powinny być przetwarzane zgodnie z hierarchią

sposobów postępowania z odpadami oraz wymaganiami ochrony życia i zdrowia ludzi

oraz środowiska, w tym bez niekorzystnych skutków dla terenów wiejskich lub miejsc

o szczególnym znaczeniu, w szczególności przyrodniczym lub kulturowym.

2. Oleje odpadowe powinny być w pierwszej kolejności poddawane regeneracji.

3. Jeżeli regeneracja olejów odpadowych jest niemożliwa ze względu na stopień

ich zanieczyszczenia, oleje te powinny być poddawane innym procesom odzysku.

4. Jeżeli regeneracja lub inne procesy odzysku olejów odpadowych są

niemożliwe, dopuszcza się ich unieszkodliwianie.

5. Przez regenerację, o której mowa w ust. 2–4, rozumie się jakikolwiek proces

recyklingu, w którym w wyniku rafinacji olejów odpadowych mogą zostać

wyprodukowane oleje bazowe, w szczególności przez usunięcie znajdujących się

w olejach odpadowych zanieczyszczeń, produktów reakcji utleniania i dodatków.

6. Szczegółowy sposób postępowania z olejami odpadowymi określają przepisy

wydane na podstawie art. 33 ust. 2.

Art. 92. Zakazuje się mieszania olejów odpadowych z innymi odpadami

niebezpiecznymi, w tym zawierającymi PCB, w czasie ich zbierania lub

magazynowania, jeżeli poziom określonych substancji przekracza dopuszczalne

wartości.

Art. 93. Zakazuje się zrzutu olejów odpadowych do wód, gleby lub ziemi.

Rozdział 3

Odpady medyczne i odpady weterynaryjne

Art. 94. 1. Zakazuje się odzysku odpadów medycznych i odpadów

weterynaryjnych, z wyjątkiem rodzajów odpadów określonych w przepisach

wydanych na podstawie ust. 2.

2. Minister właściwy do spraw zdrowia w porozumieniu z ministrem właściwym

do spraw środowiska oraz właściwym do spraw rolnictwa określi, w drodze

rozporządzenia, rodzaje odpadów medycznych i odpadów weterynaryjnych, których

odzysk jest dopuszczalny, kierując się brakiem zagrożeń stwarzanych przez niektóre

odpady medyczne i odpady weterynaryjne oraz możliwościami poddania ich

odzyskowi.

Art. 95. 1. Posiadacz odpadów medycznych lub odpadów weterynaryjnych

unieszkodliwiający te odpady jest obowiązany do prowadzenia procesów

20.04.2018

©Telksinoe s. 92/170

unieszkodliwiania oraz do ich monitoringu, z uwzględnieniem właściwości odpadów

i charakteru procesu oraz zgodnie z wymaganiami i sposobami prowadzenia

unieszkodliwiania odpadów, określonymi w przepisach wydanych na podstawie

ust. 11.

2. Zakaźne odpady medyczne lub zakaźne odpady weterynaryjne unieszkodliwia

się przez termiczne przekształcanie w spalarniach odpadów niebezpiecznych.

3. Zakazuje się unieszkodliwiania zakaźnych odpadów medycznych lub

zakaźnych odpadów weterynaryjnych we współspalarniach odpadów.

4. Posiadacz odpadów, który unieszkodliwia zakaźne odpady medyczne lub

zakaźne odpady weterynaryjne, w sposób określony w ust. 2, na wniosek wytwórcy

zakaźnych odpadów medycznych lub zakaźnych odpadów weterynaryjnych,

potwierdza unieszkodliwienie odpadów przez termiczne przekształcanie, wydając

dokument potwierdzający unieszkodliwienie.

5. Posiadacz odpadów wydaje dokument potwierdzający unieszkodliwienie

w trzech egzemplarzach, z których jeden jest przekazywany wytwórcy zakaźnych

odpadów medycznych lub zakaźnych odpadów weterynaryjnych, a drugi

wojewódzkiemu inspektorowi ochrony środowiska właściwemu ze względu na

miejsce wytwarzania zakaźnych odpadów medycznych lub zakaźnych odpadów

weterynaryjnych.

6. Do przechowywania i udostępniania dokumentu potwierdzającego

unieszkodliwienie stosuje się odpowiednio art. 72.

7. Przed wydaniem zezwolenia na przetwarzanie zakaźnych odpadów

medycznych lub zakaźnych odpadów weterynaryjnych polegającego na

unieszkodliwianiu tych odpadów właściwy organ wydający zezwolenie występuje do

Głównego Inspektora Sanitarnego o zgodę na dopuszczenie funkcjonowania instalacji

lub urządzenia do unieszkodliwiania tych odpadów, przedkładając kopię wniosku

wraz z załącznikami. Do zgody stosuje się art. 106 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r.

– Kodeks postępowania administracyjnego.

8. Główny Inspektor Sanitarny w zgodzie na dopuszczenie do funkcjonowania

instalacji lub urządzenia do unieszkodliwiania zakaźnych odpadów medycznych lub

zakaźnych odpadów weterynaryjnych określa:

1) rodzaj i typ (model) instalacji lub urządzenia;

2) dokładne parametry przeprowadzania procesu unieszkodliwiania odpadów dla

danego typu instalacji lub urządzenia;

20.04.2018

©Telksinoe s. 93/170

3) wymagania i metody dotyczące okresowej kontroli mikrobiologicznej

skuteczności procesu unieszkodliwiania dla danego rodzaju i typu (modelu)

instalacji lub urządzenia;

4) wymagania dotyczące pojemników lub worków, w których odpady będą

unieszkodliwiane w danym rodzaju i typie (modelu) instalacji lub urządzenia;

5) wymagania dotyczące okresowego przeglądu technicznego danego rodzaju

i typu (modelu) instalacji lub urządzenia;

6) masę unieszkodliwianych odpadów w okresie roku.

9. Posiadacz zakaźnych odpadów medycznych lub zakaźnych odpadów

weterynaryjnych we wniosku o wydanie zezwolenia na przetwarzanie polegającego na

unieszkodliwianiu tych odpadów podaje dodatkowo informacje dotyczące:

1) danych technicznych instalacji lub urządzenia, wraz ze wskazaniem rodzaju

i typu (modelu) instalacji lub urządzenia, oraz nazwy i adresu lub siedziby

producenta;

2) dokładnego opisu procesu unieszkodliwiania z wyszczególnieniem wszystkich

jego etapów;

3) wskazania metody okresowej kontroli mikrobiologicznej skuteczności procesu

unieszkodliwiania;

4) wymagań dotyczących pojemników lub worków, w których odpady będą

unieszkodliwiane w zgłaszanym rodzaju i typie (modelu) instalacji lub

urządzenia;

5) masy unieszkodliwianych odpadów w okresie roku.

10. Do wniosku o wydanie zezwolenia na przetwarzanie zakaźnych odpadów

medycznych lub zakaźnych odpadów weterynaryjnych polegającego na ich

unieszkodliwianiu dołącza się:

1) oryginały wyników badań mikrobiologicznych procesu unieszkodliwiania

w danej instalacji lub urządzeniu z podaniem dokładnego opisu użytej metody

badania lub kopie tych wyników potwierdzone za zgodność z oryginałem;

2) instrukcję obsługi instalacji lub urządzenia uwzględniającą wymagania

dotyczące przeglądu technicznego.

11. Minister właściwy do spraw zdrowia w porozumieniu z ministrem

właściwym do spraw środowiska określi, w drodze rozporządzenia, wymagania

i sposoby unieszkodliwiania odpadów, w tym:

1) dopuszczalne sposoby unieszkodliwiania odpadów medycznych i odpadów

weterynaryjnych, nieposiadających właściwości zakaźnych;

20.04.2018

©Telksinoe s. 94/170

2) dopuszczalne sposoby unieszkodliwiania zakaźnych odpadów medycznych

i zakaźnych odpadów weterynaryjnych;

3) warunki prowadzenia procesów unieszkodliwiania odpadów medycznych

i odpadów weterynaryjnych, nieposiadających właściwości zakaźnych;

4) warunki prowadzenia procesów unieszkodliwiania zakaźnych odpadów

medycznych i zakaźnych odpadów weterynaryjnych;

5) sposób i zakres prowadzenia monitoringu procesów, o których mowa w pkt 3 i 4,

oraz metodykę i częstotliwość badań odpadów powstałych w wyniku

prowadzenia procesów unieszkodliwiania zakaźnych odpadów medycznych

i zakaźnych odpadów weterynaryjnych.

12. Wydając rozporządzenie, o którym mowa w ust. 11, minister właściwy do

spraw zdrowia kieruje się:

1) potrzebą zapobiegania zagrożeniom stwarzanym przez odpady medyczne

i odpady weterynaryjne;

2) potrzebą zapewnienia skuteczności unieszkodliwiania zakaźnych odpadów

medycznych i zakaźnych odpadów weterynaryjnych, tak aby odpady te utraciły

właściwości zakaźne;

3) koniecznością zapewniania prowadzenia prawidłowego monitoringu procesów

unieszkodliwiania zakaźnych odpadów medycznych i zakaźnych odpadów

weterynaryjnych;

4) koniecznością pozbawienia właściwości zakaźnych każdej partii zakaźnych

odpadów medycznych i zakaźnych odpadów weterynaryjnych.

13. Minister właściwy do spraw środowiska określi, w drodze rozporządzenia,

szczegółowy sposób wydawania dokumentu potwierdzającego unieszkodliwienie,

terminy jego przekazywania oraz wzór tego dokumentu, kierując się potrzebą

zapewnienia wiarygodnych dokumentów potwierdzających spełnienie wymagań

w zakresie unieszkodliwiania zakaźnych odpadów medycznych lub zakaźnych

odpadów weterynaryjnych.

Rozdział 4

Komunalne osady ściekowe

Art. 96. 1. Odzysk polegający na stosowaniu komunalnych osadów ściekowych:

1) w rolnictwie, rozumianym jako uprawa wszystkich płodów rolnych

wprowadzanych do obrotu handlowego, włączając w to uprawy przeznaczane do

produkcji pasz,

20.04.2018

©Telksinoe s. 95/170

2) do uprawy roślin przeznaczonych do produkcji kompostu,

3) do uprawy roślin nieprzeznaczonych do spożycia i do produkcji pasz,

4) do rekultywacji terenów, w tym gruntów na cele rolne,

5) przy dostosowaniu gruntów do określonych potrzeb wynikających z planów

gospodarki odpadami, planów zagospodarowania przestrzennego lub decyzji

o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu

– odbywa się z zachowaniem warunków określonych w ust. 2–13.

2. Komunalne osady ściekowe mogą być przekazywane do stosowania

władającemu powierzchnią ziemi wyłącznie przez wytwórcę tych osadów.

3. Odpowiedzialność za prawidłowe stosowanie komunalnych osadów

ściekowych w celach, o których mowa w ust. 1 pkt 1–3, spoczywa na wytwórcy tych

osadów.

4. Stosowanie komunalnych osadów ściekowych jest możliwe, jeżeli są one

ustabilizowane oraz przygotowane odpowiednio do celu i sposobu ich stosowania,

w szczególności przez poddanie ich obróbce biologicznej, chemicznej, termicznej lub

innemu procesowi, który obniża podatność komunalnych osadów ściekowych na

zagniwanie i eliminuje zagrożenie dla środowiska lub życia i zdrowia ludzi.

5. Zakazuje się nawadniania komunalnych osadów ściekowych poddanych

uprzednio procesowi osuszania.

6. Przed stosowaniem komunalne osady ściekowe oraz grunty, na których osady

te mają być stosowane, poddaje się badaniom, o których mowa w przepisach

wydanych na podstawie ust. 13, przez wytwórcę komunalnych osadów ściekowych.

7. Wytwórca komunalnych osadów ściekowych jest obowiązany do

przekazywania, wraz z tymi osadami, władającemu powierzchnią ziemi, na której

komunalne osady ściekowe mają być stosowane, informacji o dawkach tego osadu,

które mogą być stosowane na poszczególnych gruntach, oraz wyników badań,

o których mowa w ust. 6.

8. Wytwórca komunalnych osadów ściekowych stosowanych w celach,

o których mowa w ust. 1 pkt 1–3, powiadamia wojewódzkiego inspektora ochrony

środowiska o zamiarze przekazania tych osadów władającemu powierzchnią ziemi, na

której te osady mają być stosowane, na co najmniej 7 dni przed przekazaniem.

9. Powiadomienie, o którym mowa w ust. 8, jest dokonywane w formie pisemnej

i zawiera informacje wskazujące władającego powierzchnią ziemi oraz numery

ewidencyjne działek, na których komunalne osady ściekowe mają być stosowane.

20.04.2018

©Telksinoe s. 96/170

10. Władający powierzchnią ziemi, na której mają być stosowane komunalne

osady ściekowe, jest obowiązany przechowywać wyniki badań, o których mowa

w ust. 6, oraz informacje, o których mowa w ust. 7, przez okres 5 lat od dnia

zastosowania komunalnych osadów ściekowych.

11. Władający powierzchnią ziemi, na której komunalne osady ściekowe mają

być stosowane w celach, o których mowa w ust. 1 pkt 1–3, jest zwolniony

z obowiązku uzyskania zezwolenia na przetwarzanie odpadów lub obowiązku wpisu

do rejestru.

12. Zakazuje się stosowania komunalnych osadów ściekowych:

1) na obszarach parków narodowych i rezerwatów przyrody;

2) na terenach ochrony pośredniej stref ochronnych ujęć wody, w przypadku ich

ustanowienia w akcie prawa miejscowego wydanym na podstawie art. 135 ust. 1

pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2017 r. – Prawo wodne (Dz. U. poz. 1566 i 2180);

3) w pasie gruntu o szerokości 50 m bezpośrednio przylegającego do brzegów

jezior i cieków;

4) na obszarach szczególnego zagrożenia powodzią oraz na terenach czasowo

podtopionych i bagiennych;

5) na terenach czasowo zamarzniętych i pokrytych śniegiem;

6) na gruntach o dużej przepuszczalności, stanowiących w szczególności piaski

luźne i słabogliniaste oraz piaski gliniaste lekkie, jeżeli poziom wód gruntowych

znajduje się na głębokości mniejszej niż 1,5 m poniżej powierzchni gruntu;

7) na gruntach rolnych o spadku przekraczającym 10%;

8) na obszarach ochronnych zbiorników wód śródlądowych, w przypadku ich

ustanowienia w akcie prawa miejscowego wydanym na podstawie art. 141 ust. 1

ustawy z dnia 20 lipca 2017 r. – Prawo wodne;

9) na terenach objętych pozostałymi formami ochrony przyrody niewymienionymi

w pkt 1, jeżeli osady ściekowe zostały wytworzone poza tymi terenami;

10) na terenach położonych w odległości mniejszej niż 100 m od ujęcia wody, domu

mieszkalnego lub zakładu produkcji żywności;

11) na gruntach, na których rosną rośliny sadownicze i warzywa, z wyjątkiem drzew

owocowych;

12) na gruntach przeznaczonych pod uprawę roślin jagodowych i warzyw, których

części jadalne bezpośrednio stykają się z ziemią i są spożywane w stanie

surowym – w ciągu 18 miesięcy poprzedzających zbiory i w czasie zbiorów;

13) na gruntach wykorzystywanych na pastwiska i łąki;

20.04.2018

©Telksinoe s. 97/170

14) na gruntach wykorzystywanych do upraw pod osłonami.

13. Minister właściwy do spraw środowiska w porozumieniu z ministrem

właściwym do spraw rolnictwa określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe

warunki stosowania komunalnych osadów ściekowych, w tym dawki tych osadów,

które można stosować na gruntach, a także zakres, częstotliwość i metody

referencyjne badań komunalnych osadów ściekowych i gruntów, na których osady te

mają być stosowane, kierując się zasadami ochrony środowiska oraz ochrony gruntów

rolnych.

Rozdział 5

Odpady pochodzące z procesów wytwarzania dwutlenku tytanu oraz

z przetwarzania tych odpadów

Art. 97. Zakazuje się unieszkodliwiania, polegającego na odprowadzaniu do

morza, w tym lokowania na dnie morza, odpadów pochodzących z procesów

wytwarzania dwutlenku tytanu oraz z przetwarzania tych odpadów.

Art. 98. 1. Posiadacz odpadów pochodzących z procesów wytwarzania

dwutlenku tytanu oraz z przetwarzania tych odpadów, ubiegający się o zezwolenie na

przetwarzanie odpadów polegające na unieszkodliwianiu tych odpadów przez ich

składowanie, jest obowiązany do podania we wniosku o wydanie tego zezwolenia

informacji dotyczących:

1) właściwości fizycznych łącznie z określeniem postaci (stała, szlam, płynna lub

gazowa) oraz właściwości chemicznych, biochemicznych i biologicznych

odpadów;

2) toksyczności, trwałości fizycznej, chemicznej i biologicznej odpadów;

3) akumulowania i biotransformacji składników odpadów w organizmach żywych

lub osadach;

4) podatności odpadów na zmiany fizyczne, chemiczne i biochemiczne oraz

wzajemnego oddziaływania w danym środowisku z innymi substancjami

organicznymi i nieorganicznymi;

5) położenia geograficznego składowiska odpadów wraz z charakterystyką

przyległych obszarów;

6) sposobu opakowania oraz stosowanych sposobów ograniczania

rozprzestrzeniania się odpadów;

7) środków ostrożności podjętych w celu uniknięcia zanieczyszczenia środowiska.

20.04.2018

©Telksinoe s. 98/170

2. Posiadacz odpadów pochodzących z procesów wytwarzania dwutlenku tytanu

oraz z przetwarzania tych odpadów jest obowiązany do prowadzenia monitoringu

składowisk oraz miejsc magazynowania tych odpadów.

3. Marszałek województwa, biorąc pod uwagę stan środowiska oraz zagrożenia

dla środowiska, życia lub zdrowia ludzi, może, w drodze decyzji, zobowiązać

posiadacza odpadów pochodzących z procesów wytwarzania dwutlenku tytanu oraz

z przetwarzania tych odpadów do prowadzenia dodatkowych badań wpływu tych

odpadów na jakość wód oraz zwiększyć częstotliwość prowadzenia wszystkich badań.

4. Postępowanie w sprawie wydania decyzji, o której mowa w ust. 3, wszczyna

się z urzędu.

Art. 99. 1. Posiadacz odpadów pochodzących z procesów wytwarzania

dwutlenku tytanu oraz z przetwarzania tych odpadów jest obowiązany

w sprawozdaniu o wytwarzanych odpadach i o gospodarowaniu odpadami, o którym

mowa w art. 75, zamieścić informację o ilości siarczanów lub chlorków w odpadach

przypadających na Mg wyprodukowanego dwutlenku tytanu.

2. W procesie siarczanowym wytwarzania dwutlenku tytanu ilość wytwarzanych

odpadów w przeliczeniu na tonę wyprodukowanego dwutlenku tytanu nie może

przekraczać 5,0 Mg siarczanów.

Art. 100. 1. Minister właściwy do spraw środowiska w porozumieniu

z ministrem właściwym do spraw gospodarki określi, w drodze rozporządzenia,

odpady pochodzące z procesów wytwarzania dwutlenku tytanu oraz z przetwarzania

tych odpadów, które nie mogą być unieszkodliwiane przez ich składowanie, kierując

się właściwościami odpadów oraz ich oddziaływaniem na środowisko w trakcie

długotrwałego składowania.

2. Minister właściwy do spraw środowiska określi, w drodze rozporządzenia,

zakres, obowiązkowe i dodatkowe badania wpływu odpadów pochodzących

z procesów wytwarzania dwutlenku tytanu oraz z przetwarzania tych odpadów na

jakość wód, sposoby, metody referencyjne badań i warunki prowadzenia monitoringu

składowisk tych odpadów oraz miejsc ich magazynowania, kierując się

właściwościami odpadów oraz ich oddziaływaniem na środowisko w trakcie

długotrwałego składowania.

20.04.2018

©Telksinoe s. 99/170

Rozdział 6

Odpady z wypadków

Art. 101. 1. Jeżeli wymagają tego względy ochrony życia, zdrowia ludzi lub

środowiska, starosta właściwy ze względu na miejsce powstania odpadów

z wypadków, w drodze decyzji, wydanej z urzędu, może nałożyć na sprawcę wypadku

obowiązki dotyczące gospodarowania odpadami z wypadków, w tym obowiązek

przekazania ich wskazanemu posiadaczowi odpadów.

2. W przypadku odpadów z wypadków powodujących zanieczyszczenie morza

za sprawcę wypadku uważa się armatora statku, który spowodował powstanie odpadu,

o ile statek jest znany.

3. Decyzję, o której mowa w ust. 1, wydaje w przypadku:

1) przedsięwzięć i zdarzeń na terenach zamkniętych regionalny dyrektor ochrony

środowiska;

2) odpadów z wypadków powodujących zanieczyszczenie morza dyrektor urzędu

morskiego właściwy ze względu na miejsce powstania odpadów.

4. Decyzji, o której mowa w ust. 1, może być nadany rygor natychmiastowej

wykonalności.

5. Organ właściwy do wydania decyzji, o której mowa w ust. 1, dokonuje

gospodarowania odpadami z wypadków, jeżeli:

1) nie można wszcząć postępowania egzekucyjnego dotyczącego obowiązku

zagospodarowania odpadów z wypadków albo egzekucja okazała się

bezskuteczna lub

2) konieczne jest natychmiastowe zagospodarowanie tych odpadów ze względu na

zagrożenie życia lub zdrowia ludzi, lub możliwość zaistnienia nieodwracalnych

szkód w środowisku.

6. W przypadku braku możliwości ustalenia sprawcy wypadku albo

bezskuteczności egzekucji wobec sprawcy wypadku koszty gospodarowania

odpadami z wypadków, z wyjątkiem kosztów gospodarowania odpadami z wypadków

powodujących zanieczyszczenie morza, są pokrywane, na wniosek odpowiednio

starosty lub regionalnego dyrektora ochrony środowiska, ze środków finansowych

wojewódzkiego funduszu ochrony środowiska i gospodarki wodnej.

20.04.2018

©Telksinoe s. 100/170

Rozdział 7

Odpady metali

Art. 102. 1. Posiadacz odpadów prowadzący punkt zbierania odpadów metali

jest obowiązany, przy przyjmowaniu tych odpadów od osób fizycznych niebędących

przedsiębiorcami, do wypełniania formularza przyjęcia odpadów metali w dwóch

egzemplarzach, po jednym egzemplarzu dla przekazującego i dla przyjmującego

odpady.

2. Formularz, o którym mowa w ust. 1, powinien zawierać w szczególności:

1) określenie rodzaju odpadów, rodzaju produktu, z którego powstał odpad, oraz

źródło pochodzenia;

2) imię i nazwisko, adres zamieszkania oraz numer dowodu osobistego lub innego

dokumentu stwierdzającego tożsamość osoby przekazującej odpady.

3. Osoba przekazująca odpady metali jest obowiązana do okazania dokumentu,

o którym mowa w ust. 2 pkt 2, w celu potwierdzenia jej tożsamości.

4. Posiadacz odpadów prowadzący punkt zbierania odpadów metali jest

obowiązany odmówić przyjęcia odpadów metali w przypadku, gdy osoba

przekazująca te odpady odmawia okazania dokumentu, o którym mowa w ust. 2 pkt 2.

5. Posiadacz odpadów prowadzący punkt zbierania odpadów metali jest

obowiązany przechowywać wypełnione formularze przez okres 5 lat, licząc od końca

roku kalendarzowego, w którym je sporządzono.

6. Posiadacz odpadów prowadzący punkt zbierania odpadów metali jest

obowiązany przedstawić przechowywane formularze na żądanie organów

przeprowadzających kontrolę, Policji, straży miejskiej i służb ochrony kolei.

7. Przepisy ust. 1–6 nie dotyczą metalowych odpadów opakowaniowych po

produktach żywnościowych.

8. Minister właściwy do spraw środowiska określi, w drodze rozporządzenia,

wzór formularza, o którym mowa w ust. 1, kierując się potrzebą ujednolicenia tego

dokumentu, zapewnienia właściwej kontroli obrotu odpadami metali oraz

zapobiegania kradzieży i dewastacji w szczególności urządzeń telekomunikacyjnych,

elektroenergetycznych, kolejowych i wodno-kanalizacyjnych.

Rozdział 8

Statki przeznaczone do recyklingu

Art. 102a. 1. Do wniosku o wydanie zezwolenia na przetwarzanie dla

prowadzącego zakład recyklingu statków dołącza się:

20.04.2018

©Telksinoe s. 101/170

1) informację o metodzie recyklingu statków;

2) informację o rodzaju i wielkości statków, które można poddać recyklingowi

statków;

3) informację o ograniczeniach i uwarunkowaniach w funkcjonowaniu zakładu

recyklingu statków, w tym dotyczące gospodarowania odpadami

niebezpiecznymi;

4) informację o maksymalnej rocznej wielkości recyklingu statków, którą oblicza

się jako sumę masy statków wyrażoną w tonach masy statku pustego (LDT) w

rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 24 rozporządzenia 1257/2013;

5) zaświadczenie o zgodności z wymogami, o których mowa w art. 13 ust. 1 lit. b–

j rozporządzenia 1257/2013, wydane przez uznaną organizację upoważnioną

zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 18 sierpnia 2011 r. o bezpieczeństwie

morskim (Dz. U. z 2016 r. poz. 281 i 1948 oraz z 2017 r. poz. 32, 60, 785 i 1215),

wydane nie wcześniej niż 3 miesiące przed dniem złożenia wniosku.

2. Do wniosku o przedłużenie zezwolenia na przetwarzanie dla prowadzącego

zakład recyklingu statków dołącza się zaświadczenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 5.

Art. 102b. 1. Organ właściwy do wydania zezwolenia na przetwarzanie dla

prowadzącego zakład recyklingu statków zatwierdza plan recyklingu statku, o którym

mowa w art. 7 rozporządzenia 1257/2013, w drodze decyzji, w terminie 60 dni, licząc

od dnia jego przedłożenia przez prowadzącego zakład recyklingu statków.

2. Zatwierdzenie planu recyklingu statku wymaga zasięgnięcia opinii dyrektora

urzędu morskiego właściwego ze względu na miejsce przetwarzania. Właściwość

dyrektora urzędu morskiego określa się zgodnie z art. 17 ust. 1a i 1b ustawy z dnia 18

sierpnia 2011 r. o bezpieczeństwie morskim.

3. Dyrektor urzędu morskiego wydaje opinię o planie recyklingu statku w

terminie 30 dni, licząc od dnia jego otrz ymania. Niewydanie opinii w tym terminie

uznaje się za brak zastrzeżeń do planu.

4. W przypadku gdy plan recyklingu statków nie spełnia wymagań, o których

mowa w art. 7 ust. 1 i 2 rozporządzenia 1257/2013, organ, o którym mowa w ust. 1,

odmawia zatwierdzenia tego planu, w drodze decyzji.

Art 102c. 1. Organ właściwy do w ydania zezwolenia na przetwarzanie dla

prowadzącego zakład recyklingu statków, pozwolenia na wytwarzanie odpadów dla

prowadzącego zakład recyklingu statków oraz pozwolenia zintegrowanego dla

prowadzącego zakład recyklingu statków informuje niezwłocznie ministra

20.04.2018

©Telksinoe s. 102/170

właściwego do spraw środowiska o wydaniu, przedłużeniu i cofnięciu tego zezwolenia

oraz pozwolenia, a także przekazuje informacje, które są istotne dla zaktualiz owania

europejskiego wykazu, o którym mowa w art. 16 rozporządzenia 1257/2013.

2. Minister właściwy do spraw środowiska informuje niezwłocznie Komisję

Europejską o uzyskaniu przez prowadzącego zakład recyklingu statków zezwolenia

oraz pozwolenia, o których mowa w ust. 1, o ich przedłużeniu i cofnięciu oraz o

wstrzymaniu działalności prowadzącego zakład recyklingu statków, a także

przekazuje informacje, które są istotne dla zaktualizowania europejskiego wykazu, o

którym mowa w art. 16 rozporządzenia 1257/2013.

DZIAŁ VIII

Wymagania dotyczące prowadzenia procesów przetwarzania odpadów

Rozdział 1

Składowanie odpadów

Art. 103. 1. Odpady składuje się:

1) na składowisku odpadów;

2) w podziemnym składowisku odpadów, o którym mowa w ustawie z dnia

9 czerwca 2011 r. – Prawo geologiczne i górnicze;

3) w obiekcie unieszkodliwiania odpadów wydobywczych, o którym mowa

w ustawie z dnia 10 lipca 2008 r. o odpadach wydobywczych.

2. Wyróżnia się następujące typy składowisk odpadów:

1) składowisko odpadów niebezpiecznych;

2) składowisko odpadów obojętnych;

3) składowisko odpadów innych niż niebezpieczne i obojętne.

Art. 104. 1. Zakazuje się magazynowania odpadów na składowisku odpadów.

2. Zakazuje się zbierania lub przetwarzania odpadów na składowisku odpadów

w inny sposób niż składowanie odpadów, z wyjątkiem przypadków określonych

w przepisach wydanych na podstawie art. 124 ust. 6.

Art. 105. 1. Odpady przed umieszczeniem na składowisku odpadów poddaje się

procesowi przekształcenia fizycznego, chemicznego, termicznego lub biologicznego,

włącznie z segregacją, w celu ograniczenia zagrożenia dla życia i zdrowia ludzi lub

dla środowiska oraz ograniczenia ilości lub objętości składowanych odpadów, a także

ułatwienia postępowania z nimi lub prowadzenia odzysku.

20.04.2018

©Telksinoe s. 103/170

2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się do odpadów obojętnych oraz odpadów,

w stosunku do których proces przekształcenia fizycznego, chemicznego, termicznego

lub biologicznego, włącznie z segregacją, nie doprowadzi do osiągnięcia celów,

o których mowa w ust. 1.

Art. 106. 1. Na składowisku odpadów niebezpiecznych nie mogą być

składowane odpady inne niż niebezpieczne.

2. Stałe odpady niebezpieczne mogą być składowane na wydzielonych częściach

składowiska odpadów innych niż niebezpieczne i obojętne.

3. Wydzielone części składowiska odpadów, o których mowa w ust. 2, muszą

spełniać wymagania określone dla składowiska odpadów niebezpiecznych.

4. Na wydzielonych częściach składowisk odpadów, o których mowa w ust. 2,

nie mogą być składowane odpady inne niż niebezpieczne.

Art. 107. 1. Na składowisku odpadów innych niż niebezpieczne i obojętne,

mogą być składowane:

1) odpady komunalne;

2) odpady inne niż niebezpieczne i obojętne;

3) stałe odpady niebezpieczne lub odpady powstałe w wyniku przekształcenia

odpadów niebezpiecznych, spełniające kryteria dopuszczenia do składowania na

składowisku odpadów innych niż niebezpieczne i obojętne określone

w przepisach wydanych na podstawie art. 118.

2. Odpady, o których mowa w ust. 1 pkt 3, nie mogą być składowane na

wydzielonych częściach składowiska odpadów innych niż niebezpieczne i obojętne

przeznaczonych do składowania odpadów innych niż niebezpieczne, które ulegają

biodegradacji.

Art. 108. Na składowisku odpadów obojętnych mogą być składowane tylko

odpady obojętne.

Art. 109. Do składowania na składowisku odpadów mogą być dopuszczone

wyłącznie odpady:

1) w stosunku do których została sporządzona podstawowa charakterystyka

odpadów, przeprowadzono testy zgodności, o ile są wymagane zgodnie

z art. 113, i dokonano weryfikacji, o której mowa w art. 114 ust. 2;

2) spełniają kryteria dopuszczenia odpadów do składowania na składowisku

odpadów, określone w przepisach wydanych na podstawie art. 118.

20.04.2018

©Telksinoe s. 104/170

Art. 110. 1. Podstawową charakterystykę odpadów sporządza wytwórca lub

posiadacz odpadów odpowiedzialny za gospodarowanie odpadami, kierujący odpady

do składowania na składowisko odpadów, a w przypadku odpadów komunalnych –

podmiot odbierający odpady komunalne od właścicieli nieruchomości, o którym

mowa w ustawie z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku

w gminach.

2. Podstawowa charakterystyka odpadów zawiera:

1) informacje podstawowe:

a) imię i nazwisko lub nazwę podmiotu oraz adres zamieszkania lub siedziby,

b) rodzaj odpadów,

c) syntetyczny opis procesu wytwarzania odpadów uwzględniający

podstawowe użyte surowce i wytworzone produkty,

d) oświadczenie o braku wśród odpadów kierowanych na składowisko

odpadów, odpadów objętych zakazem składowania wymienionych

w art. 122 ust. 1,

e) opis zastosowanego procesu przetwarzania odpadów, a także opis sposobu

segregowania odpadów lub oświadczenie o przyczynie, dla której

wymienione działania nie zostały wykonane,

f) opis odpadów podający kolor, postać fizyczną oraz jego zapach,

g) wykaz właściwości w odniesieniu do odpadów, które mogą zostać

przekwalifikowane na odpady inne niż niebezpieczne zgodnie z art. 7

i art. 8,

h) wskazanie typu składowiska odpadów, na którym odpady mogą być

składowane po przeprowadzeniu badań, o których mowa w art. 117,

zgodnie z kryteriami dopuszczenia odpadów do składowania na

składowisku odpadów określonymi w przepisach wydanych na podstawie

art. 118,

i) oświadczenie o braku możliwości odzysku, w tym recyklingu odpadów,

j) podanie częstotliwości przeprowadzania testów zgodności;

2) informacje dodatkowe, o ile są istotne dla eksploatacji danego typu składowiska

odpadów, dotyczące:

a) fizykochemicznego składu oraz podatności odpadów na wymywanie,

b) zachowania środków ostrożności na składowisku odpadów.

20.04.2018

©Telksinoe s. 105/170

3. W przypadku gdy wydano pozwolenie zintegrowane albo pozwolenie na

wytwarzanie odpadów, które zawiera wszystkie informacje, o których mowa w ust. 2,

nie sporządza się podstawowej charakterystyki odpadów.

4. W przypadku gdy wydano pozwolenie zintegrowane albo pozwolenie na

wytwarzanie odpadów, które nie zawiera wszystkich informacji, o których mowa

w ust. 2, sporządza się podstawową charakterystykę odpadów, która zawiera

brakujące informacje.

5. Podstawową charakterystykę odpadów bez przeprowadzenia badań, o których

mowa w ust. 2 pkt 1 lit. h, sporządza się dla odpadów:

1) obojętnych, określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 118,

2) dla których wszelkie informacje niezbędne do sporządzenia podstawowej

charakterystyki są znane i uzasadnione, zgodnie z wymaganiami dotyczącymi

składowania odpadów, określonymi w decyzjach właściwych organów,

3) dla których wykonywanie badań jest niepraktyczne lub dla których testy

zgodności nie mogą zostać wykonane ze względów technicznych lub właściwe

metody badań poszczególnych kryteriów dopuszczania, o których mowa

w przepisach wydanych na podstawie art. 118, są niedostępne,

4) komunalnych

– o ile pochodzą od jednego wytwórcy odpadów i stanowią jeden strumień odpadów.

6. W przypadku odpadów komunalnych, za jeden strumień odpadów uznaje się

odpady pochodzące z jednego regionu gospodarki odpadami komunalnymi.

7. W przypadku, o którym mowa w ust. 5 pkt 3, odpady mogą być dopuszczone

do składowania na składowisku odpadów danego typu, jeżeli wytwórca lub posiadacz

odpadów odpowiedzialny za ich zagospodarowanie przekaże uzasadnienie w tym

zakresie zarządzającemu składowiskiem odpadów, odpowiednio je dokumentując.

Art. 111. 1. Podstawowa charakterystyka odpadów dla odpadów wytwarzanych

regularnie zawiera informacje, o których mowa w art. 110 ust. 2, oraz wskazuje:

1) zmiany mogące wystąpić w składzie odpadów;

2) zmiany cech charakterystycznych odpadów;

3) podatność odpadów na wymywanie ustalane podczas testu wymywania

przeprowadzonego dodatkowo na partii odpadów, o ile test jest uzasadniony;

4) główne zmieniające się właściwości odpadów.

2. Przez odpady wytwarzane regularnie rozumie się odpady powstające

w instalacjach jednego rodzaju pod względem technologicznym, przy zas tosowaniu

surowców charakterystycznych dla tego procesu technologicznego.

20.04.2018

©Telksinoe s. 106/170

3. Jeżeli w instalacji wprowadzono zmiany związane z zastosowaniem innych

surowców, materiałów lub zmiany powodujące zmniejszenie albo zwiększenie

negatywnego oddziaływania na środowisko, sporządza się nową podstawową

charakterystykę odpadów.

Art. 112. 1. Dla każdej partii odpadów wytwarzanych nieregularnie przed ich

skierowaniem na składowisko odpadów sporządza się odrębną podstawową

charakterystykę odpadów.

2. Przez odpady wytwarzane nieregularnie rozumie się odpady powstające

w instalacjach i procesach różnego rodzaju lub odpady, których skład nie może zostać

jednoznacznie scharakteryzowany, w szczególności odpady powstające wskutek

wstępnego przetwarzania, mieszania lub innych działań powodujących zmianę

charakteru lub składu tych odpadów.

Art. 113. 1. Odpady wytwarzane regularnie, kierowane na składowisko

odpadów danego typu, poddaje się testowi zgodności, podczas którego sprawdza się

dopuszczalne graniczne wartości wymywania oraz wybrane parametry

charakterystyczne dla danego rodzaju odpadów.

2. Test zgodności przeprowadza posiadacz odpadów, o którym mowa w art. 110 ust. 1.

3. Test zgodności przeprowadza się:

1) co najmniej raz na 12 miesięcy lub częściej, jeżeli wynika to z podstawowej

charakterystyki odpadów;

2) w przypadku zmian w procesie produkcji, w szczególności dotyczących zmiany

użytych surowców lub materiałów.

4. W przypadku braku zgodności wyniku testu zgodności z informacjami

zawartymi w podstawowej charakterystyce odpadów sporządza się nową podstawową

charakterystykę odpadów.

5. Testu zgodności nie przeprowadza się dla odpadów, o których mowa

w art. 110 ust. 5.

Art. 114. 1. Podstawową charakterystykę odpadów oraz testy zgodności

wytwórca lub posiadacz odpadów odpowiedzialny za gospodarowanie odpadami

przekazuje zarządzającemu składowiskiem odpadów, przed przekazaniem odpadów

na składowisko odpadów.

2. Zarządzający składowiskiem odpadów dokonuje weryfikacji odpadów, która

polega na:

20.04.2018

©Telksinoe s. 107/170

1) oględzinach przed i po rozładunku odpadów;

2) sprawdzeniu zgodności przyjmowanych odpadów z informacjami zawartymi

w podstawowej charakterystyce odpadów.

3. Weryfikacja odpadów może być przeprowadzana w miejscu ich wytwarzania,

jeżeli są one składowane na składowisku odpadów zarządzanym przez ich wytwórcę.

Art. 115. 1. Zarządzający składowiskiem odpadów pobiera próbki odpadów

dostarczonych do składowania na składowisku odpadów co najmniej raz w miesiącu

i przechowuje je przez okres co najmniej miesiąca.

2. Próbek nie pobiera się w przypadku odpadów, o których mowa w art. 110

ust. 5.

Art. 116. 1. Zarządzający składowiskiem odpadów, a w przypadku jego braku

władający powierzchnią ziemi, przechowuje do czasu zamknięcia składowiska

odpadów podstawową charakterystykę odpadów oraz wyniki testów zgodności.

2. Zarządzający składowiskiem odpadów przekazuje podstawową

charakterystykę odpadów i wyniki testów zgodności następnemu zarządzającemu

składowiskiem odpadów lub władającemu powierzchnią ziemi.

Art. 117. 1. Kryteria dopuszczania odpadów do składowania na składowisku

odpadów danego typu uważa się za spełnione, jeżeli są potwierdzone badaniami

laboratoryjnymi wykonanymi przez laboratorium, o którym mowa w art. 147a ustawy

z dnia 27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony środowiska.

2. Kryteria dopuszczania odpadów do składowania na składowisku odpadów

danego typu obejmują:

1) dopuszczalne graniczne wartości wymywania;

2) parametry charakterystyczne dla danego rodzaju odpadów.

Art. 118. Minister właściwy do spraw gospodarki w porozumieniu z ministrem

właściwym do spraw środowiska określi, w drodze rozporządzenia:

1) odpady obojętne, dla których podstawową charakterystykę odpadów sporządza

się bez przeprowadzania badań, o których mowa w art. 110 ust. 2 pkt 1 lit. h,

2) kryteria dopuszczenia odpadów do składowania na składowisku odpadów

danego typu,

3) zakres badań, o których mowa w art. 117 ust. 1

– kierując się właściwościami odpadów i potrzebą zapewnienia właściwego

postępowania z odpadami na składowisku odpadów oraz uwzględniając rodzaje

odpadów i zawartość w nich substancji organicznych.

20.04.2018

©Telksinoe s. 108/170

Art. 119. Zarządzający składowiskiem odpadów, przed przyjęciem odpadów do

składowania na składowisku odpadów, jest obowiązany także:

1) ustalić masę przyjmowanych odpadów;

2) sprawdzić zgodność przyjmowanych odpadów z danymi zawartymi w karcie

przekazania odpadów lub dokumentach wymaganych przy międzynarodowym

przemieszczaniu odpadów;

3) w przypadku odpadów rtęci metalicznej – sprawdzić pojemniki i certyfikat

wymagane dla składowania tych odpadów.

Art. 120. 1. Zarządzający składowiskiem odpadów odmawia przyjęcia odpadów

do składowania na składowisku odpadów w przypadku stwierdzenia:

1) niezgodności przyjmowanych odpadów z informacjami zawartymi

w podstawowej charakterystyce odpadów lub niedostarczenia testów zgodności,

o ile są wymagane, niezwłocznie po ich przeprowadzeniu;

2) niezgodności przyjmowanych odpadów z danymi zawartymi w karcie

przekazania odpadów lub dokumentami wymaganymi przy międzynarodowym

przemieszczaniu odpadów;

3) niezgodności przyjmowanych odpadów z decyzją zatwierdzającą instrukcję

prowadzenia składowiska odpadów, instrukcją prowadzenia składowiska

odpadów, pozwoleniem zintegrowanym lub zezwoleniem na przetwarzanie

odpadów.

2. W przypadku przekazywania do składowania na składowisku odpadów,

odpadów niezgodnych z dokumentami, o których mowa w ust. 1, zarządzający

składowiskiem odpadów zawiadamia o tym niezwłocznie wojewódzkiego inspektora

ochrony środowiska.

Art. 121. 1. Zarządzający składowiskiem odpadów jest obowiązany do

składowania odpadów na składowisku odpadów w sposób selektywny, mając na

uwadze uniknięcie szkodliwych dla środowiska reakcji pomiędzy składnikami tych

odpadów, możliwość dalszego ich wykorzystania oraz rekultywację i ponowne

zagospodarowanie terenu składowiska odpadów.

2. Dopuszcza się składowanie odpadów, określonych w przepisach wydanych na

podstawie ust. 3, na składowisku odpadów w sposób nieselektywny, jeżeli w wyniku

takiego składowania nie nastąpi zwiększenie negatywnego oddziaływania tych

odpadów na środowisko.

20.04.2018

©Telksinoe s. 109/170

3. Minister właściwy do spraw gospodarki w porozumieniu z ministrem

właściwym do spraw środowiska określi, w drodze rozporządzenia, rodzaje odpadów,

które mogą być składowane na składowisku odpadów w sposób nieselektywny,

kierując się właściwościami odpadów oraz mając na uwadze, aby w wyniku reakcji

pomiędzy wspólnie składowanymi odpadami nie nastąpiło zwiększenie zagrożenia dla

środowiska.

Art. 122. 1. Zakazuje się składowania na składowisku odpadów następujących

odpadów:

1) występujących w postaci ciekłej, w tym odpadów zawierających wodę w ilości

powyżej 95% masy całkowitej, z wyłączeniem szlamów;

2) o właściwościach wybuchowych, żrących, utleniających, wysoce łatwopalnych

lub łatwopalnych;

3) zakaźnych medycznych i zakaźnych weterynaryjnych;

4) powstających w wyniku badań naukowych i prac rozwojowych lub działalności

dydaktycznej, które nie są zidentyfikowane lub są nowe i których oddziaływanie

na środowisko jest nieznane;

5) opon i ich części, z wyłączeniem opon rowerowych i opon o średnicy

zewnętrznej większej niż 1400 mm;

6) ulegających biodegradacji selektywnie zebranych;

7) określonych w przepisach odrębnych.

2. Zakazuje się składowania odpadów w śródlądowych wodach

powierzchniowych i podziemnych, w polskich obszarach morskich oraz

w przypadkach określonych w przepisach odrębnych.

3. Zakazuje się rozcieńczania lub sporządzania mieszanin odpadów ze sobą lub

z innymi substancjami lub przedmiotami w celu spełnienia kryteriów dopuszczenia

odpadów do składowania na składowisku odpadów danego typu, określonych

w przepisach wydanych na podstawie art. 118.

Art. 123. 1. Okres przygotowania do budowy, budowy oraz prowadzenia

składowiska odpadów obejmuje fazy:

1) przedeksploatacyjną – okres poprzedzający uzyskanie pierwszej ostatecznej

decyzji zatwierdzającej instrukcję prowadzenia składowiska odpadów;

2) eksploatacyjną – okres od dnia uzyskania pierwszej ostatecznej decyzji

zatwierdzającej instrukcję prowadzenia składowiska odpadów do dnia

zakończenia rekultywacji składowiska odpadów;

20.04.2018

©Telksinoe s. 110/170

3) poeksploatacyjną – okres 30 lat liczony od dnia zakończenia rekultywacji

składowiska odpadów.

2. Dzień zakończenia rekultywacji składowiska odpadów jest równocześnie

dniem zamknięcia tego składowiska.

Art. 124. 1. Zarządzający składowiskiem odpadów posiada tytuł prawny do całej

nieruchomości, na której znajduje się składowisko odpadów, wraz ze wszystkimi

instalacjami i urządzeniami związanymi z prowadzeniem tego składowiska, w okresie

obejmującym fazę eksploatacyjną i poeksploatacyjną.

2. Lokalizacja, budowa oraz prowadzenie składowiska odpadów musi spełniać

wymagania zapewniające bezpieczne dla życia i zdrowia ludzi oraz dla środowiska

składowanie odpadów, w szczególności wymagania zapobiegające zanieczyszczeniu

wód powierzchniowych i podziemnych, gleby i ziemi oraz powietrza.

3. Prowadzenie składowiska odpadów obejmuje wszystkie działania

podejmowane w fazie eksploatacyjnej i poeksploatacyjnej dotyczące funkcjonowania

składowiska odpadów, w tym monitoring składowiska odpadów. Składowisko

odpadów prowadzi zarządzający składowiskiem odpadów.

4. Zarządzający składowiskiem odpadów jest obowiązany prowadzić monitoring

składowiska odpadów w fazie przedeksploatacyjnej, eksploatacyjnej

i poeksploatacyjnej.

5. Zarządzający składowiskiem odpadów jest obowiązany przekazywać wyniki

monitoringu składowiska odpadów wojewódzkiemu inspektorowi ochrony

środowiska w terminie do końca pierwszego kwartału następnego roku

kalendarzowego po zakończeniu roku, którego te wyniki dotyczą.

6. Minister właściwy do spraw środowiska określi, w drodze rozporządzenia:

1) szczegółowe wymagania dotyczące lokalizacji, budowy i prowadzenia

składowiska odpadów, jakim odpowiadają poszczególne typy składowisk

odpadów,

2) zakres, czas i częstotliwość oraz sposób i warunki prowadzenia monitoringu

składowisk odpadów

– kierując się zależnościami między możliwością występowania zagrożeń dla życia

i zdrowia ludzi oraz dla środowiska a lokalizacją, technicznymi parametrami

i sposobem prowadzenia składowiska odpadów oraz uwzględniając zjawiska

przyrodnicze i uwarunkowania geologiczne, a także systemy kontroli poszczególnych

elementów środowiska, oraz kierując się specyficznymi wymaganiami dotyczącymi

składowania niektórych rodzajów odpadów.

20.04.2018

©Telksinoe s. 111/170

Art. 125. 1. Zarządzający składowiskiem odpadów jest obowiązany do

ustanowienia zabezpieczenia roszczeń z tytułu wystąpienia negatywnych skutków

w środowisku oraz szkód w środowisku w rozumieniu ustawy z dnia 13 kwietnia

2007 r. o zapobieganiu szkodom w środowisku i ich naprawie, w związku

z prowadzeniem składowiska odpadów.

2. Zabezpieczenie, o którym mowa w ust. 1, może mieć formę depozytu,

gwarancji bankowej, gwarancji ubezpieczeniowej lub polisy ubezpieczeniowej.

3. Zabezpieczenie w formie depozytu jest wpłacane na odrębny rachunek

bankowy wskazany przez organ wydający decyzję zatwierdzającą instrukcję

prowadzenia składowiska odpadów, a zabezpieczenie w formie gwarancji bankowej,

gwarancji ubezpieczeniowej lub polisy ubezpieczeniowej jest składane do organu

wydającego tę decyzję.

4. Gwarancja bankowa, gwarancja ubezpieczeniowa lub polisa ubezpieczeniowa

powinna stwierdzać, że w razie wystąpienia negatywnych skutków w środowisku lub

szkód w środowisku, bank lub firma ubezpieczeniowa ureguluje zobowiązania

w przypadku, o którym mowa w art. 131 ust. 4, na rzecz organu, o którym mowa

w art. 129 ust. 1.

Art. 126. 1. Wyznaczenie lokalizacji składowiska odpadów wymaga zgody

dyrektora regionalnego zarządu gospodarki wodnej Państwowego Gospodarstwa

Wodnego Wody Polskie w zakresie związanym z ochroną wód.

2. Wyznaczenie lokalizacji składowiska odpadów:

1) w pobliżu lotnisk – wymaga zgody organów administracji lotniczej;

2) w pobliżu obiektów zabytkowych lub na terenie, na którym znajdują się zabytki

archeologiczne – wymaga zgody wojewódzkiego konserwatora zabytków;

3) w obszarze pasa nadbrzeżnego oraz portów i przystani morskich – wymaga

zgody dyrektora urzędu morskiego.

3. Organ właściwy do wydania dla składowiska odpadów decyzji o warunkach

zabudowy i zagospodarowania terenu odmawia wydania decyzji w przypadku:

1) braku zgody, o której mowa w ust. 1 lub 2;

2) określonym w przepisach odrębnych.

Art. 127. 1. Wniosek o wydanie pozwolenia na budowę składowiska odpadów,

z zastrzeżeniem przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane (Dz. U.

z 2017 r. poz. 1332 i 1529), dodatkowo zawiera:

20.04.2018

©Telksinoe s. 112/170

1) imię i nazwisko lub nazwę podmiotu oraz adres zamieszkania lub siedziby oraz

adres składowiska odpadów;

2) określenie rodzajów odpadów przewidzianych do składowania na składowisku

odpadów;

3) określenie przewidywanej rocznej i całkowitej masy składowanych odpadów

oraz pojemności składowiska odpadów i jego docelowej rzędnej (maksymalnej

wysokości składowania);

4) opis terenu składowiska odpadów, w szczególności jego charakterystykę

geologiczną i hydrogeologiczną;

5) opis sposobu zapobiegania zanieczyszczeniu środowiska lub ograniczenia ilości

odpadów i ich negatywnego oddziaływania na środowisko;

6) plan dotyczący prowadzenia, w tym zarządzania i monitoringu składowiska

odpadów;

7) wytyczne technicznego zamknięcia składowiska odpadów i kierunek jego

rekultywacji;

8) określenie sposobów zapobiegania awariom i sposobów postępowania

w przypadku ich wystąpienia.

2. Do wniosku o wydanie pozwolenia na budowę składowiska odpadów dołącza

się oświadczenie o posiadanym tytule prawnym do dysponowania całą

nieruchomością, na której będzie zlokalizowane składowisko odpadów wraz ze

wszystkimi instalacjami i urządzeniami, związanymi z prowadzeniem tego

składowiska odpadów, w okresie obejmującym fazę eksploatacyjną

i poeksploatacyjną.

3. Organ właściwy do wydania pozwolenia na budowę składowiska odpadów

określa w tym pozwoleniu wymagania zapewniające ochronę życia i zdrowia ludzi,

ochronę środowiska oraz ochronę uzasadnionych interesów osób trzecich.

4. Wymagania, o których mowa w ust. 3, dotyczą:

1) typu składowiska odpadów;

2) warunków technicznych składowiska odpadów;

3) rodzaju odpadów przeznaczonych do składowania na składowisku odpadów;

4) rodzaju odpadów niebezpiecznych dopuszczonych do składowania na

wydzielonej części składowiska odpadów innych niż niebezpieczne i obojętne,

jeżeli część tego składowiska wydzielono do składowania odpadów

niebezpiecznych;

20.04.2018

©Telksinoe s. 113/170

5) rocznej i całkowitej masy odpadów dopuszczonych do składowania oraz

pojemności składowiska odpadów i docelowej rzędnej (maksymalnej wysokości

składowania);

6) sposobu prowadzenia składowiska odpadów;

7) sposobu gromadzenia, oczyszczania i odprowadzania odcieków;

8) sposobu gromadzenia, oczyszczania i wykorzystywania lub unieszkodliwiania

gazu składowiskowego;

9) sposobu, częstotliwości i czasu prowadzenia monitoringu składowiska odpadów;

10) sposobu postępowania w przypadku wystąpienia awarii;

11) wytycznych technicznego zamknięcia składowiska odpadów i kierunku jego

rekultywacji.

5. W przypadku gdy budowa składowiska odpadów nie jest określona

w wojewódzkim planie gospodarki odpadami, organ właściwy do wydania

pozwolenia na budowę składowiska odpadów odmawia wydania tego pozwolenia.

Art. 128. Zarządzający składowiskiem odpadów może rozpocząć działalność

polegającą na prowadzeniu składowiska odpadów po uzyskaniu kolejno:

1) pozwolenia zintegrowanego albo zezwolenia na przetwarzanie odpadów;

2) pozwolenia na użytkowanie składowiska odpadów;

3) decyzji zatwierdzającej instrukcję prowadzenia składowiska odpadów.

Art. 129. 1. Decyzję zatwierdzającą instrukcję prowadzenia składowiska

odpadów wydaje, na wniosek zarządzającego składowiskiem, marszałek

województwa, a w przypadku przedsięwzięć i zdarzeń na terenach zamkniętych –

regionalny dyrektor ochrony środowiska. Właściwość miejscową organu określa się

według miejsca lokalizacji składowiska odpadów.

2. Wniosek o wydanie decyzji zatwierdzającej instrukcję prowadzenia

składowiska odpadów zawiera:

1) imię i nazwisko lub nazwę podmiotu oraz adres zamieszkania lub siedziby oraz

adres składowiska odpadów;

2) informację o uzyskanym pozwoleniu na użytkowanie składowiska odpadów;

3) informację o proponowanej formie i wysokości zabezpieczenia roszczeń,

o którym mowa w art. 125.

3. Do wniosku, o którym mowa w ust. 2, dołącza się:

1) instrukcję prowadzenia składowiska odpadów;

20.04.2018

©Telksinoe s. 114/170

2) dokumenty potwierdzające posiadanie tytułu prawnego do dysponowania całą

nieruchomością, na której będzie zlokalizowane składowisko wraz ze

wszystkimi instalacjami i urządzeniami, związanymi z prowadzeniem tego

składowiska, w okresie obejmującym fazę eksploatacyjną i poeksploatacyjną;

3) kopię świadectwa stwierdzającego kwalifikacje kierownika składowiska

odpadów w zakresie gospodarowania odpadami, odpowiednie do prowadzonych

procesów przetwarzania odpadów.

4. Instrukcja prowadzenia składowiska odpadów obejmuje fazę eksploatacyjną

oraz fazę poeksploatacyjną i zawiera:

1) imię i nazwisko lub nazwę podmiotu oraz adres zamieszkania lub siedziby oraz

adres składowiska odpadów;

2) określenie typu składowiska odpadów;

3) określenie, czy na składowisku odpadów, którego dotyczy instrukcja, jeżeli jest

to składowisko odpadów innych niż niebezpieczne i obojętne, zostały

wydzielone części, na których mają być składowane określone rodzaje odpadów

niebezpiecznych;

4) rodzaje odpadów przeznaczonych do składowania na składowisku odpadów;

5) roczną i całkowitą masę odpadów dopuszczonych do składowania;

6) docelową rzędną (maksymalną wysokość składowania) i pojemność składowiska

odpadów;

7) rodzaje odpadów, które mogą zostać użyte na tym składowisku odpadów,

zamiast innych materiałów, w fazie eksploatacyjnej i poeksploatacyjnej, oraz

sposób ich użycia;

8) wyszczególnienie urządzeń technicznych niezbędnych do prawidłowego

funkcjonowania składowiska odpadów;

9) wyszczególnienie aparatury kontrolno-pomiarowej wraz ze schematem

rozmieszczenia punktów pomiarowych;

10) określenie sposobu składowania poszczególnych rodzajów odpadów;

11) określenie rodzaju i grubości stosowanej warstwy izolacyjnej;

12) określenie godzin otwarcia składowiska odpadów;

13) określenie sposobu zabezpieczenia składowiska odpadów przed dostępem osób

nieuprawnionych;

14) określenie procedury przyjęcia odpadów na składowisko odpadów;

15) określenie sposobów i częstotliwości prowadzonych badań, o których mowa w art. 117;

20.04.2018

©Telksinoe s. 115/170

16) określenie planu awaryjnego, w szczególności na wypadek wykrycia zmian

w jakości wód gruntowych z powodu emisji substancji ze składowiska odpadów;

17) sposób technicznego zamknięcia składowiska odpadów i kierunek jego rekultywacji;

18) inne działania prowadzone na składowisku odpadów dotyczące prowadzenia

i nadzoru nad składowiskiem odpadów w celu zapewnienia jego prawidłowego funkcjonowania.

5. Instrukcja prowadzenia składowiska odpadów stanowi załącznik do decyzji

zatwierdzającej instrukcję prowadzenia składowiska odpadów.

6. Zarządzający składowiskiem odpadów jest obowiązany posiadać instrukcję

prowadzenia składowiska odpadów do czasu zakończenia fazy poeksploatacyjnej składowiska.

7. Na wniosek zarządzającego składowiskiem odpadów, organ o którym mowa

w ust. 1, po zakończeniu fazy poeksploatacyjnej, wydaje decyzję o wygaśnięciu

decyzji zatwierdzającej instrukcję prowadzenia składowiska odpadów.

Art. 130. 1. Właściwy organ, o którym mowa w art. 129 ust. 1, w decyzji

zatwierdzającej instrukcję prowadzenia składowiska odpadów może określić

dodatkowe wymagania związane ze specyfiką składowania odpadów.

2. W decyzji zatwierdzającej instrukcję prowadzenia składowiska odpadów,

właściwy organ, o którym mowa w art. 129 ust. 1, zatwierdza również wysokość

i formę zabezpieczenia roszczeń, o którym mowa w art. 125.

Art. 131. 1. Zarządzający składowiskiem odpadów jest obowiązany do

ustanowienia zabezpieczenia roszczeń nie później niż 3 miesiące od dnia, w którym

decyzja zatwierdzająca instrukcję prowadzenia składowiska odpadów stała się

ostateczna.

2. Zarządzający składowiskiem odpadów jest obowiązany utrzymywać

ustanowione zabezpieczenie roszczeń przez okres zarządzania przez niego

składowiskiem odpadów.

3. Zarządzający składowiskiem odpadów, po uzyskaniu decyzji o wygaśnięciu

decyzji zatwierdzającej instrukcję prowadzenia składowiska odpadów, o której mowa

w art. 129 ust. 7, może złożyć wniosek o zwrot ustanowionego zabezpieczenia

roszczeń.

4. W przypadku wystąpienia negatywnych skutków w środowisku lub szkód

w środowisku w rozumieniu ustawy z dnia 13 kwietnia 2007 r. o zapobieganiu

20.04.2018

©Telksinoe s. 116/170

szkodom w środowisku i ich naprawie, właściwy organ, o którym mowa w art. 129

ust. 1, orzeka, w drodze decyzji, o przeznaczeniu środków z zabezpieczenia roszczeń

na usunięcie tych skutków, o ile działań tych nie wykonał na własny koszt

zarządzający składowiskiem odpadów.

Art. 132. Na stanowisku kierownika składowiska odpadów zarządzający

składowiskiem odpadów zatrudnia osobę posiadającą świadectwo stwierdzające

kwalifikacje w zakresie gospodarowania odpadami, odpowiednie do prowadzonych

procesów przetwarzania odpadów.

Art. 133. W przypadku gdy z przeglądu ekologicznego lub dokumentacji

hydrogeologicznej wynika brak możliwości monitorowania wód powierzchniowych,

podziemnych lub gazu składowiskowego, właściwy organ, o którym mowa w art. 129

ust. 1, w decyzji zatwierdzającej instrukcję prowadzenia składowiska odpadów, może

określić odrębny zakres prowadzenia monitoringu danego składowiska odpadów,

odstępując od wymogów określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 124

ust. 6 pkt 2.

Art. 134. Właściwy organ, o którym mowa w art. 129 ust. 1, odmawia, w drodze

decyzji, zatwierdzenia instrukcji prowadzenia składowiska odpadów, w przypadku gdy:

1) zarządzający składowiskiem odpadów nie posiada tytułu prawnego do

dysponowania całą nieruchomością, na której jest zlokalizowane składowisko

odpadów wraz ze wszystkimi instalacjami i urządzeniami, związanymi z

prowadzeniem tego składowiska, w okresie obejmującym fazę eksploatacyjną

i poeksploatacyjną;

2) sposób prowadzenia składowiska odpadów jest sprzeczny z pozwoleniem na budowę;

3) sposób prowadzenia składowiska odpadów mógłby powodować zagrożenia dla

życia, zdrowia ludzi lub dla środowiska;

4) kierownik składowiska odpadów nie posiada świadectwa stwierdzającego

kwalifikacje w zakresie gospodarowania odpadami, odpowiednie do

prowadzonych procesów przetwarzania odpadów.

Art. 135. 1. Zarządzający składowiskiem odpadów ponosi odpowiedzialność za

całokształt działalności składowiska odpadów i jest obowiązany do realizacji

wszystkich obowiązków wynikających z obowiązujących przepisów i decyzji,

o których mowa w art. 128.

20.04.2018

©Telksinoe s. 117/170

2. Zarządzający składowiskiem odpadów utrzymuje i prowadzi składowisko

odpadów w sposób zapewniający właściwe funkcjonowanie urządzeń technicznych

stanowiących wyposażenie składowiska odpadów oraz zachowanie wymagań

sanitarnych, bezpieczeństwa i higieny pracy, przeciwpożarowych, a także wymagań

ochrony środowiska, zgodnie z instrukcją prowadzenia składowiska odpadów

i decyzją zatwierdzającą tę instrukcję.

3. Zmiany na składowisku odpadów, o których mowa w art. 129 ust. 4 pkt 2–7,

9–11 i 17, wymagają wydania decyzji zatwierdzającej nową instrukcję prowadzenia

składowiska odpadów.

4. W decyzji zatwierdzającej nową instrukcję prowadzenia składowiska

odpadów organ, o którym mowa w art. 129 ust. 1, orzeka o wygaśnięciu

dotychczasowej decyzji zatwierdzającej instrukcję prowadzenia składowiska

odpadów.

Art. 136. Zarządzającym gminnym składowiskiem odpadów nie może być

jednostka sektora finansów publicznych. Gmina może utworzyć podmiot niebędący

taką jednostką w celu prowadzenia gminnego składowiska odpadów lub powierzyć

wykonywanie praw i obowiązków zarządzającego gminnym składowiskiem odpadów

podmiotowi niebędącemu jednostką sektora finansów publicznych na zasadach

określonych w ustawie z dnia 20 grudnia 1996 r. o gospodarce komunalnej (Dz. U.

z 2017 r. poz. 827).

Art. 137. 1. Cena za przyjęcie odpadów do składowania na składowisku

odpadów uwzględnia w szczególności koszty budowy, prowadzenia, w tym

zamknięcia i rekultywacji, oraz nadzoru, w tym monitoringu składowiska odpadów.

2. Z dniem rozpoczęcia przyjmowania odpadów na składowisko odpadów,

zarządzający składowiskiem odpadów tworzy fundusz rekultywacyjny, na którym

gromadzi środki pieniężne na realizację obowiązków związanych z zamknięciem,

rekultywacją, nadzorem, w tym monitoringiem. Środki są odprowadzane na fundusz

w wysokości wystarczającej do pokrycia kosztów, o których mowa w ust. 1,

z wyłączeniem kosztów budowy.

3. Fundusz rekultywacyjny może mieć formę odrębnego rachunku bankowego,

rezerwy lub gwarancji bankowej.

4. Z dniem, gdy decyzja o wyrażeniu zgody na zamknięcie składowiska

odpadów albo decyzja o zamknięciu składowiska odpadów stała się ostateczna,

20.04.2018

©Telksinoe s. 118/170

zarządzający składowiskiem odpadów może przeznaczyć środki zgromadzone na

funduszu rekultywacyjnym na realizację obowiązków, o których mowa w ust. 2.

5. Funduszem rekultywacyjnym zarządza zarządzający składowiskiem odpadów.

6. Zarządzający składowiskiem odpadów podaje do publicznej wiadomości,

w tym zamieszcza na stronie internetowej, o ile ją posiada, udział w cenie za przyjęcie

odpadów do składowania na składowisku odpadów środków odprowadzanych na

fundusz rekultywacyjny, o którym mowa w ust. 2.

7. Przepisy ust. 1–6 stosuje się do podmiotu zarządzającego gminnym

składowiskiem odpadów, o którym mowa w art. 136.

Art. 138. Zarządzający składowiskiem odpadów jest obowiązany powiadomić

niezwłocznie wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska lub państwowego

wojewódzkiego inspektora sanitarnego o stwierdzonych na składowisku odpadów

zmianach obserwowanych parametrów, wskazujących na możliwość wystąpienia lub

powstanie zagrożeń dla środowiska lub dla życia lub zdrowia ludzi.

Art. 139. 1. W przypadku stwierdzenia na składowisku odpadów zmian

obserwowanych parametrów, wskazujących na możliwość wystąpienia lub powstanie

zagrożeń dla środowiska, wojewódzki inspektor ochrony środowiska określa,

w drodze decyzji, zakres i harmonogram działań niezbędnych do ustalenia przyczyn

zmian obserwowanych parametrów oraz możliwych zagrożeń dla środowiska.

2. Po ustaleniu przyczyn zmian obserwowanych parametrów oraz możliwych

zagrożeń dla środowiska wojewódzki inspektor ochrony środowiska określa, w drodze

decyzji, zakres i harmonogram działań niezbędnych do usunięcia przyczyn i skutków

stwierdzonych zagrożeń dla środowiska.

3. W decyzji, o której mowa w ust. 2, wojewódzki inspektor ochrony środowiska

uwzględnia w szczególności plan awaryjny, o którym mowa w art. 129 ust. 4 pkt 16.

4. W przypadku zmian obserwowanych parametrów wskazujących na

możliwość wystąpienia lub powstanie zagrożeń dla życia lub zdrowia ludzi decyzje,

o których mowa w ust. 1 i 2, wydaje państwowy wojewódzki inspektor sanitarny.

Art. 140. 1. Wojewódzki inspektor ochrony środowiska wydaje decyzję

o wstrzymaniu użytkowania składowiska odpadów w przypadku stwierdzenia:

1) niedopełnienia przez zarządzającego składowiskiem odpadów obowiązków,

o których mowa w art. 138, lub

2) niewykonania obowiązków wynikających z decyzji, o której mowa w art. 139 ust. 2.

20.04.2018

©Telksinoe s. 119/170

2. W przypadku stwierdzenia niewykonania obowiązków wynikających

z decyzji, o której mowa w art. 139 ust. 2, decyzję o wstrzymaniu użytkowania

składowiska wydaje państwowy wojewódzki inspektor sanitarny.

3. W decyzjach, o których mowa w ust. 1 i 2, określa się termin wstrzymania

użytkowania składowiska odpadów. Termin ten nie może być późniejszy niż rok od

dnia, w którym decyzja stała się ostateczna.

4. W przypadkach, o których mowa w ust. 1 i 2, na wniosek zarządzającego

składowiskiem odpadów, odpowiednio wojewódzki inspektor ochrony środowiska lub

państwowy wojewódzki inspektor sanitarny, kierując się stopniem niewykonania

obowiązków oraz zagrożeniem dla życia, zdrowia ludzi lub dla środowiska, może

ustalić, w drodze postanowienia, termin do usunięcia stwierdzonych

nieprawidłowości, zawieszając na ten czas postępowanie. Ustalony termin nie może

być dłuższy niż rok od dnia doręczenia postanowienia.

5. W przypadku nieusunięcia nieprawidłowości w ustalonym terminie

odpowiednio wojewódzki inspektor ochrony środowiska lub państwowy wojewódzki

inspektor sanitarny wstrzyma, w drodze decyzji, użytkowanie składowiska odpadów.

6. Odpowiednio wojewódzki inspektor ochrony środowiska lub państwowy

wojewódzki inspektor sanitarny, na wniosek zarządzającego składowiskiem odpadów,

po stwierdzeniu, że ustały przyczyny wstrzymania użytkowania składowiska

odpadów, wyraża, w drodze decyzji, zgodę na wznowienie użytkowania składowiska

odpadów. Zarządzający składowiskiem odpadów może wznowić użytkowanie

składowiska odpadów z dniem, w którym decyzja stała się ostateczna.

7. Decyzje, o których mowa w ust. 1 i 2 oraz w art. 139 ust. 1 i 2, są wydawane

z urzędu.

8. Odpowiednio wojewódzki inspektor ochrony środowiska lub państwowy

wojewódzki inspektor sanitarny decyzjom, o których mowa w ust. 1 i 2 oraz art. 139

ust. 1 i 2, może nadać rygor natychmiastowej wykonalności, kierując się stopniem

niewykonania obowiązków oraz zagrożeniem dla życia lub zdrowia ludzi lub dla

środowiska.

Art. 141. 1. Decyzja o wstrzymaniu użytkowania składowiska odpadów nie

wyłącza odpowiedzialności zarządzającego składowiskiem odpadów za skutki

zagrożeń dla środowiska oraz dla życia i zdrowia ludzi spowodowane

niedopełnieniem obowiązków nałożonych na niego niniejszą ustawą lub określonych

w decyzjach, o których mowa w art. 139 ust. 1 i 2.

20.04.2018

©Telksinoe s. 120/170

2. Usunięcie przyczyn i skutków stwierdzonych zagrożeń dla środowiska oraz

dla życia i zdrowia ludzi odbywa się na koszt zarządzającego składowiskiem

odpadów.

3. Wojewódzki inspektor ochrony środowiska lub państwowy wojewódzki

inspektor sanitarny przekazuje kopie wydanych decyzji, o których mowa w art. 139

ust. 1 i 2, art. 140 ust. 1, 2 i 6, właściwemu organowi, o którym mowa w art. 129

ust. 1, w terminie nie dłuższym niż 30 dni od dnia, w którym decyzja stała się

ostateczna.

Art. 142. W przypadku wstrzymania użytkowania składowiska odpadów na

okres dłuższy niż rok cofa się zezwolenie na przetwarzanie odpadów.

Art. 143. 1. Dopuszcza się wydobywanie odpadów składowanych na

składowisku odpadów.

2. Wydobywanie odpadów ze składowiska odpadów posiadającego instrukcję

prowadzenia składowiska odpadów odbywa się na zasadach ustalonych w tej

instrukcji.

3. W przypadku wydobywania odpadów ze składowiska odpadów instrukcja

prowadzenia składowiska odpadów dodatkowo określa:

1) rodzaj i ilość odpadów przewidzianych do wydobycia;

2) techniczny sposób wydobywania odpadów;

3) sposób zapobiegania negatywnemu oddziaływaniu wydobywania odpadów na

życie lub zdrowie ludzi oraz na środowisko;

4) opis oddziaływania planowanego wydobywania odpadów na środowisko;

5) opis technicznego zabezpieczenia miejsca po wydobyciu odpadów,

a w przypadku zamkniętego składowiska odpadów lub jego części także opis

działań rekultywacyjnych.

Art. 144. 1. Wydobywanie odpadów:

1) z zamkniętego składowiska odpadów nieposiadającego instrukcji prowadzenia

składowiska odpadów,

2) ze zwałowiska odpadów

– wymaga uzyskania zgody na wydobywanie odpadów.

2. Przez zwałowisko odpadów rozumie się miejsce składowania odpadów

przemysłowych, dla którego nie było wymagane uzyskanie decyzji dotyczącej

lokalizacji lub decyzji o pozwoleniu na budowę.

20.04.2018

©Telksinoe s. 121/170

3. Zgoda na wydobywanie odpadów jest wydawana, w drodze decyzji, przez

właściwy organ, o którym mowa w art. 129 ust. 1.

4. Wniosek o wydanie zgody na wydobywanie odpadów zawiera:

1) imię i nazwisko lub nazwę podmiotu oraz adres zamieszkania lub siedziby;

2) adres składowiska odpadów albo lokalizację zwałowiska odpadów, którego

wniosek dotyczy.

5. Do wniosku zainteresowany wydobyciem odpadów dołącza ekspertyzę

dotyczącą wydobywania odpadów, która obejmuje w szczególności:

1) rodzaj i szacunkową masę odpadów przewidzianych do wydobycia;

2) techniczny sposób wydobywania odpadów;

3) sposób zapobiegania negatywnemu oddziaływaniu wydobywania odpadów na

życie lub zdrowie ludzi oraz na środowisko;

4) opis oddziaływania planowanego wydobywania odpadów na środowisko;

5) opis technicznego zabezpieczenia miejsca po wydobyciu odpadów,

a w przypadku zamkniętego składowiska odpadów lub jego części także opis

działań rekultywacyjnych.

6. Zgoda na wydobywanie odpadów określa:

1) rodzaj i masę odpadów dopuszczonych do wydobycia;

2) techniczny sposób wydobywania odpadów;

3) sposób zapobiegania negatywnemu oddziaływaniu wydobywania odpadów na

życie lub zdrowie ludzi oraz na środowisko;

4) opis oddziaływania planowanego wydobywania odpadów na środowisko;

5) opis technicznego zabezpieczenia miejsca po wydobyciu odpadów,

a w przypadku zamkniętego składowiska odpadów lub jego części także opis

działań rekultywacyjnych.

Art. 145. 1. Zakazane jest wydobywanie odpadów ze składowiska odpadów, na

którym są składowane zmieszane odpady komunalne lub zmieszane odpady

komunalne z innymi rodzajami odpadów.

2. Dopuszcza się wydobywanie odpadów, o których mowa w ust. 1,

w przypadku rozbiórki składowiska odpadów, w tym zrekultywowanego składowiska

odpadów, jeżeli:

1) w inny sposób nie można usunąć negatywnego oddziaływania składowiska

odpadów na środowisko;

2) jest to konieczne w związku z realizacją planowanego przedsięwzięcia

w rozumieniu ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji

20.04.2018

©Telksinoe s. 122/170

o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz

o ocenach oddziaływania na środowisko.

Art. 146. 1. Zamknięcie składowiska odpadów lub jego wydzielonej części

wymaga uzyskania zgody na zamknięcie składowiska odpadów lub jego wydzielonej

części.

2. Zgoda jest wydawana, w drodze decyzji, przez właściwy organ, o którym

mowa w art. 129 ust. 1, na wniosek złożony przez zarządzającego składowiskiem

odpadów.

3. Wniosek o wyrażenie zgody na zamknięcie składowiska odpadów lub jego

wydzielonej części zawiera:

1) datę zaprzestania przyjmowania odpadów do składowania na składowisku

odpadów lub jego wydzielonej części;

2) określenie technicznego sposobu zamknięcia składowiska odpadów lub jego

wydzielonej części wraz z harmonogramem prac związanych z tym

zamknięciem;

3) określenie sposobu rekultywacji składowiska odpadów lub jego wydzielonej

części wraz z harmonogramem prac związanych z tą rekultywacją;

4) termin zakończenia rekultywacji składowiska odpadów lub jego wydzielonej

części.

4. Jeżeli określenie technicznego sposobu zamknięcia składowiska odpadów lub

jego wydzielonej części, lub określenie sposobu rekultywacji składowiska odpadów

wraz z harmonogramem prac związanych z tym zamknięciem lub tą rekultywacją

wymaga zmiany instrukcji prowadzenia składowiska odpadów, zarządzający

składowiskiem odpadów jest obowiązany równocześnie z wnioskiem o wydanie

zgody na zamknięcie składowiska odpadów lub jego wydzielonej części złożyć

wniosek o zatwierdzenie nowej instrukcji prowadzenia składowiska odpadów.

5. Przed wydaniem zgody na zamknięcie składowiska odpadów lub jego

wydzielonej części wojewódzki inspektor ochrony środowiska, na wniosek

właściwego organu, o którym mowa w art. 129 ust. 1, oraz z udziałem przedstawiciela

tego organu przeprowadza kontrolę składowiska odpadów.

6. Kontroli, o której mowa w ust. 5, nie przeprowadza się, jeżeli konieczność

zamknięcia składowiska odpadów lub jego wydzielonej części wynika z zarządzenia

pokontrolnego wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska.

20.04.2018

©Telksinoe s. 123/170

Art. 147. 1. Decyzja o wyrażeniu zgody na zamknięcie składowiska odpadów

lub jego wydzielonej części zawiera:

1) datę zaprzestania przyjmowania odpadów do składowania na składowisku

odpadów lub jego wydzielonej części, przy czym data ta nie może być późniejsza

niż 3 miesiące od dnia doręczenia tej decyzji;

2) określenie technicznego sposobu zamknięcia składowiska odpadów lub jego

wydzielonej części wraz z harmonogramem prac związanych z tym

zamknięciem;

3) określenie sposobu rekultywacji składowiska odpadów lub jego wydzielonej

części wraz z harmonogramem prac związanych z tą rekultywacją;

4) termin zakończenia rekultywacji składowiska odpadów lub jego wydzielonej

części;

5) określenie sposobu sprawowania nadzoru nad zrekultywowanym składowiskiem

odpadów lub jego wydzieloną częścią, w tym monitoringu, oraz warunki

wykonywania tego nadzoru.

2. Zarządzający składowiskiem odpadów zawiadamia właściwy organ, o którym

mowa w art. 129 ust. 1, oraz wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska

o wykonaniu prac rekultywacyjnych określonych w decyzji o wyrażeniu zgody na

zamknięcie składowiska odpadów.

Art. 148. 1. W przypadku gdy zarządzający składowiskiem odpadów nie

wystąpił z wnioskiem o wyrażenie zgody na zamknięcie składowiska odpadów lub

jego wydzielonej części, a zachodzą następujące okoliczności:

1) składowisko odpadów lub jego wydzielona część nie spełnia wymogów

technicznych lub formalnych określonych w przepisach prawa lub

2) w wyniku przeprowadzonej kontroli wojewódzki inspektor ochrony środowiska

stwierdzi, że na składowisku odpadów innych niż niebezpieczne i obojętne, na

którym są składowane odpady komunalne, co najmniej od roku nie są

przyjmowane odpady, lub

3) pojemność składowiska odpadów, określona w zatwierdzonej instrukcji

prowadzenia składowiska odpadów, została zapełniona

– właściwy organ, o którym mowa w art. 129 ust. 1, sporządza ekspertyzę dotyczącą

zamknięcia składowiska odpadów lub jego wydzielonej części oraz nową instrukcję

prowadzenia składowiska odpadów.

2. Ekspertyza dotycząca zamknięcia składowiska odpadów lub jego wydzielonej

części określa w szczególności:

20.04.2018

©Telksinoe s. 124/170

1) techniczny sposób zamknięcia składowiska odpadów lub jego wydzielonej części

wraz z harmonogramem prac związanych z tym zamknięciem;

2) sposób rekultywacji składowiska odpadów lub jego wydzielonej części wraz

z harmonogramem prac związanych z tą rekultywacją;

3) sposób sprawowania nadzoru nad zrekultywowanym składowiskiem odpadów

lub jego wydzieloną częścią, w tym monitoringu, oraz warunki wykonywania

tego nadzoru.

3. Na podstawie ekspertyzy dotyczącej zamknięcia składowiska odpadów lub

jego wydzielonej części właściwy organ, o którym mowa w art. 129 ust. 1, z urzędu,

wydaje decyzję o zamknięciu składowiska odpadów lub jego wydzielonej części.

4. Wydając decyzję o zamknięciu składowiska odpadów lub jego wydzielonej

części właściwy organ, o którym mowa w art. 129 ust. 1, jednocześnie wydaje,

z urzędu, decyzję zatwierdzającą nową instrukcję prowadzenia składowiska odpadów.

Art. 149. 1. Decyzję o zamknięciu składowiska odpadów lub jego wydzielonej

części i instrukcję prowadzenia składowiska odpadów wraz z decyzją zatwierdzającą

tę instrukcję jest obowiązany wykonać zarządzający składowiskiem odpadów.

2. W przypadku gdy zarządzającego składowiskiem odpadów nie można

zidentyfikować lub egzekucja okazała się bezskuteczna, obowiązanym do wykonania

decyzji, o których mowa w ust. 1, jest wójt, burmistrz lub prezydent miasta, właściwy

ze względu na lokalizację składowiska odpadów.

3. Władający powierzchnią ziemi jest obowiązany umożliwić wykonanie

decyzji, o których mowa w ust. 1.

4. Decyzja o zamknięciu składowiska odpadów lub jego wydzielonej części

zawiera:

1) datę zaprzestania przyjmowania odpadów do składowania na składowisku

odpadów lub jego wydzielonej części;

2) określenie technicznego sposobu zamknięcia składowiska odpadów lub jego

wydzielonej części wraz z harmonogramem prac związanych z tym

zamknięciem;

3) określenie sposobu rekultywacji składowiska odpadów lub jego wydzielonej

części wraz z harmonogramem prac związanych z tą rekultywacją;

4) termin zakończenia rekultywacji składowiska odpadów lub jego wydzielonej części;

20.04.2018

©Telksinoe s. 125/170

5) sposób sprawowania nadzoru nad zrekultywowanym składowiskiem odpadów

lub jego wydzieloną częścią, w tym monitoringu, oraz warunki wykonywania

tego nadzoru.

5. Decyzję o zamknięciu składowiska odpadów lub jego wydzielonej części

wydaje się nie później niż w terminie 6 miesięcy od dnia wykonania ekspertyzy

dotyczącej zamknięcia składowiska odpadów lub jego wydzielonej części.

6. Przepis art. 147 ust. 2 stosuje się odpowiednio.

Art. 150. 1. Koszty sporządzenia ekspertyzy dotyczącej zamknięcia składowiska

odpadów lub jego wydzielonej części oraz nowej instrukcji prowadzenia składowiska

odpadów, o których mowa w art. 148 ust. 1, ponosi zarządzający składowiskiem

odpadów.

2. Na pokrycie kosztów związanych:

1) ze sporządzeniem ekspertyzy dotyczącej zamknięcia składowiska odpadów lub

jego wydzielonej części oraz nowej instrukcji prowadzenia składowiska

odpadów,

2) z zamknięciem składowiska odpadów lub jego wydzielonej części

w przypadkach, o których mowa w art. 149 ust. 2

? mogą być przeznaczone środki finansowe z ustanowionego zabezpieczenia

roszczeń.

Art. 151. 1. Zmiana zarządzającego składowiskiem odpadów wymaga:

1) przeniesienia na podmiot zainteresowany przejęciem składowiska odpadów praw

i obowiązków wynikających z decyzji zatwierdzającej instrukcję prowadzenia

składowiska odpadów oraz odpowiednio z:

a) pozwolenia zintegrowanego albo zezwolenia na przetwarzanie odpadów,

b) zgody na zamknięcie składowiska odpadów lub jego wydzielonej części lub

decyzji o zamknięciu składowiska odpadów lub jego wydzielonej części;

2) uzyskania przez podmiot zainteresowany przejęciem składowiska odpadów

tytułu prawnego do dysponowania całą nieruchomością, na której jest

zlokalizowane składowisko odpadów, wraz ze wszystkimi instalacjami

i urządzeniami związanymi z prowadzeniem tego składowiska odpadów.

2. Warunkiem przejęcia składowiska odpadów jest ustanowienie zabezpieczenia

roszczeń przez podmiot zainteresowany przejęciem składowiska odpadów oraz

wyrażenie zgody przez:

20.04.2018

©Telksinoe s. 126/170

1) podmiot zainteresowany przejęciem składowiska odpadów – na przyjęcie

wszystkich praw i obowiązków zawartych w decyzjach, o których mowa w ust. 1 pkt 1;

2) zarządzającego dotychczas składowiskiem odpadów – na przejęcie składowiska

odpadów przez podmiot, o którym mowa w pkt 1.

3. Podmioty, o których mowa w ust. 2, wyrażają zgodę, składając pisemne

oświadczenia.

4. Przeniesienie praw i obowiązków może nastąpić w przypadku, gdy podmiot

zainteresowany przejęciem składowiska odpadów daje rękojmię prawidłowego

wykonania obowiązków wynikających z decyzji, o których mowa w ust. 1 pkt 1.

5. Przeniesienie praw i obowiązków z pozwolenia zintegrowanego następuje na

zasadach określonych w ustawie z dnia 27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony

środowiska.

6. Przeniesienie praw i obowiązków następuje na wniosek podmiotu

zainteresowanego przejęciem składowiska odpadów.

7. Do wniosku, o którym mowa w ust. 6, dołącza się oświadczenia, o których

mowa w ust. 3, oraz dokumenty i oświadczenia potwierdzające możliwość

prawidłowego wykonywania obowiązków wynikających z decyzji, o których mowa

w ust. 1 pkt 1.

8. Przeniesienie praw i obowiązków lub odmowa przeniesienia praw

i obowiązków następuje w drodze decyzji właściwego organu, o którym mowa

w art. 129 ust. 1.

Art. 152. 1. Podmiot, który uzyskał decyzję o przeniesieniu praw i obowiązków

oraz tytuł prawny do dysponowania całą nieruchomością, na której jest zlokalizowane

składowisko odpadów, wraz ze wszystkimi instalacjami i urządzeniami związanymi

z prowadzeniem tego składowiska, przejmuje wszystkie prawa i obowiązki

wynikające z decyzji, o których mowa w art. 151 ust. 1 pkt 1.

2. Z dniem uzyskania przez podmiot, o którym mowa w ust. 1, tytułu prawnego,

środki zgromadzone na funduszu rekultywacyjnym przechodzą, z mocy prawa, na

podmiot, który uzyskał decyzję o przeniesieniu praw i obowiązków.

3. W decyzji o przeniesieniu praw i obowiązków zatwierdza się wysokość

i formę ustanowionego zabezpieczenia roszczeń.

Art. 153. Zarządzający dotychczas składowiskiem odpadów może złożyć

wniosek o zwrot ustanowionego zabezpieczenia roszczeń po uzyskaniu przez nowego

20.04.2018

©Telksinoe s. 127/170

zarządzającego składowiskiem tytułu prawnego do dysponowania całą

nieruchomością, na której jest zlokalizowane składowisko odpadów, wraz ze

wszystkimi instalacjami i urządzeniami związanymi z prowadzeniem tego

składowiska.

Art. 154. 1. Decyzja o przeniesieniu praw i obowiązków wywołuje skutki

prawne po uzyskaniu przez wnioskodawcę tytułu prawnego do dysponowania całą

nieruchomością, na której jest zlokalizowane składowisko odpadów, wraz ze

wszystkimi instalacjami i urządzeniami związanymi z prowadzeniem tego składowiska.

2. Decyzja o przeniesieniu praw i obowiązków wygasa po upływie roku od dnia

jej doręczenia, jeżeli wnioskodawca nie uzyskał tytułu prawnego do dysponowania

całą nieruchomością, na której jest zlokalizowane składowisko odpadów, wraz ze

wszystkimi instalacjami i urządzeniami związanymi z prowadzeniem tego składowiska.

Rozdział 2

Termiczne przekształcanie odpadów

Art. 155. Termiczne przekształcanie odpadów prowadzi się wyłącznie

w spalarniach odpadów lub we współspalarniach odpadów, z zastrzeżeniem art. 31.

Art. 156. 1. Zarządzającym spalarnią odpadów lub współspalarnią odpadów jest

podmiot prowadzący termiczne przekształcanie odpadów odpowiednio w spalarni

odpadów lub współspalarni odpadów.

2. Zarządzający spalarnią odpadów lub współspalarnią odpadów jest obowiązany

zatrudniać na stanowisku kierownika spalarni odpadów lub współspalarni odpadów

wyłącznie osobę posiadającą świadectwo stwierdzające kwalifikacje w zakresie

gospodarowania odpadami, odpowiednie do prowadzonych procesów przetwarzania odpadów.

Art. 157. 1. Spalarnie odpadów oraz współspalarnie odpadów są projektowane,

budowane, wyposażane i użytkowane w sposób zapewniający osiągnięcie poziomu

termicznego przekształcania odpadów, przy którym ilość i szkodliwość dla życia,

zdrowia ludzi lub dla środowiska, odpadów i innych emisji powstających wskutek

termicznego przekształcania odpadów będzie jak najmniejsza.

2. Jeżeli do termicznego przekształcania odpadów stosuje się procesy inne niż

utlenianie, takie jak piroliza, zgazowanie lub proces plazmowy, wówczas spalarnia

20.04.2018

©Telksinoe s. 128/170

odpadów lub współspalarnia odpadów obejmuje zarówno te procesy, jak i następujący

po nich proces spalania substancji powstających podczas tych procesów termicznego

przekształcania odpadów.

Art. 158. 1. Termiczne przekształcanie:

1) odpadów niebezpiecznych,

2) stałych odpadów komunalnych

– stanowi proces unieszkodliwiania D10, wymieniony w załączniku nr 2 do ustawy.

2. Termiczne przekształcanie, w celu odzysku energii:

1) odpadów opakowaniowych,

2) odpadów innych niż niebezpieczne,

3) stałych odpadów komunalnych w spalarniach odpadów przeznaczonych do

przetwarzania stałych odpadów komunalnych, których efektywność

energetyczna jest co najmniej równa wartościom określonym w załączniku

nr 1 do ustawy,

4) odpadów, o których mowa w art. 163

– stanowi proces odzysku R1, wymieniony w załączniku nr 1 do ustawy.

Art. 159. 1. Część energii odzyskanej z termicznego przekształcania odpadów

zawierających frakcje biodegradowalne może stanowić energię z odnawialnego źródła

energii, jeżeli są spełnione warunki techniczne zakwalifikowania części energii

odzyskanej z termicznego przekształcenia odpadów jako energii z odnawialnego

źródła energii, o których mowa w przepisach wydanych na podstawie ust. 2.

2. Minister właściwy do spraw energii w porozumieniu z ministrem właściwym

do spraw środowiska określi, w drodze rozporządzenia, warunki techniczne

kwalifikowania części energii odzyskanej z termicznego przekształcania odpadów

jako energii z odnawialnego źródła energii, kierując się możliwościami technicznymi,

frakcjami biodegradowalnymi zawartymi w określonych rodzajach odpadów oraz

ochroną środowiska.

Art. 160. 1. Zarządzający spalarnią odpadów lub współspalarnią odpadów jest

obowiązany, w czasie przyjmowania i termicznego przekształcania odpadów, do

podejmowania niezbędnych środków ostrożności mających na celu zapobieżenie lub

ograniczenie negatywnych skutków dla środowiska, w szczególności w odniesieniu

do zanieczyszczeń powietrza, gleby, wód powierzchniowych i gruntowych oraz

zapachów i hałasu, a także bezpośredniego zagrożenia życia lub zdrowia ludzi, oraz

przestrzegania wymagań w zakresie termicznego przekształcania odpadów.

20.04.2018

©Telksinoe s. 129/170

2. Zarządzający spalarnią odpadów lub współspalarnią odpadów, przyjmując

odpady do ich termicznego przekształcenia, jest obowiązany również do:

1) ustalenia masy odpadów;

2) sprawdzenia zgodności przyjmowanych odpadów z danymi zawartymi w:

a) karcie przekazania odpadów,

b) dokumentach wymaganych na podstawie rozporządzenia (WE)

nr 1013/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 14 czerwca 2006 r.

w sprawie przemieszczania odpadów – w przypadku przywozu odpadów z zagranicy,

c) dokumentach wymaganych przepisami o transporcie towarów

niebezpiecznych – w przypadku transportu odpadów stanowiących towary niebezpieczne.

3. Zarządzający spalarnią odpadów lub współspalarnią odpadów, przyjmując

odpady niebezpieczne do ich termicznego przekształcenia, jest obowiązany również do:

1) zapoznania się z przekazywanym przez posiadacza odpadów opisem odpadów,

który powinien obejmować:

a) stan fizyczny i skład chemiczny odpadów niebezpiecznych oraz informacje

niezbędne do dokonania oceny przydatności tych odpadów do procesu

termicznego przekształcenia odpadów,

b) właściwości odpadów,

c) wskazanie substancji, z którymi te odpady nie mogą być łączone w celu ich

łącznego termicznego przekształcenia,

d) niezbędne środki ostrożności związane z postępowaniem z tymi odpadami;

2) pobrania próbek, przed rozładowaniem odpadów, w celu zweryfikowania

zgodności stanu fizycznego i składu chemicznego oraz właściwości odpadów

z opisem, o którym mowa w pkt 1;

3) przechowywania próbek, o których mowa w pkt 2, przez okres co najmniej

jednego miesiąca po termicznym przekształceniu odpadów.

4. Przepisu ust. 3 pkt 2 nie stosuje się do odpadów medycznych i odpadów

weterynaryjnych.

5. Zarządzający spalarnią odpadów lub współspalarnią odpadów, termicznie

przekształcając odpady, jest obowiązany do:

20.04.2018

©Telksinoe s. 130/170

1) badania fizycznych i chemicznych właściwości odpadów powstałych w wyniku

termicznego przekształcania odpadów, w tym w szczególności rozpuszczalnych

frakcji metali ciężkich;

2) transportu i magazynowania odpadów w postaci pylistej, powstałych w wyniku

termicznego przekształcania odpadów, w zamkniętych pojemnikach;

3) określenia bezpiecznej trasy transportu odpadów niebezpiecznych powstałych

w wyniku termicznego przekształcania odpadów, jeżeli odpadów tych nie udało

się poddać odzyskowi lub unieszkodliwić w miejscu ich powstania.

6. Przepisów ust. 3 nie stosuje się do wytwórcy odpadów, który termicznie

przekształca wyłącznie własne odpady w miejscu ich powstania, pod warunkiem

dotrzymywania wymagań dla spalarni odpadów lub współspalarni odpadów.

7. Spalanie lub współspalanie odpadów z odzyskiem energii odbywa się przy

zachowaniu wysokiego poziomu efektywności energetycznej.

8. Minister właściwy do spraw gospodarki w porozumieniu z ministrem

właściwym do spraw środowiska określi, w drodze rozporządzenia, wymagania

dotyczące prowadzenia procesu termicznego przekształcania odpadów, z wyjątkiem

odpadów medycznych i weterynaryjnych, oraz sposoby postępowania z odpadami

powstałymi w wyniku termicznego przekształcania odpadów, kierując się

właściwościami odpadów i ochroną środowiska.

Art. 161. 1. W przypadku niewykonania przez zarządzającego spalarnią

odpadów lub współspalarnią odpadów obowiązków, o których mowa w art. 155–160,

wojewódzki inspektor ochrony środowiska, kierując się stopniem niewykonania

obowiązków oraz zagrożeniem dla życia, zdrowia ludzi lub dla środowiska, może

wydać decyzję o wstrzymaniu termicznego przekształcania odpadów w tej spalarni

lub współspalarni.

2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, na wniosek zarządzającego spalarnią

odpadów lub współspalarnią odpadów, wojewódzki inspektor ochrony środowiska,

kierując się stopniem niewykonania obowiązków oraz zagrożeniem dla życia, zdrowia

ludzi lub dla środowiska, może, w drodze postanowienia, ustalić termin do usunięcia

stwierdzonych nieprawidłowości, zawieszając na ten czas postępowanie. Termin ten

nie może być dłuższy niż rok od dnia doręczenia postanowienia.

3. W przypadku nieusunięcia nieprawidłowości w ustalonym terminie,

wojewódzki inspektor ochrony środowiska wstrzyma, w drodze decyzji, termiczne

przekształcanie odpadów w spalarni odpadów lub współspalarni odpadów.

20.04.2018

©Telksinoe s. 131/170

4. W decyzjach, o których mowa w ust. 1 i 3, określa się również termin

wstrzymania termicznego przekształcania odpadów, uwzględniając potrzebę

bezpiecznego dla życia lub zdrowia ludzi, lub dla środowiska wstrzymania

termicznego przekształcania odpadów. Termin ten nie może być dłuższy niż rok od

dnia doręczenia decyzji.

5. Postępowanie w sprawie wydania decyzji o wstrzymaniu termicznego

przekształcania odpadów wszczyna się z urzędu.

6. Decyzjom, o których mowa w ust. 1 i 3, wojewódzki inspektor ochrony

środowiska może nadać rygor natychmiastowej wykonalności, kierując się stopniem

niewykonania obowiązków oraz zagrożeniem dla życia lub zdrowia ludzi, lub dla środowiska.

Art. 162. 1. Wstrzymanie termicznego przekształcania odpadów nie wyłącza

obowiązku usunięcia skutków termicznego przekształcenia odpadów na koszt

zarządzającego spalarnią odpadów lub współspalarnią odpadów.

2. Po stwierdzeniu, że ustały przyczyny wstrzymania działalności, wojewódzki

inspektor ochrony środowiska, na wniosek zarządzającego spalarnią lub

współspalarnią odpadów, wyraża, w drodze decyzji, zgodę na podjęcie termicznego

przekształcania odpadów.

3. W przypadku wstrzymania termicznego przekształcania odpadów na okres

dłuższy niż rok cofa się zezwolenie na przetwarzanie odpadów.

Art. 163. 1. Przepisów art. 155–162 nie stosuje się do instalacji termicznie

przekształcających wyłącznie odpady:

1) roślinne z rolnictwa i leśnictwa;

2) roślinne z przemysłu przetwórstwa spożywczego, jeżeli odzyskuje się

wytwarzaną energię cieplną;

3) włókniste, roślinne z procesu produkcji pierwotnej masy celulozowej i z procesu

produkcji papieru z masy, jeżeli odpady te są spalane w miejscu produkcji,

a wytwarzana energia cieplna jest odzyskiwana;

4) korka;

5) drewna, z wyjątkiem drewna zanieczyszczonego impregnatami i powłokami

ochronnymi, które mogą zawierać związki chlorowcoorganiczne lub metale

ciężkie, w skład których wchodzą w szczególności odpady drewna

pochodzącego z budowy, remontów i rozbiórki obiektów budowlanych oraz

infrastruktury drogowej;

20.04.2018

©Telksinoe s. 132/170

6) pochodzące z poszukiwań i eksploatacji zasobów ropy i gazu ziemnego na

platformach wydobywczych na morzu oraz spalanych na tych platformach.

2. Przepisów art. 155–162 nie stosuje się również do eksperymentalnych

instalacji wykorzystywanych do badań, rozwoju i testowania prowadzonych w celu

poprawy procesu spalania, w których jest przetwarzane mniej niż 50 Mg odpadów

rocznie, pod warunkiem że instalacje te są eksploatowane w okresie nie dłuższym niż rok.

2a. Przepisów art. 155–162 nie stosuje się również do instalacji do zgazowania

lub pirolizy odpadów, jeżeli gazy powstałe w wyniku procesów zgazowania lub

pirolizy są oczyszczone w takim stopniu, że przed spaleniem nie stanowią już

odpadów i nie mogą spowodować emisji większych niż w wyniku spalania gazu ziemnego.

3. Wymagania dotyczące termicznego przekształcania odpadów

niebezpiecznych nie mają zastosowania w odniesieniu do następujących odpadów

niebezpiecznych:

1) ciekłych odpadów palnych, w tym olejów odpadowych spełniających łącznie

następujące warunki:

a) zawartość PCB i pentachlorofenolu (PCP) nie przekracza wartości, które

powodowałyby, że odpady te są niebezpieczne,

b) zawartość składników wymienionych w załączniku nr 4 do ustawy nie

przekracza stężeń powodujących, że odpady te są niebezpieczne.

c) (uchylona)

2) (uchylony)

Rozdział 3

Kwalifikacje w zakresie gospodarowania odpadami

Art. 164. Kierownikiem spalarni odpadów, współspalarni odpadów,

składowiska odpadów, a także osobą zarządzającą obiektem unieszkodliwiania

odpadów wydobywczych może być wyłącznie osoba posiadająca świadectwo

stwierdzające kwalifikacje w zakresie gospodarowania odpadami, odpowiednie do

prowadzonych procesów przetwarzania odpadów.

Art. 165. 1. Świadectwo stwierdzające kwalifikacje w zakresie gospodarowania

odpadami wydaje marszałek województwa, po złożeniu przez zainteresowanego,

z wynikiem pozytywnym, egzaminu w zakresie gospodarowania odpadami.

20.04.2018

©Telksinoe s. 133/170

2. Za wydanie świadectwa stwierdzającego kwalifikacje w zakresie

gospodarowania odpadami pobiera się opłatę w wysokości 1% przeciętnego

miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw za ostatni kwartał,

ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w Dzienniku

Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”.

Art. 166. 1. Wniosek o przeprowadzenie egzaminu w zakresie gospodarowania

odpadami zawiera imię i nazwisko wnioskodawcy, datę i miejsce urodzenia oraz

miejsce zamieszkania wnioskodawcy, a także wskazanie zakresu kwalifikacji, o jakie

ubiega się wnioskodawca.

2. Do wniosku, o którym mowa w ust. 1, dołącza się dowód uiszczenia opłaty za

przeprowadzenie egzaminu w zakresie gospodarowania odpadami.

3. Za przeprowadzenie egzaminu w zakresie gospodarowania odpadami pobiera

się opłatę w wysokości 34% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia, o którym

mowa w art. 165 ust. 2.

Art. 167. 1. Egzamin w zakresie gospodarowania odpadami przeprowadza się

i świadectwo stwierdzające kwalifikacje w zakresie gospodarowania odpadami

wydaje się w następujących zakresach:

1) termiczne przekształcanie odpadów;

2) składowanie odpadów;

3) prowadzenie obiektu unieszkodliwiania odpadów wydobywczych.

2. Egzamin w zakresie gospodarowania odpadami przeprowadza komisja

egzaminacyjna powołana przez marszałka województwa.

3. W skład komisji egzaminacyjnej mogą być powołane osoby posiadające

wyższe wykształcenie z zakresu nauk biologicznych, chemicznych, prawa, ochrony

środowiska, inżynierii środowiska, inżynierii chemicznej lub technologii chemicznej

oraz spełniające szczegółowe wymagania określone w przepisach wydanych na

podstawie ust. 7.

4. Członkom komisji egzaminacyjnej za udział w pracach komisji przysługuje

wynagrodzenie, w wysokości określonej w przepisach wydanych na podstawie ust. 7.

5. W przypadku uzyskania negatywnego wyniku z egzaminu w zakresie

gospodarowania odpadami zainteresowany może ponownie przystąpić do egzaminu

nie wcześniej niż po upływie 6 miesięcy od dnia przeprowadzenia egzaminu, z którego

uzyskał wynik negatywny.

20.04.2018

©Telksinoe s. 134/170

6. Opłaty, o których mowa w art. 165 ust. 2 i art. 166 ust. 3, ponosi

zainteresowany. Wpływy z tych opłat stanowią dochód budżetu państwa.

7. Minister właściwy do spraw środowiska określi, w drodze rozporządzenia:

1) tryb powoływania komisji egzaminacyjnej, o której mowa w ust. 2, jej skład oraz

szczegółowe wymagania wobec członków komisji,

2) szczegółowy zakres wiadomości podlegających sprawdzeniu na egzaminie

w zakresie gospodarowania odpadami,

3) tryb przeprowadzania egzaminu w zakresie gospodarowania odpadami,

4) sposób uiszczenia opłaty związanej z przeprowadzeniem egzaminu w zakresie

gospodarowania odpadami i wydaniem świadectwa stwierdzającego

kwalifikacje w zakresie gospodarowania odpadami,

5) wysokość wynagrodzenia członków komisji egzaminacyjnej,

6) wzór świadectwa stwierdzającego kwalifikacje w zakresie gospodarowania

odpadami

– mając na uwadze konieczność sprawnego przeprowadzenia egzaminu i zapewnienia

należytego sprawdzenia wiadomości zainteresowanych oraz kierując się potrzebą

zapewnienia prawidłowego unieszkodliwiania odpadów oraz potrzebami ochrony

środowiska.

DZIAŁ IX

Zadania z zakresu administracji rządowej realizowane przez samorząd

województwa i przepisy szczególne w postępowaniu o wydanie decyzji z zakresu

gospodarki odpadami

Art. 168. Zadania samorządu województwa, o których mowa w art. 8 ust. 5, art.

23 ust. 4, art. 31 ust. 1, art. 41 ust. 3 pkt 1 i ust. 6, art. 46, art. 47 ust. 1, 1a, 2, 4 i 7, art.

102b ust. 1 i 4, art. 102c ust. 1, art. 129 ust. 1, art. 130, art. 131 ust. 4, art. 133, art.

134, art. 135 ust. 3 i 4, art. 144 ust. 3, art. 146 ust. 2 i 5, art. 148 ust. 1, 3 i 4, art. 151

ust. 8, art. 165 ust. 1 i art. 167 ust. 2, są zadaniami zleconymi z zakresu administracji rządowej.

Art. 169. Minister właściwy do spraw środowiska jest organem wyższego

stopnia w stosunku do marszałka województwa w sprawach, o których mowa

w art. 168, z wyjątkiem spraw określonych w art. 165 ust. 1 i art. 167 ust. 2.

Art. 170. 1. Do postępowań w sprawach zezwolenia na zbieranie odpadów,

zezwolenia na przetwarzanie odpadów, zezwolenia na zbieranie i przetwarzanie

odpadów, decyzji zatwierdzającej instrukcję prowadzenia składowiska odpadów,

20.04.2018

©Telksinoe s. 135/170

zgody na zamknięcie składowiska odpadów lub jego wydzielonej części oraz zgody

na wydobywanie odpadów ze składowiska odpadów nie stosuje się art. 31 ustawy

z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego.

2. Stronami postępowań, o których mowa w ust. 1, nie są właściciele

nieruchomości sąsiadujących z instalacją lub nieruchomością, na której będzie

prowadzone zbieranie odpadów, przetwarzanie odpadów lub wydobywanie odpadów

ze składowiska odpadów.

3. Przepisów ust. 1 i 2 nie stosuje się w postępowaniu o wydanie pozwolenia

zintegrowanego lub zezwolenia na przetwarzanie odpadów dla spalarni lub

współspalarni odpadów.

DZIAŁ X

Przepisy karne i administracyjne kary pieniężne

Rozdział 1

Przepisy karne

Art. 171. Kto prowadzi gospodarkę odpadami niezgodnie z nakazem

określonym w art. 16

podlega karze aresztu albo grzywny.

Art. 172. 1. Kto wbrew przepisowi art. 20 ust. 3, poza obszarem województwa,

na którym zostały wytworzone:

1) stosuje komunalne osady ściekowe albo

2) unieszkodliwia zakaźne odpady medyczne albo zakaźne odpady weterynaryjne

podlega karze aresztu albo grzywny.

2. Tej samej karze podlega, kto wbrew przepisowi art. 20 ust. 4 przywozi na

obszar województwa odpady, o których mowa w ust. 1, wytworzone poza obszarem

tego województwa, do celów, o których mowa w ust. 1.

Art. 173. 1. Kto wbrew przepisowi art. 20 ust. 7 przetwarza, poza obszarem

regionu gospodarki odpadami komunalnymi, na którym zostały wytworzone:

1) zmieszane odpady komunalne,

2) pozostałości z sortowania odpadów komunalnych lub pozostałości z procesu

mechaniczno-biologicznego przetwarzania odpadów komunalnych,

przeznaczone do składowania,

3) odpady zielone

podlega karze aresztu albo grzywny.

20.04.2018

©Telksinoe s. 136/170

2. Tej samej karze podlega, kto wbrew przepisowi art. 20 ust. 8 przywozi na

obszar regionu gospodarki odpadami komunalnymi odpady, o których mowa w ust. 1,

wytworzone poza obszarem tego regionu.

Art. 174. 1. Kto, transportując odpady, narusza wymagania, o których mowa

w art. 24 ust. 1, podlega karze aresztu albo grzywny.

2. Tej samej karze podlega, kto, wykonując usługę transportu odpadów, wbrew

przepisowi art. 24 ust. 4 nie dostarcza odpadów:

1) do posiadacza odpadów, który został mu wskazany przez zlecającego tę usługę

albo

2) do miejsca przeznaczenia odpadów, które zostało mu wskazane przez

zlecającego tę usługę.

3. Tej samej karze podlega, kto, magazynując odpady, narusza wymagania,

o których mowa w art. 25.

Art. 175. Kto, będąc posiadaczem odpadów, zleca, wbrew przepisowi art. 27

ust. 2, gospodarowanie odpadami podmiotom, które nie uzyskały wymaganych

decyzji lub wymaganego wpisu do rejestru

podlega karze aresztu albo grzywny.

Art. 176. 1. Kto wbrew przepisowi art. 33 ust. 1 prowadzi procesy

przetwarzania odpadów w sposób niezapewniający, aby procesy te nie stwarzały

zagrożenia dla życia lub zdrowia ludzi oraz dla środowiska

podlega karze aresztu albo grzywny.

2. Tej samej karze podlega, kto wbrew przepisowi art. 33 ust. 1 prowadzi procesy

przetwarzania odpadów w sposób niezapewniający, aby odpady powstające z tych

procesów nie stwarzały zagrożenia dla życia lub zdrowia ludzi oraz dla środowiska.

Art. 177. 1. Kto, nie mając zawartej umowy, o której mowa w art. 45 ust. 2,

zbiera odpady

podlega karze aresztu albo grzywny.

Art. 178. Kto gospodaruje odpadami niezgodnie z informacjami zgłoszonymi do

rejestru, o których mowa w art. 52

podlega karze aresztu albo grzywny.

Art. 179. Kto wbrew przepisom art. 50 ust. 1, art. 59 ust. 1 oraz art. 60 ust. 1 nie

składa wniosku o wpis do rejestru, o zmianę wpisu do rejestru lub o wykreślenie

z rejestru albo składa wniosek niezgodny ze stanem faktycznym, podlega karze aresztu

albo grzywny.

20.04.2018

©Telksinoe s. 137/170

Art. 180. <1.>Kto wbrew obowiązkowi nie prowadzi ewidencji odpadów albo Oznaczenie ust. 1

oraz dodany ust.

prowadzi tę ewidencję w sposób nieterminowy lub niezgodnie ze stanem 2 w art. 180

rzeczywistym, wejdzie w życie z dn. 1.01.2020 r.

podlega karze grzywny. (Dz. U. z 2017 r., poz. 2422).

<2. Tej samej karze podlega, kto nie dopełnia ciążących na nim obowiązków

w zakresie:

1) posiadania w trakcie transportu odpadów potwierdzenia wygenerowanego

z BDO, zgodnie z art. 69 ust. 1a;

2) posiadania w trakcie transportu odpadów komunalnych potwierdzenia

wygenerowanego z BDO, zgodnie z art. 71a ust. 3.>

Art. 180a. Kto, wbrew obowiązkowi, o którym mowa w art. 76, nie składa

sprawozdania, podlega karze grzywny.

Art. 181. Kto wbrew przepisom art. 85 i art. 88, PCB:

1) poddaje odzyskowi lub

2) spala na statkach

podlega karze aresztu albo grzywny.

Art. 182. Kto wbrew przepisowi art. 92 miesza oleje odpadowe z innymi

odpadami niebezpiecznymi, w tym zawierającymi PCB, w czasie ich zbierania lub

magazynowania, jeżeli poziom określonych substancji w olejach odpadowych

przekracza dopuszczalne wartości,

podlega karze aresztu albo grzywny.

Art. 183. 1. Kto:

1) poddaje odzyskowi takie rodzaje odpadów medycznych i odpadów

weterynaryjnych, których odzysk jest niedopuszczalny zgodnie z art. 94 ust. 1

lub

2) unieszkodliwia odpady medyczne lub odpady weterynaryjne z naruszeniem

art. 95 ust. 1 lub 2

podlega karze aresztu albo grzywny.

2. Tej samej karze podlega, kto wbrew przepisowi art. 95 ust. 3 unieszkodliwia

zakaźne odpady medyczne lub zakaźne odpady weterynaryjne przez ich

współspalanie.

20.04.2018

©Telksinoe s. 138/170

3. Tej samej karze podlega, kto wbrew przepisowi art. 95 ust. 4, 5 lub 6 nie

wydaje, nie przekazuje lub nie przechowuje dokumentu potwierdzającego

unieszkodliwienie.

Art. 184. 1. Kto, nie będąc wytwórcą komunalnych osadów ściekowych,

przekazuje do stosowania władającemu powierzchnią ziemi komunalne osady

ściekowe

podlega karze aresztu albo grzywny.

2. Tej samej karze podlega, kto wbrew przepisowi art. 96 ust. 8, nie powiadamia

wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska o zamiarze przekazania komunalnych

osadów ściekowych władającemu powierzchnią ziemi, na której te osady mają być

stosowane.

Art. 185. 1. Kto niezgodnie z warunkami określonymi w art. 96 ust. 4 lub wbrew

zakazom, o których mowa w art. 96 ust. 5 lub 12, stosuje komunalne osady ściekowe

podlega karze aresztu albo grzywny.

2. Tej samej karze podlega wytwórca komunalnych osadów ściekowych, który

niezgodnie z art. 96 ust. 6 i 7, przed stosowaniem, nie poddaje badaniom komunalnych

osadów ściekowych oraz gruntów, na których osady te mają być stos owane albo nie

przekazuje wraz z komunalnymi osadami ściekowymi informacji o dawkach osadów

oraz wyników badań.

Art. 186. Kto, będąc władającym powierzchnią ziemi, wbrew obowiązkowi,

o którym mowa w art. 96 ust. 10, nie przechowuje wyników badań lub informacji,

o których mowa w art. 96 ust. 6 i 7

podlega karze aresztu albo grzywny.

Art. 187. Kto wbrew przepisowi art. 97, unieszkodliwia poprzez odprowadzanie

do morza, w tym lokowanie na dnie morza, odpady pochodzące z procesów

wytwarzania dwutlenku tytanu oraz z przetwarzania tych odpadów

podlega karze aresztu albo grzywny.

Art. 188. Kto, prowadząc punkt zbierania odpadów metali, przyjmuje odpady

metali inne niż metalowe odpady opakowaniowe po produktach żywnościowych:

1) bez potwierdzenia tożsamości osoby przekazującej te odpady, lub

2) bez wypełnienia formularza przyjęcia odpadów metali, lub

3) wypełniając formularz przyjęcia odpadów metali niezgodnie ze stanem rzeczywistym

podlega karze aresztu albo grzywny.

20.04.2018

©Telksinoe s. 139/170

Art. 189. 1. Kto, będąc zarządzającym składowiskiem odpadów, przyjmuje do

składowania odpady, w stosunku do których:

1) nie została sporządzona podstawowa charakterystyka odpadów, o której mowa

w art. 110 ust. 2, lub

2) nie przeprowadzono testu zgodności, o którym mowa w art. 113 ust. 1, o ile jest

wymagany

podlega karze aresztu albo grzywny.

2. Tej samej karze podlega, kto, będąc zarządzającym składowiskiem odpadów,

nie dopełnia ciążących na nim obowiązków w zakresie:

1) dokonania weryfikacji, o której mowa w art. 114 ust. 2, lub

2) pobierania i przechowywania próbek odpadów dostarczonych do składowania na

składowisko odpadów zgodnie z art. 115 ust. 1, lub

3) ustalenia masy odpadów przyjmowanych do składowania, zgodnie z art. 119

pkt 1, lub

4) sprawdzenia zgodności przyjmowanych odpadów z danymi zawartymi w karcie

przekazania odpadów lub dokumentach wymaganych przy międzynarodowym

przemieszczaniu odpadów, zgodnie z art. 119 pkt 2, lub

5) sprawdzenia pojemników i certyfikatu wymaganych dla składowania odpadów

rtęci metalicznej, zgodnie z art. 119 pkt 3, lub

6) odmowy przyjęcia odpadów do składowania na składowisku odpadów

w przypadkach, o których mowa w art. 120 ust. 1, lub

7) zapewnienia selektywnego składowania odpadów, o którym mowa w art. 121

ust. 1, składowanych na składowisku odpadów, z uwzględnieniem warunku

określonego w art. 121 ust. 2, lub

8) prowadzenia monitoringu składowiska odpadów, zgodnie z art. 124 ust. 4, lub

9) przekazywania wyników monitoringu składowiska odpadów wojewódzkiemu

inspektorowi ochrony środowiska, zgodnie z art. 124 ust. 5, lub

10) utrzymywania i prowadzenia składowiska odpadów w sposób zapewniający

właściwe funkcjonowanie urządzeń technicznych stanowiących wyposażenie

składowiska odpadów oraz zachowanie wymagań sanitarnych, bezpieczeństwa

i higieny pracy, przeciwpożarowych, a także wymagań ochrony środowiska,

zgodnie z instrukcją prowadzenia składowiska odpadów i decyzją

zatwierdzającą tę instrukcję, zgodnie z art. 135 ust. 2, lub

11) powiadamiania wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska lub

państwowego wojewódzkiego inspektora sanitarnego o stwierdzonych na

20.04.2018

©Telksinoe s. 140/170

składowisku odpadów zmianach obserwowanych parametrów, zgodnie

z art. 138, lub

12) przechowywania dokumentów, na podstawie których jest sporządzane

sprawozdanie o wytwarzanych odpadach i o gospodarowaniu odpadami do czasu

zamknięcia składowiska odpadów oraz przekazania tych dokumentów

następnemu zarządzającemu składowiskiem lub władającemu powierzchnią

ziemi, zgodnie z art. 78 ust. 2 i 3, lub

13) zaprzestania przyjmowania odpadów do składowania na składowisko odpadów

lub jego wydzielonej części w przypadku uzyskania zgody na zamknięcie

składowiska odpadów lub jego wydzielonej części, o której mowa w art. 146

ust. 1, albo decyzji o zamknięciu składowiska odpadów lub jego wydzielonej

części, o której mowa w art. 148 ust. 3.

Art. 190. Kto zatrudnia, wbrew przepisom art. 132 i art. 156 ust. 2, na

stanowisku kierownika składowiska odpadów, spalarni odpadów lub współspalarni

odpadów, osobę nieposiadającą świadectwa stwierdzającego kwalifikacje w zakresie

gospodarowania odpadami, odpowiednie do prowadzonego procesu

unieszkodliwiania odpadów

podlega karze aresztu albo grzywny.

Art. 191. Kto, wbrew przepisowi art. 155, termicznie przekształca odpady poza

spalarnią odpadów lub współspalarnią odpadów

podlega karze aresztu albo grzywny.

Art. 192. Kto będąc zarządzającym spalarnią odpadów lub współspalarnią

odpadów:

1) przyjmując odpady do ich termicznego przekształcenia, nie ustala masy odpadów

lub nie sprawdza zgodności przyjmowanych odpadów z danymi zawartymi

w dokumentach, o których mowa w art. 160 ust. 2 pkt 2, lub

2) przyjmując odpady niebezpieczne do ich termicznego przekształcenia, nie

zapoznaje się z opisem odpadów lub nie pobiera, lub nie przechowuje próbek

tych odpadów, zgodnie z art. 160 ust. 3

podlega karze aresztu albo grzywny.

20.04.2018

©Telksinoe s. 141/170

Art. 193. Orzekanie w sprawach, o których mowa w art. 171–192 następuje na

zasadach i w trybie określonych w ustawie z dnia 24 sierpnia 2001 r. – Kodeks

postępowania w sprawach o wykroczenia (Dz. U. z 2016 r. poz. 1713, z późn. zm.6)).

Rozdział 2

Administracyjne kary pieniężne

Art. 194. 1. Administracyjną karę pieniężną wymierza się za:

1) zmianę klasyfikacji odpadów niebezpiecznych na odpady inne niż niebezpieczne,

o której mowa w art. 5, przez ich rozcieńczanie lub mieszanie ze sobą, lub

z innymi odpadami, substancjami lub materiałami, prowadzące do obniżenia

początkowego stężenia substancji niebezpiecznych do poziomu niższego niż

poziom określony dla odpadów niebezpiecznych;

2) mieszanie odpadów niebezpiecznych różnych rodzajów, mieszanie odpadów

niebezpiecznych z odpadami innymi niż niebezpieczne lub mieszanie odpadów

niebezpiecznych z substancjami, materiałami lub przedmiotami, w tym

rozcieńczanie substancji, o którym mowa w art. 21 ust. 1, lub mieszanie tych

odpadów, wbrew warunkom, o których mowa w art. 21 ust. 2;

3) zbieranie odpadów wbrew zakazom, o których mowa w art. 23 ust. 2;

4) zbieranie odpadów lub przetwarzanie odpadów bez wymaganego zezwolenia lub

gospodarowanie odpadami niezgodnie z posiadanym zezwoleniem na zbieranie

odpadów, zezwoleniem na przetwarzanie odpadów lub zezwoleniem na zbieranie

i przetwarzanie odpadów, o którym mowa w art. 41;

5) prowadzenie działalności w zakresie, o którym mowa w art. 50 ust. 1, bez

wymaganego wpisu do rejestru;

5a) nieumieszczanie numeru rejestrowego na dokumentach sporządzanych

w związku z prowadzoną działalnością, wbrew obowiązkowi, o którym mowa w art. 63;

6) dokonanie zrzutu olejów odpadowych do wód, gleby lub ziemi, wbrew zakazowi,

o którym mowa w art. 93;

7) rozcieńczanie lub sporządzanie mieszanin odpadów ze sobą lub z innymi

substancjami lub przedmiotami, o którym mowa w art. 122 ust. 3;

8) wydobywanie odpadów, niezgodnie z przepisami, o których mowa w art. 143

ust. 2 i art. 144.

6)

Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2016 r. poz. 1948 oraz

z 2017 r. poz. 708, 962, 966, 1477 i 1543.

20.04.2018

©Telksinoe s. 142/170

2. Przepisów ust. 1 nie stosuje się, w przypadku gdy za naruszenie może być

ustalona opłata podwyższona, o której mowa w art. 293 ustawy z dnia 27 kwietnia

2001 r. – Prawo ochrony środowiska.

3. Administracyjna kara pieniężna za naruszenia, o których mowa w ust. 1,

wynosi nie mniej niż 1000 zł i nie może przekroczyć 1 000 000 zł.

Art. 195. Kto, wbrew obowiązkowi, o którym mowa w art. 233 ust. 2,

transportuje odpady bez uzyskania zezwolenia na transport odpadów lub wpisu do

rejestru

podlega administracyjnej karze pieniężnej w wysokości od 2000 do 10 000 zł.

Art. 196. Administracyjną karę pieniężną wymierza, w drodze decyzji,

wojewódzki inspektor ochrony środowiska właściwy ze względu na miejsce

wytwarzania lub gospodarowania odpadami.

Art. 197. Wojewódzki inspektor ochrony środowiska stwierdza naruszenie

w szczególności na podstawie:

1) kontroli, w tym dokonanych w ich trakcie pomiarów lub za pomocą innych środków;

2) pomiarów i badań prowadzonych przez podmiot obowiązany do takich pomiarów i badań;

3) zawiadomienia dokonanego odpowiednio przez marszałka województwa,

regionalnego dyrektora ochrony środowiska lub ministra właściwego do spraw środowiska.

Art. 198. W decyzji wymierzającej administracyjną karę pieniężną określa się

w szczególności:

1) rodzaj naruszenia i dzień stwierdzenia naruszenia;

2) wysokość administracyjnej kary pieniężnej.

Art. 199. Przy ustalaniu wysokości administracyjnej kary pieniężnej

wojewódzki inspektor ochrony środowiska uwzględnia rodzaj naruszenia i jego

wpływ na życie i zdrowie ludzi oraz środowisko, okres trwania naruszenia i rozmiary

prowadzonej działalności oraz bierze pod uwagę skutki tych naruszeń i wielkość zagrożenia.

Art. 200. (uchylony)

Art. 201. 1. Administracyjną karę pieniężną uiszcza się w terminie 14 dni od

dnia, w którym decyzja o wymierzeniu administracyjnej kary pieniężnej stała się

20.04.2018

©Telksinoe s. 143/170

ostateczna, na odrębny rachunek bankowy właściwego odpowiednio wojewódzkiego

inspektora ochrony środowiska.

2. Wpływy z administracyjnych kar pieniężnych wojewódzki inspektor ochrony

środowiska przekazuje na rachunek bankowy Narodowego Funduszu Ochrony

Środowiska i Gospodarki Wodnej w terminie do końca następnego miesiąca po

upływie każdego kwartału.

Art. 202. W sprawach dotyczących administracyjnych kar pieniężnych stosuje

się odpowiednio przepisy działu III ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja

podatkowa (Dz. U. z 2017 r. poz. 201, z późn. zm.7)), z tym że uprawnienia organu

podatkowego przysługują wojewódzkiemu inspektorowi ochrony środowiska.

DZIAŁ XI

Zmiany w przepisach obowiązujących, przepisy przejściowe, dostosowujące

i końcowe

Rozdział 1

Zmiany w przepisach obowiązujących

Art. 203. Ilekroć w obowiązujących przepisach jest mowa o ustawie z dnia

27 kwietnia 2001 r. o odpadach – należy przez to rozumieć ustawę z dnia 14 grudnia

2012 r. o odpadach.

Art. 204–221. (pominięte)

Rozdział 2

Przepisy przejściowe, dostosowujące i końcowe

Art. 222. Określone w dotychczasowych przepisach procesy odzysku R14

i R15 stają się odpowiednio procesami odzysku R3, R5, R11 i R12, określonymi

w załączniku nr 1 do niniejszej ustawy.

Art. 223. Wytwórcy odpadów, którzy na podstawie przepisów dotychczasowych

dokonali zmiany klasyfikacji odpadów niebezpiecznych na inne niż niebezpieczne, są

obowiązani do przedłożenia zgłoszenia, o którym mowa w art. 8 ust. 1, w terminie

dwóch lat od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.

7)

Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2017 r. poz. 648, 768,

935, 1428, 1537 i 2169.

20.04.2018

©Telksinoe s. 144/170

Art. 224. Posiadacz odpadów prowadzący zbieranie odpadów, które powstały

podczas unieszkodliwiania zakaźnych odpadów medycznych lub zakaźnych odpadów

weterynaryjnych metodami innymi niż termiczne przekształcanie odpadów, może

prowadzić działalność w tym zakresie zgodnie z decyzjami wydanymi na podstawie

przepisów dotychczasowych, nie dłużej jednak niż 3 miesiące od dnia wejścia w życie

niniejszej ustawy, o ile wcześniej nie straciły ważności.

Art. 225. Zezwolenia na spalanie odpadów poza instalacjami lub urządzeniami,

o których mowa w art. 13 ust. 4 ustawy, o której mowa w art. 252, zachowują ważność

na czas, na jaki zostały wydane.

Art. 226. Do czasu wydania przepisów, o których mowa w art. 45 ust. 3,

posiadacz odpadów wymieniony w art. 45 ust. 1 pkt 7 i 8 jest obowiązany do

uzyskania zezwolenia na przetwarzanie odpadów. Z dniem wejścia w życie przepisów

wydanych na podstawie art. 45 ust. 3, zezwolenie na przetwarzanie odpadów wygasa

w zakresie objętym tymi przepisami.

Art. 227. Krajowy plan gospodarki odpadami oraz wojewódzkie plany

gospodarki odpadami uchwalone na podstawie przepisów dotychczasowych stają się

odpowiednio krajowym planem gospodarki odpadami oraz wojewódzkimi planami

gospodarki odpadami w rozumieniu przepisów niniejszej ustawy.

Art. 228. 1. Tracą moc uchwały dotyczące przyjęcia powiatowych i gminnych

planów gospodarki odpadami po upływie 30 dni od dnia wejścia w życie niniejszej

ustawy.

2. Uchwała w sprawie wykonania wojewódzkiego planu gospodarki odpadami

podjęta na podstawie ustawy, o której mowa w art. 252, zachowuje moc do czasu

aktualizacji wojewódzkiego planu gospodarki odpadami i może być zmieniana na

podstawie niniejszej ustawy.

Art. 229. Regiony gospodarki odpadami komunalnymi określone w uchwale

w sprawie wykonania wojewódzkiego planu gospodarki odpadami, podjętej na

podstawie ustawy, o której mowa w art. 252, stają się regionami gospodarki odpadami

komunalnymi w rozumieniu niniejszej ustawy.

Art. 230. Regionalne instalacje do przetwarzania odpadów komunalnych

określone w uchwałach w sprawie wykonania wojewódzkich planów gospodarki

odpadami stają się regionalnymi instalacjami do przetwarzania odpadów

komunalnych w rozumieniu niniejszej ustawy.

20.04.2018

©Telksinoe s. 145/170

Art. 231. 1. Decyzje zatwierdzające program gospodarki odpadami

niebezpiecznymi i decyzje zatwierdzające program gospodarki odpadami, wydane na

podstawie przepisów dotychczasowych, wygasają z dniem wejścia w życie niniejszej

ustawy, z zastrzeżeniem art. 232 ust. 3.

2. Informacje o wytwarzanych odpadach i o sposobach gospodarowania

wytworzonymi odpadami, złożone na podstawie przepisów dotychczasowych, tracą

ważność z dniem wejścia w życie niniejszej ustawy.

3. Pozwolenia na wytwarzanie odpadów, wydane na podstawie przepisów

dotychczasowych, zachowują ważność na czas, na jaki zostały wydane.

4. Wytwórca odpadów, który w pozwoleniu, o którym mowa w ust. 3, dokonał

zmiany klasyfikacji odpadów niebezpiecznych na inne niż niebezpieczne, jest

obowiązany dostosować pozwolenie na wytwarzanie do przepisów niniejszej ustawy

w terminie dwóch lat od dnia jej wejścia w życie.

Art. 232. 1. Zezwolenia na zbieranie odpadów oraz zezwolenia na odzysk lub

unieszkodliwianie odpadów wydane na podstawie przepisów dotychczasowych stają

się odpowiednio zezwoleniami na zbieranie odpadów i zezwoleniami na

przetwarzanie odpadów, w rozumieniu przepisów niniejszej ustawy.

2. Zezwolenia na zbieranie odpadów oraz zezwolenia na odzysk lub

unieszkodliwianie odpadów, wydane na podstawie przepisów dotychczasowych,

zachowują ważność na czas, na jaki zostały wydane, nie dłużej jednak niż przez trzy

lata od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.

3. Decyzje wydane na podstawie art. 31 ust. 3 i art. 32 ust. 3 ustawy, o której

mowa w art. 252, zachowują ważność w zakresie zbierania, odzysku lub

unieszkodliwiania odpadów na czas, na jaki zostały wydane, nie dłużej niż przez trzy

lata od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.

4. Przed upływem terminu, o którym mowa w ust. 3, posiadacz odpadów może

prowadzić zbieranie lub przetwarzanie odpadów na podstawie decyzji, o której mowa w ust. 3.

5. W okresie nie dłuższym niż trzy lata od dnia wejścia w życie niniejszej

ustawy, posiadacz odpadów może zlecić wykonanie obowiązku gospodarowania

odpadami podmiotom posiadającym decyzje, o których mowa w ust. 1–3; przekazanie

odpadów takiemu posiadaczowi powoduje przejście odpowiedzialności za

gospodarowanie odpadami na tego posiadacza.

20.04.2018

©Telksinoe s. 146/170

6. Pozwolenia zintegrowane, wydane przed dniem wejścia w życie niniejszej

ustawy, obejmujące wytwarzanie i gospodarowanie odpadami, zachowują ważność na

czas, na jaki zostały wydane.

7. Wytwórca odpadów, który w pozwoleniu, o którym mowa w ust. 6, dokonał

zmiany klasyfikacji odpadów niebezpiecznych na inne niż niebezpieczne, jest

obowiązany dostosować pozwolenie zintegrowane do przepisów niniejszej ustawy

w terminie dwóch lat od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.

Art. 233. 1. Zezwolenia na transport odpadów wydane na podstawie przepisów

dotychczasowych zachowują ważność na czas na jaki zostały wydane, nie dłużej

jednak niż do czasu upływu terminu do złożenia wniosku o wpis do rejestru, o którym

mowa w art. 49 ust. 1, lub z dniem uzyskania wpisu do tego rejestru, w przypadku gdy

wpis nastąpił w terminie wcześniejszym.

2. Do czasu utworzenia rejestru, o którym mowa w art. 49 ust. 1, transportujący

odpady są obowiązani do uzyskania zezwolenia na transport odpadów lub wpisu do

rejestru, o którym mowa w art. 33 ust. 5 ustawy, o której mowa w art. 252, na

podstawie przepisów dotychczasowych.

3. Do wydawania zezwoleń na transport odpadów do czasu utworzenia rejestru,

o którym mowa w art. 49 ust. 1, stosuje się przepisy ustawy, o której mowa w art. 252.

Art. 234. 1. Rejestr, o którym mowa w art. 49 ust. 1, tworzy się łącznie z BDO.

2. Podmioty objęte obowiązkiem złożenia wniosku o wpis do rejestru, o którym

mowa w art. 49 ust. 1, są obowiązane do złożenia tego wniosku w terminie 6 miesięcy

od dnia utworzenia rejestru.

3. Podmioty posiadające wpis do rejestru prowadzonego przez Głównego

Inspektora Ochrony Środowiska na podstawie przepisów dotychczasowych są

wpisywane do rejestru, o którym mowa w art. 49 ust. 1, z urzędu. Marszałek

województwa dokonuje wpisu w terminie 6 miesięcy od dnia utworzenia rejestru,

o którym mowa w art. 49 ust. 1. Dokonując wpisu marszałek województwa przydziela

nowy numer rejestrowy.

4. Inne niż wymienione w ust. 3 podmioty, podlegające z urzędu wpisowi do

rejestru, o którym mowa w art. 49 ust. 1, zgodnie z art. 51 ust. 1, spełniające

wymagania do uzyskania tego wpisu w dniu utworzenia rejestru, są wpisywane do

tego rejestru w terminie 6 miesięcy od dnia jego utworzenia.

5. W przypadku gdy marszałek województwa, dokonując z urzędu wpisu do

rejestru, o którym mowa w art. 49 ust. 1, stwierdzi brak informacji wymaganych na

20.04.2018

©Telksinoe s. 147/170

podstawie niniejszej ustawy, wzywa podmiot, o którym mowa w ust. 3 lub 4, do

złożenia brakujących informacji. W przypadku nieuzupełnienia brakujących

informacji w wyznaczonym terminie marszałek województwa nie dokonuje wpisu do

rejestru z urzędu. Przepis art. 64 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks

postępowania administracyjnego stosuje się odpowiednio.

6. W przypadku nieuzupełnienia brakujących informacji w wyznaczonym

terminie, podmiot o którym mowa w ust. 3 lub 4, jest obowiązany do złożenia wniosku

o wpis do rejestru.

7. W terminie 3 miesięcy od dnia otrzymania zawiadomienia o nadaniu nowego

numeru rejestrowego podmioty, o których mowa w ust. 3, mogą używać numeru

rejestrowego nadanego na podstawie przepisów dotychczasowych.

8. Podmioty, które posiadają w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy wpis do

dotychczasowych rejestrów, są zwolnione z obowiązku uiszczenia opłaty rejestrowej.

9. Po upływie 6 miesięcy od dnia utworzenia rejestru lub z dniem uzyskania

wpisu do rejestru, o którym mowa w art. 49 ust. 1, przez podmiot, o którym mowa

w ust. 2–4, wygasają wpisy do rejestru prowadzonego na podstawie przepisów

dotychczasowych odpowiednio przez Głównego Inspektora Ochrony Środowiska lub

przez starostę.

10. Przepisy art. 208 pkt 2, art. 209 pkt 10 w zakresie uchylenia art. 37 pkt 1,

art. 213 pkt 11, art. 214 pkt 35, art. 219 pkt 1 oraz art. 220 pkt 19 i 20 stosuje się od

dnia utworzenia rejestru.

11. Do czasu utworzenia rejestru, o którym mowa w art. 49 ust. 1, stosuje się

art. 13 ustawy, o której mowa w art. 213, w brzmieniu obowiązującym przed dniem

wejścia w życie niniejszej ustawy.

Art. 235. 1. Starosta prowadzący rejestr na podstawie przepisów

dotychczasowych zakończy prowadzenie tego rejestru z dniem utworzenia rejestru,

o którym mowa w art. 49 ust. 1.

2. Główny Inspektor Ochrony Środowiska prowadzący rejestr na podstawie

przepisów dotychczasowych zakończy prowadzenie tego rejestru z dniem utworzenia

rejestru, o którym mowa w art. 49 ust. 1.

3. Do czasu utworzenia rejestru, o którym mowa w art. 49 ust. 1, do rejestrów

stosuje się przepisy dotychczasowe.

Art. 236. 1. Do dnia 31 grudnia 2014 r. do ewidencji odpadów stosuje się

przepisy dotychczasowe.

20.04.2018

©Telksinoe s. 148/170

2. Ewidencji, o której mowa w ust. 1, nie prowadzą podmioty, wymienione

w art. 66 ust. 4.

3. Do czasu wydania przepisów, o których mowa w art. 68 ust. 1, sprzedawca

odpadów oraz pośrednik w obrocie odpadami, niebędący posiadaczami odpadów, nie

prowadzą ewidencji odpadów niebezpiecznych.

Art. 237. 1. Podmioty, o których mowa w art. 73 i art. 75, obowiązane przed

dniem wejścia w życie niniejszej ustawy do sporządzania i składania:

1) zbiorczych zestawień danych o rodzajach i ilości odpadów, o sposobach

gospodarowania nimi oraz o instalacjach i urządzeniach służących do odzysku

i unieszkodliwiania tych odpadów – na podstawie art. 37 ust. 1 i 2 ustawy,

o której mowa w art. 252,

2) sprawozdań – na podstawie art. 4 ust. 5, art. 10 ust. 1 i 2 oraz art. 15 ust. 1 ustawy

z dnia 11 maja 2001 r. o obowiązkach przedsiębiorców w zakresie

gospodarowania niektórymi odpadami oraz o opłacie produktowej,

3) sprawozdań – na podstawie art. 7 ust. 1 i art. 9 ust. 3 ustawy z dnia 11 maja

2001 r. o opakowaniach i odpadach opakowaniowych,

4) sprawozdań – na podstawie art. 15 ust. 1, art. 30 ust. 1 i art. 38 ust. 3 ustawy

z dnia 20 stycznia 2005 r. o recyklingu pojazdów wycofanych z eksploatacji,

5) sprawozdań – na podstawie art. 24 ust. 1, art. 31 ust. 1, art. 51 ust. 1, art. 56 ust. 1

i art. 67 ust. 1 oraz wykazu zakładów przetwarzania, o którym mowa w art. 33

ust. 4 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym,

6) sprawozdań – na podstawie art. 34 ust. 2, art. 35 ust. 1, art. 36 ust. 4, art. 37

ust. 6, art. 41 ust. 3, art. 59 ust. 3 i art. 64 ust. 5 ustawy z dnia 24 kwietnia 2009 r.

o bateriach i akumulatorach

– sporządzają i składają je, za lata 2012–2014, stosując przepisy dotychczasowe, z tym

że ten, kto wbrew obowiązkowi, nie sporządza i nie przekazuje tych zbiorczych

zestawień danych, sprawozdań lub wykazu zakładów przetwarzania lub wykonuje ten

obowiązek nieterminowo lub niezgodnie ze stanem rzeczywistym podlega karze,

o której mowa w art. 200.

2. Do złożonych zbiorczych zestawień danych i sprawozdań, o których mowa

w ust. 1, stosuje się przepisy dotychczasowe.

Art. 237a. 1. Podmioty, o których mowa w art. 73 i art. 75, obowiązane przed

dniem wejścia w życie niniejszej ustawy do sporządzania i składania:

20.04.2018

©Telksinoe s. 149/170

1) zbiorczych zestawień danych o rodzajach i ilości odpadów, o sposobach

gospodarowania nimi oraz o instalacjach i urządzeniach służących do odzysku

i unieszkodliwiania tych odpadów – na podstawie art. 37 ust. 1 i 2 ustawy,

o której mowa w art. 252,

2) sprawozdań – na podstawie art. 15 ust. 1, art. 30 ust. 1 i art. 38 ust. 3 ustawy

z dnia 20 stycznia 2005 r. o recyklingu pojazdów wycofanych z eksploatacji,

3) sprawozdań – na podstawie art. 24 ust. 1, art. 31 ust. 1, art. 40, art. 51 ust. 1,

art. 56 ust. 1 i art. 67 ust. 1 oraz wykazu zakładów przetwarzania, o którym

mowa w art. 33 ust. 4 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o zużytym sprzęcie

elektrycznym i elektronicznym,

4) sprawozdań – na podstawie art. 34 ust. 2, art. 35 ust. 1, art. 36 ust. 4, art. 37

ust. 6, art. 41 ust. 3, art. 59 ust. 3 i art. 64 ust. 5 ustawy z dnia 24 kwietnia 2009 r.

o bateriach i akumulatorach

– sporządzają i składają je, za rok 2015 i za rok 2016, stosując przepisy

dotychczasowe, z tym że ten, kto wbrew obowiązkowi, nie sporządza i nie przekazuje

tych zbiorczych zestawień danych, sprawozdań lub wykazu zakładów przetwarzania

lub wykonuje ten obowiązek nieterminowo lub niezgodnie ze stanem rzeczywistym

podlega karze grzywny, o której mowa w art. 180a.

2. Do złożonych zbiorczych zestawień danych i sprawozdań, o których mowa

w ust. 1, stosuje się przepisy dotychczasowe.

Art. 237aa. 1. Podmioty, o których mowa w art. 73 i art. 75, obowiązane przed

dniem wejścia w życie niniejszej ustawy do sporządzania i składania:

1) zbiorczych zestawień danych o rodzajach i ilości odpadów, o sposobach

gospodarowania nimi oraz o instalacjach i urządzeniach służących do odzysku

i unieszkodliwiania tych odpadów – na podstawie art. 37 ust. 1 i 2 ustawy,

o której mowa w art. 252,

2) sprawozdań – na podstawie art. 15 ust. 1, art. 30 ust. 1 i art. 38 ust. 3 ustawy

z dnia 20 stycznia 2005 r. o recyklingu pojazdów wycofanych z eksploatacji,

3) sprawozdań – na podstawie art. 34 ust. 2, art. 35 ust. 1, art. 36 ust. 4,

art. 37 ust. 6, art. 41 ust. 3, art. 59 ust. 3 i art. 64 ust. 5 ustawy z dnia 24 kwietnia

2009 r. o bateriach i akumulatorach

– sporządzają i składają je, za rok 2017 i za rok 2018, stosując przepisy

dotychczasowe, z tym że ten, kto wbrew obowiązkowi, nie sporządza i nie przekazuje

tych zbiorczych zestawień danych lub sprawozdań lub wykonuje ten obowiązek

20.04.2018

©Telksinoe s. 150/170

nieterminowo lub niezgodnie ze stanem rzeczywistym, podlega karze grzywny,

o której mowa w art. 180a.

2. Do złożonych zbiorczych zestawień danych i sprawozdań, o których mowa

w ust. 1, stosuje się przepisy dotychczasowe.

Art. 237ab. 1. Podmioty, o których mowa w art. 73 ust. 1 pkt 3, obowiązane

przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy do sporządzania i składania

sprawozdań na podstawie art. 4 ust. 5, art. 10 ust. 1 i 2 oraz art. 15 ust. 1 ustawy z dnia

11 maja 2001 r. o obowiązkach przedsiębiorców w zakresie gospodarowania

niektórymi odpadami oraz o opłacie produktowej – w zakresie dotyczącym

produktów, o których mowa w załączniku nr 4a do tej ustawy, sporządzają i składają

je, za rok 2017 i za rok 2018, stosując odpowiednio przepisy dotychczasowe, z tym że

ten, kto wbrew obowiązkowi, nie sporządza i nie przekazuje tych zbiorczych

zestawień danych lub sprawozdań lub wykonuje ten obowiązek nieterminowo lub

niezgodnie ze stanem rzeczywistym, podlega karze grzywny, o której mowa

w art. 180a.

2. Do złożonych sprawozdań, o których mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio

przepisy dotychczasowe.

Art. 237b. 1. Przedsiębiorcy, o których mowa w art. 45 ust. 1 ustawy z dnia

13 czerwca 2013 r. o gospodarce opakowaniami i odpadami opakowaniowymi, za lata

2015–2018, sporządzają i składają sprawozdania zawierające w szczególności:

1) dane identyfikujące podmiot:

a) imię i nazwisko lub nazwę podmiotu oraz adres zamieszkania lub siedziby,

b) numer identyfikacji podatkowej (NIP), o ile został nadany, a w przypadku

wprowadzającego baterie lub akumulatory – także europejski numer

identyfikacji podatkowej, o ile został nadany,

c) numer REGON, o ile został nadany;

2) w zależności od rodzaju działalności odpowiednio:

a) masie wytworzonych i przywiezionych z zagranicy opakowań według

rodzajów materiałów, z jakich zostały wykonane, w tym:

– o opakowaniach wielokrotnego użytku,

– o przestrzeganiu ograniczeń wynikających z art. 11 ust. 1 pkt 2 ustawy

z dnia 13 czerwca 2013 r. o gospodarce opakowaniami i odpadami opakowaniowymi,

20.04.2018

©Telksinoe s. 151/170

b) masie opakowań, w których zostały wprowadzone do obrotu produkty,

z podziałem na poszczególne ich rodzaje,

c) masie poddanych odzyskowi i recyklingowi odpadów opakowaniowych,

z podziałem na poszczególne ich rodzaje oraz z uwzględnieniem podziału

na odpady pochodzące z gospodarstw domowych i z innych źródeł niż

gospodarstwa domowe, a także według sposobu ich odzysku i recyklingu,

d) osiągniętych poziomach odzysku i recyklingu odpadów opakowaniowych,

z podziałem na poszczególne ich rodzaje,

e) wysokości należnej opłaty produktowej, obliczonej oddzielnie, z podziałem

na poszczególne rodzaje opakowań – w przypadku nieosiągnięcia

wymaganego poziomu odzysku lub recyklingu,

f) masie wywiezionych za granicę opakowań, według rodzajów materiałów,

z jakich zostały wykonane, z wyszczególnieniem opakowań wielokrotnego

użytku – w przypadku przedsiębiorcy, który eksportuje lub dokonuje

wewnątrzwspólnotowej dostawy opakowań lub produktów

w opakowaniach,

g) informacje o sposobie wykonania obowiązku prowadzenia publicznych

kampanii edukacyjnych, a w przypadku samodzielnego wykonania tego

obowiązku – także o przeprowadzonych przez przedsiębiorcę publicznych

kampaniach edukacyjnych wraz ze wskazaniem poniesionych na ten cel kosztów.

2. W przypadku gdy obowiązek określony w art. 17 ust. 1 ustawy z dnia

13 czerwca 2013 r. o gospodarce opakowaniami i odpadami opakowaniowymi

wykonuje organizacja odzysku opakowań, roczne sprawozdanie, o którym mowa

w ust. 1, w zakresie realizacji tych obowiązków sporządza ta organizacja.

2a. W przypadku gdy wprowadzający środki niebezpieczne w opakowaniach lub

wprowadzający produkty w opakowaniach wielomateriałowych wykonuje obowiązki

określone w art. 18 ustawy z dnia 13 czerwca 2013 r. o gospodarce opakowaniami

i odpadami opakowaniowymi przez przystąpienie do porozumienia, o którym mowa

w art. 25 ust. 1 tej ustawy, roczne sprawozdanie, o którym mowa w ust. 1, w zakresie

realizacji tych obowiązków sporządza organizacja samorządu gospodarczego

reprezentująca tego wprowadzającego.

2b. Organizacja samorządu gospodarczego, o której mowa w art. 25 ust.

1 ustawy z dnia 13 czerwca 2013 r. o gospodarce opakowaniami i odpadami

opakowaniowymi, w przypadku, o którym mowa w ust. 2a, składa sprawozdanie do

20.04.2018

©Telksinoe s. 152/170

marszałka województwa właściwego odpowiednio dla wprowadzającego środki

niebezpieczne w opakowaniach lub wprowadzającego produkty w opakowaniach wielomateriałowych.

3. Sprawozdanie składane przez organizację odzysku opakowań i organizację

samorządu gospodarczego, o której mowa w art. 25 ust. 1 ustawy z dnia 13 czerwca

2013 r. o gospodarce opakowaniami i odpadami opakowaniowymi, zawiera

informacje, o których mowa w ust. 1.

3a. Sprawozdanie, o którym mowa w ust. 1 i 3, za rok 2018, zawiera dodatkowo

informacje o toksyczności lub zagrożeniach ze strony materiałów opakowaniowych

lub składników stosowanych do produkcji opakowań.

4. Sprawozdanie organizacji odzysku opakowań zawiera dodatkowo:

1) wykaz przedsiębiorców, od których organizacja odzysku opakowań przejęła

obowiązek określony w art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 13 czerwca 2013 r.

o gospodarce opakowaniami i odpadami opakowaniowymi;

2) informacje o przeprowadzonych przez organizację odzysku opakowań

publicznych kampanii edukacyjnych wraz ze wskazaniem poniesionych na ten cel kosztów;

3) wykaz posiadaczy odpadów, którym organizacja odzysku opakowań zleciła

w roku kalendarzowym, którego dotyczy sprawozdanie, wykonanie czynności

określonych w art. 17 ust. 7 tej ustawy, obejmujący:

a) imię i nazwisko lub nazwę oraz adres zamieszkania lub siedziby posiadacza odpadów,

b) numer identyfikacji podatkowej (NIP) posiadacza odpadów, o ile został nadany,

c) numer REGON posiadacza odpadów, o ile został nadany,

d) określenie czynności, które zostały zlecone posiadaczowi odpadów

w zakresie gospodarowania odpadami opakowaniowymi,

e) określenie rodzajów odpadów opakowaniowych, w odniesieniu do których

posiadaczowi odpadów zostało zlecone wykonanie czynności z zakresu

gospodarowania odpadami opakowaniowymi,

f) określenie okresu, na który zawarto umowę zlecającą posiadaczowi

odpadów wykonanie czynności w zakresie gospodarowania odpadami opakowaniowymi.

5. Sprawozdanie, o którym mowa w ust. 1, przedsiębiorca, organizacja odzysku

opakowań lub organizacja samorządu gospodarczego, o której mowa w art. 25 ust.

20.04.2018

©Telksinoe s. 153/170

1 ustawy z dnia 13 czerwca 2013 r. o gospodarce opakowaniami i odpadami

opakowaniowymi, składają w terminie do dnia 15 marca za poprzedni rok

kalendarzowy marszałkowi województwa, o którym mowa w art. 8 pkt 7

ustawy z dnia 13 czerwca 2013 r. o gospodarce opakowaniami i odpadami opakowaniowymi.

5a. Kto wbrew obowiązkowi, o którym mowa w ust. 1–5, nie sporządza i nie

przekazuje sprawozdań za rok 2017 lub za rok 2018 lub wykonuje ten obowiązek

nieterminowo lub niezgodnie ze stanem rzeczywistym, podlega karze grzywny,

o której mowa w art. 180a.

6. Minister właściwy do spraw środowiska określi, w drodze rozporządzenia,

wzór formularza sprawozdania, o którym mowa w ust. 1, mając na uwadze potrzebę

ujednolicenia zakresu danych przekazywanych przez przedsiębiorców oraz ułatwienia

przekazywania danych do marszałka województwa.

Art. 237c. 1. Marszałek województwa jest obowiązany do przesyłania

ministrowi właściwemu do spraw środowiska oraz Narodowemu Funduszowi

Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej zbiorczego sprawozdania zawierającego

informacje, o których mowa w art. 237b ust. 1 pkt 2 lit. a–f w terminie do dnia

30 kwietnia roku kalendarzowego następującego po roku, którego dotyczy

sprawozdanie. Zbiorcze sprawozdanie za rok 2018 zawiera dodatkowo informacje,

o których mowa w art. 237b ust. 3a.

2. Minister właściwy do spraw środowiska określi, w drodze rozporządzenia,

wzór sprawozdania, o którym mowa w ust. 1, mając na uwadze potrzebę ujednolicenia sprawozdań.

Art. 237d. 1. Podmioty, o których mowa w art. 73 i art. 75, obowiązane przed

dniem wejścia w życie niniejszej ustawy do sporządzania i składania sprawozdań

w zakresie sprzętu elektrycznego i elektronicznego oraz zużytego sprzętu – na

podstawie art. 24 ust. 1, art. 31 ust. 1, art. 40, art. 51 ust. 1, art. 56 ust. 1 i art. 67 ust. 1

ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym oraz

wykazu zakładów przetwarzania, o którym mowa w art. 33 ust. 4 tej ustawy,

sporządzają i składają je, za rok 2017, stosując przepisy dotychczasowe, z tym że:

1) sprawozdania za okres od dnia 1 stycznia 2017 r. do dnia 30 czerwca 2017 r.

i wykaz zakładów przetwarzania za rok 2017 składa się w terminie do dnia

15 marca 2018 r.;

20.04.2018

©Telksinoe s. 154/170

2) jeżeli obowiązki wprowadzającego sprzęt wykonuje organizacja odzysku sprzętu

elektrycznego i elektronicznego, sprawozdanie za rok 2017 sporządzane

i składane na podstawie art. 24 ust. 1, art. 31 ust. 1 i art. 67 ust. 1 ustawy z dnia

29 lipca 2005 r. o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym sporządza

organizacja odzysku sprzętu elektrycznego i elektronicznego, oddzielnie dla

każdego wprowadzającego sprzęt i autoryzowanego przedstawiciela, dla których

wykonuje obowiązki, i składa do Głównego Inspektora Ochrony Środowiska;

3) ten, kto wbrew obowiązkowi, nie sporządza i nie przekazuje tych sprawozdań

lub wykazu zakładów przetwarzania lub wykonuje ten obowiązek nieterminowo

lub niezgodnie ze stanem rzeczywistym podlega karze grzywny, o której mowa

w art. 180a.

2. Do złożonych sprawozdań i wykazów, o których mowa w ust. 1, stosuje się

przepisy dotychczasowe.

Art. 237e. 1. Podmioty, o których mowa w art. 73 i art. 75, obowiązane na

podstawie tych przepisów do sporządzania sprawozdań w zakresie sprzętu

elektrycznego i elektronicznego oraz zużytego sprzętu, sporządzają je za rok

2018 zgodnie z art. 73, art. 74 i art. 75 i składają je do Głównego Inspektora Ochrony

Środowiska w terminie do dnia 15 marca 2019 r.

2. Minister właściwy do spraw środowiska określi, w drodze rozporządzenia,

wzory formularzy sprawozdań, o których mowa w ust. 1, za rok 2018, mając na

uwadze potrzebę ujednolicenia zakresu danych przekazywanych przez

przedsiębiorców oraz ułatwienia przekazywania danych do Głównego Inspektora

Ochrony Środowiska.

Art. 237f. Podmioty obowiązane do sporządzania i składania sprawozdań,

o których mowa w art. 237d, dołączają do nich informację odpowiednio o masie

wprowadzonych do obrotu lamp LED, zużytych lamp LED: zebranych,

przetworzonych w zakładzie przetwarzania, poddanych recyklingowi i poddanych

innym niż recykling procesom odzysku oraz osiągniętych poziomach zbierania,

odzysku oraz przygotowania do ponownego użycia i recyklingu zużytych lamp LED.

Art. 238. 1. BDO tworzy się najpóźniej do dnia 24 stycznia 2018 r.

2. Minister właściwy do spraw środowiska ogłosi, w formie komunikatu,

w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski” informację

o dacie utworzenia BDO, w tym rejestru.

20.04.2018

©Telksinoe s. 155/170

3. Centralna i wojewódzkie bazy danych, o których mowa w art. 37 ust. 6 i 10

ustawy, o której mowa w art. 252, oraz baza danych, o której mowa w art. 22 ust. 1

ustawy z dnia 24 kwietnia 2009 r. o bateriach i akumulatorach, do czasu utworzenia

BDO są prowadzone na podstawie przepisów dotychczasowych.

4. (uchylony)

5. Do czasu utworzenia BDO marszałek województwa przesyła ministrowi

właściwemu do spraw środowiska kopie decyzji zatwierdzających zmianę klasyfikacji

odpadów niebezpiecznych na inne niż niebezpieczne, o których mowa w art. 8 ust. 5.

6. Do czasu utworzenia BDO, kopię wydanego zezwolenia na zbieranie lub

przetwarzanie odpadów odpowiednio marszałek województwa lub starosta przekazuje

wojewódzkiemu inspektorowi ochrony środowiska oraz wójtowi, burmistrzowi lub

prezydentowi miasta, właściwym ze względu na miejsce zbierania lub przetwarzania odpadów.

7. Do czasu utworzenia BDO, kopię wydanego zezwolenia na zbieranie lub

przetwarzanie odpadów regionalny dyrektor ochrony środowiska przekazuje

marszałkowi województwa, wojewódzkiemu inspektorowi ochrony środowiska oraz

wójtowi, burmistrzowi lub prezydentowi miasta, właściwym ze względu na miejsce

zbierania lub przetwarzania odpadów.

8. Do czasu utworzenia BDO Zarząd Narodowego Funduszu Ochrony

Środowiska i Gospodarki Wodnej sporządza i przekazuje zbiorczą informację,

o której mowa w art. 400k ust. 2 pkt 4 ustawy wymienionej w art. 207, zgodnie z

przepisami dotychczasowymi.

9. Do czasu utworzenia BDO stosuje się art. 24 ustawy, o której mowa

w art. 209.

10. Przepisy art. 33 ust. 4 i art. 72 pkt 9 ustawy zmienianej w art. 214

w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą oraz art. 24 ust. 1 pkt 2 ustawy zmienianej

w art. 219 w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą stosuje się od dnia utworzenia

BDO.

Art. 239. Ustanowione przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy

zabezpieczenia roszczeń dla istniejących składowisk odpadów stają się

zabezpieczeniami roszczeń, o których mowa w art. 125 ust. 1.

Art. 240. 1. Zarządzający istniejącym przed dniem wejścia w życie niniejszej

ustawy składowiskiem odpadów jest obowiązany złożyć wniosek o wydanie decyzji

20.04.2018

©Telksinoe s. 156/170

zatwierdzającej instrukcję prowadzenia składowiska odpadów w terminie dwóch lat

od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.

2. Do czasu utworzenia BDO wniosek o wydanie decyzji zatwierdzającej

instrukcję prowadzenia składowiska odpadów zawiera informacje o uzyskanym

pozwoleniu zintegrowanym albo zezwoleniu na przetwarzanie odpadów.

3. Decyzja zatwierdzająca instrukcję eksploatacji składowiska odpadów wydana

na podstawie ustawy, o której mowa w art. 252, wygasa z dniem, z którym decyzja,

o której mowa w ust. 1, stanie się ostateczna.

4. W przypadku gdy zarządzający składowiskiem odpadów nie złożył wniosku

o zatwierdzenie instrukcji prowadzenia składowiska odpadów w terminie, o którym

mowa w ust. 1, decyzja zatwierdzająca instrukcję eksploatacji składowiska odpadów

wygasa z upływem dwóch lat od dnia wejścia w życie ustawy.

5. Do czasu utworzenia BDO stosuje się art. 19 i 22 ustawy, o której mowa w art. 208.

Art. 241. 1. Wymogu posiadania tytułu prawnego, o którym mowa w art. 124

ust. 1, nie stosuje się do zarządzającego istniejącym w dniu wejścia w życie niniejszej

ustawy składowiskiem odpadów, który w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy nie

posiada tytułu prawnego do całej nieruchomości, na której znajduje się składowisko

odpadów, wraz ze wszystkimi instalacjami i urządzeniami związanymi

z prowadzeniem tego składowiska.

2. Zarządzający składowiskiem odpadów, o którym mowa w ust. 1, jest

obowiązany utrzymać dotychczas posiadany tytuł prawny co najmniej w takim

zakresie, w jakim dysponował nim w dniu wejścia w życie ustawy, do zakończenia

fazy poeksploatacyjnej.

3. Wymogu uzyskania przez podmiot zainteresowany przejęciem składowiska

odpadów tytułu prawnego, o którym mowa w art. 151 ust. 1 pkt 2, nie stosuje się

w przypadku przejęcia składowiska odpadów od zarządzającego składowiskiem

odpadów, o którym mowa w ust. 1. Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio.

Art. 242. 1. W przypadku, o którym mowa w art. 143 ust. 2, pozwolenie na

wytwarzanie odpadów w zakresie wydobywania odpadów wydane na podstawie

art. 54a ustawy, o której mowa w art. 252, wygasa z dniem uzyskania decyzji

zatwierdzającej instrukcję prowadzenia składowiska odpadów.

20.04.2018

©Telksinoe s. 157/170

2. W przypadku, o którym mowa w art. 144 ust. 1, pozwolenie na wytwarzanie

odpadów w zakresie wydobywania odpadów wydane na podstawie art. 54a ustawy,

o której mowa w art. 252, zachowuje ważność na czas, na jaki zostało wydane.

3. Podmiot, który posiada pozwolenie, o którym mowa w ust. 2, jest obowiązany,

w terminie dwóch lat od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy, złożyć wniosek

o zmianę tego pozwolenia, w celu dostosowania go do przepisów niniejszej ustawy;

do wniosku dołącza się ekspertyzę, o której mowa w art. 144 ust. 5.

Art. 243. W przypadku gdy w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy

składowiskiem odpadów zarządza gminna jednostka sektora finansów publicznych,

gmina jest obowiązana dostosować się do wymagań, o których mowa w art. 136,

w terminie roku od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.

Art. 243a. Dopuszcza się aby gminnym składowiskiem odpadów zarządzała

jednostka sektora finansów publicznych, jeżeli dla tego składowiska odpadów:

1) wydano decyzję o zgodzie na zamknięcie składowiska odpadów na podstawie

art. 54 ust. 1 ustawy, o której mowa w art. 252, lub decyzję o zamknięciu

składowiska odpadów na podstawie art. 54c ust. 1 ustawy, o której mowa

w art. 252, lub

2) w terminie do dnia 31 grudnia 2015 r. wydano decyzję o wyrażeniu zgody na

zamknięcie składowiska odpadów na podstawie art. 146 lub art. 148 ust. 3.

Art. 244. Zarządzający składowiskiem odpadów tworzy fundusz

rekultywacyjny, o którym mowa w art. 137 ust. 2, w terminie 6 miesięcy od dnia

wejścia w życie niniejszej ustawy.

Art. 244a. 1. Zgoda na zamknięcie składowiska odpadów lub jego wydzielonej

części, wydana na podstawie art. 54 ust. 1 ustawy, o której mowa w art. 252, oraz

decyzja o zamknięciu składowiska odpadów, wydana na podstawie art. 54c ust. 1

ustawy, o której mowa w art. 252, mogą być zmieniane w zakresie:

1) technicznego sposobu zamknięcia składowiska odpadów lub jego wydzielonej

części;

2) harmonogramu działań związanych z rekultywacją składowiska odpadów;

3) sposobu sprawowania nadzoru nad zrekultywowanym składowiskiem odpadów,

w tym monitoringu, oraz warunków wykonania tego obowiązku.

2. Prawa i obowiązki wynikające z decyzji, o których mowa w ust. 1, mogą być

przeniesione na inny podmiot, jeżeli podmiot ten daje rękojmię prawidłowego

20.04.2018

©Telksinoe s. 158/170

wykonania obowiązków wynikających z tych decyzji i wyrazi zgodę na przejęcie

wszystkich praw i obowiązków wynikających z tych decyzji.

3. Organem właściwym w sprawach, o których mowa w ust. 1 i 2, jest marszałek

województwa, a w przypadku przedsięwzięć i zdarzeń na terenach zamkniętych –

regionalny dyrektor ochrony środowiska.

Art. 245. Zachowują ważność uzyskane przed dniem wejścia w życie niniejszej

ustawy świadectwa stwierdzające kwalifikacje w zakresie gospodarowania odpadami

wydane na podstawie art. 49 ustawy, o której mowa w art. 252.

Art. 246. W sprawach wszczętych i niezakończonych stosuje się dotychczasowe

przepisy karne oraz o karach pieniężnych w dotychczasowym brzmieniu,

z zastrzeżeniem art. 237.

Art. 247. Do wpływów z kar pieniężnych wymierzanych na podstawie:

1) art. 80 ust. 1 ustawy, o której mowa w art. 214, stosuje się art. 402 ust. 8 ustawy,

o której mowa w art. 207, w brzmieniu obowiązującym przed dniem wejścia

w życie niniejszej ustawy;

2) art. 79b ustawy, o której mowa w art. 252, stosuje się art. 402 ust. 12 ustawy,

o której mowa w art. 207, w brzmieniu obowiązującym przed dniem wejścia

w życie niniejszej ustawy;

3) art. 79c ustawy, o której mowa w art. 252, stosuje się art. 402 ust. 12 i 14 ustawy,

o której mowa w art. 207, w brzmieniu obowiązującym przed dniem wejścia

w życie niniejszej ustawy.

Art. 248. Przekazane na rachunek bankowy Narodowego Funduszu Ochrony

Środowiska i Gospodarki Wodnej wpływy z kar pieniężnych wymierzanych na

podstawie:

1) art. 80 ust. 1 ustawy, o której mowa w art. 214,

2) art. 79b i art. 79c ustawy, o której mowa w art. 252

– stanowią przychody tego Funduszu i są uwzględniane przy ustalaniu wysokości

zobowiązania określonego w art. 401c ust. 9 ustawy, o której mowa w art. 207.

Art. 249. Starostowie przekażą akta prowadzonych przez siebie wszczętych

i niezakończonych spraw administracyjnych, w których odpowiednio właściwym

organem stał się marszałek województwa albo regionalny dyrektor ochrony

środowiska, tym organom w terminie 3 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej

ustawy, na podstawie protokołów zdawczo-odbiorczych.

20.04.2018

©Telksinoe s. 159/170

Art. 250. 1. Przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 4 ust. 1 pkt 2, art. 7

ust. 4, art. 13 ust. 2a i 2b, art. 33 ust. 3, art. 40 ust. 7 i 8, art. 42 ust. 2 i 3, art. 43 ust. 7,

art. 44 ust. 8 i 9, art. 47 oraz art. 55 ust. 3 i 5 ustawy, o której mowa w art. 252,

zachowują moc do dnia wejścia w życie przepisów wykonawczych wydanych na

podstawie art. 7 ust. 2, art. 27 ust. 10, art. 30 ust. 4 i 5, art. 33 ust. 2, art. 94 ust. 2,

art. 95 ust. 11, art. 96 ust. 13, art. 100 ust. 1 i 2, art. 118, art. 121 ust. 3, art. 159 ust. 2

oraz art. 160 ust. 8 niniejszej ustawy, nie dłużej jednak niż przez okres 36 miesięcy od

dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.

2. Przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 14 ust. 10 ustawy, o której

mowa w art. 252, zachowują moc przez okres 36 miesięcy od dnia wejścia w życie

niniejszej ustawy.

3. Przepisy wydane na podstawie art. 33 ust. 4 i 11 ustawy, o której mowa

w art. 252, zachowują moc w zakresie transportu odpadów do czasu utworzenia

rejestru, o którym mowa w art. 49 ust. 1.

4. Przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 400k ust. 7 ustawy, o której

mowa w art. 207, zachowują moc do dnia wejścia w życie przepisów wykonawczych

wydanych na podstawie art. 400k ust. 7 ustawy, o której mowa w art. 207,

w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, nie dłużej jednak niż 24 miesiące od dnia

wejścia w życie niniejszej ustawy.

5. Przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 38 ust. 4 ustawy, o której

mowa w art. 213, zachowują moc do dnia wejścia w życie przepisów wykonawczych

wydanych na podstawie art. 38 ust. 4 ustawy, o której mowa w art. 213, w brzmieniu

nadanym niniejszą ustawą, nie dłużej jednak niż 24 miesiące od dnia wejścia w życie

niniejszej ustawy.

6. Przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 33 ust. 5 i art. 55 ustawy,

o której mowa w art. 214, zachowują moc do dnia wejścia w życie przepisów

wykonawczych wydanych na podstawie art. 33 ust. 5 i art. 55 ustawy, o której mowa

w art. 214, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, nie dłużej jednak niż 24 miesiące

od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.

7. Przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 72 ust. 3 oraz art. 121 ust. 2

ustawy, o której mowa w art. 220, zachowują moc do dnia wejścia w życie przepisów

wykonawczych wydanych na podstawie art. 72 ust. 3 oraz art. 121 ust. 2 ustawy,

o której mowa w art. 220, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, nie dłużej jednak

niż 24 miesiące od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.

20.04.2018

©Telksinoe s. 160/170

Art. 251. 1. W latach 2016–2025 maksymalny limit wydatków budżetu państwa

będący skutkiem finansowym wejścia w życie niniejszej ustawy wynosi w:

1) 2016 r. – 1000 tys. zł;

2) 2017 r. – 636,5 tys. zł;

3) 2018 r. – 1080 tys. zł;

4) 2019 r. – 3436,5 tys. zł;

5) 2020 r. – 2211 tys. zł;

6) 2021 r. – 2079 tys. zł;

7) 2022 r. – 2079 tys. zł;

8) 2023 r. – 2079 tys. zł;

9) 2024 r. – 2079 tys. zł;

10) 2025 r. – 2079 tys. zł.

2. W latach 2016–2025 maksymalny limit wydatków budżetów samorządów

województw będący skutkiem finansowym wejścia w życie niniejszej ustawy wynosi

w:

1) 2016 r. – 0 zł;

2) 2017 r. – 0 zł;

3) 2018 r. – 0 zł;

4) 2019 r. – 2219 tys. zł;

5) 2020 r. – 2219 tys. zł;

6) 2021 r. – 2219 tys. zł;

7) 2022 r. – 2219 tys. zł;

8) 2023 r. – 2219 tys. zł;

9) 2024 r. – 2219 tys. zł;

10) 2025 r. – 2219 tys. zł.

3. W latach 2016–2025 maksymalny limit wydatków Narodowego Funduszu

Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej będący skutkiem finansowym wejścia

w życie niniejszej ustawy wynosi w:

1) 2016 r. – 5500 tys. zł;

2) 2017 r. – 0 zł;

3) 2018 r. – 3250 tys. zł;

4) 2019 r. – 6962 tys. zł;

5) 2020 r. – 600 tys. zł;

6) 2021 r. – 901 tys. zł;

7) 2022 r. – 901 tys. zł;

20.04.2018

©Telksinoe s. 161/170

8) 2023 r. – 901 tys. zł;

9) 2024 r. – 300 tys. zł;

10) 2025 r. – 300 tys. zł.

4. W przypadku przekroczenia lub zagrożenia przekroczenia przyjętego na dany

rok budżetowy maksymalnego limitu wydatków, wprowadza się mechanizmy

korygujące polegające na ograniczeniu wydatków związanych z funkcjonowaniem

BDO.

5. Działania, o których mowa w ust. 4, polegają na:

1) ograniczeniu zakresu przedmiotu zamówienia dotyczącego utworzenia lub wdrażania BDO;

2) wstrzymaniu w danym roku serwisowania (konserwacji) BDO.

6. Działania, o których mowa w ust. 4, nie mogą stwarzać zagrożenia utraty

możliwości realizacji obowiązków Rzeczypospolitej Polskiej wynikających z prawa

Unii Europejskiej oraz zagrożenia polegającego na utracie możliwości zbierania

danych lub bezpiecznego ich przechowywania.

7. Minister właściwy do spraw środowiska monitoruje wykorzystanie limitu

wydatków, o których mowa w ust. 1 i 3, oraz w razie potrzeby wdraża mechanizmy

korygujące.

Art. 252. Traci moc ustawa z dnia 27 kwietnia 2001 r. o odpadach (Dz. U.

z 2010 r. poz. 1243, z późn. zm.8)).

Art. 253. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia 9),

z wyjątkiem przepisów:

1) art. 207 pkt 17 w zakresie art. 402 ust. 2a i 2b w brzmieniu nadanym niniejszą

ustawą oraz art. 209 pkt 7, które wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2014 r.;

2) art. 178, art. 179, art. 194 ust. 1 pkt 5, art. 213 pkt 8, które wchodzą w życie po

upływie 36 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy, z tym że wymienione

przepisy stosuje się od daty utworzenia BDO ogłoszonej w komunikacie,

o którym mowa w art. 238 ust. 2;

3) art. 207 pkt 18, który wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2016 r.

8)

Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2010 r. poz. 1351,

z 2011 r. poz. 622, 678, 809, 897 i 1016 oraz z 2012 r. poz. 951 i 1513.

9)

Ustawa została ogłoszona w dniu 8 stycznia 2013 r.

20.04.2018

©Telksinoe s. 162/170

Załączniki

Załącznik nr 1

NIEWYCZERPUJĄCY WYKAZ PROCESÓW ODZYSKU

R1 Wykorzystanie głównie jako paliwa lub innego środka wytwarzania energii(*)

R2 Odzysk/regeneracja rozpuszczalników

R3 Recykling lub odzysk substancji organicznych, które nie są stosowane jako

rozpuszczalniki (w tym kompostowanie i inne biologiczne procesy

przekształcania)(**)

R4 Recykling lub odzysk metali i związków metali

R5 Recykling lub odzysk innych materiałów nieorganicznych(***)

R6 Regeneracja kwasów lub zasad

R7 Odzysk składników stosowanych do redukcji zanieczyszczeń

R8 Odzysk składników z katalizatorów

R9 Powtórna rafinacja lub inne sposoby ponownego użycia olejów

R10 Obróbka na powierzchni ziemi przynosząca korzyści dla rolnictwa lub poprawę

stanu środowiska

R11 Wykorzystywanie odpadów uzyskanych w wyniku któregokolwiek z procesów

wymienionych w pozycji R1–R10

R12 Wymiana odpadów w celu poddania ich któremukolwiek z procesów

wymienionych w pozycji R1–R11(****)

R13 Magazynowanie odpadów poprzedzające którykolwiek z procesów

wymienionych w pozycji R1–R12 (z wyjątkiem wstępnego magazynowania u

wytwórcy odpadów)

(*)

Pozycja obejmuje również spalarnie odpadów przeznaczone do przetwarzania stałych komunalnych

odpadów, pod warunkiem że ich efektywność energetyczna jest równa lub większa niż:

– 0,60 dla działających instalacji, które otrzymały zezwolenie zgodnie ze stosownymi przepisami

wspólnotowymi obowiązującymi przed dniem 1 stycznia 2009 r.,

– 0,65 dla instalacji, które otrzymały zezwolenie po dniu 31 grudnia 2008 r., przy zastosowaniu

następującego wzoru:

Efektywność energetyczna = (Ep - (Ef + Ei))/(0,97 × (Ew + Ef)),

gdzie:

Ep – oznacza ilość energii produkowanej rocznie jako energia cieplna lub elektryczna; oblicza się ją

przez pomnożenie ilości energii elektrycznej przez 2,6, a energii cieplnej wyprodukowanej w celach

komercyjnych przez 1,1 (GJ/rok),

Ef –oznacza ilość energii wprowadzanej rocznie do systemu, pochodzącej ze spalania paliw biorących

udział w wytwarzaniu pary (GJ/rok),

Ew – oznacza roczną ilość energii zawartej w przetwarzanych odpadach, oblicza nej przy zastosowaniu

dolnej wartości opałowej odpadów (GJ/rok),

Ei – oznacza roczną ilość energii wprowadzanej z zewnątrz z wyłączeniem Ew i Ef (GJ/rok),

0,97 – jest współczynnikiem uwzględniającym straty energii przez popiół denny i promieniowanie.

Wzór ten stosowany jest zgodnie z dokumentem referencyjnym dotyczącym najlepszych dostępnych

technik dla termicznego przekształcania odpadów.

Wynik wzoru na efektywność energetyczną mnoży się przez współczynnik korekcyjny związany z

klimatem (CCF), jak pokazano poniżej:

20.04.2018

©Telksinoe s. 163/170

1) CCF dla działających instalacji, które otrzymały zezwolenie zgodnie z prawodawstwem unijnym

obowiązującym przed dniem 1 września 2015 r.:

CCF = 1, jeżeli HDD ? 3 350

CCF = 1,25, jeżeli HDD ? 2 150

CCF = – (0,25/1 200) × HDD + 1,698, kiedy 2 150 < HDD < 3 350

2) CCF dla instalacji, które otrzymały zezwolenie po dniu 31 sierpnia 2015 r., oraz dla instalacji, o

których mowa w pkt 1, po dniu 31 grudnia 2029 r.:

CCF = 1, jeżeli HDD ? 3 350

CCF = 1,12, jeżeli HDD ? 2 150

CCF = – (0,12/1 200) × HDD + 1,335, kiedy 2 150 < HDD < 3 350

(Uzyskaną wartość CCF zaokrągla się do trzech miejsc po przecinku).

Za wartość HDD (stopniodni grzania) uznaje się średnią wartości rocznych HDD dla lokalizacji

obiektów przekształcania termicznego z 20 kolejnych lat przed rokiem, za który oblicza się CCF.

Aby obliczyć wartość HDD, należy zastosować poniższą metodę ustanowioną przez Eurostat: HDD

wynosi (18°C - Tm) × d, jeżeli Tm nie przekracza 15°C (wartość progowa dla ogrzewania), oraz

zero, jeżeli Tm wynosi powyżej 15°C, przy czym Tm jest to średnia (Tmin + Tmax)/2 temperatura

zewnętrzna z okresu d dni. Obliczenia należy wykonywać codziennie (d = 1), sumując wyniki do

roku.

(**)

Pozycja obejmuje również zgazowanie i pirolizę z wykorzystaniem tych składników jako

odczynników chemicznych.

(***)

Pozycja obejmuje oczyszczanie gruntu prowadzące do odzysku gruntu i recykling nieorganicznych

materiałów budowlanych.

(****)

Jeżeli nie istnieje inny właściwy kod R, może to obejmować procesy wstępne poprzedzające

przetwarzanie wstępne odpadów, jak np. demontaż, sortowanie, kruszenie, zagęszczanie,

granulację, suszenie, rozdrabnianie, kondycjonowanie, przepakowywanie, separację, tworzenie

mieszanek lub mieszanie przed poddaniem któremukolwiek z procesów wymienionych w poz. R1–

R11.

20.04.2018

©Telksinoe s. 164/170

Załącznik nr 2

NIEWYCZERPUJĄCY WYKAZ PROCESÓW UNIESZKODLIWIANIA

D1 Składowanie w gruncie lub na powierzchni ziemi (np. składowiska itp.)

D2 Przetwarzanie w glebie i ziemi (np. biodegradacja odpadów płynnych lub

szlamów w glebie i ziemi itd.)

D3 Głębokie zatłaczanie (np. zatłaczanie odpadów w postaci umożliwiającej

pompowanie do odwiertów, wysadów solnych lub naturalnie powstających komór itd.)

D4 Retencja powierzchniowa (np. umieszczanie odpadów ciekłych i szlamów

w dołach, poletkach osadowych lub lagunach itd.)

D5 Składowanie na składowiskach w sposób celowo zaprojektowany (np.

umieszczanie w uszczelnionych oddzielnych komorach, przykrytych i izolowanych

od siebie wzajemnie i od środowiska itd.)

D6 Odprowadzanie do wód z wyjątkiem mórz i oceanów

D7 Odprowadzanie do mórz i oceanów, w tym lokowanie na dnie mórz

D8 Obróbka biologiczna, niewymieniona w innej pozycji niniejszego załącznika,

w wyniku której powstają ostateczne związki lub mieszanki, które są

unieszkodliwiane za pomocą któregokolwiek spośród procesów wymienionych

w poz. D1–D12

D9 Obróbka fizyczno-chemiczna, niewymieniona w innej pozycji niniejszego

załącznika, w wyniku której powstają ostateczne związki lub mieszaniny

unieszkodliwiane za pomocą któregokolwiek spośród procesów wymienionych

w pozycjach D1–D12 (np. odparowanie, suszenie, kalcynacja itp.)

D10 Przekształcanie termiczne na lądzie

D11 Przekształcanie termiczne na morzu(*)

D12 Trwałe składowanie (np. umieszczanie pojemników w kopalniach itd.)

D13 Sporządzanie mieszanki lub mieszanie przed poddaniem odpadów

któremukolwiek z procesów wymienionych w pozycjach D1–D12(**)

D14 Przepakowywanie przed poddaniem któremukolwiek z procesów wymienionych

w pozycjach D1–D13

D15 Magazynowanie poprzedzające którykolwiek z procesów wymienionych

w pozycjach D1–D14 (z wyjątkiem wstępnego magazynowania u wytwórcy

odpadów)

20.04.2018

©Telksinoe s. 165/170

_____________________________

(*)

Ten proces jest zabroniony na mocy przepisów UE i konwencji międzynarodowych.

(**)

Jeżeli nie istnieje inny właściwy kod D, mogą tu być uwzględnione procesy wstępne poprzedzające

unieszkodliwienie, w tym wstępna obróbka, jak np. sortowanie, kruszenie, zagęszczanie, granulacja,

suszenie, rozdrabnianie, kondycjonowanie lub separacja przed poddaniem któremukolwiek spośród

procesów wymienionych w pozycjach D1–D12.

20.04.2018

©Telksinoe s. 166/170

Załącznik nr 3

(uchylony)

20.04.2018

©Telksinoe s. 167/170

Załącznik nr 4

SKŁADNIKI, KTÓRE MOGĄ POWODOWAĆ, ŻE ODPADY SĄ ODPADAMI

NIEBEZPIECZNYMI

1) beryl, związki berylu,

2) związki wanadu,

3) związki chromu (VI),

4) związki kobaltu,

5) związki niklu,

6) związki miedzi,

7) związki cynku,

8) arsen, związki arsenu,

9) selen, związki selenu,

10) związki srebra,

11) kadm, związki kadmu,

12) związki cyny,

13) antymon, związki antymonu,

14) tellur, związki telluru,

15) związki baru z wyjątkiem siarczanu baru,

16) rtęć, związki rtęci,

17) tal, związki talu,

18) ołów, związki ołowiu,

19) siarczki nieorganiczne,

20) nieorganiczne związki fluoru, z wyjątkiem fluorku wapnia,

21) cyjanki nieorganiczne,

22) następujące metale alkaliczne lub metale ziem alkalicznych: lit, sód, potas, wapń,

magnez w postaci niezwiązanej,

23) kwaśne roztwory lub kwasy w postaci stałej,

24) roztwory zasadowe i zasady w postaci stałej,

25) azbest (pył i włókna),

26) fosfor, związki fosforu, z wyjątkiem fosforanów mineralnych,

27) karbonylki metali,

28) nadtlenki,

29) chlorany,

30) nadchlorany,

31) azydki,

20.04.2018

©Telksinoe s. 168/170

32) farmaceutyki oraz związki stosowane w medycynie lub w weterynarii,

33) biocydy i substancje fitofarmaceutyczne,

34) substancje zakaźne,

35) kreozoty,

36) izocyjaniany, tiocyjaniany,

37) cyjanki organiczne (np. nitryle),

38) fenole, związki fenolowe,

39) halogenowane rozpuszczalniki,

40) rozpuszczalniki organiczne, z wyjątkiem rozpuszczalników halogenowanych,

41) związki halogenoorganiczne, z wyjątkiem obojętnych materiałów

spolimeryzowanych i innych substancji, o których mowa w niniejszym

załączniku,

42) aromatyczne, policykliczne i heterocykliczne związki organiczne,

43) aminy alifatyczne,

44) aminy aromatyczne,

45) etery,

46) substancje o właściwościach wybuchowych, z wyjątkiem substancji

wyszczególnionych w innych punktach niniejszego załącznika,

47) organiczne związki siarki,

48) jakiekolwiek pochodne polichlorowanego dibenzofuranu,

49) jakiekolwiek pochodne polichlorowanej dibenzo-p-dioksyny,

50) węglowodory i ich związki z tlenem, azotem lub siarką nieuwzględnione w inny

sposób w niniejszym załączniku.

20.04.2018

©Telksinoe s. 169/170

Załącznik nr 5

PRZYKŁADY ŚRODKÓW SŁUŻĄCYCH ZAPOBIEGANIU POWSTAWANIU ODPADÓW

Środki, które mogą mieć wpływ na warunki ramowe związane z wytwarzaniem

odpadów

1. Wykorzystanie środków planowania lub innych instrumentów ekonomicznych

wspierających efektywne wykorzystanie zasobów.

2. Promocja badań i rozwoju w obszarze pozyskiwania czystszych i bardziej

oszczędnych produktów i technologii oraz upowszechnianie i wykorzystywanie

wyników takich badań i rozwoju.

3. Opracowanie na wszystkich poziomach skutecznych i przydatnych

wskaźników presji na środowisko związanej z wytwarzaniem odpadów, przy czym

celem tych wskaźników ma być przyczynienie się do zapobiegania powstawaniu

odpadów, od porównywania produktów na poziomie Wspólnoty, przez działania

podjęte przez władze lokalne, po środki ogólnokrajowe.

Środki, które mogą mieć wpływ na fazę projektu, produkcji i dystrybucji

4. Promocja eko-projektowania (systematycznego uwzględniania aspektów

środowiskowych przy projektowaniu produktu z zamiarem poprawienia

charakterystyki oddziaływania, jakie dany produkt wywiera na środowisko przez cały

cykl życia).

5. Dostarczanie informacji o technikach zapobiegania powstawaniu odpadów

z zamiarem ułatwiania wprowadzania najlepszych dostępnych technik w przemyśle.

6. Organizacja szkoleń dla właściwych organów w zakresie wprowadzania

wymogów dotyczących zapobiegania powstawaniu odpadów do decyzji wydawanych

na podstawie ustawy o odpadach i ustawy – Prawo ochrony środowiska.

7. Objęcie środkami zapobiegania wytwarzaniu odpadów instalacji

niepodlegających pozwoleniom zintegrowanym. W odpowiednich przypadkach

środki takie mogą zawierać oceny i plany zapobiegania powstawaniu odpadów.

8. Wykorzystanie kampanii informacyjnych oraz zapewnienie wsparcia

finansowego, decyzyjnego i innego rodzaju wsparcia dla przedsiębiorstw. Środki takie

będą szczególnie skuteczne, jeżeli będą skierowane i dostosowane do małych

i średnich przedsiębiorstw i będą działały przez sieci istniejących powiązań gospodarczych.

20.04.2018

©Telksinoe s. 170/170

9. Stosowanie dobrowolnych umów, paneli konsumentów i producentów lub

negocjacji sektorowych, zmierzających do tego, aby dane przedsiębiorstwa lub sektory

przemysłu wyznaczały własne plany lub cele zapobiegania powstawaniu odpadów lub

udoskonalały nieoszczędne produkty lub opakowania.

10. Promocja wiarygodnych systemów zarządzania środowiskiem, w tym EMAS

i ISO 14001.

Środki, które mogą mieć wpływ na fazę konsumpcji i użytkowania

11. Instrumenty ekonomiczne, takie jak zachęty do czystych zakupów lub

wprowadzenie obowiązkowej zapłaty przez konsumentów za dany artykuł lub element

opakowania, który w przeciwnym wypadku byłby wydawany bezpłatnie.

12. Wykorzystanie kampanii informacyjnych i kierowanie informacji do ogółu

społeczeństwa lub konkretnej grupy konsumentów.

13. Promocja wiarygodnego etykietowania ekologicznego.

14. Porozumienia z sektorem przemysłu, np. dotyczące paneli produktów

podobnych do prowadzonych w ramach zintegrowanych polityk produktowych lub

umowy z detalistami w sprawie dostępności informacji o zapobieganiu powstawaniu

odpadów oraz w sprawie produktów powodujących mniejsze oddziaływanie na

środowisko.

15. W kontekście zamówień publicznych i zaopatrzenia przedsiębiorstw –

włączanie kryteriów związanych z ochroną środowiska i zapobieganiem powstawaniu

odpadów do zaproszeń do składania ofert i kontraktów, zgodnie z Podręcznikiem na

temat ekologicznych zamówień publicznych, opublikowanym przez Komisję

Europejską 29 października 2004 r.

16. Propagowanie ponownego użycia lub naprawy wyrzucanych produktów lub

ich składników, w szczególności przez stosowanie środków edukacyjnych,

ekonomicznych, logistycznych i innych, takich jak wspieranie lub tworzenie

akredytowanych sieci napraw i ponownego użycia, zwłaszcza w regionach gęsto

zaludnionych.

20.04.2018